پیشینه
این یک به روزرسانی بررسی است که آخرین بار تحت عنوان «کرومولین سدیم برای پیشگیری از بیماریهای مزمن ریوی در نوزادان نارس» در جون 2012 توسط کاکرین منتشر و شامل دو مطالعه بود. این به روز رسانی 2016 هیچ مطالعات دیگری را شناسایی نکرده است.
بیماری مزمن ریوی (CLD) اغلب در نوزادان نارس رخ میدهد و دارای اتیولوژی چندعاملی از جمله التهاب است. کرومولین سدیم یک تثبیت کننده ماستسلها است که فعالیت نوتروفیلها و کموتاکسی نوتروفیلها را مهار میکند و بنابراین میتواند نقش مهمی در پیشگیری از CLD داشته باشد.
اهداف
برای تعیین تأثیر تجویز پیشگیرانه کرومولین سدیم بر شیوع CLD در 28 روزگی یا 36 هفته پس از آخرین قاعدگی (PMA)، مرگومیر، یا پیآمدهای تجمیعی مرگومیر و CLD در 28 روزگی یا 36 هفته پس از آخرین قاعدگی PMA در نوزادان نارس.
روش های جستجو
ما از استراتژی استاندارد جستوجوی گروه نوزادان کاکرین برای جستوجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL 2016، شماره 4)، MEDLINE به واسطه PubMed (1966 تا 12 می 2016)، Embase (1980 تا 12 می 2016) و CINAHL (1982 تا12 می 2016) به کار گرفتیم. ما پایگاههای دادههای بالینی، مقالات کنفرانسها و فهرست مرجع مقالات مرتبط را برای یافتن کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده و شبهتصادفی جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی یا شبهتصادفی کنترل شده را در این بررسی گنجاندیم که نوزادان نارس را مورد مطالعه قرار داده بودند. آغاز تجویز کرومولین سدیم در دو هفته اول زندگی بود. مداخله باید شامل تجویز کرومولین سدیم توسط نبولیایزر یا با دوزسنج استنشاقی با یا بدون دستگاه اسپیسر (spacer device) در مقایسه با پلاسبو یا بدون انجام هیچ مداخلهای بود. مطالعات واجد شرایط باید شامل حداقل یکی از نتایج زیر باشد: مرگومیر کلی، CLD در 28 روزگی، CLD در 36 هفته پس از آخرین قاعدگی، یا تجمیع مرگومیر و CLD در 28 روزگی.
گردآوری و تحلیل دادهها
ما از روش استاندارد کاکرین، آنگونه که در کتابچه مطالعات مرورمند مداخلات کاکرین آمده بود، استفاده کردیم. ما خطر نسبی (RR) و تفاوت خطر (RD) را با 95% فاصله اطمینان (CI) برای پیآمدهای دوتایی و میانگین تفاوت (MD) با 95% فاصله اطمینان (CI) برای پیامدهای مداوم را گزارش دادیم. متاآنالیز با استفاده از یک مدل تاثیرات ثابت انجام شد. ما ناهمگونی را با استفاده از آماره I2 امتحان کردیم. ما کیفیت شواهد را برای مقایسه اصلی در سطح پیآمد را با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی
ما دو مطالعه واجد شرایط را با تعداد کمی از نوزادان (64 نوزاد) شناسایی کردیم. پیشگیری با کرومولین سدیم اثرات آماری قابل توجهی بر تجمیع مرگومیر و CLD در 28 روزگی (RR معمول: 1.05، 95% CI: 0.73 تا 1.52؛ RD معمول: 0.03، 95% CI: 0.20 - تا 0.27، 2 کارآزمایی، 64 نوزاد؛ I2= %0 برای هم RR و هم RD)؛ مرگومیر در 28 روزگی (RR معمول: 1.31؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.52 تا 3.29؛ I2 = %73؛ RD معمول: 0.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13- تا 0.26؛ I2 = %87؛ 2 کارآزمایی؛ 64 نوزاد) (شواهد با کیفیت بسیار پائین)؛ CLD در 28 روزگی (RR معمول: 0.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.53 تا 1.64؛ I2 = %40؛ RD معمول: 0.03 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 - تا 0.20؛ I2 = %38؛ 2 کارآزمایی؛ 64 نوزاد) یا در PMA 36 هفته (RR: 1.25؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.43 تا 3.63؛ RD: 0.08؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.29 - تا 0.44؛ 1 کارآزمایی؛ 26 نوزاد) نداشت. تفاوت معنیداری در CLD در بازماندگان در 28 روزگی وجود نداشت (RR معمولی: 0.97؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.58 تا 1.63؛ RD معمول: 0.02 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.29- تا 0.26؛ I2 = %0 برای هر دو RR و RD؛ 2 کارآزمایی؛ 50 نوزاد) یا در 36 هفته پس از آخرین قاعدگی (RR: 1.04؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.38 تا 2.87؛ RD: 0.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.40 - تا 0.43؛ 1 کارآزمایی؛ 22 نوزاد). پیشگیری با کرومولین سدیم اختلاف آماری معنیداری در مرگومیر کلی نوزادان، تعداد موارد بروز نشت هوا، انتروکولیت نکروزان، خونریزی داخل ونتریکولار، سپسیس و تعداد روزهای تهویه مکانیکی نداشت. هیچ عارضه جانبی مشخص نشد. کیفیت شواهد بر اساس GRADE برای یک پیامد (مرگومیر تا 28 روزگی) بسیار پائین و برای سایر پیامدها پائین بود. دلایل کاهش کیفیت شواهد ناشی از طراحی (خطر سوگیری در یک مطالعه)، عدم همبستگی بین دو مطالعه (مقادیر بالای I2 برای مرگومیر در 28 روزگی برای هر دو RR و RD) و ضعف در دقت برآوردها (اندازه نمونههای کوچک) بود. به نظر نمیرسد که انجام مطالعات بیشتر توجیه داشته باشد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
در حال حاضر هیچ شواهدی از کارآزماییهای تصادفی شده برای اینکه کرومولین سدیم در پیشگیری از CLD نقشی داشته باشد، وجود ندارد. کرومولین سدیم را نمیتوان برای پیشگیری از CLD در نوزادان نارس توصیه کرد.
خلاصه به زبان ساده
کرومولین سدیم برای پیشگیری از بیماری مزمن ریه در نوزادان نارس
پیشینه
نشان داده نشده که کرومولین سدیم تجویز شده در چند روز اول زندگی، از بیماری مزمن ریوی در نوزادان نارس جلوگیری کند. نوزادان نارس (نوزادانی که قبل از PMA 37 هفته متولد شدهاند) اغلب به علت بیماری مزمن ریوی باید اکسیژن را برای چند هفته دریافت کنند. بخشی از آن به دلیل التهاب (تورم) در ریهها است. از لحاظ تئوری، کرومولین سدیم دارویی است که ممکن است به جلوگیری از این التهاب کمک کند. این دارو نسبتا ایمن است و عوارض جانبی آن نادر است. در چند روز اول زندگی میتوان آن را با نبولایزر یا اسپری استنشاقی برای جلوگیری از بیماری مزمن ریوی به کار برد.
ویژگیهای مطالعه
ما فقط دو مطالعه شامل 64 نوزاد یافتیم. در یکی از این دو مطالعه، خطر سوگیری کم بود، در حالی که در مطالعه دوم نگرانی در مورد نحوه قرارگیری نوزادان در گروههای درمان، و اینکه آیا والدین و پزشکان از تجویز روش درمانی آگاهی دارند (شکلگیری توالی تصادفی، پنهان بودن تخصیص و کور کردن ارزیابی پیامدها).
منابع تامین مالی مطالعه
ما هیچ مطالعهای که از صنعت تامین مالی شده باشد نیافتیم.
نتایج اصلی
پیشگیری با کرومولین سدیم اثر مهمی در پیامد مجموع مرگومیر یا بیماری مزمن ریه در 28 روزگی، بیماری مزمن ریه در 28 روزگی، بیماری مزمن ریه در 28 روزگی یا PMA 36 هفته؛ یا بیماری مزمن ریه در بازماندگان در 28 روزگی یا PMA 36 هفته نداشت. این مرور کارآزماییها شواهدی قوی که نشان دهد کرومولین سدیم میتواند مانع بیماری مزمن ریوی شود یا آن را کاهش دهد، نیافت و تحقیقات بیشتر هم به نظر توجیه ندارد.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد برای اکثر اندازهگیریها پائین بود.