پیشینه
شروع درمان با یک دارو و شروع با ترکیبی از دو دارو، استراتژیهایی است که در دستورالعملهای بالینی برای درمان اولیه پرفشاری خون پیشنهاد شدهاند. توصیهها بر اساس شواهدی در مورد پیامدهای بالینی مرتبط ارائه نشدهاند. برخی از ترکیبات ضد پرفشاری خون نشان دادهاند که مضر هستند. توازن واقعی بین مضرات و منافع هر استراتژی ناشناخته است.
اهداف
تعیین اینکه آیا در پیامدهای بالینی بین مونوتراپی و درمان ترکیبی بهعنوان درمان اولیه برای پرفشاری خون اولیه، تفاوتی وجود دارد یا خیر.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه پرفشاری خون در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL ،Ovid MEDLINE ،Ovid Embase ،LILACS ClinicalTrials.gov، کارآزماییهای کنترلشده موجود (Current Controlled Trials) و پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (WHO ICTRP) را تا فوریه 2016 جستوجو کردیم. ما بایگانی مطالعات بالینی شرکتهای دارویی، مرورهای مربوط به داروهای ترکیبی در سازمان غذا و دارو و آژانس دارویی اروپا و فهرست منابع مرورها و دستورالعملهای کار بالینی را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیشده، دوسو کور با پیگیری حداقل 12 ماه در بزرگسالان مبتلا به پرفشاری خون (در صورتی که شرکتکنندگان مبتلا به دیابت باشند، فشار خون سیستولیک / فشار خون دیاستولیک 90/140 mmHg یا بالاتر، یا 80/130 mmHg یا بالاتر)، که در آنها ترکیبی از دو داروی خط اول درمان ضد پرفشاری خون با مونوتراپی بهعنوان درمان اولیه مقایسه شدند. کارآزماییها در هر گروه باید حداقل 50 شرکتکننده انتخاب کنند و مرگومیر، بیماری قلبی و عروقی، عوارض قلبی-عروقی یا عوارض جانبی جدی را گزارش کنند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور جداگانه کارآزماییها را برای نتیجهگیری انتخاب کردند، خطر سوگیری را ارزیابی کرده و دادهها را وارد کردند. پیامدهای اولیه شامل مرگومیر، عوارض جانبی جدی، عوارض قلبی-عروقی و بیماری قلبی-عروقی بود. پیامدهای ثانویه، شامل خروج از درمان به دلیل اثرات جانبی مرتبط با دارو، دستیابی به کنترل فشار خون (بر اساس آن چه که در هر کارآزمایی تعریف شده است) و تغییر فشارخون از خط پایه بود. تحلیلها بر اساس اصل قصد درمان (intention-to-treat) انجام گرفتند. ما دادههای مربوط به پیامدهای دوگانه را باتوجه به نسبت خطر با 95% فواصل اطمینان (CI) خلاصه کردیم.
نتایج اصلی
ما سه مطالعه یافتیم که در آنها زیر گروهی از شرکتکنندگان، معیارهای ورود را به مطالعه داشتند. هیچیک از این مطالعات صرفا روی افرادی که به تازگی درمان را با داروهای ضدفشارخون آغاز کرده بودند، تمرکز نکردند؛ بنابراین ما از محققین در مورد دادههای مربوط به این زیرگروه، سوال کردیم (مونوتراپی: 335 شرکتکننده؛ درمان ترکیبی: 233 شرکتکننده). آنها عمدتا افراد اروپایی و سفیدپوست را بهصورت سرپایی انتخاب کردند. 2 کارآزمایی فقط افراد مبتلا به دیابت نوع 2 را انتخاب کردند؛ در حالی که کارآزمایی دیگری، افراد درمانشده را با داروهای دیابت، هیپوکلسترولمی یا قلبی-عروقی از مطالعه حذف کردند. پیگیری در 2 کارآزمایی، 12 ماه و در یک کارآزمایی 36 ماه بود. به دلیل اشتباه جدی و استفاده از زیرگروه تعریفنشده در شواهد، اطمینان شواهد بسیار پائین بود. فواصل اطمینان برای تمام پیامدهای مهم، بسیار گسترده بود و منافع و مضرات قابل توجه را انتخاب کرد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
تعداد شرکتکنندگان انتخابشده و از این رو تعداد عوارض، برای هرگونه نتیجهگیری در مورد اثربخشی مونوتراپی در مقایسه با درمان ترکیبی بهعنوان درمان اولیه برای پرفشاری خون، بسیار کوچک بودند. کارآزماییهای بالینی بزرگی مورد نیاز هستند تا به این سوال پاسخ دهند و درجات پایانی بالینی مرتبط را گزارش دهند.
خلاصه به زبان ساده
شروع درمان پرفشاری خون با یک دارو در مقابل شروع با ترکیبی از دو دارو
پیشینه
پرفشاری خون (فشارخون بالا)، وضعیت طولانیمدتی است که در آن خطر ابتلا به مشکلات سلامت مانند حمله قلبی، سکته مغزی یا بیماری کلیوی افزایش مییابد. داروهای متعددی وجود دارد که برای درمان پرفشاری خون استفاده میشوند. با گذشت زمان، اغلب یک فرد برای کنترل فشارخون خود نیاز به بیش از یک نوع دارو دارد. هنگامی که پزشک، داروی کاهش فشارخون را برای اولین بار تجویز میکند، او دو گزینه دارد: استفاده از فقط یک دارو (که مونوتراپی نامیده میشود) یا استفاده از دو دارو (که درمان ترکیبی نامیده میشود). درمان ترکیبی میتواند شامل همان قرص یا قرصهای مختلف باشد. مزیت بالقوه استفاده از درمان ترکیبی این است که میتواند فشارخون را سریعتر کاهش دهد، اما ما نمیدانیم که آیا این روش برای پیشگیری از مشکلات سلامت بهتر است یا اینکه این مشکلات را بدتر میکند.
ویژگیهای مطالعه
ما مطالعات بالینی را جستوجو کردیم که در آنها شروع درمان پرفشاری خون در بزرگسالان با مونوتراپی در مقابل شروع درمان با درمان ترکیبی، مقایسه شدند. مطالعات باید نتایج را از لحاظ مرگومیر، عوارض ناشی از بیماریهای قلب یا عروق (حمله قلبی، سکته مغزی یا نارسایی قلبی)، مرگ ناشی از بیماریهای قلب یا عروق، یا هرگونه عوارض جانبی جدی مرتبط با سلامت گزارش کنند. ما فقط مطالعات دارای 50 فرد یا بیشتر را در هر گروه انتخاب کردیم که حداقل 12 ماه طول کشیدند. شواهد تا فوریه 2016 موجود هستند.
نتایج کلیدی و اطمینان شواهد
ما سه مطالعه را با 233 فرد درمانشده با درمان ترکیبی و 335 فرد درمانشده با مونوتراپی یافتیم که مطابق با معیارهای ما بودند. با این وجود، ما دادههای کافی برای پاسخ به سوال خود نیافتیم. انجام مطالعات بیشتر و بزرگتری مورد نیاز است تا مونوتراپی را با درمان ترکیبی بهعنوان درمان اولیه پرفشاری خون مقایسه کنند.