جمعه 31 فروردین 1403
جلد 2017 -
جلد 2017 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Edward Teo, Kathleen Lockhart, Sai Navya Purchuri, Jennifer Pushparajah, Allan W Cripps, Mieke L van Driel. Haemophilus influenzae
oral vaccination for preventing acute exacerbations of chronic bronchitis and chronic obstructive pulmonary disease. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-1643-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1643-fa.html
Edward Teo* 
, Kathleen Lockhart , Sai Navya Purchuri , Jennifer Pushparajah , Allan W Cripps , Mieke L van Driel
, Kathleen Lockhart , Sai Navya Purchuri , Jennifer Pushparajah , Allan W Cripps , Mieke L van Driel
پیشینه
برونشیت مزمن و بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) بیماری‌های جدی‌ای هستند، که در آن بیماران مستعد ابتلا به عفونت‌های ویروسی و باکتریایی هستند و موجب تشدید حاد بالقوه مرگ‌بار بیماری آن‌ها می‌شوند. بیماری مزمن انسدادی ریه به‌عنوان یک بیماری ریه توصیف می‌شود که با انسداد در جریان هوا در ریه که تنفس طبیعی را مختل می‌کند. درمان آنتی‌بیوتیک برای ریشه‌کن کردن باکتری‌هایی مانند هموفیلوس آنفلوآنزا (Haemophilus influenzae) بدون تایپ (NTHi) چندان مفید نیست؛ زیرا در بسیاری از افراد این موارد فلور طبیعی دستگاه تنفسی فوقانی آن‌ها هستند. با این حال، آن‌ها می‌توانند عفونت‌های فرصت‌طلبانه ایجاد کنند. یک واکسن NTHi خوراکی برای محافظت در برابر عود حمله‌های عفونی در برونشیت مزمن توسعه یافته است.
اهداف
ارزیابی اثربخشی واکسن خوراکی سلول کامل NTHi برای محافظت در برابر دوره‌های عود تشدید حاد برونشیت مزمن و COPD در بزرگسالان. ارزیابی اثربخشی واکسن NTHI در کاهش کلونیزاسیون NTHi در دستگاه تنفسی طی دوره‌های عود تشدید حاد COPD.
روش های جستجو
ما پایگاه‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)(2017، شماره 1)، MEDLINE (1946 تا ژانویه 2017)، Embase (1974 تا ژانویه 2017)، CINAHL (1981 تا ژانویه 2017)، LILACS (1985 تا ژانویه 2017) و Web of Science (1955 تا ژانویه 2017). ما همچنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌ها را جست‌وجو کردیم و با نویسندگان کارآزمایی‌ها برای درخواست داده‌های منتشرنشده تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترلشده را در مرور گنجاندیم که تاثیرات واکسن خوراکی مونوباکتریال NTHI را در بزرگسالان مبتلا به عود تشدید‌های حاد برونشیت مزمن یا COPD زمانی که تفاوت آشکاری بین گروه‌های واکسن و دارونما بر اساس شرایط بالینی وجود داشت، مقایسه کرده بودند. معیارهای انتخاب در نظر گرفته‌شده جمعیت کمتر از 65 سال و افراد بالای 65 سال بود.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل کیفیت کارآزمایی‌ها را ارزیابی کرده و داده‌ها را از مستندات و نشریات برای بروز و شدت برونشیت و میزان NTHi اندازه‌گیری شده در دستگاه تنفسی فوقانی و همین‌طور داده‌های مرتبط با سایر پیامدهای اولیه و ثانویه استخراج کردند.
نتایج اصلی
ما شش کارآزمایی تصادفی‌سازی شده را با کنترل دارونما با 557 شرکت‌کننده شناسایی کردیم. این کارآزمایی‌ها، اثربخشی واکسن کشته شده و دارای محافظ روده‌ای را از هموفیلوس آنفلوآنزا در جمعیت مستعد ابتلا به تشدید حاد برونشیت مزمن یا COPD مورد بررسی قرار داده بودند. آماده‌سازی واکسن و ایمن‌سازی در تمام کارآزمایی‌ها شامل تجویز حداقل سه دوره از واکسن هموفیلوس آنفلوآنزا کشته شده در فرمالین در قرص‌های باز شونده در معده در فواصل زمانی (از جمله روزهای 0، 28 و 56) بود. هر دوره معمولا شامل دو قرص پس از صبحانه طی سه روز متوالی می‌شد. در همه موارد گروه‌های دارونما قرص‌های حاوی گلوکز و باز شونده در معده مصرف کردند. خطر سوگیری در مطالعات متوسط بود، عمدتا به دلیل عدم اطلاعات در مورد روش‌ها و ارائه ناکافی نتایج.
متاآنالیز واکسن خوراکی NTHi نشان دهنده کاهش کم و از لحاظ آماری غیر معنی‌دار در بروز تشدید حاد برونشیت مزمن یا COPD بود (نسبت خطر (RR): 0.79؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.57 تا 1.10؛ P = 0.16) تفاوت معنی‌داری در میزان مرگ‌و‌میر بین گروه‌های واکسن و دارونما وجود نداشت (نسبت شانس (OR): 1.62؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.63 تا 4.12؛ P = 0.31).
ما نتوانستیم اطلاعات سطوح حامل بودن NTHi را در شرکت‌کنندگان متاآنالیز کنیم؛ زیرا در هریک از کارآزمایی‌ها این نتیجه با استفاده از واحدهای مختلف و ابزارهای اندازه‌گیری گوناگون گزارش شده بود. در چهار کارآزمایی، اختلاف معنی‌داری در میزان حمل شده وجود نداشت، در حالی که دو کارآزمایی کاهش میزان حمل را در گروه واکسینه‌شده نسبت به گروه دارونما نشان داده بودند.
در چهار کارآزمایی، شدت تشدید بیماری با در نظر گرفتن نیاز به آنتی‌بیوتیک‌ها ارزیابی شده بود. سه مورد از این کارآزمایی‌ها قابل مقایسه بود و زمانی که متاآنالیز انجام شد، میزان افزایش معنی‌دار 80% در میزان نیاز به آنتی‌بیوتیک هر فرد در گروه دارونما مشاهده شد (RR: 1.81؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.35 تا 2.44؛ P < 0.001). اختلاف معنی‌داری بین گرو‌ه‌ها درمیزان پذیرش بیمارستانی نبود (OR: 0.96؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 تا 7.04؛ P = 0.97). عوارض جانبی در پنج کارآزمایی گزارش شد؛ اما لزوما به واکسن مربوط نبود. برآورد نقطه‌ای نشان می‌دهد که عوارض جانبی در گروه واکسن بیشتر رخ داده بودند، اما این نتیجه از لحاظ آماری معنی‌دار نبود (RR: 1.43؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.70 تا 2.92؛ P = 0.87). کیفیت زندگی متاآنالیز نشده بود، اما در دو کارآزمایی گزارش شده و نتایج آن در شش ماه بهبود کیفیت زندگی را در گروه واکسینه‌شده نشان می‌داد (حداقل دو امتیاز بهتر از دارونما).
متاآنالیز واکسن خوراکی NTHi نشان دهنده کاهش کم و از لحاظ آماری غیر معنی‌دار در بروز تشدید حاد برونشیت مزمن یا COPD بود (نسبت خطر (RR): 0.79؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.57 تا 1.10؛ P = 0.16) تفاوت معنی‌داری در میزان مرگ‌و‌میر بین گروه‌های واکسن و دارونما وجود نداشت (نسبت شانس (OR): 1.62؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.63 تا 4.12؛ P = 0.31).
ما نتوانستیم اطلاعات سطوح حامل بودن NTHi را در شرکت‌کنندگان متاآنالیز کنیم؛ زیرا در هریک از کارآزمایی‌ها این نتیجه با استفاده از واحدهای مختلف و ابزارهای اندازه‌گیری گوناگون گزارش شده بود. در چهار کارآزمایی، اختلاف معنی‌داری در میزان حمل شده وجود نداشت، در حالی که دو کارآزمایی کاهش میزان حمل را در گروه واکسینه‌شده نسبت به گروه دارونما نشان داده بودند.
در چهار کارآزمایی، شدت تشدید بیماری با در نظر گرفتن نیاز به آنتی‌بیوتیک‌ها ارزیابی شده بود. سه مورد از این کارآزمایی‌ها قابل مقایسه بود و زمانی که متاآنالیز انجام شد، میزان افزایش معنی‌دار 80% در میزان نیاز به آنتی‌بیوتیک هر فرد در گروه دارونما مشاهده شد (RR: 1.81؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.35 تا 2.44؛ P < 0.001). اختلاف معنی‌داری بین گرو‌ه‌ها درمیزان پذیرش بیمارستانی نبود (OR: 0.96؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 تا 7.04؛ P = 0.97). عوارض جانبی در پنج کارآزمایی گزارش شد؛ اما لزوما به واکسن مربوط نبود. برآورد نقطه‌ای نشان می‌دهد که عوارض جانبی در گروه واکسن بیشتر رخ داده بودند، اما این نتیجه از لحاظ آماری معنی‌دار نبود (RR: 1.43؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.70 تا 2.92؛ P = 0.87). کیفیت زندگی متاآنالیز نشده بود، اما در دو کارآزمایی گزارش شده و نتایج آن در شش ماه بهبود کیفیت زندگی را در گروه واکسینه‌شده نشان می‌داد (حداقل دو امتیاز بهتر از دارونما).
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
تجزیه‌و‌تحلیل‌ها نشان می‌دهند که واکسیناسیون خوراکی NTHi در افراد مبتلا به عود تشدید حملات حاد برونشیت مزمن یا COPD منجر به کاهش قابل توجه در تعداد و شدت حملات تشدید نخواهد شد. شواهد متفاوت بودند و کارآزمایی‌های منفرد که نشانگر سودمندی قابل توجه واکسن بودند، برای حمایت از واکسیناسیون خوراکی گسترده جمعیت مبتلا به COPD بسیار کوچک بودند.
خلاصه به زبان ساده
واکسیناسیون خوراکی هموفیلوس آنفلوآنزا برای پیشگیری از تشدید حاد برونشیت مزمن و بیماری انسدادی مزمن ریه
سوال مطالعه مروری
ما شواهد را در مورد تاثیر واکسن هموفیلوس آنفلوآنزای بدون تایپ (NTHi) در پیشگیری از عفونت‌های مکرر هموفیلوس آنفلوآنزا در افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) یا برونشیت مزمن بررسی کردیم.
پیشینه
افراد مبتلا به COPD می‌توانند دچار عفونت‌های مکرری شوند که علائم بیماری ریوی آن‌ها را بدتر کند، و شامل افزایش نفس‌تنگی، تخلیه خلط و کاهش سطوح اشباع اکسیژن است، که به عنوان «تشدید حاد» شناخته می‌شود. باکتری که بیشتر این حالت را ایجاد می کنند، هموفیلوس آنفلوآنزا است. عفونت با هموفیلوس آنفلوآنزا می‌تواند منجر به بستری‌شدن و در بعضی موارد مرگ بیمار شود. جلوگیری از این عفونت‌ها با یک واکسن، در مقایسه شیوه فعلی، می‌تواند در افراد مبتلا به COPD منجر به بهبود پیامدها درمان عفونت‌ها در زمان بروز شود.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد موجود تا ژانویه 2017 به‌روز شده است. ما شش مطالعه را با مجموع 557 شرکت کننده شناسایی کردیم. این مطالعات، کارآزمایی‌های کور‌شده تصادفی‌سازی‌شده و کنترلشده با دارونما بودند که منیزان اثربخشی واکسن NTHi را در پیشگیری از عفونت در افراد بالای 18 سال با COPD یا برونشیت مزمن ارزیابی می‌کردند. در هر شش کارآزمایی، هر دو گروه واکسن و دارونما حداقل سه دوره قرص را در فواصل منظم در مدت 3 تا 12 ماه دریافت کردند. به‌طور کلی، جمعیت‌شناسی پایه از شرکت‌کنندگان در تمام مطالعات گنجانده‌شده ویژگی‌های مشابه (مانند رژیم غذایی، سبک زندگی، و شرایط زندگی) را با کشورهای با درآمد بالا نشان می‌داد. سن افراد بین 40 تا 80 سال بود. مطالعات تعداد عفونت‌هایی را که شرکت‌کنندگان دچار می‌شدند، میزان باکتری‌های دستگاه تنفسی، مرگ‌و‌میر، عوارض جانبی، بستری‌شدن بیمارستانی یا درمان با آنتی‌بیوتیک را شمارش می‌کردند.
نتایج اصلی
واکسن NTHi تاثیر قابل توجهی در کاهش تعداد موارد تشدید حاد تجربه‌شده توسط افراد مبتلا به COPD نداشت. تفاوت معنی‌داری در میزان مرگ‌و‌میر بین گروه‌های واکسن و دارونما وجود نداشت و مرگ‌و‌میر گزارش‌شده در گروه واکسینه شده به واکسن مربوط نمی‌شد.
سطوح باکتری هموفیلوس آنفلوآنزا که در مجاری تنفسی شرکت‌کنندگان یافت می‌شد؛ بین گروه‌های واکسن و دارونما تفاوتی نداشت. با توجه به عدم ثبات اندازه‌گیری بین کارآزمایی‌ها، ما قادر به مقایسه مطالعات با یکدیگر نیستیم.
آنتی‌بیوتیک‌ها، که می‌توانند شاخصی از عفونت شدید باشند، به‌طور معنی‌داری در گروه دارونما بیشتر تجویز شده بودند. شواهد پذیرش بیمارستانی نشان داد که تفاوتی در احتمال بستری شدن در هر دو گروه واکسن یا گروه دارونما وجود نداشت. دو مطالعه با بررسی کیفیت زندگی دریافتند که شرکت‌کنندگان دریافت کننده واکسن عموما دارای کیفیت بهتر زندگی بودند، اما این نتایج به‌صورت متفاوتی اندازه‌گیری شده بودند و بنابراین قابل مقایسه نبودند.
پنج کارآزمایی، عوارض جانبی را گزارش کرده بودند؛ اما هیچ ارتباط خاصی با گروه واکسن یا دارونما وجود نداشت. تحقیقات بیشتری برای تعیین عوارض جانبی به عنوان اندازه‌گیری پیامدها برای تجزیهوتحلیل دقیق در مورد عوارض جانبی واکسن نیاز است.
کیفیت شواهد
این مطالعات به خوبی و با خطر متوسط سوگیری انجام شده بودند. محدودیت اصلی این مرور فقدان سازگاری در خصوص تعاریف و اندازه گیری پیامدها بین مطالعات منفرد بود که بر ترکیب کلی و تفسیر نتایج تاثیر گذاشت. شرکت‌کنندگان کمتر می‌تواند به معنی این باشد که نتایج به احتمال زیاد تحت تاثیر شانس قرار گرفته‌اند. یک کارآزمایی تعداد شرکت‌کنندگان بیشتر از مجموع پنج کارآزمایی دیگر داشت و بیشتر به تجزیهوتحلیل نهایی کمک کرد. زمانی که این مطالعه در تجزیهوتحلیل گنجانده‌شده، به‌ویژه در تعداد عفونت‌ها، ناهمگونی متوسطی وجود داشت (مطالعات نتایج کاملا متفاوتی نشان دادند). با این حال، نتایج ثابت بوده و زمانی که این مطالعه از تجزیهوتحلیل حذف شد تغییر نکرد.
نتیجه‌گیری
ما پس از مرور مطالعات مرتبط که واکسن خوراکی هموفیلوس آنفلوآنزا را در افراد مبتلا به برونشیت مزمن و COPD بررسی کرده بودند، نتیجه گرفتیم که واکسن کاهش قابل توجهی در تعداد و وخامت موارد تشدید حاد ندارد.
ما شواهد را در مورد تاثیر واکسن هموفیلوس آنفلوآنزای بدون تایپ (NTHi) در پیشگیری از عفونت‌های مکرر هموفیلوس آنفلوآنزا در افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) یا برونشیت مزمن بررسی کردیم.
پیشینه
افراد مبتلا به COPD می‌توانند دچار عفونت‌های مکرری شوند که علائم بیماری ریوی آن‌ها را بدتر کند، و شامل افزایش نفس‌تنگی، تخلیه خلط و کاهش سطوح اشباع اکسیژن است، که به عنوان «تشدید حاد» شناخته می‌شود. باکتری که بیشتر این حالت را ایجاد می کنند، هموفیلوس آنفلوآنزا است. عفونت با هموفیلوس آنفلوآنزا می‌تواند منجر به بستری‌شدن و در بعضی موارد مرگ بیمار شود. جلوگیری از این عفونت‌ها با یک واکسن، در مقایسه شیوه فعلی، می‌تواند در افراد مبتلا به COPD منجر به بهبود پیامدها درمان عفونت‌ها در زمان بروز شود.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد موجود تا ژانویه 2017 به‌روز شده است. ما شش مطالعه را با مجموع 557 شرکت کننده شناسایی کردیم. این مطالعات، کارآزمایی‌های کور‌شده تصادفی‌سازی‌شده و کنترلشده با دارونما بودند که منیزان اثربخشی واکسن NTHi را در پیشگیری از عفونت در افراد بالای 18 سال با COPD یا برونشیت مزمن ارزیابی می‌کردند. در هر شش کارآزمایی، هر دو گروه واکسن و دارونما حداقل سه دوره قرص را در فواصل منظم در مدت 3 تا 12 ماه دریافت کردند. به‌طور کلی، جمعیت‌شناسی پایه از شرکت‌کنندگان در تمام مطالعات گنجانده‌شده ویژگی‌های مشابه (مانند رژیم غذایی، سبک زندگی، و شرایط زندگی) را با کشورهای با درآمد بالا نشان می‌داد. سن افراد بین 40 تا 80 سال بود. مطالعات تعداد عفونت‌هایی را که شرکت‌کنندگان دچار می‌شدند، میزان باکتری‌های دستگاه تنفسی، مرگ‌و‌میر، عوارض جانبی، بستری‌شدن بیمارستانی یا درمان با آنتی‌بیوتیک را شمارش می‌کردند.
نتایج اصلی
واکسن NTHi تاثیر قابل توجهی در کاهش تعداد موارد تشدید حاد تجربه‌شده توسط افراد مبتلا به COPD نداشت. تفاوت معنی‌داری در میزان مرگ‌و‌میر بین گروه‌های واکسن و دارونما وجود نداشت و مرگ‌و‌میر گزارش‌شده در گروه واکسینه شده به واکسن مربوط نمی‌شد.
سطوح باکتری هموفیلوس آنفلوآنزا که در مجاری تنفسی شرکت‌کنندگان یافت می‌شد؛ بین گروه‌های واکسن و دارونما تفاوتی نداشت. با توجه به عدم ثبات اندازه‌گیری بین کارآزمایی‌ها، ما قادر به مقایسه مطالعات با یکدیگر نیستیم.
آنتی‌بیوتیک‌ها، که می‌توانند شاخصی از عفونت شدید باشند، به‌طور معنی‌داری در گروه دارونما بیشتر تجویز شده بودند. شواهد پذیرش بیمارستانی نشان داد که تفاوتی در احتمال بستری شدن در هر دو گروه واکسن یا گروه دارونما وجود نداشت. دو مطالعه با بررسی کیفیت زندگی دریافتند که شرکت‌کنندگان دریافت کننده واکسن عموما دارای کیفیت بهتر زندگی بودند، اما این نتایج به‌صورت متفاوتی اندازه‌گیری شده بودند و بنابراین قابل مقایسه نبودند.
پنج کارآزمایی، عوارض جانبی را گزارش کرده بودند؛ اما هیچ ارتباط خاصی با گروه واکسن یا دارونما وجود نداشت. تحقیقات بیشتری برای تعیین عوارض جانبی به عنوان اندازه‌گیری پیامدها برای تجزیهوتحلیل دقیق در مورد عوارض جانبی واکسن نیاز است.
کیفیت شواهد
این مطالعات به خوبی و با خطر متوسط سوگیری انجام شده بودند. محدودیت اصلی این مرور فقدان سازگاری در خصوص تعاریف و اندازه گیری پیامدها بین مطالعات منفرد بود که بر ترکیب کلی و تفسیر نتایج تاثیر گذاشت. شرکت‌کنندگان کمتر می‌تواند به معنی این باشد که نتایج به احتمال زیاد تحت تاثیر شانس قرار گرفته‌اند. یک کارآزمایی تعداد شرکت‌کنندگان بیشتر از مجموع پنج کارآزمایی دیگر داشت و بیشتر به تجزیهوتحلیل نهایی کمک کرد. زمانی که این مطالعه در تجزیهوتحلیل گنجانده‌شده، به‌ویژه در تعداد عفونت‌ها، ناهمگونی متوسطی وجود داشت (مطالعات نتایج کاملا متفاوتی نشان دادند). با این حال، نتایج ثابت بوده و زمانی که این مطالعه از تجزیهوتحلیل حذف شد تغییر نکرد.
نتیجه‌گیری
ما پس از مرور مطالعات مرتبط که واکسن خوراکی هموفیلوس آنفلوآنزا را در افراد مبتلا به برونشیت مزمن و COPD بررسی کرده بودند، نتیجه گرفتیم که واکسن کاهش قابل توجهی در تعداد و وخامت موارد تشدید حاد ندارد.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Acute Respiratory Infections Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/10/12 | انتشار: 1396/3/29
