جمعه 7 اردیبهشت 1403
جلد 2017 -
جلد 2017 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nicola Parkin, Philip E Benson, Bikram Thind, Anwar Shah, Ismail Khalil, Saiba Ghafoor. Open versus closed surgical exposure of canine teeth that are displaced in the roof of the mouth. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-1312-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1312-fa.html
پیشینه
نهفتگی کامی کانین‌ها یا PCD؛ (Palatally displaced canines) کانین‌های دائمی بالایی هستند، که معمولا به‌عنوان دندان‌های «چشم» شناخته می‌شوند، که در سقف دهان نهفته هستند. این دندان‌ها می‌توانند شکاف‌های ناخوشایندی ایجاد کنند، سبب ایجاد صدمه به ریشه‌های اطراف شده (که ممکن است به قدری شدید باشد که دندان‌های مجاور از بین بروند یا مجبور به کشیدن شوند) و، گاهی اوقات، منجر به ایجاد کیست‌ها می‌شوند. PDCها یک ناهنجاری مکرر دندانی هستند که در 2% تا 3% از جوانان وجود دارد.
مدیریت این مشکل هم وقت‌گیر و هم گران است. این کار شامل قرار گرفتن در معرض جراحی (باز کردن) و سپس استفاده از بریس‌های ثابت به مدت 2 تا 3 سال است تا کانین با قوس دندان هم‌تراز شود. دو تکنیک برای آشکار کردن کانین‌های کامی که در انگلستان به‌طور مرتب استفاده می‌شود عبارتند از: روش بسته و روش باز. تکنیک بسته شامل باز کردن کانین، اتصال یک حلقه و زنجیر طلا و سپس بخیه زدن به مخاط پالاتال پشت دندان است. سپس دندان به جای خود بازمی‌گردد و توسط مخاط پوشانده می‌شود. تکنیک باز شامل باز کردن دندان کانین و برداشتن بافت بسته پالاتال است تا باز شده باقی بماند. سپس ارتودنتیست می‌تواند تاج کانین را ببیند تا آن را هم‌تراز کند.
مدیریت این مشکل هم وقت‌گیر و هم گران است. این کار شامل قرار گرفتن در معرض جراحی (باز کردن) و سپس استفاده از بریس‌های ثابت به مدت 2 تا 3 سال است تا کانین با قوس دندان هم‌تراز شود. دو تکنیک برای آشکار کردن کانین‌های کامی که در انگلستان به‌طور مرتب استفاده می‌شود عبارتند از: روش بسته و روش باز. تکنیک بسته شامل باز کردن کانین، اتصال یک حلقه و زنجیر طلا و سپس بخیه زدن به مخاط پالاتال پشت دندان است. سپس دندان به جای خود بازمی‌گردد و توسط مخاط پوشانده می‌شود. تکنیک باز شامل باز کردن دندان کانین و برداشتن بافت بسته پالاتال است تا باز شده باقی بماند. سپس ارتودنتیست می‌تواند تاج کانین را ببیند تا آن را هم‌تراز کند.
اهداف
ارزیابی اثرات استفاده از روش جراحی باز یا بسته برای expose کردن/از بین بردن کانین‌هایی که در سقف دهان نهفته شده‌اند، از لحاظ موفقیت و سایر پیامدهای بالینی و گزارش شده توسط بیمار.
روش های جستجو
متخصص اطلاعات پایگاه سلامت دهان در کاکرین پایگاه‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کرد: ثبت کارآزمایی‌های پایگاه سلامت دهان در کاکرین (تا 24 فوریه 2017)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials) (کتابخانه کاکرین the Cochrane Library، شماره 1، 2017)، MEDLINE Ovid (از 1946 تا 24 فوریه 2017)، و Embase Ovid (از 1980 تا 24 فوریه 2017). ثبت کارآزمایی‌های در حال انجام موسسه ملی سلامت ایالات متحده US National Institutes of Health Ongoing Trials Register، (ClinicalTrials.gov) و پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت World Health Organization International Clinical Trials Registry Platform برای کارآزمایی‌های در حال انجام جست‌وجو شد. هنگام جست‌وجوی پایگاه‌های اطلاعاتی الکترونیکی هیچ محدودیتی از نظر زبان یا تاریخ انتشار اعمال نشد.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های کنترل‌شده و تصادفی و شبه‌تصادفی شده مربوط به ارزیابی جوانان دریافت کننده درمان جراحی برای اصلاح PDCهای بالایی را انتخاب کردیم. هیچ محدودیتی از نظر سن، وجود malocclusion یا نوع درمان دریافتی ارتودنسی فعال وجود نداشت. ما کانین‌های جابه‌جا شده یک طرفه و دو طرفه را انتخاب کردیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل نتایج جست‌وجوهای الکترونیکی را غربالگری کردند، داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (Bias) را در مطالعات انتخاب شده ارزیابی کردند. ما سعی کردیم برای دسترسی به داده‌های گم‌شده یا در صورت امکان روشن شدن آن، با نویسندگان مطالعه تماس بگیریم. ما از دستورالعمل‌های آماری کتاب‌چه راهنمای کاکرین برای مرورهای ساختارمند مداخلات برای ترکیب داده‌ها پیروی کردیم.
نتایج اصلی
ما سه مطالعه را انتخاب کردیم که شامل 146 شرکت‌کننده بود. دو مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری ارزیابی شدند.
یافته اصلی این مطالعه مروری این بود که این دو تکنیک ممکن است به میزان مساوی برای PDC ها موفقیت آمیز باشند (خطر نسبی (RR): 0.99؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.93 تا 1.06؛ 3 مطالعه؛ 141 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت پائین).
یک شکست جراحی ناشی از جدا شدن زنجیر طلا بود (گروه بسته). یک مطالعه عوارض جانبی بعد از جراحی را گزارش کرد و دو عارضه جانبی در گروه بسته یافت: یک عفونت پس از عمل که به آنتی‌بیوتیک‌ها نیاز داشت و درد در طول هم تراز کردن کانین با زنجیر طلا که از طریق بافت لثه به داخل پالاتال وارد شد.
ما قادر به ترکیب داده‌های مربوط به زیبایی دندان، درد و ناراحتی گزارش شده توسط بیمار، سلامت پریودنتال و زمان درمان نشدیم؛ با این حال، مطالعات فردی تفاوتی بین روش‌های جراحی نیافت (شواهد با کیفیت پائین و بسیار پائین).
یافته اصلی این مطالعه مروری این بود که این دو تکنیک ممکن است به میزان مساوی برای PDC ها موفقیت آمیز باشند (خطر نسبی (RR): 0.99؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.93 تا 1.06؛ 3 مطالعه؛ 141 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت پائین).
یک شکست جراحی ناشی از جدا شدن زنجیر طلا بود (گروه بسته). یک مطالعه عوارض جانبی بعد از جراحی را گزارش کرد و دو عارضه جانبی در گروه بسته یافت: یک عفونت پس از عمل که به آنتی‌بیوتیک‌ها نیاز داشت و درد در طول هم تراز کردن کانین با زنجیر طلا که از طریق بافت لثه به داخل پالاتال وارد شد.
ما قادر به ترکیب داده‌های مربوط به زیبایی دندان، درد و ناراحتی گزارش شده توسط بیمار، سلامت پریودنتال و زمان درمان نشدیم؛ با این حال، مطالعات فردی تفاوتی بین روش‌های جراحی نیافت (شواهد با کیفیت پائین و بسیار پائین).
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
در حال حاضر شواهد نشان می‌دهند که هیچ‌کدام از روش‌های جراحی باز یا بسته برای نمایان کردن نهفتگی کامی دندان‌های کانین ماگزیلاری برای هر یک از پیامدهای انتخاب‌شده در این مطالعه مروری برتر نیستند؛ با این حال، ما شواهدی را با کیفیت پائین در نظر گرفتیم، و 2 مطالعه از این 3 مطالعه انتخاب شده در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند. این گفته نیاز به انجام مطالعات بیشتر را با کیفیت بالا نشان می‌دهد. سه کارآزمایی بالینی در حال انجام شناسایی شده و امید است که این کارآزمایی‌ها داده‌هایی را ارائه کنند که بتوانند به منظور افزایش میزان اطمینان این یافته‌ها ترکیب شوند.
خلاصه به زبان ساده
جراحی باز در مقابل جراحی بسته دندان‌های چشم که در سقف دهان نهفته هستند
سوال مطالعه مروری
آیا استفاده از یک روش جراحی باز یا بسته برای نمایان کردن دندان‌های چشم («کانین‌ها») که در سقف دهان نهفته شده‌اند، بهتر است؟
پیشینه
دندان‌های کانین دائمی در فک فوقانی معمولا در دهان افراد 11 تا 12 ساله ظاهر می‌شود. در 2% تا 3% از جوانان، دندان‌های کانین رشد نمی‌کنند (رشد رو به عقب) و در سقف دهان (پالات) نهفته می‌شوند. این کار می‌تواند شکاف‌های ناخوشایندی را ایجاد کند، سبب آسیب به ریشه‌های مجاور شود (که ممکن است به قدری شدید باشد که دندان‌های مجاور از بین برود یا مجبور به کشیدن دندان شود) و، گاهی اوقات، منجر به ایجاد کیست‌ها شود.
مدیریت این مشکل هم وقت‌گیر و هم گران است. این کار معمولا شامل قرار گرفتن در معرض جراحی (باز کردن)، به دنبال بریس‌های ارتودنسی ثابت به مدت دو تا سه سال، برای حرکت دادن کانین به موقعیت صحیح آن است. دو تکنیک جراحی به‌طور مرتب در انگلستان مورد استفاده قرار می‌گیرد: تکنیک بسته شامل نمایان کردن دندان‌های پنهان شده، استفاده از چسب برای محکم کردن دندان‌های آشکار شده و جابجا کردن فلپ پالاتال است. اندکی بعد از جراحی، یک بریس ارتودنسی برای وارد کردن نیروی ملایم مورد استفاده قرار می‌گیرد تا کانین را در جای درست خود در داخل قوس دندان قرار دهد.
کانین به سمت موقعیت خود در زیر لثه حرکت می‌کند. قبل از آن، یک روش جایگزین استفاده از تکنیک باز است که باز کردن دندان کانین از طریق جراحی است، اما به جای وارد کردن نیروی ملایم به دندان‌های آشکار شده، یک پنجره در لثه اطراف دندان ایجاد شده و یک پوشش (پک) برای پوشاندن قسمت‌های آشکار شده قرار داده می‌شود. تقریبا 10 روز بعد، این پک برداشته می‌شود و به کانین اجازه می‌دهد که به‌طور طبیعی بیرون بیاید. هنگامی که دندان به اندازه کافی بیرون آمد برای اتصال ارتودنسی به سطوح آن چسبانده می‌شود، بریس‌های ارتودنسی برای هم تراز کردن دندان با سایر دندان‌ها در یک خط استفاده می‌شود.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد این مطالعه مروری تا فوریه 2017 به‌روزرسانی شد. نویسندگان پایگاه سلامت دهان در کاکرین، سه مطالعه مرتبط یافتند که شامل 146 شرکت‌کننده بودند که دندان‌های چشم نهفته در سقف دهان در یک یا هر دو طرف داشتند. اکثریت شرکت‌کنندگان زن بوده و میانگین سن آن‌ها بین 14 تا 17 سال بود. دو مطالعه به گونه‌ای طراحی شدند که موجب شد آن‌ها در معرض سوگیری قرار بگیرند.
نتایج اصلی
ما نتایج سه تحقیق را ترکیب کردیم و متوجه شدیم که به نظر نمی‌رسد یک تکنیک برای تضمین حرکت دندان به موقعیت صحیح خود بدون نیاز به تکرار جراحی مزیت بیشتری نسبت به سایر تکنیک‌ها داشته باشد.
پنج شرکت‌کننده از 141 شرکت‌کننده که تجزیه‌وتحلیل شدند، دارای شکست‌های جراحی بودند، یکی از علل شکست عارضه جدا شدن زنجیر طلا طی جراحی بود. یک مطالعه عوارض بعد از جراحی را گزارش کرد و یک شرکت‌کننده در گروه بسته را یافت که پس از عمل دچار عفونتی شد و نیاز به آنتی‌بیوتیک داشت و یکی دیگر از شرکت‌کنندگان در گروه بسته، در طول تثبیت کانین با زنجیر طلا وارد شده از طریق بافت لثه به پالات درد داشت.
ما نمی‌توانستیم نتایج مطالعات را برای سایر پیامدها ترکیب کنیم، اما مطالعات فردی شواهدی را از تفاوت بین دو روش برای درد، ناراحتی، ظاهر، سلامت لثه، طول مدت درمان یا هزینه نشان ندادند (شواهد با کیفیت پائین تا بسیار پائین).
کیفیت شواهد: به‌طور کلی، ما کیفیت شواهد را پائین ارزیابی کردیم، که بدین معنی است که ما نمی‌توانیم از یافته‌ها مطمئن باشیم.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
به‌نظر نمی‌رسد که برای جابجایی دندان‌های چشم به موقعیت صحیح، یا برای سایر پیامدها، یک روش جراحی بهتر از سایر روش‌ها باشد، اما این یافته‌ها نامطمئن هستند زیرا کیفیت شواهد پائین است. این گفته نشان دهنده نیاز به انجام مطالعات بیشتر با کیفیت بالا است. در حال حاضر سه مطالعه در حال انجام است. هنگامی که آن‌ها به اتمام برسند، ما آن‌ها را در به‌روزرسانی این مطالعه مروری انتخاب خواهیم کرد و ممکن است بتوانیم نتایج دقیق‌تری به‌دست بیاوریم.
آیا استفاده از یک روش جراحی باز یا بسته برای نمایان کردن دندان‌های چشم («کانین‌ها») که در سقف دهان نهفته شده‌اند، بهتر است؟
پیشینه
دندان‌های کانین دائمی در فک فوقانی معمولا در دهان افراد 11 تا 12 ساله ظاهر می‌شود. در 2% تا 3% از جوانان، دندان‌های کانین رشد نمی‌کنند (رشد رو به عقب) و در سقف دهان (پالات) نهفته می‌شوند. این کار می‌تواند شکاف‌های ناخوشایندی را ایجاد کند، سبب آسیب به ریشه‌های مجاور شود (که ممکن است به قدری شدید باشد که دندان‌های مجاور از بین برود یا مجبور به کشیدن دندان شود) و، گاهی اوقات، منجر به ایجاد کیست‌ها شود.
مدیریت این مشکل هم وقت‌گیر و هم گران است. این کار معمولا شامل قرار گرفتن در معرض جراحی (باز کردن)، به دنبال بریس‌های ارتودنسی ثابت به مدت دو تا سه سال، برای حرکت دادن کانین به موقعیت صحیح آن است. دو تکنیک جراحی به‌طور مرتب در انگلستان مورد استفاده قرار می‌گیرد: تکنیک بسته شامل نمایان کردن دندان‌های پنهان شده، استفاده از چسب برای محکم کردن دندان‌های آشکار شده و جابجا کردن فلپ پالاتال است. اندکی بعد از جراحی، یک بریس ارتودنسی برای وارد کردن نیروی ملایم مورد استفاده قرار می‌گیرد تا کانین را در جای درست خود در داخل قوس دندان قرار دهد.
کانین به سمت موقعیت خود در زیر لثه حرکت می‌کند. قبل از آن، یک روش جایگزین استفاده از تکنیک باز است که باز کردن دندان کانین از طریق جراحی است، اما به جای وارد کردن نیروی ملایم به دندان‌های آشکار شده، یک پنجره در لثه اطراف دندان ایجاد شده و یک پوشش (پک) برای پوشاندن قسمت‌های آشکار شده قرار داده می‌شود. تقریبا 10 روز بعد، این پک برداشته می‌شود و به کانین اجازه می‌دهد که به‌طور طبیعی بیرون بیاید. هنگامی که دندان به اندازه کافی بیرون آمد برای اتصال ارتودنسی به سطوح آن چسبانده می‌شود، بریس‌های ارتودنسی برای هم تراز کردن دندان با سایر دندان‌ها در یک خط استفاده می‌شود.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد این مطالعه مروری تا فوریه 2017 به‌روزرسانی شد. نویسندگان پایگاه سلامت دهان در کاکرین، سه مطالعه مرتبط یافتند که شامل 146 شرکت‌کننده بودند که دندان‌های چشم نهفته در سقف دهان در یک یا هر دو طرف داشتند. اکثریت شرکت‌کنندگان زن بوده و میانگین سن آن‌ها بین 14 تا 17 سال بود. دو مطالعه به گونه‌ای طراحی شدند که موجب شد آن‌ها در معرض سوگیری قرار بگیرند.
نتایج اصلی
ما نتایج سه تحقیق را ترکیب کردیم و متوجه شدیم که به نظر نمی‌رسد یک تکنیک برای تضمین حرکت دندان به موقعیت صحیح خود بدون نیاز به تکرار جراحی مزیت بیشتری نسبت به سایر تکنیک‌ها داشته باشد.
پنج شرکت‌کننده از 141 شرکت‌کننده که تجزیه‌وتحلیل شدند، دارای شکست‌های جراحی بودند، یکی از علل شکست عارضه جدا شدن زنجیر طلا طی جراحی بود. یک مطالعه عوارض بعد از جراحی را گزارش کرد و یک شرکت‌کننده در گروه بسته را یافت که پس از عمل دچار عفونتی شد و نیاز به آنتی‌بیوتیک داشت و یکی دیگر از شرکت‌کنندگان در گروه بسته، در طول تثبیت کانین با زنجیر طلا وارد شده از طریق بافت لثه به پالات درد داشت.
ما نمی‌توانستیم نتایج مطالعات را برای سایر پیامدها ترکیب کنیم، اما مطالعات فردی شواهدی را از تفاوت بین دو روش برای درد، ناراحتی، ظاهر، سلامت لثه، طول مدت درمان یا هزینه نشان ندادند (شواهد با کیفیت پائین تا بسیار پائین).
کیفیت شواهد: به‌طور کلی، ما کیفیت شواهد را پائین ارزیابی کردیم، که بدین معنی است که ما نمی‌توانیم از یافته‌ها مطمئن باشیم.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
به‌نظر نمی‌رسد که برای جابجایی دندان‌های چشم به موقعیت صحیح، یا برای سایر پیامدها، یک روش جراحی بهتر از سایر روش‌ها باشد، اما این یافته‌ها نامطمئن هستند زیرا کیفیت شواهد پائین است. این گفته نشان دهنده نیاز به انجام مطالعات بیشتر با کیفیت بالا است. در حال حاضر سه مطالعه در حال انجام است. هنگامی که آن‌ها به اتمام برسند، ما آن‌ها را در به‌روزرسانی این مطالعه مروری انتخاب خواهیم کرد و ممکن است بتوانیم نتایج دقیق‌تری به‌دست بیاوریم.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Oral Health Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/12/6 | انتشار: 1396/5/30
