پنجشنبه 6 اردیبهشت 1403
جلد 2016 -
جلد 2016 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Edel Murphy, Katherine Froggatt, Sheelah Connolly, Eamon O'Shea, Elizabeth L Sampson, Dympna Casey et al . Palliative care interventions in advanced dementia. 3 2016; 2016
URL: http://cochrane.ir/article-1-1285-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1285-fa.html
Edel Murphy* 
, Katherine Froggatt , Sheelah Connolly , Eamon O'Shea , Elizabeth L Sampson , Dympna Casey , Declan Devane
, Katherine Froggatt , Sheelah Connolly , Eamon O'Shea , Elizabeth L Sampson , Dympna Casey , Declan Devane
پیشینه
دمانس یک بیماری نورودژنراتیو (neurodegenerative) مزمن، پیشرونده و نهایتا کشنده است. علائم دمانس پیشرفته به صورت اختلال شناختی شدید، ناتوانی در ارتباط کلامی و وابستگی عملکردی کامل است. مراقبت معمولی بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته عموما با یک رویکرد تسکینی تائید نشده است. مراقبت تسکینی از قدیم بر بیماران سرطانی متمرکز بوده اما برای بیش از یک دهه، این مراقبت در سرتاسر جهان برای بیماران مبتلا به بیماری محدودکننده حیات که نیازمند مراقبت تخصصی هستند، شامل بیماران مبتلا به دمانس، گسترش یافته‌است.
اهداف
بررسی اثر مداخلات مراقبت تسکینی در دمانس پیشرفته و گزارش طیفی از اندازه‌های پیامدهای استفاده شده.
روش های جستجو
برای این مطالعه مروری، ALOIS، مرکز ثبت تخصصی گروه بهبود شناختی و دمانس کاکرین را در 4 فوریه 2016 جست‌وجو کردیم. ALOIS شامل مدارک کارآزمایی‌های بالینی شناسایی شده طی چندین ماه جست‌وجو پایگاه‌های اطلاعاتی اصلی مراقبت سلامت، مراکز ثبت و منابع متون خاکستری است. همچنین جست‌وجوی بیشتری در MEDLINE (OvidSP)؛ Embase (OvidSP)؛ PsycINFO (OvidSP)؛ CINAHL (EBSCOhost)؛ LILACS (BIREME)؛ Web of Science Core Collection (شبکه علم ISI)، ClinicalTrials.gov و پورتال کارآزمایی ICTRP سازمان جهانی بهداشت برای اطمینان از این که جست‌وجوها جامع و تا حد ممکن به‌روز باشند، انجام دادیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های بالینی تصادفی (RCT) و غیرتصادفی (nRCT)، مطالعاتی که از قبل و بعد کنترل شده‌اند (CBA) و مطالعات سری زمانی منقطع (interrupted time series) را که اثر مداخلات مراقبت تسکینی را بر بزرگسالان مبتلا به انواع دمانس ارزیابی کردند (با یک ابزار شناسایی و ازرشیابی درجه پیشرفته داشتند)، جست‌وجو کردیم. شرکت‌کننده‌ها می‌توانستند بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته، اعضای خانواده آنها، پزشکان یا کارکنان مراقبت سلامت باشند. مداخلات بالینی و غیربالینی را درنظر گرفتیم. مقایسه‌ها به صورت مراقبت معمولی یا مداخله مراقبت تسکینی دیگری بود. مطالعات را بر اساس نتایج به‌دست آمده کنار نگذاشتیم و همه نتایج به‌دست آمده را در مطالعات گردآوری‌شده ثبت کردیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
2 نویسنده مطالعه مروری مستقلا مطالعات بالقوه‌ای را که در جست‌وجویمان شناسایی کردیم، برای انتخاب بررسی کردند. هر عدم‌توافقی را با بحث یا هر جا که نیاز بود با مشاره با بقیه گروه مطالعه مروری، حل کردیم. مطالعات را مستقلا استخراج و کیفیت روش‌شناسی را با استفاده از روش‌های استاندارد کاکرین بررسی کردیم.
نتایج اصلی
2 مطالعه با مداخلات مراقبت تسکینی برای بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته شناسایی کردیم. به دلیل ناهمگونی بین 2 کارآزمایی از لحاظ مداخلات و شرایط نتوانستیم داده‌ها را جمع‌بندی کنیم. این 2 مطالعه 31 نتیجه مختلف را ارزیابی کردند، اما نتیجه مشابه‌ای بین 2 مطالعه وجود نداشت. 6 مطالعه در حال انجام وجود دارد که انتظار داریم در نسخه آتی این مطالعه مروری آورده شوند.
هر 2 مطالعه به دلیل عدم‌امکان کورکردن (blinding) خطر تورش (risk of bias) بالایی داشتند. به دلیل این علت و اندازه نمونه کوچک مطالعات به طور کلی قطعیت شواهد خیلی پایین بود.
یک RCT تکی (شامل 99 شرکت‌کننده) اثر گروه مراقبت تسکینی را برای بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته بستری به دلیل بدحالی حاد ازریابی کرد. درحالی که این کارآزمایی گزارش کرد که برنامه مراقبت تسکینی به احتمال بیشتری برای شرکت‌کننده‌های گروه مداخله انجام می‌شود (نسبت خطر (RR) 5.84؛ 95% فاصله اطمنیان (CI): 1.37 تا 25.02)، این برنامه فقط برای 2 شرکت‌کننده در گروه مداخله قبول شد، درحالی که در بیمارستان بودند (RR: 4.50؛ 95% فاصله اطمنیان (CI): 1.03 تا 19.75). هیچ شواهدی از اینکه این مداخله روی مرگ‌ومیر در بیمارستان (RR: 1.06: 95% فاصله اطمنیان (CI): 0.53 تا 2.13)، روی تصمیمات، صرف‌نظر از احیا قلبی‌عروقی در بیمارستان یا مراقبت بالینی در پذیرش بیمارستان اثر گذاشته باشد، پیدا نکردیم، اما بعدتر، نرخ‌های رخداد کمتر بود و نتایج با عدم‌قطعیت‌های بسیاری همراه بود.
یک RCT خوشه‌ای (با 256 شرکت‌کننده، هر شرکت‌کننده با یک مراقب خانوادگی وارد مطالعه شد) اثر یک ابزار تصمیم‌گیری (decision aid) را در مورد گزینه‌های تغذیه‌ای پایان زندگی بر تصمیم‌گیرندگان جانشین ساکنین خانه سالمندان مبتلا به دمانس پیشرفته ارزیابی کرد. داده‌های 90 شرکت‌کننده (35% شرکت‌کننده‌های مطالعه اصلی) مطابق با تعریف دمانس پیشرفته برای این مطالعه مروری بود و برای اهداف این مطالعه تحلیل شدند. در این گروه 90 نفری، جانشین‌های مداخله‌ای امتیاز کمتری برای تعارض تصمیم‌گیری داشتند و این امتیاز بر اساس مقیاس تعارض تصمیم‌گیری (Decisional Conflict Scale) بود (اختلاف متوسط: 0.30-؛ 95% فاصله اطمنیان (CI): 0.61- تا 0.01؛ کاهش 0.3 تا 0.4 واحد معنادار درنظر گرفته شد) و به احتمال بیشتری شرکت‌کننده‌های گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در مورد گزینه‌های درمانی با پزشک صحبت کردند (RR: 1.57؛ 95% فاصله اطمنیان (CI): 0.93 تا 2.64)، اما عدم‌دقت به این معنی است که در هر دو نتیجه، عدم‌قطعیت وجود دارد.
هر 2 مطالعه به دلیل عدم‌امکان کورکردن (blinding) خطر تورش (risk of bias) بالایی داشتند. به دلیل این علت و اندازه نمونه کوچک مطالعات به طور کلی قطعیت شواهد خیلی پایین بود.
یک RCT تکی (شامل 99 شرکت‌کننده) اثر گروه مراقبت تسکینی را برای بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته بستری به دلیل بدحالی حاد ازریابی کرد. درحالی که این کارآزمایی گزارش کرد که برنامه مراقبت تسکینی به احتمال بیشتری برای شرکت‌کننده‌های گروه مداخله انجام می‌شود (نسبت خطر (RR) 5.84؛ 95% فاصله اطمنیان (CI): 1.37 تا 25.02)، این برنامه فقط برای 2 شرکت‌کننده در گروه مداخله قبول شد، درحالی که در بیمارستان بودند (RR: 4.50؛ 95% فاصله اطمنیان (CI): 1.03 تا 19.75). هیچ شواهدی از اینکه این مداخله روی مرگ‌ومیر در بیمارستان (RR: 1.06: 95% فاصله اطمنیان (CI): 0.53 تا 2.13)، روی تصمیمات، صرف‌نظر از احیا قلبی‌عروقی در بیمارستان یا مراقبت بالینی در پذیرش بیمارستان اثر گذاشته باشد، پیدا نکردیم، اما بعدتر، نرخ‌های رخداد کمتر بود و نتایج با عدم‌قطعیت‌های بسیاری همراه بود.
یک RCT خوشه‌ای (با 256 شرکت‌کننده، هر شرکت‌کننده با یک مراقب خانوادگی وارد مطالعه شد) اثر یک ابزار تصمیم‌گیری (decision aid) را در مورد گزینه‌های تغذیه‌ای پایان زندگی بر تصمیم‌گیرندگان جانشین ساکنین خانه سالمندان مبتلا به دمانس پیشرفته ارزیابی کرد. داده‌های 90 شرکت‌کننده (35% شرکت‌کننده‌های مطالعه اصلی) مطابق با تعریف دمانس پیشرفته برای این مطالعه مروری بود و برای اهداف این مطالعه تحلیل شدند. در این گروه 90 نفری، جانشین‌های مداخله‌ای امتیاز کمتری برای تعارض تصمیم‌گیری داشتند و این امتیاز بر اساس مقیاس تعارض تصمیم‌گیری (Decisional Conflict Scale) بود (اختلاف متوسط: 0.30-؛ 95% فاصله اطمنیان (CI): 0.61- تا 0.01؛ کاهش 0.3 تا 0.4 واحد معنادار درنظر گرفته شد) و به احتمال بیشتری شرکت‌کننده‌های گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در مورد گزینه‌های درمانی با پزشک صحبت کردند (RR: 1.57؛ 95% فاصله اطمنیان (CI): 0.93 تا 2.64)، اما عدم‌دقت به این معنی است که در هر دو نتیجه، عدم‌قطعیت وجود دارد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
کارهای با کیفیت خیلی پایینی برای بررسی مداخلات مراقبت تسکینی در دمانس پیشرفته انجام شده‌است. در این مطالعه مروری، فقط 2 مطالعه گردآوری شد که آنها هم مداخلات مختلفی داشتند و باعث شد که نتوانیم برای داده‌های هر نتیجه، فراتحلیل انجام دهیم. بنابراین، نتیجه گرفتیم که شواهد کافی برای بررسی اثر مداخلات مراقبت تسکینی در دمانس پیشرفته وجود ندارد. وجود 6 مطالعه در حال انجام، انگیزه پژوهش‌گران را در این زمینه افزایش داده‌است.
خلاصه به زبان ساده
مراقبت تسکینی برای افراد مبتلا به دمانس پیشرفته
سوال مطالعه مروری
در این جست‌وجو، خواستیم ببینیم که آیا مراقبت تسکینی به بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته، به خانواده یا پرستار آنها کمک می‌کند یا خیر. همچنین خواستیم چگونگی تلاش پژوهش‌گران را برای ارزیابی اثر مراقبت تسکینی نشان دهیم.
پیشینه
بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته مشکلات جدی حافظه دارند و در تصمیم‌گیری‌های ساده به مشکل بر می‌خورند. این بیماران معمولا دیگر نمی‌توانند با صحبت‌کردن ارتباط برقرار کنند و به مراقبت‌های بسیاری نیاز دارند. این بیماران ممکن است به مدت طولانی زندگی کنند و اینکه دقیقا بگوییم یک بیمار مبتلا به دمانس پیشرفته چه مدت زندگی می‌کند، مشکل است.
مراقبت تسکینی (یا مراقبت پایان زندگی) روش خاصی از مراقبت برای بیمارانی است که قابل درمان نیستند. مهم‌ترین اهداف مراقبت تسکینی، کاهش درد و حفظ بهترین کیفیت زندگی ممکن تا موقع مرگ است. از مراقبت تسکینی بیشتر برای بیماران سرطانی استفاده می‌شود اما برای بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته کمتر استفاده می‌شود.
ویژگی‌های مطالعه
مطالعات منتشرشده را تا تاریخ ژانویه 2016 جست‌وجو کردیم. فقط 2 مطالعه مناسب پیدا کردیم که هر دو در آمریکا انجام شده بود (189 بیمار). همچنین، 6 مطالعه پیدا کردیم که در حال انجام‌اند ولی نتایج آنها منتشر نشده‌است.
نتایج کلیدی
یک مطالعه نشان داد که با داشتن گروه کوچکی از پزشکان و پرستاران آموزش‌دیده در مورد مراقبت تسکینی، تفاوت کمی در چگونگی درمان بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته در بیمارستان به وجود می‌آید. اما، این گروه ویژه باعث شد که تعداد بیشتری از بیمارانی که از بیماراستان ترخیص می‌شوند، برنامه مراقبت تسکینی داشته باشند. مطالعه دیگر اثر دادن داده‌های نوشتاری را در مورد روش‌های مختلف غذادادن به بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته به خویشاوندان بیماران، بر کمک به خویشاوندان یا خود بیمار ارزیابی کرد. این مطالعه نشان داد که دادن این داده‌ها به خویشاوندان، تصمیم‌گیری در مورد روش غذادادن به این بیماران را کمی راحت‌تر می‌کند.
قطعیت شواهد
فقط 2 مطالعه پیدا کردیم و در این مطالعات 2 روش مراقبت تسکینی بسیار متفاوت بودند. نمی‌توانیم در مورد دقت گزارش این نتایج خیلی مطمئن باشیم؛ که بخشی از این عدم‌اطمینان به دلیل تعداد کم شرکت‌کننده‌ها است. بنابراین نتیجه‌گیری از این مطالعات که آیا مراقبت تسکینی فرقی به حال بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته می‌کند یا خیر، مشکل است.
نتیجه نهایی
اغلب به دلیل نگرانی‌های اخلاقی، پژوهش کمی در مورد بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته صورت گرفته است. اما، با وجود اینکه پژوهش در مورد بیماران مبتلا به دمانس مشکل است، به مطالعات با طراحی خوبی برای بررسی اینکه مراقبت تسکینی چگونه می‌تواند به بهترین حالت در این جمعیت خاص استفاده شود، نیاز است.
در این جست‌وجو، خواستیم ببینیم که آیا مراقبت تسکینی به بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته، به خانواده یا پرستار آنها کمک می‌کند یا خیر. همچنین خواستیم چگونگی تلاش پژوهش‌گران را برای ارزیابی اثر مراقبت تسکینی نشان دهیم.
پیشینه
بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته مشکلات جدی حافظه دارند و در تصمیم‌گیری‌های ساده به مشکل بر می‌خورند. این بیماران معمولا دیگر نمی‌توانند با صحبت‌کردن ارتباط برقرار کنند و به مراقبت‌های بسیاری نیاز دارند. این بیماران ممکن است به مدت طولانی زندگی کنند و اینکه دقیقا بگوییم یک بیمار مبتلا به دمانس پیشرفته چه مدت زندگی می‌کند، مشکل است.
مراقبت تسکینی (یا مراقبت پایان زندگی) روش خاصی از مراقبت برای بیمارانی است که قابل درمان نیستند. مهم‌ترین اهداف مراقبت تسکینی، کاهش درد و حفظ بهترین کیفیت زندگی ممکن تا موقع مرگ است. از مراقبت تسکینی بیشتر برای بیماران سرطانی استفاده می‌شود اما برای بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته کمتر استفاده می‌شود.
ویژگی‌های مطالعه
مطالعات منتشرشده را تا تاریخ ژانویه 2016 جست‌وجو کردیم. فقط 2 مطالعه مناسب پیدا کردیم که هر دو در آمریکا انجام شده بود (189 بیمار). همچنین، 6 مطالعه پیدا کردیم که در حال انجام‌اند ولی نتایج آنها منتشر نشده‌است.
نتایج کلیدی
یک مطالعه نشان داد که با داشتن گروه کوچکی از پزشکان و پرستاران آموزش‌دیده در مورد مراقبت تسکینی، تفاوت کمی در چگونگی درمان بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته در بیمارستان به وجود می‌آید. اما، این گروه ویژه باعث شد که تعداد بیشتری از بیمارانی که از بیماراستان ترخیص می‌شوند، برنامه مراقبت تسکینی داشته باشند. مطالعه دیگر اثر دادن داده‌های نوشتاری را در مورد روش‌های مختلف غذادادن به بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته به خویشاوندان بیماران، بر کمک به خویشاوندان یا خود بیمار ارزیابی کرد. این مطالعه نشان داد که دادن این داده‌ها به خویشاوندان، تصمیم‌گیری در مورد روش غذادادن به این بیماران را کمی راحت‌تر می‌کند.
قطعیت شواهد
فقط 2 مطالعه پیدا کردیم و در این مطالعات 2 روش مراقبت تسکینی بسیار متفاوت بودند. نمی‌توانیم در مورد دقت گزارش این نتایج خیلی مطمئن باشیم؛ که بخشی از این عدم‌اطمینان به دلیل تعداد کم شرکت‌کننده‌ها است. بنابراین نتیجه‌گیری از این مطالعات که آیا مراقبت تسکینی فرقی به حال بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته می‌کند یا خیر، مشکل است.
نتیجه نهایی
اغلب به دلیل نگرانی‌های اخلاقی، پژوهش کمی در مورد بیماران مبتلا به دمانس پیشرفته صورت گرفته است. اما، با وجود اینکه پژوهش در مورد بیماران مبتلا به دمانس مشکل است، به مطالعات با طراحی خوبی برای بررسی اینکه مراقبت تسکینی چگونه می‌تواند به بهترین حالت در این جمعیت خاص استفاده شود، نیاز است.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Dementia and Cognitive Improvement Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1394/11/15 | انتشار: 1395/9/12
