آلویموپان (Alvimopan) در جراحی ناحیه شکم (abdominal surgery) برای کاهش ایلئوس (ileus) بعد از عمل جراحی در بیمارانی که تحت عمل رزکسیون روده کوچک (small bowel resections) با آناستاموز اولیه (primary anastomosis) قرار می‌گیرند؛ استفاده می‌شود. نقش و میزان تاثیر آلویموپان در بیمارانی که تحت سیستکتومی رادیکال (radical cystectomy) با تغییر مسیر ادراری (urinary diversion) قرار می‌گیرند، به‌درستی درک نشده است.

ارزیابی اثرات آلویموپان در زمینه راه‌های تقویت بهبود (enhanced recovery pathways) در مقایسه با راه‌های تقویت بهبود به‌تنهایی برای رفع اختلال عملکرد (dysfunction) روده‌ای قبل از عمل در بیمارانی که تحت عمل سیستکتومی رادیکال قرار می‌گیرند.

از عبارات آلویموپان و سیستکتومی برای جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده در کاکرین (CENTRAL)، MEDLINE و Embase استفاده شد. ما همچنین چکیده مقالات 4 سال گذشته (2013 تا 2016) انجمن اورولوژی آمریکا (American Urologic Association)، جامعه انکولوژی ارولوژی (Society of Urologic Oncology) و جامعه آمریکایی سرطان‌های تناسلی انکولوژی بالینی (American Society of Clinical Oncology Genitourinary Cancers) را مرور کردیم.

ما به دنبال کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای بودیم که به‌مقایسه آلویموپان و دارونما (placebo) پرداخته بودند.

این مطالعه بر مبنای یک پروتکل منتشر شده بود. ما در پایگاه‌های اطلاعاتی چندگانه شامل CENTRAL در کتابخانه کاکرین، MEDLINE ،Embase ،LILACS ،Web of Science ،Scopus و Biosis به‌طور جامع جست‌وجو کردیم. به‌طوری که ما آخرین بار در 6 فوریه 2017 مطالعه را به‌روز کردیم. ما همچنین در مجموعه مقالات کنفرانس‌های مربوط به نشست‌های مرتبط مهم (2013 تا 2016)، پایگاه‌های اطلاعاتی منابع منتشرنشده، پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌ها و استنادهای مرورهای مرتبط جست‌وجو کرده و با کارشناسان بالینی و تولیدکنندگان دارویی تماس گرفتیم.
دو نویسنده مستقل با استفاده از نرم‌افزار Covidence در 2 مرحله (مرور عنوان و چکیده، مرور تمام‌متن) به غربال‌گری منابع پراختند. دو نویسنده مستقل با استفاده از «ابزار سنجش ریسک سوگیری» کاکرین، به ارزیابی ریسک سوگیری به ازای هر پیامد پرداخته و کیفیت شواهد را بر اساس رویکرد درجه‌بندی توصیه‌ها، ارزیابی، ارتقا و بررسی (GRADE) ارزش‌گذاری کردند. نتایج مربوط به یک کارآزمایی واجد شرایط ذیل جدول «خلاصه یافته‌ها» بر مبنای تحلیل تمایل به درمان (intention-to-treat analysis) گزارش شدند.

بر مبنای نتایج به‌دست آمده از یک کارآزمایی واحد و شواهد با کیفیت متوسط، آلویموپان زمان طول‌کشیده را تا رسیدن به پیامد ترکیبی (composite endpoint) مبنی بر تحمل غذای جامد و حرکات روده‌ای ثبت‌شده (documented bowel movements) کاهش داده بود (نسبت خطر (HR): 1.77؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.41 تا 2.23). به‌طوری که تعداد موارد دستیابی به این پیامد در طول 10 روز اول بعد از جراحی به ازای هر 1000 بیمار، 165 مورد بیشتر بود (109 مورد بیشتر تا 207 مورد بیشتر). بر مبنای شواهد با کیفیت متوسط، آلویموپان زمان طول کشیده را تا ترخیص از بیمارستان کاهش داده بود (HR: 1.67؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.38 تا 2.01). به‌طوری که تعداد بیماران ترخیص شده در طول 10 روز اول بعد از جراحی به ازای هر 1000 بیمار، 138 مورد بیشتر بود (82 مورد بیشتر تا 198 مورد بیشتر). همچنین بر مبنای شواهد با کیفیت متوسط، بین استفاده از آلویموپان و کاهش ریسک بروز عوارض جانبی جدی رابطه وجود داشت (خطر نسبی (RR): 0.28؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.18 تا 0.44). به‌طوری که تعداد موارد بروز عوارض جانبی جدی به ازای هر 1000 بیمار، 355 مورد کمتر بود (404 مورد کمتر تا 276 مورد کمتر). ما این پیامد را به دلیل وجود انحراف (indirectness) در سطح پائین ارزش‌گذاری کردیم. از آنجایی که این پیامد مواردی از بروز عوارض جانبی را دربرمی‌گرفت که از نظر ما جدی نبودند.
از نظر پیامدهای ثانویه، به‌نظر نمی‌رسید که آلویموپان نرخ پذیرش مجدد (RR: 0.89؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 1.33)، نرخ هرگونه رویدادهای قلبی-عروقی (cardiovascular event) (RR: 0.54؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 تا 1.05) یا متوسط استفاده از داروهای ضد درد نارکوتیک (narcotic pain medication) (میانگین اختلاف (MD): 0؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 14.08 مورد استفاده کمتر تا 14.08 مورد استفاده بیشتر از مشتقات مورفین (morphine equivalents)) را تغییر داده باشد. کیفیت شواهد برای هر 3 پیامد متوسط بود. بر مبنای شواهد با کیفیت بالا، آلویموپان نرخ تعویض لوله نازوگاستریک (nasogastric tube) را کاهش داده بود (RR: 0.31؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.16 تا 0.59). ما هیچ شواهدی درباره تاثیر دارو بر نرخ‌های تغذیه روده‌ای (parenteral nutrition) نیافتیم. تمامی پیامدها کوتاه‌مدت بوده و به یک دوه زمانی 30 روزه محدود می‌شدند.
بر مبنای نتایج به دست آمده از فقط یک کارآزمایی، ما نتوانستیم هیچ یک از تحلیل‌های حساسیت یا زیرگروهی را به اجرا درآوریم.

استفاده از آلویموپان در بیمارانی که تحت سیستکتومی رادیکال و تغییر مسیر ادراری قرار می‌گیرند، به‌عنوان بخشی از مسیر تقویت بهبود برای یک مدت محدود (حداکثر تا 15 دوز تا حداکثر 7 روز) احتمالاً زمان طول کشیده را تا تحمل غذای جامد، زمان طول‌کشیده را تا ترخیص از بیمارستان و نرخ‌های بروز عوارض جانبی جدی را کاهش می‌دهد. نرخ‌های پذیرش مجدد، نرخ‌های رویدادهای قلبی-عروقی و نیاز به ضد درد نارکوتیک احتمالاً مشابه هستند. نیاز به جاگذاری مجدد لوله‌های نازوگاستریک کاهش می‌یابد. ما هیچ شواهدی درباره تاثیر این روش بر نرخ‌های تغذیه روده‌ای در طول 30 روز اول بعد از عمل جراحی به دست نیاوردیم.