جمعه 31 فروردین 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Yodying Punjasawadwong, Waraporn Chau-in, Malinee Laopaiboon, Sirivimol Punjasawadwong, Pathomporn Pin-on. Processed electroencephalogram and evoked potential techniques for amelioration of postoperative delirium and cognitive dysfunction following non-cardiac and non-neurosurgical procedures in adults. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-1627-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1627-fa.html
Yodying Punjasawadwong* 
, Waraporn Chau-in , Malinee Laopaiboon , Sirivimol Punjasawadwong , Pathomporn Pin-on
, Waraporn Chau-in , Malinee Laopaiboon , Sirivimol Punjasawadwong , Pathomporn Pin-on
پیشینه
هذیان پس از عمل جراحی (POD)، و اختلال عملکرد شناختی پس از عمل جراحی (POCD) ممکن است بهبود (recovery) پس از عمل را برای یک بیمار به روشهای مختلفی مشکل کند. تحت نظر قراردادن نشانگرهای الکتروآنسفالوگرام پردازش‌شده (EEG) یا پتانسیل برانگیخته (EP) ممکن است از POD و POCD پیشگیری کند یا آن‌ها را به حداقل برساند، که احتمالا از طریق بهینه‌سازی دوزهای بیهوشی این کار را انجام می‌دهد.
اهداف
ارزیابی چگونگی استفاده از نشانگرهای EEG پردازش‌شده یا گزارش پتانسیل برانگیخته (AEP)، شاخص دوطیفی (BIS)، شاخص نارکوترند (narcotrend index)، شاخص وضعیت مغز (cerebral state index)، آنتروپی وضعیت و آنتروپی پاسخ (state entropy and response entropy)، شاخص وضعیت بیمار، شاخص سطح هوشیاری (index of consciousness)، شاخص خودکاهشی خط A (A-line autoregressive index)، و گزارش پتانسیل برانگیخته (شاخص AEP) به‌عنوان راهنماهایی برای انتقال بیهوشی می‌توانند خطر POD و POCD را در جراحی‌های غیر قلبی یا غیر از مغز و اعصاب در بیماران بزرگسال تحت بیهوشی عمومی (general anaesthesia) کاهش دهند، در مقایسه با روش استاندارد که فقط نشانه‌های بالینی را مورد استفاده قرار می‌دهد.
روش های جستجو
ما در پایگاه‌های CENTRAL ،MEDLINE ،Embase و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های بالینی تا 28 مارچ 2017 جست‌وجو کردیم. این جست‌وجو را در فوریه 2018 به‌روزرسانی کردیم؛ اما نتایج آن هنوز در این مطالعه گنجانده نشده‌است.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های کنترل‌شده و تصادفی و شبه‌تصادفی‌شده‌ای (randomized or quasi-randomized controlled trials) را وارد مطالعه کردیم که در آن‌ها هر‌یک از روشهای پردازش EEG یا پتانسیل برانگیخته (آنتروپی، BIS ،AEP و ...) در برابر یک گروه کنترل مقایسه شده بودند و از علائم بالینی به‌عنوان راهنمایی برای میزان بیهوشی در بزرگسالان 18 سال یا بیشتر تحت بیهوشی عمومی برای عملهای فعال غیر قلبی و غیر از مغز و اعصاب استفاده شده بود.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
ما از روشهای متداول استاندارد مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم. پیامدهای اولیه ما عبارتند از: وقوع POD، و وقوع POCD، پیامدهای ثانویه شامل موارد زیر بودند: تمام علل مرگ‌ومیر، هر نوع عوارضی پس از عمل جراحی، و طول مدت اقامت پس از عمل جراحی. از درجه‌بندی توصیه‌ها، ارزیابی، ارتقا و بررسی (GRADE) برای ارزیابی کیفیت شواهد برای هر‌یک از پیامدها استفاده کردیم.
نتایج اصلی
تعداد 6 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT) را با 2929 مشارکت‌کننده در مطالعه وارد کردیم و نشانگرهای EEG پردازش‌شده یا EP بیهوشی هدایت شده آن‌ها را -بیهوشی هدایت‌شده با علائم بالینی- مقایسه کردیم. تعداد 5 مطالعه در حال انجام و 1 مطالعه در انتظار طبقه‌بندی وجود دارد.
انجام بیهوشی تحت راهنمایی نشانگرهای پردازش EEG (شاخص دوطیفی) خطر POD را در 7 روز بعد از جراحی کاهش می‌دهد با خطر نسبی (RR): 0.71 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 0.85؛ تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول پیامد مثبت اضافی (NNTB): 17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 11 تا 34؛ 2197 مشارکت‌کننده؛ 3 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت متوسط). در 3 کارآزمایی نرخ پائین‌تری از POCD در 12 هفته بعد از جراحی نشان داده شد (RR: 0.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.53 تا 0.96؛ NNTB: 38؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 21 تا 289؛ 2051 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط)، اما این‌که نشانگرهای پردازش EEG در یک هفته POCD را کاهش دهند، قطعیت ندارد (RR: 0.84؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.69 تا 1.02؛ 3 کارآزمایی؛ 1989 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط)، و در 52 هفته (RR: 0.30؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.05 تا 1.80؛ 1 کارآزمایی؛ 59 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). ممکن است تاثیر بسیار کمی بر تمام علل مرگ‌ومیر داشته یا حتی بی‌تاثیر باشد (RR: 1.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.62 تا 1.64؛ 1 کارآزمایی؛ 1155 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین). 1 کارآزمایی خطر پائین‌تری را از هرگونه عوارض پس از عمل جراحی با پردازش EEG نشان داد (RR: 0.51؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.37 تا 0.71؛ 902 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). امکان تاثیر بسیار کم یا عدم تاثیر بر کاهش مدت اقامت پس از عمل جراحی وجود دارد (اختلاف میانگین (MD): 0.2 - روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.02 - تا 1.62؛ 1155 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین).
انجام بیهوشی تحت راهنمایی نشانگرهای پردازش EEG (شاخص دوطیفی) خطر POD را در 7 روز بعد از جراحی کاهش می‌دهد با خطر نسبی (RR): 0.71 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 0.85؛ تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول پیامد مثبت اضافی (NNTB): 17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 11 تا 34؛ 2197 مشارکت‌کننده؛ 3 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت متوسط). در 3 کارآزمایی نرخ پائین‌تری از POCD در 12 هفته بعد از جراحی نشان داده شد (RR: 0.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.53 تا 0.96؛ NNTB: 38؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 21 تا 289؛ 2051 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط)، اما این‌که نشانگرهای پردازش EEG در یک هفته POCD را کاهش دهند، قطعیت ندارد (RR: 0.84؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.69 تا 1.02؛ 3 کارآزمایی؛ 1989 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط)، و در 52 هفته (RR: 0.30؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.05 تا 1.80؛ 1 کارآزمایی؛ 59 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). ممکن است تاثیر بسیار کمی بر تمام علل مرگ‌ومیر داشته یا حتی بی‌تاثیر باشد (RR: 1.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.62 تا 1.64؛ 1 کارآزمایی؛ 1155 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین). 1 کارآزمایی خطر پائین‌تری را از هرگونه عوارض پس از عمل جراحی با پردازش EEG نشان داد (RR: 0.51؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.37 تا 0.71؛ 902 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). امکان تاثیر بسیار کم یا عدم تاثیر بر کاهش مدت اقامت پس از عمل جراحی وجود دارد (اختلاف میانگین (MD): 0.2 - روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.02 - تا 1.62؛ 1155 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین).
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد با کیفیت متوسطی وجود دارد که بیهوشی بهینه‌شده تحت هدایت نشانگرهای پردازش EEG می‌تواند خطر هذیان پس از عمل جراحی را در بیماران 60 ساله یا بالاتر که تحت عمل جراحی غیر قلبی و غیر از مغز و اعصاب قرار نگرفته‌اند؛ کاهش دهد. ما شواهدی را با کیفیت متوسطی یافتیم که اختلال عملکرد شناختی پس از عمل جراحی می‌تواند در 3 ماه در این بیماران کاهش یابد. تاثیر بر POCD در 1 هفته و بیش از 1 سال بعد از جراحی قطعی نیست. اطلاعاتی برای بیماران زیر 60سال وجود ندارد. کارآزمایی‌های کورسازی، تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بیشتری برای توضیح استراتژی‌های بهبود هذیان و اختلال عملکرد شناختی پس از عمل جراحی، و عواقب آن‌ها از جمله زوال عقل (dementia) (شامل بیماری آلزایمر (Alzheimer's disease)) هم در غیر سالمندی (زیر 60 سال) و هم در سالمندی (60 سال و بالاتر) و بیماران بزرگسال، مورد نیاز است. یک مطالعه در انتظار طبقه‌بندی و 5 مطالعه در حال انجام ممکن است نتیجه‌گیری‌های مطالعه مروری سابق را تغییر دهند.
خلاصه به زبان ساده
عمق بیهوشی بهینه‌شده (Optimized anaesthesia depth) هدایت‌شده به‌وسیله فعالیت الکتریکی مغز برای محافظت در برابر هذیان و اختلال عملکرد شناختی پس از عمل جراحی در بزرگسالان
سوال مطالعه مروری
ما در پی کشف این موضوع بودیم که آیا با استفاده از پایش فعالیت الکتریکی مغز برای هدایت دوز بیهوشی می‌توان خطر هذیان پس از عمل جراحی (POD) و اختلال عملکرد شناختی (POCD) را در بزرگسالان تحت بیهوشی عمومی برای عملهای جراحی غیر قلبی و غیر از مغز و اعصاب کاهش داد یا خیر.
پیشینه
هذیان پس از عمل جراحی (POD) حالتی از آشفتگی مغز است که چند روز بعد از جراحی اتفاق می‌افتد. POD شامل دوره نوسانی از گیجی و اختلال رفتار است. اختلال عملکرد شناختی (POCD) کاهش توانایی فرد برای تفکر است که دقیقا پس از عمل جراحی اتفاق می‌افتد. این اختلال ممکن است به مدت 1 هفته یا 1 ماه ادامه داشته باشد. POCD می‌تواند بر تمرکز فرد (person's concentration)، توجه، حافظه، یادگیری و سرعت حرکت و پاسخ‌های ذهنی (mental responses) او اثر بگذارد. POD و POCD می‌توانند کیفیت بهبود فرد را پس از بیهوشی و همچنین کیفیت زندگی فرد را پس از جراحی مشکل کنند.
پردازش الکتروآنسفالوگرام (EEG) تولید مقادیر عددی فعالیت الکتریکی مغز را پایش می‌کند. این عدد، اطلاعاتی را در مورد عمق بیهوشی طی عمل جراحی فراهم می‌کند، و برای هدایت دوز داروی بیهوشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تاریخ جست‌وجو
شواهد تا مارچ 2017 موجود است. ما 6 مطالعه تکمیل‌شده، 5 مطالعه در حال انجام و 1 مطالعه در انتظار طبقه‌بندی یافتیم.
ویژگی‌های مطالعه
تمام 6 مطالعه تکمیل شده کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT) بودند که روی 2929 زن و مرد مشارکت‌کننده‌ای انجام شد که تحت یک عمل جراحی قرار گرفته بودند و 60 سال یا بیشتر سن داشتند.
نتایج اصلی
نتایج 3 مطالعه (2529 مشارکت‌کننده) نشان داد که استفاده از پردازش EEG برای کمک به انتقال عمق بهینه بیهوشی می‌تواند میزان بروز POD را از 21.3% تا 15.2% کاهش دهد. نتایج 3 مطالعه (2051 مشارکت‌کننده) نشان داد که این اقدام همچنین می‌تواند میزان بروز POCD را در 3 ماه از 9.1% تا 6.4% کاهش دهد.
کیفیت شواهد
مطالعه مروری ما شواهد با کیفیت متوسطی را ارائه می‌دهد که بیهوشی هدایت‌شده به‌وسیله نشانگرهای EEG پردازش‌شده می‌تواند خطر هذیان پس از عمل جراحی در بیماران 60 ساله و بالاتر را که تحت عمل جراحی غیر قلبی و غیر از مغز و اعصاب قرار گرفته‌اند، کاهش دهد. ما شواهد با کیفیت متوسطی یافتیم که اختلال عملکرد شناختی پس از عمل جراحی می‌تواند در 3 ماه در این مشارکت‌کنندگان کاهش یابد. شواهد پشتیبان کافی برای تاثیر بر POCD در 1 هفته و بیش از 1 سال پس از عمل جراحی یا در بیماران جوان‌تر وجود ندارد.
ما در پی کشف این موضوع بودیم که آیا با استفاده از پایش فعالیت الکتریکی مغز برای هدایت دوز بیهوشی می‌توان خطر هذیان پس از عمل جراحی (POD) و اختلال عملکرد شناختی (POCD) را در بزرگسالان تحت بیهوشی عمومی برای عملهای جراحی غیر قلبی و غیر از مغز و اعصاب کاهش داد یا خیر.
پیشینه
هذیان پس از عمل جراحی (POD) حالتی از آشفتگی مغز است که چند روز بعد از جراحی اتفاق می‌افتد. POD شامل دوره نوسانی از گیجی و اختلال رفتار است. اختلال عملکرد شناختی (POCD) کاهش توانایی فرد برای تفکر است که دقیقا پس از عمل جراحی اتفاق می‌افتد. این اختلال ممکن است به مدت 1 هفته یا 1 ماه ادامه داشته باشد. POCD می‌تواند بر تمرکز فرد (person's concentration)، توجه، حافظه، یادگیری و سرعت حرکت و پاسخ‌های ذهنی (mental responses) او اثر بگذارد. POD و POCD می‌توانند کیفیت بهبود فرد را پس از بیهوشی و همچنین کیفیت زندگی فرد را پس از جراحی مشکل کنند.
پردازش الکتروآنسفالوگرام (EEG) تولید مقادیر عددی فعالیت الکتریکی مغز را پایش می‌کند. این عدد، اطلاعاتی را در مورد عمق بیهوشی طی عمل جراحی فراهم می‌کند، و برای هدایت دوز داروی بیهوشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تاریخ جست‌وجو
شواهد تا مارچ 2017 موجود است. ما 6 مطالعه تکمیل‌شده، 5 مطالعه در حال انجام و 1 مطالعه در انتظار طبقه‌بندی یافتیم.
ویژگی‌های مطالعه
تمام 6 مطالعه تکمیل شده کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT) بودند که روی 2929 زن و مرد مشارکت‌کننده‌ای انجام شد که تحت یک عمل جراحی قرار گرفته بودند و 60 سال یا بیشتر سن داشتند.
نتایج اصلی
نتایج 3 مطالعه (2529 مشارکت‌کننده) نشان داد که استفاده از پردازش EEG برای کمک به انتقال عمق بهینه بیهوشی می‌تواند میزان بروز POD را از 21.3% تا 15.2% کاهش دهد. نتایج 3 مطالعه (2051 مشارکت‌کننده) نشان داد که این اقدام همچنین می‌تواند میزان بروز POCD را در 3 ماه از 9.1% تا 6.4% کاهش دهد.
کیفیت شواهد
مطالعه مروری ما شواهد با کیفیت متوسطی را ارائه می‌دهد که بیهوشی هدایت‌شده به‌وسیله نشانگرهای EEG پردازش‌شده می‌تواند خطر هذیان پس از عمل جراحی در بیماران 60 ساله و بالاتر را که تحت عمل جراحی غیر قلبی و غیر از مغز و اعصاب قرار گرفته‌اند، کاهش دهد. ما شواهد با کیفیت متوسطی یافتیم که اختلال عملکرد شناختی پس از عمل جراحی می‌تواند در 3 ماه در این مشارکت‌کنندگان کاهش یابد. شواهد پشتیبان کافی برای تاثیر بر POCD در 1 هفته و بیش از 1 سال پس از عمل جراحی یا در بیماران جوان‌تر وجود ندارد.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Anaesthesia, Critical and Emergency Care Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/1/8 | انتشار: 1397/2/25
