پیشینه
مصرف دخانیات یکی از علل قابل پیشگیری مرگ در سراسر جهان است، که این موضوع تشویق برای ترک سیگار را ضروری میسازد. هزینههای مالی برای درمان برای ترک سیگار میتواند بهعنوان مانعی برای افرادی باشد که دنبال حمایت هستند. ما فرض کردیم که ارائه کمک مالی برای افرادی که سعی در ترک سیگار دارند، یا بازپرداخت آن به ارائهدهندگان مراقبت از آنها، میتواند منجر به افزایش نرخ تلاشهای موفقیتآمیز ترک سیگار شود. این یک بهروزرسانی از مطالعه مروری اصلی در سال 2005 است.
اهداف
هدف اولیه این مطالعه مروری ارزیابی تأثیر کاهش هزینههای مصرف کنندگان دخانیات یا ارائه دهندگان خدمات بهداشتی برای استفاده یا ارائه درمان ترک مصرف سیگار از طریق مداخلات تامین مالی مراقبتهای بهداشتی بر پرهیز از استعمال سیگار بود. اهداف ثانویه بررسی اثرات سطوح مختلف حمایت مالی از استفاده یا تجویز درمان ترک سیگار، یا هر دو، و تعداد افراد سیگاری بود که اقدام به ترک کردند (ترک سیگار به مدت حداقل 24 ساعت). ما همچنین تأثیر هزینه بر مداخلات مالی مختلف را ارزیابی کردیم، و هزینهها را به ازای یک ترک کننده اضافی، یا مربوط به کیفیت تطبیق-زندگی سال (QALY) به دست آمده تجزیهوتحلیل کردیم.
روش های جستجو
ما ثبت تخصصی گروه اعتیاد به دخانیات در کاکرین را در سپتامبر 2016 جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT)، کارآزماییهای کنترلشده و مطالعات سری زمانی منقطع را که شامل مداخلات مفید مالی برای افراد سیگاری یا ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی، یا هر دو بود، مورد بررسی قرار دادیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مطالعه مروری بهطور جداگانه دادهها را استخراج و کیفیت مطالعات انتخاب شده را ارزیابی کردند. ما خطرات نسبی (RR) را برای مطالعات فردی بر مبنای قصد درمان محاسبه کردیم و با استفاده از مدل اثرات تصادفی متاآنالیز (meta-analysis) را انجام دادیم.
نتایج اصلی
در بهروزرسانی فعلی، ما شش مطالعه جدید مرتبط را اضافه کردیم، که در مجموع منجر به انتخاب 17 مطالعه، شامل مداخلات مالی شد که برای افراد سیگاری یا ارائهدهندگان مراقبتهای بهداشتی، یا هر دوی آنها، در این مطالعه مروری انجام شد.
مداخلات مالی کاملی که برای افراد سیگاری انجام شد در مقایسه با عدم مداخله تاثیر مطلوبی بر پرهیز از مصرف سیگار (abstinence) در شش ماه یا بیشتر داشتند (RR: 1.77؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.37 تا 2.28؛ 33% = I2؛ 9333 شرکتکننده). هیچ شواهدی وجود نداشت که نشان دهد مداخلات با پوشش کامل موجب افزایش پرهیز از سیگار کشیدن در مقایسه با مداخلات با پوشش جزئی شد (RR: 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.71 تا 1.48؛ 64% = I2؛ 5914 شرکتکننده)؛ اما مداخلات با پوشش جزئی در افزایش پرهیز از سیگار کشیدن مؤثرتر از عدم مداخله نبودند (RR: 1.27؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.02 تا 1.59؛ 21% = I2؛ 7108 شرکتکننده). ارزیابی اقتصادی نشان داد که برای مقایسه پوشش کامل با پوشش جزئی یا عدم پوششدهی، هزینههای هر ترک کننده اضافی بین 97 USD تا 7646 USD بوده است.
زمانی که دو کارآزمایی مربوط به منابع مالی ارائه شده را برای ارائه دهندگان خدمات بهداشتی ترکیب کردیم، شواهد واضحی از تأثیر بر ترک سیگار وجود نداشت (RR: 1.16؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.98 تا 1.37؛ 0% = I2؛ 2311 شرکتکننده).
مداخلات مالی کامل در مقایسه با عدم مداخله، تعداد شرکتکنندگانی را که برای ترک تلاش کردند، افزایش داد (RR: 1.11؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.04 تا 1.17؛ 15% = I2؛ 9065 شرکتکننده). شواهد کافی برای نشان دادن اینکه آیا مداخلات مالی جزئی در مقایسه با عدم مداخله تلاش برای ترک را افزایش داده یا خیر، وجود نداشت (RR: 1.13؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.98 تا 1.31؛ 88% = I2؛ 6944 شرکتکننده).
مداخلات مالی کامل در مقایسه با عدم مداخله، استفاده از درمان ترک سیگار را با توجه به درمانهای مختلف فارماکولوژیکی و رفتاری افزایش داد: (درمان جایگزین نیکوتین (NRT): RR: 1.79؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.54 تا 2.09؛ 35% = I2؛ 9455 شرکتکننده؛ بوپروپیون: RR: 3.22؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.41 تا 7.34؛ 71% = I2؛ 6321 شرکتکننده؛ رفتار درمانی RR: 1.77؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.19 تا 2.65؛ 75% = I2؛ 9215 شرکتکننده).
شواهدی وجود داشت که نشان داد پوشش جزئی در مقایسه با عدم پوششدهی تاثیر مثبت کمی را برای استفاده از بوپروپیون گزارش کرد (RR: 1.15؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.03 تا 1.29؛ 0% = I2؛ 6765 شرکتکننده). مداخلات ارائه شده برای ارائهدهندگان مراقبت بهداشتی، استفاده از رفتار درمانی را افزایش داد (RR: 1.69؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.01 تا 2.86؛ 85% = I2؛ 25820 شرکتکننده)، اما استفاده از NRT و / یا بوپروپیون را افزایش نداد (RR: 0.94؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.76 تا 1.18؛ 6% = I2؛ 2311 شرکتکننده).
ما کیفیت شواهد را برای پیامد اصلی، پرهیز از مصرف سیگار، متوسط ارزیابی کردیم. در اغلب مطالعات شرکتکنندگان نسبت به بازوهای مختلف مطالعه و محققان نسبت به مداخلات تخصیص داده شده کورسازی نشدند. علاوه بر این، اطلاعات کافی درباره نرخ فرسایش معمولا وجود نداشت. ما مقداری عدم دقت را تشخیص دادیم؛ اما در مورد این نتایج جزئی مربوط به پیامدهای این مطالعه مروری قضاوت کردیم.
نتیجهگیریهای نویسندگان
مداخلات مالی کامل ارائهشده برای افراد سیگاری در مقایسه با عدم مداخله مالی، نسبت افراد سیگاری را که سعی در ترک دارند، یا از درمانهای ترک سیگار استفاده میکنند و در ترک موفق هستند، افزایش میدهد. شواهد واضح و محکمی درباره تأثیر منابع مالی ارائه شده توسط ارائهدهندگان خدمات بهداشتی بر ترک سیگار وجود نداشت. ما به برآورد این اثر فقط اطمینان متوسطی داریم، زیرا به دلیل فقدان کورسازی شرکتکنندگان و محققان، و اطلاعات ناکافی در مورد نرخ فرسایش، خطر سوگیری کمی وجود داشت.
خلاصه به زبان ساده
آیا مداخلاتی که هزینه درمان ترک سیگار را کاهش میدهند نرخهای ترک، تلاش برای ترک یا استفاده از درمانها را افزایش میدهند؟
پیشینه
مداخلاتی که هزینههای داروی ترک سیگار و حمایت رفتاری را کاهش میدهند یا آنها را پوشش میدهند میتوانند به ترک سیگار افراد سیگاری کمک کنند. ما شواهد مربوط به تأثیرات مداخلات مالی ارائه شده را به افراد سیگاری و ارائهدهندگان خدمات بهداشتی در مورد استفاده از دارو، تلاش برای ترک و ترک موفقیتآمیز مرور کردیم.
ویژگیهای مطالعه
ما تمام مطالعات مربوطه را که شامل مداخلات مالی ارائه شده به افراد سیگاری و ارائه دهندگان خدمات بهداشتی بود جستوجو کردیم. هدف مداخلات تامین مالی مراقبتهای بهداشتی برای افراد سیگاری، باید تشویق به استفاده از درمان ترک سیگار یا تلاشهای موفقیتآمیز برای ترک سیگار باشد. برای مداخلات ارائهشده به ارائهدهندگان مراقبتهای بهداشتی، مداخله باید شامل تشویق ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی برای کمک به افراد برای ترک سیگار باشد، برای مثال از طریق تجویز درمان ترک سیگار.
نتایج اصلی
برای بهروزرسانی این مطالعه مروری، ما مطالعات مربوط به تاثیر مداخلات مالی بر درمان و موفقیت ترک سیگار را در سپتامبر 2016 جستوجو کردیم. ما شش مطالعه مرتبط جدید را که در مجموع 17 مطالعه شد، یافتیم.
ما 15 مطالعه انجام شده را در مورد افرادی سیگاری یافتیم. پوشش تمام هزینههای درمان ترک سیگار برای افراد سیگاری (درمان رایگان) در مقایسه با عدم ارائه منفعت مالی تعداد افراد سیگاری را که سعی در ترک سیگار داشتند (4 مطالعه؛ 9065 شرکتکننده)، از درمان ترک سیگار استفاده کردند (7 مطالعه؛ 9455 شرکتکننده)، و موفق به ترک سیگار شدند (6 مطالعه؛ 9333 شرکتکننده) را افزایش داد.
ما سه مطالعه انجامشده را در مورد ارائهدهندگان خدمات بهداشتی یافتیم. دو مطالعه که تأثیر یک مداخله مالی را بر موفقیت ترک بررسی کرد (2311 شرکتکننده) افزایش نرخ ترک را به وضوح نشان نداد. مداخلات مالی ارائه شده در مورد ارائهدهندگان خدمات بهداشتی تاثیری بر استفاده از داروی ترک سیگار نیز نداشت (2 مطالعه؛ 2311 شرکتکننده). با این حال، مداخلات مالی تعداد افراد سیگاری را که از مشاوره برای ترک سیگار استفاده کردند افزایش داد (3 مطالعه؛ 25820 شرکتکننده).
اطلاعات مربوط به هزینههای مداخله در هشت مطالعه موجود بود (33488 شرکتکننده). ارزیابی اقتصادی مطالعات فردی نشان داد که هرچند تفاوتهای مطلق مربوط به ترک کوچک بودند، هزینههای ترک موفقیتآمیز هر فرد پائین یا متوسط بود.
کیفیت شواهد
ما نتیجه گرفتیم که مداخلات مالی ارائه شده روی افراد سیگاری نسبت افراد سیگاری را که سعی در ترک سیگار دارند، از درمانهای ترک سیگار استفاده میکنند، و در ترک سیگار موفق بودند، افزایش میدهد. ما در بین انگیزههای مالی ارائهشده به ارائهدهندگان خدمات بهداشتی اثر واضحی از ترک سیگار نیافتیم. این مطالعه مروری دارای محدودیتهایی است که بر اطمینان ما به این نتیجهگیریها تاثیر میگذارد. مطالعات انتخاب شده از نظر کیفیت و روشها و طراحی بهطور قابل ملاحظهای متفاوت بودند، که این امر نتایج مقایسه را دشوار میسازد.