پلی‌نوروپاتی آکسونال ایدیوپاتیک و مزمن (CIAP) یک پلی‌نوروپاتی حسی یا حسی‌حرکتی پیشرونده‌ای است که افراد مسن را درگیر می‌کند. با وجود اینکه ناتوانی یا فلج شدیدی رخ نمی‌دهد، CIAP کیفیت زندگی را کاهش می‌دهد. CIAP در 10% تا 25% افرادی که برای پلی‌نوروپاتی ارزیابی می‌شوند، تشخیص داده می‌شود. به دلیل اینکه احتمال افزایش افراد مبتلا به این بیماری در جمعیت‌های در حال مسن شدن وجود دارد، نیاز به گردآوری و مرور شواهد جدید درمان وجود دارد. این مطالعه، به‌روزشده مطالعه‌ای است که اولین‌بار در سال 2004 منتشر و در سال‌های 2006، 2008 و 2013 به‌روزشده است.

بررسی اثرات درمان دارویی برای پلی‌نوروپاتی آکسونال ایدیوپاتیک و مزمن به جهت کاهش ناتوانی و کاهش علائم عصبی و اختلالات همراه، و نیز بررسی هرگونه عارضه جانبی درمان.

در جولای 2016، پایگاه‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials)، پایگاه اطلاعاتی مطالعات مروری نظام‌مند کاکرین (Cochrane Database of Systematic Reviews) در کتابخانه کاکرین (Cochrane Library)، MEDLINE ،Embase، و Web of Science. برای کارآزمایی‌های در حال انجام، دو مرکز ثبت کارآزمایی را جست‌وجو کردیم. همچنین، فهرست منابع مقالات، مطالعات مروری و کتاب‌ها را که به صورت الکترونیکی شناسایی شده بودند، نیز به‌صورت دستی جست‌وجو شدند، و برای شناسایی مطالعات بیشتر در صورت لزوم، با نویسندگان و دیگر متخصصان این حیطه تماس بر قرار کردیم.

همه کارآزمایی‌های تصادفی و نیمه‌تصادفی‌سازی شده (تخصیص درمانی نظام‌مند یا متناوب) را که اثرات هر نوع درمان دارویی را در بیماران مبتلا به CIAP طی حداقل یک سال بعد از شروع درمان بررسی کرده‌اند، گردآوری کردیم. بیماران مبتلا به CIAP باید معیارهای زیر را داشته باشند: سن 40 سال یا بیشتر، پلی‌نوروپاتی حسی یا حسی‌حرکتی دیستال، نداشتن بیماری سیستمیک یا دیگر بیماری‌های نورولوژی، دوره بیماری بالینی مزمن کمتر از 2 ماه نباشد، کنارگذاشتن هر علت تشخیص داده شده پلی‌نوروپاتی با گرفتن شرح‌حال، بررسی‌های آزمایشگاهی یا بالینی، و مطالعات الکتروفیزیولوژی تائید کننده پلی‌نوروپاتی آکسونال، بدون شواهد از بین رفتن عصب (demyelinating). پیامد اولیه نسبت شرکت‌کننده‌های با بهبودی چشم‌گیر در ناتوانی بود. پیامدهای ثانویه شامل موارد زیر بود: تغییر در متوسط امتیاز ناتوانی، تغییر در نسبت شرکت‌کننده‌هایی که از وسایل کمکی راه رفتن استفاده می‌کنند، تغییر در متوسط امتیاز تجمعی Medical Research Council، درجه کاهش درد و/یا کاهش در دیگر علائم مثبت حسی، و فراوانی عوارض جانبی.

دو نویسنده مطالعه مروری مستقلا نتایج جست‌وجوی منابع علمی را مرور و جزئیات روش‌شناسی کارآزمایی و اطلاعات پیامدهای همه کارآزمایی‌های بالقوه مرتبط را استخراج کردند.

39 مطالعه را شناسایی کردیم که برای انتخاب در این مطالعه مروری بررسی شدند، اما همه آن‌ها را به دلیل کیفیت ناکافی یا عدم ارتباط کنار گذاشتیم. شواهد مطالعات غیر تصادفی‌سازی شده را در بخش بحث به‌طور خلاصه آورده‌ایم.

با وجود اینکه CIAP به‌طور کاملا واضحی تعریف شده، هیچ کارآزمایی درمانی بالینی تصادفی یا نیمه‌تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای وجود ندارد. با نبود هیچ شواهدی اثبات اثربخشی درمان دارویی غیر ممکن است.