شش کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده را شامل 899 کودک وارد کردیم؛ سه مطالعه (331 کودک) به این نسخه به‌روز اضافه کردیم.

دو مطالعه را در معرض خطر بالای سوگیری (bias) عملکرد و تشخیص، سه مطالعه را در معرض خطر نامشخص سوگیری ریزش نمونه (attrition bias)، و سه مطالعه را در معرض خطر نامشخص سایر سوگیری‌ها ارزیابی کردیم.

مطالعات مذکور، عسل را با دکسترومتورفان (dextromethorphan)، دیفن‌هیدرامین (diphenhydramine)، سالبوتامول (salbutamol)، بروملین (bromelin) (یک آنزیم از خانواده بروملیاسه (Bromeliaceae) (آناناس))، عدم درمان، و دارونما مقایسه کردند. پنج مطالعه از مقیاس 7 درجه‌ای لیکرت برای اندازه‌گیری نشانه‌های تسکین علامتی سرفه استفاده کرد؛ یک مطالعه مقیاس 5 درجه‌ای نامشخصی را استفاده کرد. در تمام مطالعات، نمره پائین، نشان دهنده تسکین بهتر نشانه‌های سرفه بود.

استفاده از مقیاس 7 درجه‌ای لیکرت نشان داد که عسل ممکن است فراوانی سرفه را بهتر از عدم درمان یا دارونما کاهش دهد (عدم درمان: تفاوت میانگین (MD): 1.05‐؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.48‐ تا 0.62‐؛ I² = 0%؛ 2 مطالعه؛ 154 کودک؛ شواهد با قطعیت متوسط؛ دارونما: MD: ‐1.62؛ 95% CI؛ 3.02‐ تا 0.22‐؛ I² = 0%؛ 2 مطالعه؛ 402 کودک؛ شواهد با قطعیت متوسط). عسل ممکن است در کاهش فراوانی سرفه تاثیری مشابه دکسترومتورفان داشته باشد (MD: ‐0.07؛ 95% CI؛ 1.07‐ تا 0.94؛ I² = 87%؛ 2 مطالعه؛ 149 کودک؛ شواهد با قطعیت پائین). عسل ممکن است در کاهش فراوانی سرفه بهتر از دیفن‌هیدرامین باشد (MD: ‐0.57؛ 95% CI؛ 0.90‐ تا 0.24‐؛ 1 مطالعه؛ 80 کودک؛ شواهد با قطعیت پائین).

مصرف عسل تا سه روز ممکن است در تسکین نشانه‌های سرفه موثرتر از دارونما یا سالبوتامول باشد. مصرف عسل بیش از سه روز احتمالا هیچ مزیتی نسبت به سالبوتامول یا دارونما در کاهش شدت سرفه، سرفه آزار دهنده، و تاثیر سرفه بر خواب والدین و کودکان نداشت (شواهد با قطعیت متوسط). بر اساس یک مقیاس 5 درجه‌ای سرفه، احتمالا تفاوتی اندک یا عدم تفاوت میان تاثیرات عسل و بروملین در ترکیب با عسل در کاهش فراوانی و شدت سرفه وجود داشت.

حوادث جانبی عبارت بودند از: عصبانیت، بی‌خوابی، و بیش‌فعالی، که هفت کودک (9.3%) درمان شده با عسل و دو کودک (2.7%) درمان شده با دکسترومتورفان دچار آنها شدند (خطر نسبی (RR): 2.94؛ 95% CI؛ 0.74 تا 11.71؛ I² = 0%؛ 2 مطالعه؛ 149 کودک؛ شواهد با قطعیت پائین). سه کودک (7.5%) در گروه دیفن‌هیدرامین دچار خواب‌آلودگی شدند (RR: 0.14؛ 95% CI؛ 0.01 تا 2.68؛ 1 مطالعه؛ 80 کودک؛ شواهد با قطعیت پائین). هنگامی که عسل با دارونما مقایسه شد، 34 کودک (12%) در گروه عسل و 13 کودک (11%) در گروه دارونما از نشانه‌های گوارشی شکایت داشتند (RR: 1.91؛ 95% CI؛ 1.12 تا 3.24؛ I² = 0%؛ 2 مطالعه؛ 402 کودک؛ شواهد با قطعیت متوسط). چهار کودک که سالبوتامول دریافت کردند، در مقایسه با یک کودک در گروه عسل، دچار بثورات پوستی شدند (RR: 0.19؛ 95% CI؛ 0.02 تا 1.63؛ 1 مطالعه؛ 100 کودک؛ شواهد با قطعیت متوسط). در گروه عدم درمان هیچ گونه حوادث جانبی گزارش نشده بود.