پیشینه
زخم فشاری در کار بالینی شایع است و یک مشکل سلامت قابل توجه در سرتاسر جهان محسوب میشود. به غیر از ایجاد رنج برای بیماران، باعث طولانیتر شدن بستری بیمار و افزایش هزینههای مراقبتهای بهداشتی میشوند. روشهای گوناگونی برای درمان زخم فشاری به کار گرفته شده؛ از جمله برداشتن فشار، تغییر حالت دادن بیمار، استراتژیهای بیوفیزیکی، مکملهای غذایی، دبریدمان، فشار منفی موضعی و درمان موضعی از جمله پوشش، پمادها و کرمهایی مانند باسیتراسین، سیلورسولفادیازین، نئومایسین، و فنیتوئین. فنیتوئین دارویی است که معمولا در درمان صرع استفاده میشود، اما ممکن است نقش مهمی در تسریع بهبود زخم بازی کند.
اهداف
بررسی تاثیرات فنیتوئین موضعی روی سرعت بهبودی زخم فشاری هر درجه، در هر محیط مراقبتی.
روش های جستجو
در سپتامبر 2016، ما پایگاه دادههای الکترونیکی زیر را برای شناسایی کارآزماییهای بالینی تصادفیشده مرتبط جستوجو کردیم: ثبت اختصاصی زخم کاکرین، ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL، کتابخانه کاکرین)، Ovid Medline ،Embase Ovid ،Plus EBSCO CINAHL. ما بهصورت دستی مجموعه مقالات کنفرانس پنل مشورتی زخم فشاری اروپا، انجمن مدیریت زخم اروپا و جامعه بافت زنده را در تمام سالهای در دسترس جستوجو کردیم. ما منابع مطالعات بازیابی شده را برای شناسایی کارآزماییهای بیشتر مرتبط جستوجو کردیم. ما همچنین ثبت کارآزماییهای بالینی را برای شناسایی مطالعات در حال انجام و منتشر نشده بررسی کردیم. هیچ محدودیتی با توجه به زبان، تاریخ انتشار یا محل مطالعه وجود نداشت.
معیارهای انتخاب
ما تمام کارآزمایی های تصادفیشده کنترلشده (RCT) را که تاثیرات (هم منافع و هم مضرات) فنیتوئین موضعی را در بهبود زخم فشاری در هر درجه در مقایسه با دارونما یا درمانهای جایگزین یا هیچ درمانی، صرف نظر از کور شدن مطالعه، زبان، و موقعیت انتشار، در بررسی گنجاندیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده بررسی بهطور مستقل مطالعات را انتخاب، اطلاعات را در مورد شرکت کنندگان، مداخلات، روشها و نتایج را استخراج و خطر تورش را با استفاده از روش متدولوژیکال کاکرین استخراج کردند. برای متغیرهای دوتایی، ما ریسک خطر (RR) را با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه کردیم. برای متغیرهای پیوسته، ما اختلاف میانگین را با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه کردیم. ما کیفیت شواهد را با استفاده از شیوه توصیه، ارزیابی، توسعه و رویکرد ارزیابی (GRADE) امتیازدهی کردیم.
نتایج اصلی
سه RCT کوچک معیارهای ورود را به مطالعه داشتند که در مجموع شامل 148 شرکتکننده بودند. این سه مطالعه سه درمان را با درمان با فنیتوئین موضعی مقایسه کرده بودند: پانسمان هیدروکلوئید، پماد آنتیبیوتیک سهگانه و پانسمان ساده. در سه مطالعه، 79 درصد از شرکتکنندگان زخم درجه II، و 21% از شرکتکنندگان زخم درجه I داشتند. هیچ شرکتکنندهای زخم کلاس III یا IV نداشت. دو RCT در معرض خطر بالای تورش کلی قرار داشتند و RCT دیگر در معرض خطر نامشخص تورش به دلیل گزارش ضعیف بود. دو RCT سه بازوی مداخلهای و دیگری دو بازو مداخلهای داشتند.
دو مطالعه فنیتوئین موضعی را با پانسمان هیدروکلوئید (84 شرکتکننده مورد آنالیز) مقایسه کرده بودند. اطلاعات موجود نشان میدهد که پانسمان هیدروکلوئید ممکن است باعث بهبود زخم نسبت به فنیتوئین موضعی شود (39.3% زخم بهبودیافته برای فنیتوئین در مقابل 71.4% بهبودیافته برای پانسمان هیدروکلوئید (RR: 0.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.33 تا 0.92؛ 56 شرکتکننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین). ما دو بار کیفیت شواهد را کاهش دادیم: یک بار با توجه به محدودیتهای جدی (ریسک بالای تورش) و یک بار با توجه به اندازه نمونه و تعداد کم اتفاقات کوچک. دو مطالعه فنیتوئین موضعی را با پانسمان ساده (81 شرکتکننده مورد آنالیز) مقایسه کرده بودند. بر اساس اطلاعات در دسترس، برای ما مشخص نیست که آیا فنیتوئین موضعی بهبود زخم را نسبت به پانسمان ساده بهبود میبخشد (39.3٪ بهبود زخم برای فنیتوئین در مقابل 29.6٪ بهبود زخم برای پانسمان ساده (RR: 1.33؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.63 تا 2.78؛ 55 شرکتکننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). این شواهد یک بار با توجه به محدودیتهای جدی (ریسک بالای تورش) و بار دوم با توجه به تعداد کم حوادث نتیجه حاصل از CI گستردهای کاهش داده شد که شامل امکان هم افزایش درمان و هم کاهش درمان میشد. بنابراین ما در نظر گرفتیم که شواهد به منظور تعیین اثر فنیتوئین موضعی روی زخم کافی نیست. در یک مطالعه فنیتوئین موضعی با پماد آنتیبیوتیک سهگانه مقایسه شده بود، با این حال، هیچیک از پیامدهای مورد علاقه این بررسی گزارش نشده بود. هیچ واکنش دارویی یا تداخل دارویی در این سه RCT تشخیص داده نشده بود. درد حداقلی در همه گروهها در یک کارآزمایی که فنیتوئین موضعی با پانسمان هیدروکلوئید و پماد آنتیبیوتیک سهگانه مقایسه شده بود، گزارش شده بود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
این بررسی در نظر گرفته که شواهد موجود و نتایج نشان میدهد که مشخص نیست فنیتوئین موضعی باعث افزایش بهبود زخم برای بیماران مبتلا به زخم فشاری درجه I و II شود. هیچ عارضه جانبی از سه کارآزمایی کوچک گزارش نشده و درد حداقلی در یک کارآزمایی گزارش شد. بنابراین، RCT های به اندازه کافی قدرتمند و به اندازه کافی دقیق که اثرات فنیتوئین موضعی را برای درمان زخم فشار بررسی کنند، و عوارض جانبی، کیفیت زندگی و هزینهها را گزارش کنند، مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
فنیتوئین موضعی (استفاده شده روی پوست) برای درمان زخم فشاری
سوال مطالعه مروری
ما شواهد را در مورد اثر فنیتوئین (یک داروی مورد استفاده به صورت خوراکی برای درمان صرع) زمانی که به عنوان یک کرم یا یک پانسمان تجویز شده بهطور مستقیم روی زخم فشاری استفاده شود بررسی کردیم. ما میخواستیم دریابیم آیا فنیتوئین بهبود زخم را تحت تاثیر قرارمیدهد، و آیا هیچ عوارض جانبی مضری دارد.
پیشینه
زخمهای فشاری (که همچنین به عنوان زخم بستر، جراحت فشاری و زخم درازکش شناخته میشود) نواحی از پوست و بافت زیرین آن هستند که توسط فشار طولانیمدت و/یا قرار گرفتن در معرض نیروهای برشی آسیب دیدهاند (به عنوان مثال نیروهای اعمال شده روی پوست هنگامی که کسی به حالت نشستهتر روی تخت یا صندلی قرار میگیرد). افراد در معرض خطر ایجاد زخم فشاری شامل افراد با آسیب نخاعی، و افراد بیحرکت یا کسانی هستند که تحرک محدود دارند - نظیر افراد سالخورده و افرادی که به دلیل بیماریهای کوتاهمدت یا طولانیمدت زمان زیادی بستری میشوند. زخم فشاری اغلب به زمان طولانی برای التیام نیاز دارند. افراد مبتلا به زخم فشاری اغلب از دورههای طولانی درد و درمان طولانیمدت که انجام فعالیتهای اساسی روزانه را مشکل میسازد، رنج میبرند: این بر کیفیت زندگی آنان تاثیر می گذارد و میتواند به هزینههای اضافی سلامت آنها منجر شود.
فنیتویین خوراکی دارویی برای کنترل حملات صرعی است. پیشنهاد شده که استفاده موضعی (تجویز بهطور مستقیم روی پوست) فنیتوئین ممکن است در بهبود زخم فشاری کمک کند، از آنجایی که این دارو به طور گسترده بهصورت موضعی برای التیام و کاهش درد و تورم (التهاب) در طیف وسیعی از زخمها، از جمله آنهایی که در نتیجه سانحه، انواع دیگری از زخم، و سوختگی ایجاد میشوند، مورد استفاده قرار میگیرد. داروهای موضعی را میتوان در شکلهای کرم، لوسیون، یا یک پانسمان آغشته به دارو تجویز کرد.
در سپتامبر سال 2016 ما برای کارآزمایی تصادفیشده کنترلشده (RCT) که فنیتوئین موضعی را با درمانهای دیگر برای درمان زخم فشاری مقایسه کرده بودند، جستوجو کردیم. ما سه RCT کوچک یافتیم که در مجموع شامل 148 فرد با زخم فشاری بود. متوسط سن شرکتکنندگان در دو مطالعه 45 سال و 75 سال در یک مطالعه دیگر بود. 21٪ از شرکت کنندگان زخم درجه I (خفیفترین نوع، با پوست متورم اما فاقد شکننده بودن) و 79٪ زخم درجه II (کمی شدیدتر) داشتند. هیچ فردی زخم درجه III یا IV (شدیدترین نوع) نداشت. کارآزماییها فنیتوئین موضعی را با سه درمان دیگر برای زخم فشاری مقایسه کرده بودند: پانسمان هیدورکلوئیدی، پماد آنتیبیوتیک سهگانه، و پانسمان ساده. نتایج یک مطالعه نشان میدهد که پانسمان هیدروکلوئیدی ممکن است اندکی بیشتر باعث بهبود زخم نسبت به فنیتوئین موضعی شود. با این حال برای ما مشخص نشد که آیا فنیتوئین موضعی باعث افزایش بهبود زخم در مقایسه با پانسمان ساده میشود یا خیر. مطالعهای که فنیتوئین موضعی را با پماد آنتیبیوتیک سهگانه مقایسه کرده بود در هیچیک از نتایج مورد علاقه این بررسی، گزارش ارائه نکرده بود.
کیفیت شواهد
مشخص نیست که آیا فنیتوئین موضعی باعث افزایش بهبود زخم برای بیماران مبتلا به کلاسI و II زخم فشاری میشود. هیچ عارضه جانبی در این سه کارآزمایی کوچک گزارش نشده و درد خفیف در یک کارآزمایی گزارش شده بود. کارآزماییها سایر اندازهگیریهای مورد علاقه ما را گزارش نکرده بودند، مانند هزینههای درمان و کیفیت زندگی. دو RCT در معرض خطر بالای تورش کلی بودند، که ممکن است نتایج را تحت تاثیر قرار دهد و RCT دیگر جزئیات کافی در مورد چگونگی خود گزارش نکرده بود. به RCT های به اندازه کافی قدرتمند و با دقت بیشتر برای یافتن اینکه آیا فنیتوئین موضعی داروی مفید برای درمان زخم فشاری است، نیاز است.
این خلاصه به زبان ساده تا تاریخ سپتامبر 2016 به روز شده است.