شنبه 1 اردیبهشت 1403
جلد 2017 -
جلد 2017 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sheena Derry, Philip J Wiffen, Winfried Häuser, Martin Mücke, Thomas Rudolf Tölle, Rae F Bell et al . Oral nonsteroidal anti-inflammatory drugs for fibromyalgia in adults. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-1317-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1317-fa.html
Sheena Derry* 
, Philip J Wiffen , Winfried Häuser , Martin Mücke , Thomas Rudolf Tölle , Rae F Bell , R Andrew Moore
, Philip J Wiffen , Winfried Häuser , Martin Mücke , Thomas Rudolf Tölle , Rae F Bell , R Andrew Moore
پیشینه
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی خوراکی (NSAID ؛nonsteroidal anti-inflammatory drugs) علی‌رغم اینکه تصور می‌شود موثر نیستند، به‌طور گسترده‌ای برای درمان درد در فیبرومیالژیا (fibromyalgia) مورد استفاده قرار می‌گیرند.
اهداف
ارزیابی اثربخشی ضد درد، تحمل‌پذیری (خروج به علت عوارض جانبی)، و ایمنی (عوارض جانبی جدی) داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی خوراکی برای درمان فیبرومیالژیا در بزرگسالان.
روش های جستجو
ما CENTRAL ،MEDLINE و Embase را برای کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده از آغاز تا ژانویه 2017 جست‌وجو کردیم. ما همچنین فهرست منابع مطالعات بازیابی شده و مطالعات مروری، و ثبت کارآزمایی بالینی را جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی، دوسوکور با طول مدت دو هفته یا طولانی‌تر، را که هر یک از NSAIDهای خوراکی را با پلاسبو یا درمان فعال دیگر برای تسکین درد در فیبرومیالژیا، با ارزیابی ذهنی درد توسط شرکت‌کننده مقایسه کردند، انتخاب کردیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل داده‌ها را استخراج و کیفیت کارآزمایی و سوگیری (Bias) بالقوه را ارزیابی کردند. پیامدهای اولیه عبارت بودند از شرکت‌کنندگان با تسکین قابل ملاحظه درد (حداقل 50% تسکین درد بیشتر از خط پایه یا بهبود بسیار زیاد در مقیاس درک کلی بیمار از تغییر (PGIC ؛Patient Global Impression of Change)) یا کاهش متوسط درد (حداقل 30% تسکین درد بیشتر از خط پایه یا بهبود زیاد و بسیار زیاد در PGIC)، عوارض جانبی جدی، و خروج به دلیل عوارض جانبی. پیامدهای ثانویه عبارت بودند از عوارض جانبی، خروج به علت فقدان اثربخشی، و پیامدهای مربوط به خواب، خستگی، و کیفیت زندگی. در جایی که امکان ترکیب تجزیه‌وتحلیل وجود داشت، ما از داده‌های دوتایی برای محاسبه تفاوت خطر (RD) و تعداد مورد نیاز درمان برای یک پیامد مفید بیشتر (NNT)، با استفاده از روش‌های استاندارد استفاده کردیم. ما کیفیت شواهد را با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) ارزیابی کردیم و جدول «خلاصه‌ای از یافته‌ها» را ایجاد کردیم.
نتایج اصلی
جست‌وجوهای ما، 6 مطالعه تصادفی‌سازی، دوسو کور با 292 شرکت‌کننده را که مبتلا به فیبرومیالژیا تشخیص داده شدند شناسایی کرد. میانگین سن شرکت‌کنندگان بین 39 و 50 سال بود، و 89% تا 100% زنان بودند. شدت درد اولیه در حدود 7/10 در مقیاس 0 تا 10 درد بود، که نشان دهنده درد شدید بود. NSAIDهای آزمایش‌شده شامل اتوریکوکسیب (etoricoxib) 90 میلی‌گرم در روز، ایبوپروفن (ibuprofen) 2400 میلی‌گرم در روز، ناپروکسن (naproxen) 1000 میلی‌گرم در روز، و تنوکسیکام (tenoxicam) 20 میلی‌گرم در روز بود. 146 شرکت‌کننده دریافت‌کننده NSAID و 146 شرکت‌کننده دریافت‌کننده پلاسبو بودند. طول مدت درمان در مرحله دوسوکور بین 3 و 8 هفته متغیر بود.
همه مطالعات تمام پیامدهای مورد نظر ما را گزارش نکردند. تجزیه‌وتحلیل‌ها به‌طور مداوم تفاوت معنی‌داری را بین NSAID و پلاسبو نشان ندادند: منفعت قابل‌توجه (حداقل 50% کاهش شدت درد) (تفاوت خطر (RD): 0.07 - (95% فاصله اطمینان (CI): 0.18 - تا 0.04)؛ 2 مطالعه؛ 146 شرکت‌کننده؛ منفعت متوسط (حداقل 30% کاهش شدت درد) (RD: 0.04 - (95% فاصله اطمینان (CI): 0.16 - تا 0.08) 3 مطالعه؛ 192 شرکت‌کننده؛ خروج به علت عوارض جانبی (RD: 0.04 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 - تا 0.09) 4 مطالعه؛ 230 شرکت‌کننده؛ شرکت‌کنندگان تجربه کننده هر گونه عارضه جانبی (RD: 0.08 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.03 - تا 0.19) 4 مطالعه؛ 230 شرکت‌کننده؛ خروج به هر دلیل (RD: 0.03 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.07 - تا 0.14) 3 مطالعه؛ 192 شرکت‌کننده. عوارض جانبی جدی یا مرگ وجود نداشت. اگرچه بیشتر مطالعات برخی از معیارهای کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، تاثیر فیبرومیالژیا، یا سایر پیامدها را داشتند، هیچ‌کدام از مطالعات در مورد این گفته که بین گروه‌های درمان تفاوتی وجود ندارد یا تفاوت کمی وجود دارد، پیامدهایی را گزارش نکردند.
ما کیفیت شواهد مربوط به تمام پیامدها را به بسیار پائین کاهش دادیم، به این معنی که این تحقیق نشانه قابل اطمینانی را از تاثیر احتمالی نشان نمی‌دهد. احتمال اینکه اثر تفاوت قابل ملاحظه‌ای داشته باشد ،بسیار زیاد است. این یافته بر اساس تعداد کم مطالعات، شرکت‌کنندگان، و عوارض، و همچنین کمبودهای دیگر درباره گزارش کیفیت مطالعه استوار است که باعث خطرات احتمالی سوگیری می‌شود.
همه مطالعات تمام پیامدهای مورد نظر ما را گزارش نکردند. تجزیه‌وتحلیل‌ها به‌طور مداوم تفاوت معنی‌داری را بین NSAID و پلاسبو نشان ندادند: منفعت قابل‌توجه (حداقل 50% کاهش شدت درد) (تفاوت خطر (RD): 0.07 - (95% فاصله اطمینان (CI): 0.18 - تا 0.04)؛ 2 مطالعه؛ 146 شرکت‌کننده؛ منفعت متوسط (حداقل 30% کاهش شدت درد) (RD: 0.04 - (95% فاصله اطمینان (CI): 0.16 - تا 0.08) 3 مطالعه؛ 192 شرکت‌کننده؛ خروج به علت عوارض جانبی (RD: 0.04 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 - تا 0.09) 4 مطالعه؛ 230 شرکت‌کننده؛ شرکت‌کنندگان تجربه کننده هر گونه عارضه جانبی (RD: 0.08 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.03 - تا 0.19) 4 مطالعه؛ 230 شرکت‌کننده؛ خروج به هر دلیل (RD: 0.03 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.07 - تا 0.14) 3 مطالعه؛ 192 شرکت‌کننده. عوارض جانبی جدی یا مرگ وجود نداشت. اگرچه بیشتر مطالعات برخی از معیارهای کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، تاثیر فیبرومیالژیا، یا سایر پیامدها را داشتند، هیچ‌کدام از مطالعات در مورد این گفته که بین گروه‌های درمان تفاوتی وجود ندارد یا تفاوت کمی وجود دارد، پیامدهایی را گزارش نکردند.
ما کیفیت شواهد مربوط به تمام پیامدها را به بسیار پائین کاهش دادیم، به این معنی که این تحقیق نشانه قابل اطمینانی را از تاثیر احتمالی نشان نمی‌دهد. احتمال اینکه اثر تفاوت قابل ملاحظه‌ای داشته باشد ،بسیار زیاد است. این یافته بر اساس تعداد کم مطالعات، شرکت‌کنندگان، و عوارض، و همچنین کمبودهای دیگر درباره گزارش کیفیت مطالعه استوار است که باعث خطرات احتمالی سوگیری می‌شود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
فقط تعداد معدودی از شواهد با کیفیت بسیار پائین در مورد استفاده از NSAIDها در فیبرومیالژیا وجود دارد، و این موضوع ناشی از مطالعات کوچک، و عمدتا ناکافی با احتمال بالقوه سوگیری است. این سوگیری به‌طور معمول منفعت‌های ظاهری NSAIDها را افزایش خواهد داد، اما چنین مزایایی دیده نشد. در نتیجه، NSAIDها نمی‌توانند برای درمان فیبرومیالژیا مفید باشند.
خلاصه به زبان ساده
NSAIDهای خوراکی برای درمان درد فیبرومیالژیا در بزرگسالان
نکته مهم
ما شواهدی با کیفیت بسیار پائین یافتیم که نشان می‌دهند داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) خوراکی بر درد یا سایر علائم افراد مبتلا به درد متوسط یا شدید ناشی از فیبرومیالژیا تاثیر نمی‌گذارد. ایبوپروفن و دیکلوفناک NSAIDهای شایع هستند.
پیشینه
فیبرومیالژیا با درد مداوم، گسترده، مشکلات خواب، و خستگی تشخیص داده می‌شود. NSAIDها داروهایی با اثرات ضد درد (قطع کردن درد)، داروهای ضد تب/تب‌بر (کاهش تب)، و همچنین اثرات ضد التهابی در دوزهای بالاتر هستند. NSAIDها اغلب برای درمان بیماری‌های روماتیسمی استفاده می‌شوند.
تعریف ما از یک نتیجه خوب، شخصی بود که سطح بالایی از تسکین درد داشت و توانست دارو را بدون عوارض جانبی که منجر به توقف درمان شود، ادامه دهد.
ویژگی‌های مطالعه
ما کارآزمایی‌های بالینی را جست‌وجو کردیم که در آن‌ها NSAIDها برای درمان نشانه‌های فیبرومیالژیا در بزرگسالان مورد استفاده قرار گرفتند. آخرین جست‌وجو در ژانویه 2017 انجام شد. 6 مطالعه که معیارهای ورود را داشتند، 292 شرکت‌کننده را برای درمان با NSAID یا پلاسبو تصادفی‌سازی کردند. NSAIDهای آزمایش شده عبارت بودند از: اتوریکوکسیب 90 میلی‌گرم در روز، ایبوپروفن 2400 میلی‌گرم در روز، ناپروکسن 1000 میلی‌گرم در روز، و تینوکسیکام 20 میلی‌گرم در روز؛ 146 شرکت‌کننده دریافت کننده NSAID و 146 شرکت‌کننده دریافت کننده پلاسبو. طول مدت مطالعه بین 3 تا 8 هفته بود. هیچ یک از مطالعات پیامدهای مورد نظر ما را گزارش نکردند.
نتایج اصلی
ما برای پیامدهای متعددی تفاوتی بین NSAID یا پلاسبو نیافتیم. کاهش درد به میزان نصف یا بیشتر در 1 فرد از 10 فرد با NSAID و 2 فرد از 10 فرد با پلاسبو دیده شده بود. کاهش درد به میزان یک سوم یا بیشتر در حدود 2 فرد از 10 فرد هم با NSAID و هم با پلاسبو دیده شده بود. عوارض جانبی در 3 فرد از 10 فرد با NSAID و 2 فرد از 10 فرد با پلاسبو دیده شده بود.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد بسیار پائین بود. این بدان معنی است که این پژوهش نشانه قابل اطمینانی از اثر احتمالی ارائه نکرد. شانس اینکه اثر واقعیNSAID ها می‌توانست به‌طور قابل ملاحظه‌ای متفاوت باشد، بسیار بالا است. مطالعات کوچک مانند مطالعاتی که در این مطالعه مروری هستند، در مقایسه با اثرات موجود در مطالعات بزرگتر و بهتر، اغلب گرایش به بیش برآوردی نتایج درمان دارند. شواهد با کیفیت بسیار پائین و فقدان هر گونه منفعت بارز به این معنی است که NSAIDها نمی‌توانند برای مدیریت فیبرومیالژیا مفید باشند.
ما شواهدی با کیفیت بسیار پائین یافتیم که نشان می‌دهند داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) خوراکی بر درد یا سایر علائم افراد مبتلا به درد متوسط یا شدید ناشی از فیبرومیالژیا تاثیر نمی‌گذارد. ایبوپروفن و دیکلوفناک NSAIDهای شایع هستند.
پیشینه
فیبرومیالژیا با درد مداوم، گسترده، مشکلات خواب، و خستگی تشخیص داده می‌شود. NSAIDها داروهایی با اثرات ضد درد (قطع کردن درد)، داروهای ضد تب/تب‌بر (کاهش تب)، و همچنین اثرات ضد التهابی در دوزهای بالاتر هستند. NSAIDها اغلب برای درمان بیماری‌های روماتیسمی استفاده می‌شوند.
تعریف ما از یک نتیجه خوب، شخصی بود که سطح بالایی از تسکین درد داشت و توانست دارو را بدون عوارض جانبی که منجر به توقف درمان شود، ادامه دهد.
ویژگی‌های مطالعه
ما کارآزمایی‌های بالینی را جست‌وجو کردیم که در آن‌ها NSAIDها برای درمان نشانه‌های فیبرومیالژیا در بزرگسالان مورد استفاده قرار گرفتند. آخرین جست‌وجو در ژانویه 2017 انجام شد. 6 مطالعه که معیارهای ورود را داشتند، 292 شرکت‌کننده را برای درمان با NSAID یا پلاسبو تصادفی‌سازی کردند. NSAIDهای آزمایش شده عبارت بودند از: اتوریکوکسیب 90 میلی‌گرم در روز، ایبوپروفن 2400 میلی‌گرم در روز، ناپروکسن 1000 میلی‌گرم در روز، و تینوکسیکام 20 میلی‌گرم در روز؛ 146 شرکت‌کننده دریافت کننده NSAID و 146 شرکت‌کننده دریافت کننده پلاسبو. طول مدت مطالعه بین 3 تا 8 هفته بود. هیچ یک از مطالعات پیامدهای مورد نظر ما را گزارش نکردند.
نتایج اصلی
ما برای پیامدهای متعددی تفاوتی بین NSAID یا پلاسبو نیافتیم. کاهش درد به میزان نصف یا بیشتر در 1 فرد از 10 فرد با NSAID و 2 فرد از 10 فرد با پلاسبو دیده شده بود. کاهش درد به میزان یک سوم یا بیشتر در حدود 2 فرد از 10 فرد هم با NSAID و هم با پلاسبو دیده شده بود. عوارض جانبی در 3 فرد از 10 فرد با NSAID و 2 فرد از 10 فرد با پلاسبو دیده شده بود.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد بسیار پائین بود. این بدان معنی است که این پژوهش نشانه قابل اطمینانی از اثر احتمالی ارائه نکرد. شانس اینکه اثر واقعیNSAID ها می‌توانست به‌طور قابل ملاحظه‌ای متفاوت باشد، بسیار بالا است. مطالعات کوچک مانند مطالعاتی که در این مطالعه مروری هستند، در مقایسه با اثرات موجود در مطالعات بزرگتر و بهتر، اغلب گرایش به بیش برآوردی نتایج درمان دارند. شواهد با کیفیت بسیار پائین و فقدان هر گونه منفعت بارز به این معنی است که NSAIDها نمی‌توانند برای مدیریت فیبرومیالژیا مفید باشند.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Pain, Palliative and Supportive Care Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/10/12 | انتشار: 1396/1/7
