پیشینه
نرخ بقا برای زنان مبتلا به سرطان پستان رو به بهبودی است. با این حال، برخی از زنان ممکن است دچار عوارض فیزیکی، روانشناسی و عاطفی پس از تشخیص، در طول درمان و پس از آن شوند. گروههای حمایتی میتوانند فرصتهایی را برای افراد برای به اشتراکگذاشتن تجربیات خود و یادگیری از دیگران فراهم کنند. همچنان که تعداد گروههای حمایتی آنلاین افزایش مییابد، زنان مبتلا به سرطان پستان بیشتر و بیشتری به احتمال زیاد به آنها دسترسی خواهند داشت.
اهداف
ارزیابی اثرات گروههای حمایتی آنلاین بر دیسترس روانی، تردید، اضطراب، افسردگی و کیفیت زندگی (QoL) زنان مبتلا به سرطان پستان.
روش های جستجو
ما کارآزماییهای مرکز ثبت تخصصی گروه سرطان پستان در کاکرین Cochrane Breast Cancer Group، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین Cochrane Central Register of Controlled Trials (CENTRAL؛ شماره 4، 2016)، MEDLINE ،Embase و PsycINFO را در 2 می 2016 جستوجو کردیم، و مجلات و فهرست منابع را بهصورت دستی جستوجو کردیم. ما همچنین پورتال جستوجوی پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization's International Clinical Trials Registry Platform; WHO ICTRP) و clinicaltrials.gov را در 2 می 2016 جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) را انتخاب کردیم که اثرات گروههای حمایتی آنلاین را بر زنان مبتلا به سرطان پستان و زنانی که درمان سرطان پستان را کامل کردند، ارزیابی کردند. ما مطالعاتی را انتخاب کردیم که به مقایسه گروههای حمایتی آنلاین با یک گروه مراقبت معمول، و مقایسه دو یا چند نوع از گروههای حمایتی آنلاین پرداختند (بدون گروه مراقبت معمول).
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل دادهها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند. ما دادههای مربوط به پیامد را با استفاده از میانگین تفاوتها (MD) و میانگین تفاوتهای استاندارد شده (SMD) همراه با 95% فاصله اطمینان (CI) ارائه کردیم، و در جایی که مناسب بود از مدل اثر ثابت استفاده کردیم. ما کیفیت بدنه شواهد را با استفاده از رویکرد GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی
ما 6 مطالعه (492 زن) را انتخاب کردیم که گروههای حمایتی آنلاین را برای زنان مبتلا به سرطان پستان ارزیابی کردند. گروههای حمایتی آنلاین در این شش کارآزمایی به مدت 6 تا 30 هفته ادامه داشتند. زنان بین 1.5 تا 2.5 ساعت در هفته در این گروهها شرکت کردند، و محققان تمام مطالعات را در ایالات متحده آمریکا انجام دادند. شرکتکنندگان عمدتا سفیدپوست و دارای تحصیلات عالی بوده و درآمد متوسط تا بالا داشتند. چهار مطالعه گروه حمایتی آنلاین را در مقابل یک گروه کنترل مقایسه کردند، و دو مطالعه دیگر بهترتیب گروه حمایتی آنلاین «میانجی» را در مقابل «هدایتشده توسط همسالان» و گروه حمایتی آنلاین «استاندارد» را در مقابل «تقویتشده» مقایسه کردند.
هیچکدام از مطالعات انتخابشده «دیسترس روانی» یا تردید را اندازهگیری نکردند. 1 مطالعه (78 زن) بر اساس دادههایی که در تجزیهوتحلیل گم شده بودند، اثر مثبت حمایت آنلاین را بر «دیسترس» و «دیسترس مرتبط با سرطان خاص» در مقابل حمایت ارائهشده توسط گروه کنترل گزارش نکرد. 2 مطالعه، اضطراب را اندازهگیری کردند: 1 مطالعه (72 زن) هیچ تفاوتی را از نظر اضطراب بین گروه حمایتی آنلاین و گروه کنترل در پایان مداخله نیافت (MD: 0.40 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 6.42 - تا 5.62؛ شواهد با کیفیت پائین)، و مطالعه دوم (184 زن) کاهش سطح اضطراب را در پایان مداخله در مقایسه با گروه حمایتی «استاندارد» (که توسط شرکتکنندگان انجام میشود بدون اینکه از متخصصین بهداشتی انجام شود) در مقابل گروه حمایتی آنلاین «تقویتشده» (که در آن محقق بهطور خاص از شرکتکنندگان خواست تا به فرد دیگری که نیازمند پشتیبانی است پاسخ دهند) گزارش کرد.
5 مطالعه (414 زن) افسردگی را اندازهگیری کردند. 3 مطالعه، افسردگی را در گروه حمایتی آنلاین با افسردگی در گروه کنترل مقایسه کردند. دادههای گردآوریشده از دو مطالعه (120 زن) کاهش کم تا متوسط افسردگی را در گروه حمایتی آنلاین در مقایسه با گروههای کنترل در پایان مداخله نشان داد (SMD: 0.37 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.75 - تا 0.00؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). مطالعه سوم، یک مطالعه آزمایشی (30 زن)، هیچ دادهای را برای تجزیهوتحلیل ارائه نکرد؛ اما در پایان مداخله، هیچ تفاوتی را در افسردگی بین شرکتکنندگان گروه حمایت و کنترل گزارش نکرد. از دو مطالعه باقیمانده که افسردگی را اندازهگیری کردند، یک مطالعه (60 زن) هیچ داده قابل استخراجی را برای مقایسه ارائه نکرد؛ اما هیچ تفاوتی در نشانههای افسردگی میان گروه حمایتی «میانجیشده» و «هدایتشده توسط همسالان» گزارش نکرد؛ مطالعه دیگری (184 زن) کاهش زیاد افسردگی را در گروه حمایتی «استاندارد» نسبت به گروه حمایت آنلاین «تقویت شده» گزارش کرد.
3 مطالعه کیفیت زندگی را اندازهگیری کردند. 1 مطالعه آزمایشی (30 زن) دادههای محدودی را برای تجزیهوتحلیل ارائه کرد اما در پایان مداخله هیچ تغییری را در کیفیت زندگی گزارش نکرد. فقط 2 مطالعه (140 زن) دادههایی را برای ترکیب ارائه کردند و هیچ اثر مثبتی بر کیفیت زندگی در چهار ماه پس از مداخله در مقایسه با گروه کنترل نشان ندادند (SMD: 0.11 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 - تا 0.24؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). در 12 ماه پس از مداخله، یک مطالعه (78 زن) گزارش داد که گروه مداخله به نمرات بهتری در کیفیت زندگی نسبت به گروه کنترل دست نیافت (MD: 10.89 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 20.41 - تا 1.37 - ؛ شواهد با کیفیت پائین).
ما هیچ دادهای را برای تجزیهوتحلیلهای زیرگروه از مرحله بیماری، روش و انواع درمان و دوزهای مداخلات نیافتیم. هیچ مطالعهای اثرات جانبی را اندازهگیری نکرد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
این مرور، شواهد مورد نیاز را برای نشاندادن اینکه آیا شرکتکنندگان در گروههای حمایتی آنلاین برای زنان مبتلا به سرطان پستان مفید بود یا خیر، نیافت؛ زیرا کارآزماییهای شناساییشده کوچک و دارای کیفیت پائین یا بسیار پائین بودند. برای ارائه شواهد قوی در مورد پیامدهای روانیاجتماعی انتخابشده در این مرور، انجام کارآزماییهای بزرگ و دقیق با شرکتکنندگان دارای قومیت و شرایط اقتصادی متنوع ضروری است.
خلاصه به زبان ساده
گروههای حمایتی آنلاین برای زنان مبتلا به سرطان پستان
سوال مطالعه مروری
ما شواهد مربوط به اثرات گروههای حمایتی آنلاین را بر دیسترس روانی، تردید، اضطراب، افسردگی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان بررسی کردیم.
پیشینه
زنان مبتلا به سرطان پستان میتوانند از لحاظ فیزیکی، روانشناسی و احساسی تحت تاثیر قرار گیرند. آنها درباره آینده نامطمئن هستند و ممکن است نیاز به اطلاعات و پشتیبانی داشته باشند تا به آنها کمک کند که با شرایط فعلی خود کنار بیایند. بهطور فزاینده، افراد مبتلا به سرطان برای جستوجوی اطلاعات و حمایتی که نیاز دارند به اینترنت دسترسی دارند؛ و به گروههای حمایتی آنلاین بسیاری میپیوندند. در این زمان، اطلاعات ما درباره اینکه مشارکت در گروههای حمایتی روانشناسی و احساسی آنلاین چگونه بر زنان مبتلا به سرطان پستان تأثیر میگذارد، کم است.
ویژگیهای مطالعه
ما جستوجوی نظاممند متون را بدون اعمال محدودیت از نظر زبان یا کشور انجام دادیم. ما در این مرور شش مطالعه را با مجموع 492 زن مبتلا به سرطان پستان انتخاب کردیم. 5 مطالعه از 6 مطالعه حجم نمونههای کوچک داشتند. شرکتکنندگان مطالعه، عمدتا زنان «سفیدپوست»، با تحصیلات عالی و درآمد متوسط تا بالا در هر مرحله از سرطان پستان بودند که در معرض طیفی از درمانها قرار داشتند.
گروههای حمایت آنلاین در این شش کارآزمایی به مدت 6 تا 30 هفته به طول انجامید و 8 تا 15 عضو را انتخاب کردند. زنان در این گروهها بین 1.5 تا 2.5 ساعت در هفته شرکت کردند. محققان تمام کارآزماییها را به زبان انگلیسی گزارش کردند و تحقیقات خود را در ایالات متحده آمریکا انجام دادند.
نتایج اصلی
هیچکدام از کارآزماییهای انتخابشده دیسترس روانی یا تردید را اندازهگیری نکردند. زنانی که در گروههای حمایت آنلاین شرکت کردند، عدم بهبودی را در اضطراب یا کیفیت زندگی، در مقایسه با زنان گروه کنترل (که شامل زنانی با ویژگیهای مشابه بود که در گروههای پشتیبانی آنلاین شرکت نکردند) نشان دادند. با این حال، زنانی که در گروههای حمایتی آنلاین شرکت کردند، در مقایسه با زنان گروههای کنترل، کاهش کم تا متوسطی را از نظر افسردگی نشان دادند.
نتایج از نظر افسردگی بین گروههای هدایتشده توسط همسالان و گروههایی که بهوسیله متخصصان سلامت هدایت شدند، تفاوتی نشان نداد. با این حال، زنان شرکتکننده در گروههای استاندارد آنلاین (که توسط شرکتکنندگان بدون پرسیدن از متخصصین مراقبتهای بهداشتی اداره میشود) کاهش بیشتر افسردگی و اضطراب را نسبت به انواع دیگر گروههای آنلاین (که در آن یک متخصص مراقبتهای بهداشتی از زنان بهطور خاص خواست تا به نیاز بقیه برای پشتیبانی پاسخ دهند) گزارش کردند.
کیفیت شواهد
کیفیت پائین یا بسیار پائین مطالعات کوچک بهطور عمده به طراحی ضعیف مطالعه و نقایص دیگری نسبت داده شد که شواهد را در مورد اثربخشی گروههای حمایت آنلاین برای زنان مبتلا به سرطان پستان ارائه کردند. برای ارائه شواهد قوی در مورد اثربخشی گروههای حمایت آنلاین برای زنان مبتلا به سرطان پستان، انجام کارآزماییهای بزرگ و دقیق شامل شرکتکنندگانی با قومیت و شرایط اقتصادی متنوع ضروری است.