جمعه 7 اردیبهشت 1403
جلد 2017 -
جلد 2017 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Vigdis Aasheim, Anne Britt Vika Nilsen, Liv Merete Reinar, Mirjam Lukasse. Perineal techniques during the second stage of labour for reducing perineal trauma. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-1289-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1289-fa.html
پیشینه
اغلب زایمان‌های واژینال یا طبیعی با ترومای دستگاه تناسلی همراه است. موربیدیتی مرتبط با ترومای پرینه می‌تواند قابل توجه باشد، به ویژه هنگامی که به پارگی درجه 3 و 4 برسد. مداخلات مختلف از جمله ماساژ قسمت پرینه، کمپرس گرم یا سرد، و تکنیک‌های مدیریت پرینه برای جلوگیری از تروما استفاده شده است. این یک به‌روزرسانی از مطالعه مروری کاکرین است که برای اولین بار در سال 2011 منتشر شد.
اهداف
ارزیابی اثر تکنیک‌های پرینه در حین مرحله دوم زایمان بر بروز و موربیدیتی مرتبط با ترومای پرینه.
روش های جستجو
ما ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (26 سپتامبر 2016) و فهرست منابع مطالعات بازیابی شده را جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های کنترل شده وتصادفی و شبه‌تصادفی شده منتشر شده و منتشر نشده که به ارزیابی تکنیک‌های پرینه در حین مرحله دوم زایمان پرداختند. کارآزمایی‌های متقاطع برای ورود مناسب نبودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
سه نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل کارآزمایی‌ها را برای ورود ارزیابی، داده‌ها را استخراج کردند و کیفیت روش‌شناختی را ارزیابی کردند. ما دقت داده‌ها را کنترل کردیم.
نتایج اصلی
22 کارآزمایی برای ورود مناسب بودند (با 20 کارآزمایی شامل داده‌های 15181 زن). به‌طور کلی، کارآزمایی‌ها در معرض خطر متوسط تا بالای سوگیری (Bias) قرار داشتند؛ هیچ کدام به اندازه کافی کورسازی نشده بودند، و اکثر آن‌ها هم از نظر پنهان‌سازی تخصیص و هم از نظر داده‌های ناقص پیامد در معرض خطر نامشخص سوگیری قرار داشتند. مداخلات، استفاده از ماساژ پرینه، کمپرس گرم و سرد، و سایر تکنیک‌های مدیریت پرینه را مقایسه کردند.
اکثر مطالعات داده‌های مربوط به پیامدهای ثانویه ما را گزارش نکردند. ما کیفیت شواهد را به دلیل خطر سوگیری، تناقض، و عدم دقت برای تمام مقایسه‌ها کاهش دادیم.
تکنیک حمایت پرینه توسط دست ماما (hands on) در مقایسه با تکنیک عدم دستکاری پرینه توسط ماما (Hands off؛ به حالت موازنه درآوردن)
تکنیک‌های Hands on یا Hands off پرینئوم تفاوت واضحی در بروز پرینئوم دست‌نخورده (میانگین خطر نسبی (RR): 1.03، 95% فاصله اطمینان (CI): 0.95 تا 1.12، 2 مطالعه، Tau2: 0.00؛ I2: 37%؛ 6547 زن؛ شواهد با کیفیت متوسط) پارگی‌های درجه 1 پرینه (میانگین RR: 1.32؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.99 تا 1.77؛ 2 مطالعه؛ 700 زن؛ شواهد با کیفیت پایین)، پارگی درجه 2 (میانگین RR: 0.77؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 1.28؛ 2 مطالعه؛ 700 زن؛ شواهد با کیفیت پایین)، یا پارگی‌های درجه 3 و 4 (میانگین RR: 0.68؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.21 تا 2.26؛ 5 مطالعه؛ Tau2: 0.92؛ I2: 72%؛ 7317 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، ایجاد نکرد. ناهمگونی قابل توجه برای پارگی‌های درجه 3 یا 4 به این معنی است که این داده‌ها باید با احتیاط تفسیر شوند. تعداد دفعات اپیزیوتومی (Episiotomy) در گروه hands-on بیشتر بود (میانگین RR: 0.58؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.43 تا 0.79؛ Tau2: 0.07؛ I2: 74%؛ 4 مطالعه؛ 7247 زن؛ شواهد با کیفیت پایین)، اما ناهمگونی قابل توجهی بین 4 مطالعه انتخاب شده وجود داشت.
هیچ داده‌ای در مورد ترومای پرینه با نیاز به بخیه وجود نداشت.
کمپرس گرم در مقابل کنترل (تکنیک عدم دستکاری پرینه توسط ماما یا عدم استفاده از کمپرس گرم)
کمپرس گرم هیچ اثر شفافی بر بروز پرینئوم دست‌نخورده (میانگین RR: 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.85 تا 1.21؛ 1799 زن؛ 4 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط)، ترومای پرینه با نیاز به بخیه (میانگین RR: 1.14؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 1.66؛ 76 زن؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، پارگی درجه 2 (میانگین RR: 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.58 تا 1.56؛ 274 زن؛ 2 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، یا اپیزیوتومی (میانگین RR: 0.86؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.60 تا 1.23؛ 1799 زن؛ 4 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پایین) نداشت. مشخص نیست که کمپرس گرم باعث افزایش یا کاهش بروز پارگی درجه 1 می‌شود (میانگین RR: 1.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.38 تا 3.79؛ 274 زن؛ 2 مطالعه؛ 88% I2؛ شواهد با کیفیت پایین).
پارگی پرینه درجه 3 یا 4 کمتری در گروه کمپرس گرم گزارش شد (میانگین RR: 0.46؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 تا 0.79؛ 1799 زن؛ 4 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط).
ماساژ در مقابل کنترل (hands off یا مراقبت منظم)
بروز پرینئوم سالم در گروه ماساژ پرینه افزایش یافت (میانگین RR: 1.74؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.11 تا 2.73؛ 6 مطالعه؛ 2618 زن؛ 83% I2؛ شواهد با کیفیت پایین) اما ناهمگونی قابل توجهی بین مطالعات وجود داشت. این گروه دچار پارگی‌های درجه 3 و 4 کمتری شدند (میانگین RR: 0.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.25 تا 0.94؛ 5 مطالعه، 2477 زن؛ شواهد با کیفیت متوسط).
اختلاف واضحی بین گروه‌ها از نظر ترومای پرینه با نیاز به بخیه (میانگین RR: 1.10؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.75 تا 1.61؛ 1 مطالعه؛ 76 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، پارگی درجه 1 (میانگین RR: 1.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 3.05؛ 5 مطالعه؛ Tau2: 0.47؛ I2: 85%؛ 537 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، یا پارگی درجه 2 (میانگین RR: 1.08؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.55 تا 2.12؛ 5 مطالعه؛ Tau2: 0.32، I2: 62%؛ 537 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین) وجود نداشت. ماساژ پرینه ممکن است اپیزیوتومی را کاهش دهد هر چند که در مورد برآورد اثر عدم اطمینان قابل توجهی وجود داشت (میانگین RR: 0.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.29 تا 1.03؛ 7 مطالعه؛ Tau2: 0.43؛ I2: 92%؛ 2684 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). ناهمگونی برای پارگی درجه 1، پارگی درجه 2 و برای اپیزیوتومی بالا بود - این داده‌ها باید با احتیاط تفسیر شوند.
مانور ریتگن (Ritgen's manoeuvre) در برابر مراقبت استاندارد
یک مطالعه (66 زن) دریافت که زنان دریافت کننده Ritgen's manoeuvre کمتر احتمال دارد که دچار پارگی درجه 1 شوند (RR: 0.32؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.14 تا 0.69؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، احتمال بیشتری دارد که دچار پارگی درجه 2 شوند (RR: 3.25؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.73 تا 6.09؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین) و دارای احتمال بیشتر یا کمتر داشتن پرینئوم سالم نیست (RR: 0.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 تا 1.31؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). یک مطالعه بزرگ‌تر گزارش داد که Ritgen's manoeuvre بر شیوع پارگی‌های درجه 3 یا 4 تاثیری ندارد. اپیزیوتومی بین گروه‌ها تفاوت بارزی نداشت (RR: 0.81؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.63 تا 1.03؛ 2 مطالعه، 1489 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین).
مقایسه‌های دیگر
زایمان شانه خلفی در مقابل زایمان شانه قدامی، استفاده از دستگاه حفاظت پرینه، روغن / موم‌های مختلف، و کمپرس سرد هیچ تاثیری بر پیامدهای پرینه نشان ندادند. فقط 1 مطالعه به هر یک از این مقایسه‌ها کمک کرد، بنابراین داده‌ها برای نتیجه‌گیری ناکافی بودند.
اکثر مطالعات داده‌های مربوط به پیامدهای ثانویه ما را گزارش نکردند. ما کیفیت شواهد را به دلیل خطر سوگیری، تناقض، و عدم دقت برای تمام مقایسه‌ها کاهش دادیم.
تکنیک حمایت پرینه توسط دست ماما (hands on) در مقایسه با تکنیک عدم دستکاری پرینه توسط ماما (Hands off؛ به حالت موازنه درآوردن)
تکنیک‌های Hands on یا Hands off پرینئوم تفاوت واضحی در بروز پرینئوم دست‌نخورده (میانگین خطر نسبی (RR): 1.03، 95% فاصله اطمینان (CI): 0.95 تا 1.12، 2 مطالعه، Tau2: 0.00؛ I2: 37%؛ 6547 زن؛ شواهد با کیفیت متوسط) پارگی‌های درجه 1 پرینه (میانگین RR: 1.32؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.99 تا 1.77؛ 2 مطالعه؛ 700 زن؛ شواهد با کیفیت پایین)، پارگی درجه 2 (میانگین RR: 0.77؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 1.28؛ 2 مطالعه؛ 700 زن؛ شواهد با کیفیت پایین)، یا پارگی‌های درجه 3 و 4 (میانگین RR: 0.68؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.21 تا 2.26؛ 5 مطالعه؛ Tau2: 0.92؛ I2: 72%؛ 7317 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، ایجاد نکرد. ناهمگونی قابل توجه برای پارگی‌های درجه 3 یا 4 به این معنی است که این داده‌ها باید با احتیاط تفسیر شوند. تعداد دفعات اپیزیوتومی (Episiotomy) در گروه hands-on بیشتر بود (میانگین RR: 0.58؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.43 تا 0.79؛ Tau2: 0.07؛ I2: 74%؛ 4 مطالعه؛ 7247 زن؛ شواهد با کیفیت پایین)، اما ناهمگونی قابل توجهی بین 4 مطالعه انتخاب شده وجود داشت.
هیچ داده‌ای در مورد ترومای پرینه با نیاز به بخیه وجود نداشت.
کمپرس گرم در مقابل کنترل (تکنیک عدم دستکاری پرینه توسط ماما یا عدم استفاده از کمپرس گرم)
کمپرس گرم هیچ اثر شفافی بر بروز پرینئوم دست‌نخورده (میانگین RR: 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.85 تا 1.21؛ 1799 زن؛ 4 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط)، ترومای پرینه با نیاز به بخیه (میانگین RR: 1.14؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 1.66؛ 76 زن؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، پارگی درجه 2 (میانگین RR: 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.58 تا 1.56؛ 274 زن؛ 2 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، یا اپیزیوتومی (میانگین RR: 0.86؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.60 تا 1.23؛ 1799 زن؛ 4 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پایین) نداشت. مشخص نیست که کمپرس گرم باعث افزایش یا کاهش بروز پارگی درجه 1 می‌شود (میانگین RR: 1.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.38 تا 3.79؛ 274 زن؛ 2 مطالعه؛ 88% I2؛ شواهد با کیفیت پایین).
پارگی پرینه درجه 3 یا 4 کمتری در گروه کمپرس گرم گزارش شد (میانگین RR: 0.46؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 تا 0.79؛ 1799 زن؛ 4 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط).
ماساژ در مقابل کنترل (hands off یا مراقبت منظم)
بروز پرینئوم سالم در گروه ماساژ پرینه افزایش یافت (میانگین RR: 1.74؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.11 تا 2.73؛ 6 مطالعه؛ 2618 زن؛ 83% I2؛ شواهد با کیفیت پایین) اما ناهمگونی قابل توجهی بین مطالعات وجود داشت. این گروه دچار پارگی‌های درجه 3 و 4 کمتری شدند (میانگین RR: 0.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.25 تا 0.94؛ 5 مطالعه، 2477 زن؛ شواهد با کیفیت متوسط).
اختلاف واضحی بین گروه‌ها از نظر ترومای پرینه با نیاز به بخیه (میانگین RR: 1.10؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.75 تا 1.61؛ 1 مطالعه؛ 76 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، پارگی درجه 1 (میانگین RR: 1.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 3.05؛ 5 مطالعه؛ Tau2: 0.47؛ I2: 85%؛ 537 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، یا پارگی درجه 2 (میانگین RR: 1.08؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.55 تا 2.12؛ 5 مطالعه؛ Tau2: 0.32، I2: 62%؛ 537 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین) وجود نداشت. ماساژ پرینه ممکن است اپیزیوتومی را کاهش دهد هر چند که در مورد برآورد اثر عدم اطمینان قابل توجهی وجود داشت (میانگین RR: 0.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.29 تا 1.03؛ 7 مطالعه؛ Tau2: 0.43؛ I2: 92%؛ 2684 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). ناهمگونی برای پارگی درجه 1، پارگی درجه 2 و برای اپیزیوتومی بالا بود - این داده‌ها باید با احتیاط تفسیر شوند.
مانور ریتگن (Ritgen's manoeuvre) در برابر مراقبت استاندارد
یک مطالعه (66 زن) دریافت که زنان دریافت کننده Ritgen's manoeuvre کمتر احتمال دارد که دچار پارگی درجه 1 شوند (RR: 0.32؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.14 تا 0.69؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، احتمال بیشتری دارد که دچار پارگی درجه 2 شوند (RR: 3.25؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.73 تا 6.09؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین) و دارای احتمال بیشتر یا کمتر داشتن پرینئوم سالم نیست (RR: 0.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 تا 1.31؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). یک مطالعه بزرگ‌تر گزارش داد که Ritgen's manoeuvre بر شیوع پارگی‌های درجه 3 یا 4 تاثیری ندارد. اپیزیوتومی بین گروه‌ها تفاوت بارزی نداشت (RR: 0.81؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.63 تا 1.03؛ 2 مطالعه، 1489 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین).
مقایسه‌های دیگر
زایمان شانه خلفی در مقابل زایمان شانه قدامی، استفاده از دستگاه حفاظت پرینه، روغن / موم‌های مختلف، و کمپرس سرد هیچ تاثیری بر پیامدهای پرینه نشان ندادند. فقط 1 مطالعه به هر یک از این مقایسه‌ها کمک کرد، بنابراین داده‌ها برای نتیجه‌گیری ناکافی بودند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد با کیفیت متوسط نشان می‌دهد که کمپرس گرم، و ماساژ، ممکن است پارگی‌های درجه 3 و 4 را کاهش دهد اما تأثیر این تکنیک‌ها بر سایر پیامدها نامشخص یا ناسازگار است. شواهد با کیفیت پایین نشان می‌دهد که تکنیک‌های hands-off ممکن است اپیزیوتومی را کاهش دهد، اما این تکنیک تاثیر شفافی بر پیامدهای دیگر ندارد. داده‌های کافی برای نشان دادن اینکه آیا سایر تکنیک‌های پرینه منجر به بهبود پیامدها می‌شوند، وجود نداشت.
برای ارزیابی تکنیک‌های پرینه، کمپرس گرم و ماساژ، و اینکه استفاده از روغن‌های مختلف ماساژ بر زنان و نوزادان‌شان چه تاثیری دارد، تحقیقات بیشتری باید انجام شود. گردآوری اطلاعات مربوط به دیدگاه‌های زنان برای تحقیقات آینده مهم است.
برای ارزیابی تکنیک‌های پرینه، کمپرس گرم و ماساژ، و اینکه استفاده از روغن‌های مختلف ماساژ بر زنان و نوزادان‌شان چه تاثیری دارد، تحقیقات بیشتری باید انجام شود. گردآوری اطلاعات مربوط به دیدگاه‌های زنان برای تحقیقات آینده مهم است.
خلاصه به زبان ساده
تکنیک‌های پرینه در حین مرحله دوم زایمان برای کاهش ترومای پرینه
موضوع چیست؟
زایمان واژینال اغلب با نوعی از آسیب واژینال همراه است، و پارگی‌هایی که بر اسفنکتر یا مخاط مقعد (پارگی‌های درجه 3 و 4) تاثیر می‌گذارند، ممکن است منجر به مشکلات جدی شوند. ترومای پرینه ممکن است به صورت خودبه‌خودی یا به دلیل برش جراحی (اپیزیوتومی) رخ دهد. تکنیک‌های مختلف پرینه برای کاهش سرعت زایمان سر نوزاد انجام می‌شوند، و این امکان را فراهم می‌کنند تا بافت پرینه به آرامی باز شود تا از آسیب بافت جلوگیری شود. ماساژ، کمپرس گرم و تکنیک‌های مختلف مدیریت پرینه به‌طور گسترده‌ای توسط ماماها و کمک کننده‌های زایمان استفاده می‌شوند. هدف از این مطالعه مروری به‌روزرسانی شده ارزیابی تأثیر تکنیک‌های پرینه در طول مرحله دوم زایمان بر شیوع ترومای پرینه است. این یک به‌روزرسانی از مطالعه مروری است که در سال 2011 منتشر شده بود.
چرا این موضوع مهم است؟
ترومای پرینئوم می‌تواند منجر به درد و مشکلات دیگری برای زنان پس از زایمان شود. برای پارگی‌های درجه 1، 2، 3 و 4 آسیب‌هایی تعریف شده است - پارگی‌های درجه 1 منجر به حداقل آسیب می‌شوند و پارگی‌های درجه 4 بیشترین آسیب را وارد می‌کنند. پارگی‌های 3 و 4، بر اسفنکتر یا مخاط مقعد تاثیر می‌گذارند، بنابراین منجر به مشکلات بیشتری می‌شوند. کاهش استفاده از اپیزیوتومی‌ها باعث کاهش ترومای پرینئوم می‌شود. همچنین، تکنیک‌های مختلف پرینه برای کاهش سرعت زایمان سر نوزاد استفاده می‌شود. ماساژ، کمپرس گرم و تکنیک‌های مختلف مدیریت پرینه به‌طور گسترده‌ای توسط ماماها و همراهان زایمان استفاده می‌شود. مهم است که بدانید این تکنیک‌ها در واقع باعث کاهش تروما و درد در زنان می‌شود یا خیر.
ما چه شواهدی را یافتیم؟
ما مطالعات را در سپتامبر 2016 جست‌وجو کردیم. 22 کارآزمایی برای ورود به این مطالعه مروری به‌روزرسانی شده مناسب بودند، اما فقط 20 مطالعه (شامل 15181 زن)، نتایجی را برای این مطالعه مروری فراهم کردند. شرکت‌کنندگان در این مطالعه، زنان بدون عوارض پزشکی بودند که منتظر زایمان واژینال بودند. این مطالعات از نظر خطر سوگیری متغیر بودند، و کیفیت مطالعات بسیار پایین تا متوسط ارزیابی شدند.
تکنیک حمایت پرینه توسط دست ماما در مقایسه با تکنیک عدم دستکاری پرینه توسط ماما (Hands off در مقایسه با hands on)
استفاده از «hands off» پرینئوم، در زنان کمتری منجر به اپیزیوتومی شد (شواهد با کیفیت پایین)، اما هیچ تفاوتی در تعداد زنان بدون پارگی (شواهد با کیفیت متوسط)، پارگی‌های درجه 1 (شواهد با کیفیت پایین)، پارگی‌های درجه 2 (شواهد با کیفیت پایین)، یا پارگی‌های درجه 3 یا 4 (شواهد با کیفیت بسیار پایین) وجود نداشت. در نتایج بین 4 مطالعه تفاوت قابل توجه غیرقابل توضیحی وجود داشت. هیچ یک از مطالعات، در مورد تعداد پارگی‌هایی که نیاز به دوختن دارند، داده‌ای ارائه نکرد.
کمپرس گرم در مقابل کنترل (تکنیک حمایت پرینه توسط دست ماما یا تکنیک عدم دستکاری پرینه توسط ماما)
زنان کمتری در گروه کمپرس گرم دچار پارگی‌های درجه 3 یا 4 شدند (شواهد با کیفیت متوسط). کمپرس گرم بر تعداد زنان دارای پرینه سالم (شواهد با کیفیت متوسط)، پارگی‌هایی که نیاز به دوختن دارند (شواهد با کیفیت بسیار پایین)، پارگی‌های درجه 2 (شواهد با کیفیت بسیار پایین)، یا اپیزیوتومی‌ها (شواهد با کیفیت پایین) تاثیری نداشت. مشخص نیست که آیا کمپرس گرم باعث افزایش یا کاهش بروز پارگی‌های درجه 1 می‌شود (شواهد با کیفیت بسیار پایین).
ماساژ در مقابل کنترل (یا تکنیک عدم دستکاری پرینه توسط ماما یا مراقبت معمول)
زنان بیشتری با پرینه سالم در گروه ماساژ پرینه (شواهد با کیفیت پایین)، و زنان کمتری با پارگی‌های درجه 3 یا 4 (شواهد با کیفیت متوسط) وجود داشت. به نظر نمی‌رسد که ماساژ در زنان دارای ترومای پرینه با نیاز به بخیه (شواهد با کیفیت بسیار پایین)، پارگی‌های درجه 1 (شواهد با کیفیت بسیار پایین)، پارگی‌های درجه 2 (شواهد با کیفیت بسیار پایین)، یا اپیزیوتومی (شواهد با کیفیت بسیار پایین) تفاوتی ایجاد کند.
مانور ریتگن در برابر مراقبت استاندارد
یک مطالعه کوچک نشان داد که زنانی که با مانور ریتگن زایمان کردند، پارگی‌های درجه 1 کمتری داشتند (شواهد با کیفیت بسیار پایین)، اما پارگی‌های درجه 2 بیشتری داشتند (شواهد با کیفیت بسیار پایین). بین گروه‌ها از لحاظ تعداد پارگی‌های درجه 3، یا 4 یا اپیزیوتومی‌ها تفاوتی وجود نداشت (هر دو شواهد با کیفیت پایین).
این به چه معناست؟
ما متوجه شدیم که ماساژ و کمپرس گرم ممکن است ترومای جدی پرینه را کاهش دهد (پارگی‌های درجه 3 و 4). تکنیک‌های عدم دستکاری پرینه توسط ماما ممکن است تعداد اپیزیوتومی‌ها را کاهش دهد اما مشخص نیست که این تکنیک‌ها بر سایر تروماهای پرینه تاثیر سودمندی دارند یا خیر. ارزش تکنیک‌های دیگر برای کاهش آسیب پرینیوم در حین زایمان نامشخص باقی مانده است.
تحقیقات بیشتری برای ارزیابی تکنیک‌های مختلف پرینه و پاسخ به سوالات در مورد چگونگی به حداقل رساندن ترومای پرینه مورد نیاز است. شواهد کافی در مورد تجارب و دیدگاه‌های زنان وجود ندارد (فقط یک مطالعه انتخاب شده اطلاعاتی را در این زمینه گردآوری کرد). اینکه این مداخلات برای زنان قابل قبول هستند یا خیر، برای پژوهش‌های آینده مهم است.
زایمان واژینال اغلب با نوعی از آسیب واژینال همراه است، و پارگی‌هایی که بر اسفنکتر یا مخاط مقعد (پارگی‌های درجه 3 و 4) تاثیر می‌گذارند، ممکن است منجر به مشکلات جدی شوند. ترومای پرینه ممکن است به صورت خودبه‌خودی یا به دلیل برش جراحی (اپیزیوتومی) رخ دهد. تکنیک‌های مختلف پرینه برای کاهش سرعت زایمان سر نوزاد انجام می‌شوند، و این امکان را فراهم می‌کنند تا بافت پرینه به آرامی باز شود تا از آسیب بافت جلوگیری شود. ماساژ، کمپرس گرم و تکنیک‌های مختلف مدیریت پرینه به‌طور گسترده‌ای توسط ماماها و کمک کننده‌های زایمان استفاده می‌شوند. هدف از این مطالعه مروری به‌روزرسانی شده ارزیابی تأثیر تکنیک‌های پرینه در طول مرحله دوم زایمان بر شیوع ترومای پرینه است. این یک به‌روزرسانی از مطالعه مروری است که در سال 2011 منتشر شده بود.
چرا این موضوع مهم است؟
ترومای پرینئوم می‌تواند منجر به درد و مشکلات دیگری برای زنان پس از زایمان شود. برای پارگی‌های درجه 1، 2، 3 و 4 آسیب‌هایی تعریف شده است - پارگی‌های درجه 1 منجر به حداقل آسیب می‌شوند و پارگی‌های درجه 4 بیشترین آسیب را وارد می‌کنند. پارگی‌های 3 و 4، بر اسفنکتر یا مخاط مقعد تاثیر می‌گذارند، بنابراین منجر به مشکلات بیشتری می‌شوند. کاهش استفاده از اپیزیوتومی‌ها باعث کاهش ترومای پرینئوم می‌شود. همچنین، تکنیک‌های مختلف پرینه برای کاهش سرعت زایمان سر نوزاد استفاده می‌شود. ماساژ، کمپرس گرم و تکنیک‌های مختلف مدیریت پرینه به‌طور گسترده‌ای توسط ماماها و همراهان زایمان استفاده می‌شود. مهم است که بدانید این تکنیک‌ها در واقع باعث کاهش تروما و درد در زنان می‌شود یا خیر.
ما چه شواهدی را یافتیم؟
ما مطالعات را در سپتامبر 2016 جست‌وجو کردیم. 22 کارآزمایی برای ورود به این مطالعه مروری به‌روزرسانی شده مناسب بودند، اما فقط 20 مطالعه (شامل 15181 زن)، نتایجی را برای این مطالعه مروری فراهم کردند. شرکت‌کنندگان در این مطالعه، زنان بدون عوارض پزشکی بودند که منتظر زایمان واژینال بودند. این مطالعات از نظر خطر سوگیری متغیر بودند، و کیفیت مطالعات بسیار پایین تا متوسط ارزیابی شدند.
تکنیک حمایت پرینه توسط دست ماما در مقایسه با تکنیک عدم دستکاری پرینه توسط ماما (Hands off در مقایسه با hands on)
استفاده از «hands off» پرینئوم، در زنان کمتری منجر به اپیزیوتومی شد (شواهد با کیفیت پایین)، اما هیچ تفاوتی در تعداد زنان بدون پارگی (شواهد با کیفیت متوسط)، پارگی‌های درجه 1 (شواهد با کیفیت پایین)، پارگی‌های درجه 2 (شواهد با کیفیت پایین)، یا پارگی‌های درجه 3 یا 4 (شواهد با کیفیت بسیار پایین) وجود نداشت. در نتایج بین 4 مطالعه تفاوت قابل توجه غیرقابل توضیحی وجود داشت. هیچ یک از مطالعات، در مورد تعداد پارگی‌هایی که نیاز به دوختن دارند، داده‌ای ارائه نکرد.
کمپرس گرم در مقابل کنترل (تکنیک حمایت پرینه توسط دست ماما یا تکنیک عدم دستکاری پرینه توسط ماما)
زنان کمتری در گروه کمپرس گرم دچار پارگی‌های درجه 3 یا 4 شدند (شواهد با کیفیت متوسط). کمپرس گرم بر تعداد زنان دارای پرینه سالم (شواهد با کیفیت متوسط)، پارگی‌هایی که نیاز به دوختن دارند (شواهد با کیفیت بسیار پایین)، پارگی‌های درجه 2 (شواهد با کیفیت بسیار پایین)، یا اپیزیوتومی‌ها (شواهد با کیفیت پایین) تاثیری نداشت. مشخص نیست که آیا کمپرس گرم باعث افزایش یا کاهش بروز پارگی‌های درجه 1 می‌شود (شواهد با کیفیت بسیار پایین).
ماساژ در مقابل کنترل (یا تکنیک عدم دستکاری پرینه توسط ماما یا مراقبت معمول)
زنان بیشتری با پرینه سالم در گروه ماساژ پرینه (شواهد با کیفیت پایین)، و زنان کمتری با پارگی‌های درجه 3 یا 4 (شواهد با کیفیت متوسط) وجود داشت. به نظر نمی‌رسد که ماساژ در زنان دارای ترومای پرینه با نیاز به بخیه (شواهد با کیفیت بسیار پایین)، پارگی‌های درجه 1 (شواهد با کیفیت بسیار پایین)، پارگی‌های درجه 2 (شواهد با کیفیت بسیار پایین)، یا اپیزیوتومی (شواهد با کیفیت بسیار پایین) تفاوتی ایجاد کند.
مانور ریتگن در برابر مراقبت استاندارد
یک مطالعه کوچک نشان داد که زنانی که با مانور ریتگن زایمان کردند، پارگی‌های درجه 1 کمتری داشتند (شواهد با کیفیت بسیار پایین)، اما پارگی‌های درجه 2 بیشتری داشتند (شواهد با کیفیت بسیار پایین). بین گروه‌ها از لحاظ تعداد پارگی‌های درجه 3، یا 4 یا اپیزیوتومی‌ها تفاوتی وجود نداشت (هر دو شواهد با کیفیت پایین).
این به چه معناست؟
ما متوجه شدیم که ماساژ و کمپرس گرم ممکن است ترومای جدی پرینه را کاهش دهد (پارگی‌های درجه 3 و 4). تکنیک‌های عدم دستکاری پرینه توسط ماما ممکن است تعداد اپیزیوتومی‌ها را کاهش دهد اما مشخص نیست که این تکنیک‌ها بر سایر تروماهای پرینه تاثیر سودمندی دارند یا خیر. ارزش تکنیک‌های دیگر برای کاهش آسیب پرینیوم در حین زایمان نامشخص باقی مانده است.
تحقیقات بیشتری برای ارزیابی تکنیک‌های مختلف پرینه و پاسخ به سوالات در مورد چگونگی به حداقل رساندن ترومای پرینه مورد نیاز است. شواهد کافی در مورد تجارب و دیدگاه‌های زنان وجود ندارد (فقط یک مطالعه انتخاب شده اطلاعاتی را در این زمینه گردآوری کرد). اینکه این مداخلات برای زنان قابل قبول هستند یا خیر، برای پژوهش‌های آینده مهم است.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Pregnancy and Childbirth Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/3/23 | انتشار: 1396/3/23
