جلد 2017 -                   جلد 2017 - صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Christopher Eccleston, Emma Fisher, Kyla H Thomas, Leslie Hearn, Sheena Derry, Cathy Stannard, et al . Interventions for the reduction of prescribed opioid use in chronic non-cancer pain. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-1246-fa.html
پیشینه
این اولین به‌روزرسانی از نسخه اصلی مطالعه مروری کاکرین است که در سال 2010 منتشر شد. نتیجه‌گیری‌های این مطالعه مروری از زمان انتشار در سال 2013 تغییر نکرده است. افراد مبتلا به درد مزمن غیر سرطانی که برای آن‌ها اپیوئید (opioids) تجویز شده و مصرف می‌کنند، ممکن است سابقه استفاده طولانی‌مدت، با دوزهای بالا را از اپیوئید، بدون تسکین درد موثر داشته باشند. در افراد بدون تسکین خوب درد، کاهش دوز اپیوئید تجویزی ممکن است هدف مشترک و مطلوبی هم برای بیمار و هم برای پزشک باشد. کاهش ساده، و بدون نظارت اپیوئید از نظر بالینی چالش‌برانگیز، و دستیابی و حفظ آن بسیار دشوار است.
اهداف
بررسی اثربخشی روش‌های مختلف طراحی شده برای دستیابی به کاهش یا توقف استفاده از اپیوئید تجویزی برای مدیریت درد مزمن غیر سرطانی در بزرگسالان نسبت به گروه کنترل.
روش های جستجو
برای این به‌روزرسانی ما CENTRAL ،MEDLINE و Embase، هم‌چنین کتاب‌شناختی و جست‌وجوهای استنادی مطالعات انتخاب شده را در ژانویه 2017 جست‌وجو کردیم. ما همچنین یک پایگاه ثبت کارآزمایی را برای کارآزمایی‌های در حال انجام جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
مطالعات انتخاب شده باید کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای باشند که مصرف‌کنندگان اپیوئید دریافت کننده یک مداخله را با گروه کنترل دریافت کننده درمان معمول، کنترل فعال، یا پلاسبو مقایسه کنند. هدف مطالعه باید شامل یک درمان با هدف کاهش دوز درمان یا قطع داروهای اپیوئیدی باشد.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل داده‌ها را استخراج کردند و خطر سوگیری (Bias) را ارزیابی کردند. ما به دنبال داده‌های مربوط به مصرف اپیوئید تجویزی، عوارض جانبی کاهش اپیوئید، درد، و عملکرد روانی و جسمانی بودیم. ما قصد داشتیم تا اطمینان شواهد را با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) ارزیابی کنیم، با این حال، به دلیل ناهمگونی مطالعات، ما نمی‌توانیم پیامدها را در یک متاآنالیز (meta-analysis) ترکیب کنیم و بنابراین شواهد را با GRADE ارزیابی نکردیم.
نتایج اصلی
سه مطالعه برای این به‌روز‌رسانی جدید هستند، و در مجموع شامل 5 مطالعه می‌شود (278 شرکت‌کننده). شرکت‌کنندگان در ابتدا زنانی (میانگین سنی 49.63 سال، SD = 11.74) با شرایط درد مزمن متفاوت بودند. ما مطالعات را برای ترکیب کردن داده‌ها در یک متاآنالیز بیش از حد ناهمگون قضاوت کردیم، بنابراین ما نتایج حاصل از هر مطالعه را به صورت کیفی خلاصه کردیم.
این مطالعات طب سوزنی، آگاهی ذهنی، و مداخلات درمان شناختی رفتاری را با هدف کاهش مصرف اپیوئید، سوء‌مصرف اپیوئید، یا حفظ درمان‌های مدیریت درد مزمن انتخاب کردند. ما نتایج متفاوتی از مطالعات یافتیم. سه مطالعه از پنج مطالعه مصرف اپیوئید را پس از درمان و پیگیری آن را گزارش کردند.
دو مطالعه که «افزایش بهبود آگاهی ذهنی» (Mindfulness-Oriented Recovery Enhancement) یا «پاسخ صوتی تعاملی درمانی» (Therapeutic Interactive Voice Response) را ارائه کردند، برای مصرف اپیوئید بین گروه‌ها پس از درمان و پیگیری، تفاوت معنی‌داری نشان دادند. مطالعه باقی‌مانده کاهش مصرف اپیوئید را هم در گروه درمان و هم در گروه کنترل نشان داد، تفاوت‌های بین گروهی معنی‌دار نبودند.
سه مطالعه عوارض جانبی مرتبط با مطالعه را گزارش کردند و دو مطالعه عوارض جانبی مرتبط با مطالعه نداشتند. ما همچنین یافته‌های متفاوتی برای شدت درد و عملکرد فیزیکی یافتیم. مداخلات تفاوت‌های بین گروهی را برای عملکرد روانی تمام مطالعات نشان ندادند. به‌طور کلی، خطر سوگیری در تمام مطالعات متفاوت بود. تمام مطالعات حجم نمونه کمتر از 100 را انتخاب کردند و بنابراین برای این دسته ما همه مطالعات را در معرض خطر بالای سوگیری قضاوت کردیم.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
هیچ شواهدی برای اثربخشی یا ایمنی روش‌های کاهش مصرف اپیوئیدهای تجویزی برای درد مزمن وجود ندارد. تعداد کمی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده وجود دارد که کاهش اپیوئید را بررسی کرده باشند، که این موضوع به این معنی است که نتیجه‌گیری‌های ما در مورد منفعت روانشناختی، دارویی، یا سایر انواع مداخلات برای افراد مبتلا به درد مزمن که برای کاهش مصرف اپیوئید خود تلاش می‌کنند، محدود هستند. این یافته‌ها تا به امروز متفاوت هستند: مصرف اپیوئید پس از مداخله کاهش یافت، و این کاهش اغلب در گروه‌های کنترل بود.
خلاصه به زبان ساده
کاهش مصرف اپیوئید تجویزی در بزرگسالان مبتلا به درد مزمن غیر سرطانی
نکته مهم
بر اساس شواهد موجود، ما بهترین روش کاهش مصرف اپیوئیدها را در بزرگسالان دارای شرایط درد مزمن نمی‌دانیم. ما نتایج متفاوتی را از تعداد کمی از مطالعات انتخاب شده در این مطالعه مروری به دست آوردیم.

پیشینه
این یک مطالعه مروری به‌روزرسانی شده است. اولین مطالعه مروری در سال 2013 منتشر شد. تقریبا یک بزرگ‌سال از هر پنج بزرگ‌سال از درد مزمن متوسط تا شدید که علت آن سرطان نیست، رنج می‌برد. برخی از افراد مبتلا به این نوع درد با اپیوئید درمان شدند (معمولا با داروهایی نظیر مورفین (morphine)، کدئین (codeine)، اکسی‌کدون (oxycodone)، فنتانیل (fentanyl)، یا بوپرنورفین (buprenorphine)، به صورت قرص یا بر قسمت‌هایی از پوست مالیده می‌شود). اینکه این دارو بی‌اثر باشد یا در طول زمان متوقف شود؛ و گاهی اوقات، با وجود افزایش دوز، تسکین درد مؤثری به دست نیاید، غیر معمول نیست. متوقف کردن استفاده از داروهای اپیوئید آسان نیست، به‌ویژه زمانی که آن‌ها برای مدت زمان طولانی مورد استفاده قرار گرفته‌اند، زیرا توقف ناگهانی آن ممکن است منجر به عوارض جانبی ناخوشایندی شود. این مطالعه مروری به دنبال مطالعاتی با کیفیت بالا (کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده) و مربوط به درمان‌هایی است که به بزرگ‌سالان کمک کند تا بتوانند به صورت ایمن مصرف اپیوئیدهای تجویزی برای درد خود را متوقف کنند.

ویژگی‌های مطالعه
ما تا ژانویه 2017 مطالعات را جست‌وجو کردیم. ما پنج مطالعه را یافتیم، که 278 فرد را مورد بررسی قرار دادند. اکثر افرادی که در این مطالعات انتخاب شدند زنانی بودند که حدود 50 سال داشتند، و شرایط درد مزمن متفاوتی را گزارش کردند (مانند سردرد، درد پشت، درد عضلانی). این مطالعات طب سوزنی، تمرکز ذهنی/آگاهی ذهنی، و درمان شناختی رفتاری را به‌عنوان استراتژی‌های کاهش میزان مصرف اپیوئید در بزرگسالان مبتلا به درد مزمن انتخاب کردند.

نتایج اصلی
نمی‌توان بر اساس این مقدار کم اطلاعات نتیجه گرفت. بنابراین، مشخص نیست که آیا این درمان‌ها مقدار مصرف اپیوئید را در بزرگ‌سالان مبتلا به درد مزمن (پیامد اولیه) کاهش می‌دهند یا خیر یا شدت درد، توانایی فیزیکی یا خلق‌وخوی (پیامدهای ثانویه) را کاهش می‌دهند یا خیر. سه مطالعه اثرات منفی درمان آن‌ها را انتخاب کردند، و دو مطالعه گزارش دادند که شرکت‌کنندگان به دلیل کارآزمایی‌ای که در آن حضور داشتند، دچار هیچ اتفاق منفی نشدند. مطالعات غیر تصادفی، که در این مطالعه مروری انتخاب نشدند، نشان می‌دهند که برای بسیاری از افراد بسته‌های توانبخشی شدید ممکن است کاهش عمده‌ای در مصرف اپیوئید ایجاد کند. کاهش مصرف اپیوئیدهای تجویزی برای درد مزمن غیر سرطانی موضوع مهمی است که نیاز به پژوهش‌های سیستماتیک بیشتری دارد.

کیفیت شواهد
ما نمی‌توانستیم در مورد کیفیت شواهد انتخاب‌شده در این مطالعه مروری قضاوت کنیم زیرا مطالعات بسیار متفاوت بوده و نمی‌توانستند ترکیب شوند.

(733 مشاهده)
متن کامل [PDF 4 kb]   (52 دریافت)    

پذیرش: 1395/10/12 | انتشار: 1396/8/22