خود-نظارتی گلوکز خون (SMBG) به عنوان جزء کلیدی برنامه مدیریت درمانی برای درمان دیابت در طول دوران بارداری توصیه می‌شود. هیچ مطالعه مروری نظام‌مندی وجود ندارد که به بررسی منافع / اثربخشی روش‌های مختلف مانیتورینگ گلوکز خون بر پیامدهای مادری و نوزادی در میان زنان باردار مبتلا به دیابت پیش از بارداری پرداخته باشد. اثربخشی روش‌های مختلف مانیتورینگ نامشخص است.

مقایسه روش‌های مانیتورینگ گلوکز خون و تاثیر آن‌ها بر پیامدهای مادری و نوزادی در زنان باردار مبتلا به دیابت پیش از بارداری.

ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (30 نوامبر 2016)، و فهرست منابع مطالعات بازیابی شده را جست‌وجو کردیم و با نویسندگان کارآزمایی تماس گرفتیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT) و شبه-RCT هایی که به مقایسه روش‌های مانیتورینگ گلوکز خون از جمله SMBG، مانیتورینگ مداوم گلوکز خون (CGM) یا مانیتورینگ بالینی میان زنان باردار مبتلا به دیابت ملیتوس قبل از بارداری ( نوع 1 یا نوع 2) پرداختند. کارآزمایی‌هایی که به بررسی زمان‌بندی و تعداد دفعات مانیتورینگ پرداختند نیز انتخاب شدند. RCTهای استفاده کننده از طرح تصادفی‌سازی خوشه‌ای برای ورود مناسب بودند؛ اما هیچ موردی شناسایی نشد.

دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل به بررسی مناسب بودن مطالعه، استخراج داده‌ها و ارزیابی خطر سوگیری (bias) مطالعات وارد شده پرداختند. داده‌ها از نظر دقت کنترل شدند. کیفیت شواهد با استفاده از رویکرد GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) ارزیابی شد.

این به‌روزرسانی مطالعه مروری در کل 10 کارآزمایی (538) مربوط به زنان را انتخاب کرد (468 زن مبتلا به دیابت نوع 1 و 70 زن مبتلا به دیابت نوع 2). این کارآزمایی‌ها در اروپا و آمریکا انجام شدند. 5 مطالعه از 10 مطالعه وارد شده در معرض خطر متوسط سوگیری قرار داشتند، 4 مطالعه در معرض خطر پائین تا متوسط سوگیری و 1 مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند. کارآزمایی‌ها برای نشان دادن تفاوت‌های پیامدهای مهم مانند ماکروزومی (macrosomia)، زایمان پره‌ترم، سقط جنین یا مرگ نوزاد بسیار کوچک هستند. تقریبا تمام پیامدهای گزارش شده با GRADE دارای شواهدی با کیفیت بسیار پائین ارزیابی شدند. این به دلیل محدودیت‌های طراحی در مطالعات، فواصل اطمینان گسترده، حجم نمونه کوچک، و تعداد کم پیشامدها بود. علاوه بر این، ناهمگونی بالایی برای برخی از پیامدها وجود داشت.
روش‌های مختلف مانیتورینگ گلوکز در کارآزمایی‌ها مقایسه شد. تجزیه‌و‌تحلیل‌های ترکیبی و تجزیه‌و‌تحلیل‌های مجزای کارآزمایی‌ها مزیت مشخصی را از یک روش مانیتورینگ نسبت به روش دیگر برای پیامدهای اولیه و ثانویه نشان ندادند. بسیاری از پیامدهای مهم گزارش نشدند.
خود-نظارتی پایش (Self-monitoring) در برابر مراقبت استاندارد (2 مطالعه، 43 زن)
تفاوت شفافی برای عمل سزارین (خطر نسبی (RR): 0.78؛  95% فاصله اطمینان (CI): 0.40 تا 1.49؛ 1 مطالعه؛ 28 زن) یا کنترل گلیسمی (glycaemic) (هر دو با کیفیت بسیار پائین)، و شواهد کافی برای ارزیابی مرگ‌ومیر پری‌ناتال و مرگ‌ومیر و موربیدیتی نوزادی ترکیبی وجود نداشت. اختلالات هیپرتانسیون بارداری، اندازه بزرگ بدن برای سن بارداری، ناتوانی عصبی‌حسی، و زایمان پره‌ترم در هیچ‌یک از مطالعات گزارش نشده بود.
خود - نظارتی پایش در برابر بستری شدن در بیمارستان (1 مطالعه، 100 زن)
اختلاف واضحی برای اختلالات هیپرتانسیون دوران بارداری وجود نداشت (پره‌اکلامپسی (pre-eclampsia) و هیپرتانسیون (hypertension)) (RR: 4.26؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.52 تا 35.16؛ کیفیت بسیار پائین؛ RR: 0.43؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.08 تا 2.22؛ کیفیت بسیار پائین). تفاوت واضحی در عمل سزارین یا زایمان پره‌ترم کمتر از 37 هفته بارداری وجود نداشت (هر دو با کیفیت بسیار پائین)، و حجم نمونه برای ارزیابی مرگ‌ومیر پری‌ناتال بسیار کم بود (کیفیت بسیار پائین). اندازه بزرگ بدن برای سن بارداری، مرگ‌ومیر یا موربیدیتی ترکیبی، ناتوانی عصبی‌حسی و زایمان پره‌ترم کمتر از 34 هفته گزارش نشده بود.
مانیتورینگ گلوکز خون بعد از وعده غذایی در برابر گلوکز خون قبل از وعده غذایی (1 مطالعه، 61 زن)
تفاوت شفافی بین گروه‌ها برای عمل سزارین (RR: 1.45؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.92 تا 2.28؛ کیفیت بسیار پائین)، اندازه بزرگ بدن برای سن بارداری (RR: 1.16؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.73 تا 1.85؛ کیفیت بسیار پائین) یا کنترل گلیسمی وجود نداشت (کیفیت بسیار پائین). نتایج مربوط به اختلالات هیپرتانسیون در دوران بارداری: پره‌اکلامپسی و مرگ‌ومیر پری‌ناتال معنی‌دار نیستند زیرا این پیامدها برای نشان دادن تفاوت‌ها در یک حجم نمونه کوچک بسیار نادر بودند (همگی دارای کیفیت بسیار پائین). این مطالعه پیامدهای مرگ‌ومیر یا موربیدیتی ترکیبی، ناتوانی عصبی‌حسی یا زایمان پره‌ترم را گزارش نکرد.
مانیتورینگ تله‌مدیسین خودکار (Automated telemedicine monitoring) در برابر سیستم متعارف (3 مطالعه، 84 زن)
تفاوت بارزی برای عمل سزارین (RR: 0.96؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.62 تا 1.48؛ 1 مطالعه؛ 32 زن؛ کیفیت بسیار پائین)، و مرگ‌ومیر یا موربیدیتی ترکیبی در مطالعه‌ای که این پیامدها را گزارش کرد، وجود نداشت. اختلاف واضحی برای کنترل گلیسمی وجود نداشت (کیفیت بسیار پائین). هیچ مطالعه‌ای اختلالات هیپرتانسیون دوران بارداری، اندازه بزرگ بدن برای سن بارداری، مرگ‌ومیر پری‌ناتال (مرده‌زایی و مرگ‌ومیر نوزادی)، ناتوانی عصبی‌حسی یا زایمان پره‌ترم را گزارش نکرد.
CGM در برابر مانیتورینگ متناوب (2 مطالعه، 225 زن)
هیچ تفاوت واضحی برای پره‌اکلامپسی (RR: 1.37؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.52 تا 3.59؛ کیفیت پائین)، عمل سزارین (میانگین RR: 1.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.65 تا 1.54؛ 62% = I²؛ کیفیت بسیار پائین) و اندازه بزرگ بدن برای سن بارداری (میانگین RR: 0.89؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.41 تا 1.92؛ 82% = I²؛ کیفیت بسیار پائین) وجود نداشت. کنترل گلیسمی نشان داد که میانگین HbA1c مادری در زنان گروه مانیتورینگ مداوم پائین‌تر بود (میانگین تفاوت (MD): %60 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.91 - تا 0.92 -؛ 1 مطالعه؛ 71 زن؛ کیفیت متوسط). شواهد کافی برای ارزیابی مرگ‌ومیر پری‌ناتال و تفاوت‌های واضحی برای زایمان پره‌ترم کمتر از 37 هفته بارداری وجود نداشت (کیفیت پائین). مرگ‌ومیر یا موربیدیتی ترکیبی، ناتوانی عصبی‌حسی و زایمان پره‌ترم کمتر از 34 هفته گزارش نشده بود.
CGM ثابت در برابر CGM متناوب (1 مطالعه، 25 زن)
تفاوت بارزی بین گروه‌ها برای عمل سزارین (RR: 0.77؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.33 تا 1.79؛ کیفیت بسیار پائین)، کنترل گلیسمی (میانگین قند خون در سه ماهه سوم بارداری) (RR: 0.14 - میلی‌مول/لیتر؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.00 - تا 1.72؛ کیفیت بسیار پائین) یا زایمان پره‌ترم کمتر از 37 هفته بارداری (RR: 1.08؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.08 تا 15.46؛ کیفیت بسیار پائین) وجود نداشت. سایر پیامدهای اولیه (اختلالات هیپرتانسیون دوران بارداری، اندازه بزرگ بدن برای سن بارداری، مرگ‌ومیر پری‌ناتال (مرده‌زایی و مرگ‌ومیر نوزادی)، مرگ‌ومیر یا موربیدیتی ترکیبی، و ناتوانی عصبی‌حسی) یا پیامدهایGRADE (زایمان پره‌ترم کمتر از 34 هفته بارداری) گزارش نشده بود.

این مطالعه مروری شواهدی را نیافت که نشان دهند استفاده از یک روش مانیتورینگ گلوکز در مقایسه با روش‌های دیگر در زنان باردار مبتلا به دیابت نوع 1 یا نوع 2 قبل از بارداری برتر است. شواهد پایه برای اثربخشی روش‌های مانیتورینگ ضعیف است و شواهد بیشتری از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی به خوبی طراحی شده بزرگ برای اطلاع از روش‌های مانیتورینگ گلوکز مورد نیاز است.