پیشینه
تاردیو دیسکینزی (TD) یک اختلال حرکتی ناخوشایند است، اغلب از ناحیه اوروفاشیال سرچشمه میگیرد و اغلب بهدلیل مصرف داروهای آنتیسایکوتیک ایجاد میشود. طیف گستردهای از استراتژیها برای کمک به مدیریت TD مورد استفاده قرار گرفته، و برای کسانی که نمیتوانند داروهای آنتیسایکوتیک خود را متوقف کنند یا بهطور قابل ملاحظهای تغییر دوز دهند، گروه داروهای بنزودیازپین به عنوان یک درمان کمکی مفید پیشنهاد شده است. با این حال، بنزودیازپینها بسیار اعتیادآور هستند.
اهداف
تعیین اثرات بنزودیازپینها در درمان تاردیو دیسکینزی ناشی از داروهای آنتیسایکوتیک در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی، اختلال اسکیزوافکتیو یا سایر اختلالات روانی مزمن.
روش های جستجو
در 17 ژوئیه 2015 و در 26 اپریل 2017، ما ثبت کارآزماییهای مبتنی بر مطالعه گروه اسکیزوفرنی را در کاکرین (از جمله ثبت کارآزماییها) جستوجو کردیم، منابع تمام مطالعات شناسایی شده را برای یافتن کارآزماییهای بیشتر ارزیابی کردیم و با نویسندگان هر یک از کارآزماییهای گنجانده شده برای اطلاعات بیشتر تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
ما بر تمام کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) تمرکز کردیم که بنزودیازپینها را با پلاسبو، هیچ مداخله یا مداخله دیگری برای درمان TDدر افراد مبتلا به اسکیزوفرنی (یا سایر اختلالات روانی مزمن) و TD ناشی از آنتیسایکوتیکها مقایسه کرده بودند.
گردآوری و تحلیل دادهها
ما بهطور مستقل دادهها را از مطالعات گنجانده شده استخراج و اطمینان حاصل کردیم که آنها بهطور قابل اعتماد انتخاب و کیفیت آنها ارزیابی شده است. برای دادههای دوگانه همگن، تاثیرات تصادفی، خطر نسبی (RR) و 95% فاصله اطمینان (CI) را محاسبه کردیم. ما دادههای پیوسته از مقیاسهای معتبر با استفاده از میانگین تفاوت (MD) ترکیب کردیم. برای پیآمدهای پیوسته، ما دادههای پایانی را به تغییرات دادهها ترجیح دادیم. ما فرض کردیم افرادی که زودهنگام مطالعه را ترک کرده بودند، بهبودی نداشتند.
نتایج اصلی
در حال حاضر، این مرور شامل چهار کارآزمایی (در مجموع 75 نفر، یک کارآزمایی اضافی نسبت به سال 2006، 21 نفر) تصادفیسازی شده بستری و سرپایی در چین و آمریکا است. خطر سوگیری عمدتا نامشخص بود زیرا گزارشها ضعیف بودند. ما در مورد تمام تاثیرات قطعیت نداریم چون تمام شواهد دارای کیفیت بسیار پائین ارزیابی شدند. ما هیچ تفاوت معنیداری را بین بنزودیازپینها و پلاسبو برای پیامد «عدم پیشرفت بالینی مهم در TD» نیافتیم (2 RCT؛ 32 نفر؛ RR: 1.12؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.60 تا 2.09؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). در مقایسه با فنوباربیتال (به عنوان یک دارونمای فعال)، تعداد قابل توجه کمتری از شرکتکنندگان اختصاصیافته به گروه کلونازپام، عدم بهبود مهم را تجربه کردند (RR: 0.44؛ 1 RCT؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.20 تا 0.96؛ 21 نفر؛ شواهد بسیار کم کیفیت). در پیامد «کاهش علائم TD»، هیچ تفاوت واضحی بین بنزودیازپینها و پلاسبو نیافتیم (2 RCT؛ 30 نفر؛ RR: 1.48؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.22 تا 9.82؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). تمام 10 شرکتکننده در گروه بنزودیازپینها در مقایسه با 7/11 مورد اختصاص یافته به گروه فنوباربیتال دچار عوارض جانبی شدند (RR: 1.53؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.97 تا 2.41؛ 1 RCT؛ 21 نفر؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). تفاوت واضحی در میزان ترک زودهنگام مطالعه از سوی شرکتکنندگان در گروه بنزودیازپینها در مقایسه با پلاسبو (3 RCT؛ 56 نفر؛ RR: 2.73؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.15 تا 48.04؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) وجود نداشت یا در مقایسه با فنوباربیتال (بهعنوان دارونمای فعال) (هیچ رویدادی؛ 1 RCT؛ 21 نفر؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). هیچ کارآزمایی در مورد اعتمادبهنفس اجتماعی، مشارکت اجتماعی، شبکههای اجتماعی یا کیفیت زندگی شخصی، که پیآمدهای مهمی برای بیماران هستند، گزارش نکرده بود. هیچ کارآزمایی بنزودیازپینها را با دارونما و یا درمان معمول در مورد عوارض جانبی مقایسه نکرده بود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
فقط شواهدی با کیفیت بسیار پائین از چند کارآزمایی کوچک و با گزارش ضعیف در مورد اثر بنزودیازپینها به عنوان یک درمان کمکی برای TD ایجاد شده توسط آنتیسایکوتیکها وجود دارد. این نتایج نامتناسب مصرف بالینی معمول را تایید نمیکند و این درمانها هنوز در حالت آزمایشی هستند. در این حوزه تحت تحقیق، کارآزماییهای جدیدتر و بهتر لازم است. با این حال، با توجه به اینکه بنزودیازپینها اعتیادآور هستند، ما احساس میکنیم که قبل از انتخاب بنزودیازپینها باید روشها و داروهای دیگر مورد بررسی قرار گیرند.
خلاصه به زبان ساده
بنزودیازپینها در درمان تاردیو دیسکینزی ناشی از داروهای ضد سایکوز
سوال مطالعه مروری
تعیین اثربخشی بنزودیازپینها در درمان تاردیودیسکینزی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا سایر اختلالات روانی.
پیشینه
افرادی که مبتلا به اسکیزوفرنی هستند اغلب صداهایی میشنوند و چیزهایی (توهمها) میبینند و باورهای عجیب و غریب (هذیان) دارند. درمان اصلی اسکیزوفرنی داروهای ضد سایکوز است. با این حال، این داروها میتوانند عوارض جانبی ناتوانکننده داشته باشند. تاردیو دیسکینزی یک حرکت غیر ارادی (غیر قابل کنترل و غیر قابل پیشبینی) است که باعث ایجاد تشنج، اسپاسم و شکلک چهره، دهان، زبان و فک میشود. این حالت ناشی از مصرف طولانیمدت یا با دوز بالای داروهای ضد سایکوز است، درمان آن بسیار دشوار است و میتواند غیر قابل درمان باشد. گروه دارویی بنزودیازپینها به عنوان یک درمان مفید برای تاردیو دیسکینزی پیشنهاد شده است. با این حال، بنزودیازپینها بسیار اعتیادآور هستند.
ویژگیهای مطالعه
این مرور شامل چهار کارآزمایی بالینی با 75 نفر شرکتکننده است که به علت استفاده از داروهای ضد سایکوز، تاردیو دیسکینزی داشتند. شرکتکنندگان بهطور تصادفی به گروههایی تقسیم شدند که یا داروهای معمول ضد سایکوز را همراه یک بنزودیازپین یا ضد سایکوز معمول خود به همراه یک پلاسبو (داروی ساختگی) دریافت کردند.
نتایج اصلی
بهبود علائم TD بین گروههای درمان مشابه بود. شرکتکنندگان گروههای بنزودیازپین به اندازه گروههای پلاسبو ترک زودهنگام مطالعه داشتند. دادهها برای پیامدهای مهم برای بیماران مثل بهبود اعتماد اجتماعی، مشارکت اجتماعی، شبکههای اجتماعی یا کیفیت زندگی در دسترس نیستند.
کیفیت شواهد
شواهد محدود بودند، زیرا کارآزماییها خیلی معدود، کوچک و با گزارشدهی ضعیف بودند. مشخص نیست که آیا بنزودیازپینها در درمان تاردیو دیسکینزی مفید هستند یا خیر. استفاده از بنزودیازپینها برای درمان افراد مبتلا به تاردیودیسکنزی ناشی از ضدسایکوزها به هین دلیل، آزمایشی است و نیز به این علت که آنها بسیار اعتیادآور هستند. تعداد کمی مطالعات این مرور به شدت نشان میدهد که این حوزه در پژوهش فعال نیست. برای بررسی دقیق اینکه آیا بنزودیازپینها هیچ اثر مثبتی برای افراد
مبتلا به تاردیو دیسکینزی دارد، باید کارآزماییهای به خوبی طراحی، انجام و گزارش شده بیشتری انجام شود.
این خلاصه به زبان ساده از یک خلاصه اصلی که در ابتدا توسط بن گری (Ben Gray)، پژوهشگر ارشد، بنیاد مکپین نوشته شده بود، توسط نویسندگان مرور اقتباس شده است (http://mcpin.org).