سیلانت‌ها برای جلوگیری از پوسیدگی دندان دائمی

سوال مطالعه مروری
آیا سیلانت‌ها می‌توانند از پوسیدگی دندان‌های دائمی جلوگیری کنند و اثرات انواع مختلف سیلانت‌ها چه هستند؟

پیشینه
اگرچه کودکان و نوجوانان دندان‌های سالم‌تری نسبت به گذشته دارند، در بعضی از افراد و مکان‌ها، پوسیدگی دندان یک مشکل است. پوسیدگی دندان در جوانان اغلب روی سطوح جویدن دندان‌های خلفی رخ می‌دهد. پیشگیری از پوسیدگی دندان شامل مسواک زدن، مکمل‌های فلوراید (مانند قرص)، فلوراید که به‌طور مستقیم روی دندان‌ها به‌کار می‌رود و سیلانت‌های دندانی است. سیلانت‌های دندانی به‌منظور جلوگیری از رشد باکتری‌هایی که باعث پوسیدگی دندان‌ها در شیارهای دندان‌های خلفی می‌شوند، استفاده می‌شود. سیلانت‌ها توسط دندانپزشکان یا اعضای تیم مراقبت از دندان‌ها، مورد استفاده قرار می‌گیرند. انواع اصلی سیلانت‌های استفاده شده عبارت بودند از سیلانت‌های بر پایه رزین و سیلانت‌های گلاس آینومر.

ویژگی‌های مطالعه
ما 38 مطالعه را انتخاب کردیم که شامل 7924 فرد جوان (5 تا 16 ساله) بودند و برای جلوگیری از پوسیدگی دندان از سیلانت‌های دندانی مختلف استفاده کرده بودند. در این مطالعات جوانان نماینده جمعیت عمومی بودند.
این مطالعه مروری شامل مطالعاتی بود که از طریق جست‌وجوی متون تا 3 آگوست 2016 به‌دست آمدند. ما تمام مطالعات را در معرض خطر بالای سوگیری ارزیابی کردیم زیرا متخصصان دندان که نتایج را اندازه‌گیری می‌کنند می‌توانند ببینند که آیا از سیلانت استفاده شده یا خیر.

نتایج اصلی
پانزده مطالعه سیلانت‌های بر پایه رزین را با عدم استفاده از سیلانت مقایسه کردند و دریافتند کودکانی که سیلانت را روی دندان‌های خلفی خود استفاده می‌کردند نسبت به کودکانی که از سیلانت استفاده نکردند، دچار پوسیدگی کمتری در دندان‌های خلفی خود شدند. ما توانستیم داده‌های به‌دست آمده را از هفت مطالعه از این مطالعات ترکیب کنیم (از جمله دو مطالعه که از سال 2010 منتشر شدند)، که شامل کودکان 5 تا 10 ساله‌ای بودند که از سیلانت‌ها استفاده می‌کردند. این نشان داد که اگر 40% از دندان‌های خلفی در طول 24 ماه از بین بروند، استفاده از سیلانت آن را به 6% کاهش می‌دهد. منافع مشابهی برای سیلانت‌های بر پایه رزین تا چهار سالگی نشان داده شده است. به‌نظر می‌رسد که این اثر زمانی که تا 9 سال اندازه‌گیری شود، همچنان ادامه دارد اما شواهد کمی در این زمینه وجود داشت.
نتایج مربوط به مقایسه استفاده از سیلانت گلاس اینومر با عدم استفاده از سیلانت و مقایسه یک نوع از مواد سیلانت با نوع دیگر ناقص بودند.
چهار مطالعه مشکلات احتمالی استفاده از سیلانت‌ها را ارزیابی کردند؛ هیچ کدام گزارش نشده بودند.

کیفیت شواهد
ما شواهدی را با کیفیت متوسط یافتیم که نشان دادند استفاده از سیلانت بر پایه رزین در جلوگیری از پوسیدگی دندان موثرتر از عدم استفاده از سیلانت است و پوسیدگی را بین 11% تا 51% بیشتر از کودکانی که از سیلانت استفاده نکرده‌اند، کاهش می‌دهد (دو سال پس از اعمال اندازه‌گیری شد). «کیفیت متوسط» به این معنی است که ما از این یافته مطمئن هستیم، اگر چه ممکن است پژوهش‌های آینده آن را تغییر دهند. اغلب مطالعات انتخاب شده در این تجزیه‌وتحلیل، در دهه 1970 انجام شدند. از آن‌جایی که شواهد موجود کیفیت بسیار پائینی دارند، ما نمی‌توانیم در مورد مقایسه‌های دیگر موجود در مطالعه مروری نتیجه‌گیری کنیم. مطالعات بیشتر با مدت زمان پیگیری طولانی مورد نیاز است.