پنجشنبه 30 فروردین 1403
جلد 2017 -
جلد 2017 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Lena Al-Khudairy, Emma Loveman, Jill L Colquitt, Emma Mead, Rebecca E Johnson, Hannah Fraser, et al . Diet, physical activity and behavioural interventions for the treatment of overweight or obese adolescents aged 12 to 17 years. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-1169-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1169-fa.html
Lena Al-Khudairy* 
, Emma Loveman , Jill L Colquitt , Emma Mead , Rebecca E Johnson , Hannah Fraser , Joan Olajide , Marie Murphy , Rochelle Marian Velho , Claire O'Malley , Liane B Azevedo , Louisa J Ells , Maria-Inti Metzendorf , Karen Rees
, Emma Loveman , Jill L Colquitt , Emma Mead , Rebecca E Johnson , Hannah Fraser , Joan Olajide , Marie Murphy , Rochelle Marian Velho , Claire O'Malley , Liane B Azevedo , Louisa J Ells , Maria-Inti Metzendorf , Karen Rees
پیشینه
تعداد نوجوانان دارای اضافه وزن و چاقی در سرتاسر جهان افزایش یافته و این می‌تواند با پیامدهای کوتاه‌مدت و بلندمدت سلامت همراه شوند. اصلاح ریسک‌فاکتورهای شناخته شده رژیم غذایی و رفتاری به وسیله مداخلات تغییر رفتار (BCI) ممکن است به کاهش اضافه وزن و چاقی نوجوانان بی‌انجامد. این به‌روزرسانی یک بررسی منتشر شده در سال 2009 است.
اهداف
ارزیابی تاثیرات رژیم غذایی، فعالیت فیزیکی و مداخلات رفتاری در درمان اضافه وزن یا چاقی در نوجوانان 12 تا 17 سال.
روش های جستجو
ما یک جست‌وجوی سیستماتیک در: CENTRAL ،MEDLINE ،Embase ،PsycINFO ،CINAHL ،LILACS و کارآزمایی‌های ثبت شده در ClinicalTrials.gov و پورتال جست‌وجوی ICTRP انجام دادیم. منابع مطالعات یافت شده و بررسی‌های سیستماتیک را بررسی کردیم. هیچ محدودیتی در زبان وجود نداشت. تاریخ آخرین جست‌وجو در جولای 2016 برای همه پایگاه‌های اطلاعاتی بود.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT) را در مورد رژیم غذایی، فعالیت فیزیکی و مداخلات رفتاری در درمان اضافه وزن یا چاقی در نوجوانان 12 تا 17 ساله انتخاب کردیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده بررسی به‌طور مستقل برآورد خطر سوگیری را ارزیابی، کیفیت کلی شواهد را با استفاده از ابزار GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) تعیین کرده و داده‌ها را بر اساس دستورالعمل کتابچه راهنمای کاکرین برای مرورهای ساختارمند مداخلات ارزیابی کردند. ما برای اطلاعات بیشتر با نویسندگان کارآزمایی‌ها تماس گرفتیم.
نتایج اصلی
ما 44 کارآزمایی کامل شده (4781 شرکت کننده) و 50 مطالعه در حال انجام را در بررسی خود گنجاندیم. تعداد شرکت‌کنندگان در هر کارآزمایی متغیر (10 تا 521) و مدت زمان پیگیری هم (6 تا 24 ماه) متغیر بود. در تمام کارآزمایی‌هایی که میانگین سن را در ابتدای مطالعه گزارش کرده بودند، سن شرکت‌کنندگان از 12 تا 17.5 سال متغیر بود. اغلب کارآزمایی‌ها از مداخلات چندمولفه‌ای با ترکیبی از رژیم غذایی، فعالیت فیزیکی و عناصر رفتاری استفاده کرده بودند. محتوا و مدت مداخله، شیوه ارائه آن و مقایسه‌های آن در تمام کارآزمایی‌ها متفاوت بود. مطالعاتی که بیشترین اطلاعات را در مورد پیامدهای وزن و شاخص توده بدنی (BMI) ارائه کرده بودند، مطالعاتی بودند که در معرض کم خطر سوگیری قرار داشتند، اما مطالعات با خطر بالای سوگیری، داده‌های مربوط به عوارض جانبی و کیفیت زندگی را ارائه داده بودند.
میانگین تفاوت (MD) تغییرات در BMI در طولانی‌ترین دوره‌های پیگیری به نفع BCI به میزان 1.18 - کیلوگرم/متر مربع بود (95% فاصله اطمینان (CI): 1.67 - تا 0.69 - )، 2774 شرکت‌کننده؛ 28 کارآزایی؛ شواهد با کیفیت پائین. BCI تغییر در نمره BMI z را به اندازه 0.13 - کاهش داد (95% فاصله اطمینان (CI): 0.21 - تا 0.05 - )؛ 2399 شرکت‌کننده؛ 20 کارآزمایی؛ کیفیت شواهد پائین. BCI وزن بدن را به میزان 3.67 کیلوگرم کاهش داد (95% فاصله اطمینان (CI): 5.21 - تا 2.13 - ؛ 1993 شرکت‌کننده، 20 کارآزمایی؛ کیفیت شواهد متوسط. تاثیر بر اندازه‌های وزنی در کارآزمایی‌های با دوره 18 تا 24 ماه پیگیری هم برای BMI (MD: 1.49 - کیلوگرم/متر مربع(95% فاصله اطمینان (CI): 2.56 - تا 0.41 - )؛ 760 شرکت‌کننده؛ 6 کارآزمایی و هم برای نمره BMI z کاهش داد MD: 0.34 - (95% فاصله اطمینان (CI): 0.66 - تا 0.02 - )؛ 602 شرکت‌کننده؛ 5 کارآزمایی).
تفاوت‌های زیر گروه‌ها نشانگر تاثیرات بیشتر بر نمره BMI و BMI z در بررسی‌هایی که مداخلات را با هیچ مداخله/ کنترل فهرست انتظار یا مراقبت‌های معمولی مقایسه کرده بودند، در مقایسه با آن دسته از مداخلاتی بود که همزمان برای گروه مداخله و گروه کنترل تحویل شده بود. تفاوت زیرگروه‌ها بین مداخلات با یا بدون دخالت والدین یا نوع مداخلات یا محل انجام (محل مراقبت‌های بهداشتی، جامعه، مدرسه) یا روش ارایه (فردی در مقابل گروهی) وجود نداشت.
میزان عوارض جانبی در گروه‌های مداخله و کنترل نامشخص بود و فقط در پنج کارآزمایی گزارش شده بود، و از آنها، جزئیات فقط در یک مورد (شواهد با کیفیت پایین) ارائه شده بود. هیچ کدام از مطالعات گنجانده شده در مورد مرگ به هر علت، موربیدیتی یا تاثیرات اجتماعی-اقتصادی گزارشی نداده بودند.
BCIs در طولانی‌ترین پیگیری‌ها تاحدودی کیفیت زندگی وابسته به سلامت را در بزرگسالی بهتر کرده بود (میانگین تفاوت استاندارد شده 0.44 ((95% فاصله اطمینان (CI): 0.09 تا 0.79)؛ P = 0.01؛ 972 شرکت‌کننده؛ 7 کارآزمایی؛ 8 مقایسه؛ شواهد با کیفیت پائین) اما در مورد اعتماد به نفس چنین تاثیری نداشت.
کارآزمایی‌ها در مورد چگونگی محاسبه جذب مواد غذایی، رفتار رژیم غذایی، فعالیت فیزیکی و نوع رفتار ناسازگار بودند.
میانگین تفاوت (MD) تغییرات در BMI در طولانی‌ترین دوره‌های پیگیری به نفع BCI به میزان 1.18 - کیلوگرم/متر مربع بود (95% فاصله اطمینان (CI): 1.67 - تا 0.69 - )، 2774 شرکت‌کننده؛ 28 کارآزایی؛ شواهد با کیفیت پائین. BCI تغییر در نمره BMI z را به اندازه 0.13 - کاهش داد (95% فاصله اطمینان (CI): 0.21 - تا 0.05 - )؛ 2399 شرکت‌کننده؛ 20 کارآزمایی؛ کیفیت شواهد پائین. BCI وزن بدن را به میزان 3.67 کیلوگرم کاهش داد (95% فاصله اطمینان (CI): 5.21 - تا 2.13 - ؛ 1993 شرکت‌کننده، 20 کارآزمایی؛ کیفیت شواهد متوسط. تاثیر بر اندازه‌های وزنی در کارآزمایی‌های با دوره 18 تا 24 ماه پیگیری هم برای BMI (MD: 1.49 - کیلوگرم/متر مربع(95% فاصله اطمینان (CI): 2.56 - تا 0.41 - )؛ 760 شرکت‌کننده؛ 6 کارآزمایی و هم برای نمره BMI z کاهش داد MD: 0.34 - (95% فاصله اطمینان (CI): 0.66 - تا 0.02 - )؛ 602 شرکت‌کننده؛ 5 کارآزمایی).
تفاوت‌های زیر گروه‌ها نشانگر تاثیرات بیشتر بر نمره BMI و BMI z در بررسی‌هایی که مداخلات را با هیچ مداخله/ کنترل فهرست انتظار یا مراقبت‌های معمولی مقایسه کرده بودند، در مقایسه با آن دسته از مداخلاتی بود که همزمان برای گروه مداخله و گروه کنترل تحویل شده بود. تفاوت زیرگروه‌ها بین مداخلات با یا بدون دخالت والدین یا نوع مداخلات یا محل انجام (محل مراقبت‌های بهداشتی، جامعه، مدرسه) یا روش ارایه (فردی در مقابل گروهی) وجود نداشت.
میزان عوارض جانبی در گروه‌های مداخله و کنترل نامشخص بود و فقط در پنج کارآزمایی گزارش شده بود، و از آنها، جزئیات فقط در یک مورد (شواهد با کیفیت پایین) ارائه شده بود. هیچ کدام از مطالعات گنجانده شده در مورد مرگ به هر علت، موربیدیتی یا تاثیرات اجتماعی-اقتصادی گزارشی نداده بودند.
BCIs در طولانی‌ترین پیگیری‌ها تاحدودی کیفیت زندگی وابسته به سلامت را در بزرگسالی بهتر کرده بود (میانگین تفاوت استاندارد شده 0.44 ((95% فاصله اطمینان (CI): 0.09 تا 0.79)؛ P = 0.01؛ 972 شرکت‌کننده؛ 7 کارآزمایی؛ 8 مقایسه؛ شواهد با کیفیت پائین) اما در مورد اعتماد به نفس چنین تاثیری نداشت.
کارآزمایی‌ها در مورد چگونگی محاسبه جذب مواد غذایی، رفتار رژیم غذایی، فعالیت فیزیکی و نوع رفتار ناسازگار بودند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
ما شواهدی با کیفیت پائین یافتیم که نشان می‌داد مداخلات چند مولفه‌ای شامل ترکیبی از رژیم غذایی، فعالیت فیزیکی و عوامل رفتاری، باعث کاهش BMI می‌شود و شواهد با کیفیت متوسط یافتیم که نشان داد این مداخلات در نوجوانان دارای اضافه وزن یا چاق باعث کاهش می‌شود، به‌خصوص زمانی که با هیچ درمانی یا منتظر شدن در گروه کنترل مقایسه شدند. نتایج متناقض، خطر سوگیری یا غیرمستقیم بودن پیامدهای اندازه‌گیری شده، به این معنی است که شواهد باید با احتیاط تفسیر شوند. ما تعداد زیادی کارآزمایی‌های در حال انجام (50) یافتیم که در به‌روزرسانی‌های آینده این بررسی گنجانده خواهند شد.
خلاصه به زبان ساده
رژیم غذایی، فعالیت فیزیکی و مداخلات رفتاری در درمان نوجوانان دارای اضافه وزن یا چاق 12 تا 17 سال
سوال مطالعه مروری
رژیم غذایی، فعالیت فیزیکی و مداخلات رفتاری در کاهش وزن نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق 12 تا 17 سال تا چه میزان موثر است؟
پیشینه
در سرتاسر جهان، نوجوانان بیشتری دچار اضافه وزن و چاقی می‌شوند. این نوجوانان با احتمال بیشتری در معرض رنج بردن از مشکلات سلامت در دوره بعدی زندگی خود هستند. به اطلاعات بیشتری در مورد بهترین راه حل درمان این مشکل نیاز است.
ویژگی‌های مطالعه
ما 44 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (مطالعات بالینی که در آن افراد به صورت تصادفی در یکی از دو یا چند گروه قرار می‌گیرند) یافتیم که درمان (مداخلات) رژیم غذایی، فعالیت فیزیکی و رفتار (زمانی که عادات تغییر یابند یا بهبود پیدا کنند) را با گروه‌های مختلف کنترل در 4781 نوجوان دارای اضافه وزن یا چاق در سنین 12 تا 17 سال مقایسه کرده بودند. مطالعه مرورمند سیستماتیک ما مقایسه تاثیرات مداخلات چندمولفه‌ای، مداخلات رژیم غذایی و مداخلات فعالیت فیزیکی را با گروه کنترل (بدون هیچ مداخله، مراقبت معمول، مراقبت معمول بهبود یافته یا برخی درمان‌های دیگر، اگر به گروه مداخله نیز ارائه شده بود) گزارش می‌کند. نوجوانان در مطالعات گنجانده شده بین 6 ماه تا 2 سال تحت نظارت (پیگیری) قرار داشتند.
نتایج اصلی
میانگین سن نوجوانان بین 12 تا 17.5 سال بود. اکثر مطالعات شاخص توده بدنی (BMI) را گزارش کرده بودند. BMI اندازه‌گیری میزان چربی بدن است و با تقسیم وزن (برحسب کیلوگرم) بر مجذور قد برحسب متر محاسبه می‌شود (کیلوگرم بر مترمربع). ما نتایج 28 مطالعه را در 2774 نوجوان خلاصه کردیم که BMI را گزارش کرده بودند، که در آنها BMI در گروه مداخله به طور متوسط 1.18 کیلوگرم/ مترمربع کمتر از گروه کنترل بود. ما اطلاعات 20 مطالعه را در1993 نوجوان که وزن را گزارش کرده بودند خلاصه کردیم، که در گروه مداخله به طور متوسط 3.67 کیلوگرم کمتر از گروه کنترل بود. کاهش BMI در پیگیری 18 تا 24 ماه (نظارت بر شرکت کنندگان تا پایان دوره مطالعه) حفظ شده بود، که در گروه مداخله به طور متوسط 1.49 کیلوگرم بر مترمربع کمتر از گروه کنترل بود. مداخلات به طور نسبی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت را افزایش دادند (معیار رضایت فرد از زندگی و سلامت خود) اما ما شواهدی را در مورد مزیت داشتن یا زیان‌بار بودن این مداخلات در بهبود اعتماد به نفس، فعالیت فیزیکی و دریافت غذا نیافتیم. هیچ مطالعه‌ای درباره مرگ به هر دلیلی، عوارض (بیماری‌ها) یا تاثیرات اجتماعی- اقتصادی (از قبیل روزهای غیبت از مدرسه) گزارش نشده است. سه مطالعه هیچ عارضه جانبی را گزارش نکرده بودند، یکی از آنها عوارض جانبی جدی را گزارش نکرده بود، یکی از آنها جزئیات عوارض جانبی را ارائه نکرده بود و بقیه مطالعات هم گزارش نداده بودند که عوارض جانبی وجود داشته یا نه.
ما 50 مطالعه در حال انجام را شناسایی کردیم که در به روزرسانی‌های آینده این بررسی گنجانده خواهند شد.
به‌روز بودن شواهد
این شواهد تا جولای 2016 به‌روز شده است.
کیفیت شواهد
کیفیت کلی شواهد برای اغلب پیامدها (نتایج) پایین اندازه‌گیری شد، عمدتا به دلیل اطمینان محدود در مورد نحوه انجام مطالعات، نتایج متضاد بین مطالعات و نحوه استفاده از برخی پیامدها، که پیامدهای مستقیم چاقی را دربرنمی‌گرفت. همچنین، فقط معدودی مطالعه، با تعداد کمی از نوجوانان برای برخی از پیامدها وجود داشت.
رژیم غذایی، فعالیت فیزیکی و مداخلات رفتاری در کاهش وزن نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق 12 تا 17 سال تا چه میزان موثر است؟
پیشینه
در سرتاسر جهان، نوجوانان بیشتری دچار اضافه وزن و چاقی می‌شوند. این نوجوانان با احتمال بیشتری در معرض رنج بردن از مشکلات سلامت در دوره بعدی زندگی خود هستند. به اطلاعات بیشتری در مورد بهترین راه حل درمان این مشکل نیاز است.
ویژگی‌های مطالعه
ما 44 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (مطالعات بالینی که در آن افراد به صورت تصادفی در یکی از دو یا چند گروه قرار می‌گیرند) یافتیم که درمان (مداخلات) رژیم غذایی، فعالیت فیزیکی و رفتار (زمانی که عادات تغییر یابند یا بهبود پیدا کنند) را با گروه‌های مختلف کنترل در 4781 نوجوان دارای اضافه وزن یا چاق در سنین 12 تا 17 سال مقایسه کرده بودند. مطالعه مرورمند سیستماتیک ما مقایسه تاثیرات مداخلات چندمولفه‌ای، مداخلات رژیم غذایی و مداخلات فعالیت فیزیکی را با گروه کنترل (بدون هیچ مداخله، مراقبت معمول، مراقبت معمول بهبود یافته یا برخی درمان‌های دیگر، اگر به گروه مداخله نیز ارائه شده بود) گزارش می‌کند. نوجوانان در مطالعات گنجانده شده بین 6 ماه تا 2 سال تحت نظارت (پیگیری) قرار داشتند.
نتایج اصلی
میانگین سن نوجوانان بین 12 تا 17.5 سال بود. اکثر مطالعات شاخص توده بدنی (BMI) را گزارش کرده بودند. BMI اندازه‌گیری میزان چربی بدن است و با تقسیم وزن (برحسب کیلوگرم) بر مجذور قد برحسب متر محاسبه می‌شود (کیلوگرم بر مترمربع). ما نتایج 28 مطالعه را در 2774 نوجوان خلاصه کردیم که BMI را گزارش کرده بودند، که در آنها BMI در گروه مداخله به طور متوسط 1.18 کیلوگرم/ مترمربع کمتر از گروه کنترل بود. ما اطلاعات 20 مطالعه را در1993 نوجوان که وزن را گزارش کرده بودند خلاصه کردیم، که در گروه مداخله به طور متوسط 3.67 کیلوگرم کمتر از گروه کنترل بود. کاهش BMI در پیگیری 18 تا 24 ماه (نظارت بر شرکت کنندگان تا پایان دوره مطالعه) حفظ شده بود، که در گروه مداخله به طور متوسط 1.49 کیلوگرم بر مترمربع کمتر از گروه کنترل بود. مداخلات به طور نسبی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت را افزایش دادند (معیار رضایت فرد از زندگی و سلامت خود) اما ما شواهدی را در مورد مزیت داشتن یا زیان‌بار بودن این مداخلات در بهبود اعتماد به نفس، فعالیت فیزیکی و دریافت غذا نیافتیم. هیچ مطالعه‌ای درباره مرگ به هر دلیلی، عوارض (بیماری‌ها) یا تاثیرات اجتماعی- اقتصادی (از قبیل روزهای غیبت از مدرسه) گزارش نشده است. سه مطالعه هیچ عارضه جانبی را گزارش نکرده بودند، یکی از آنها عوارض جانبی جدی را گزارش نکرده بود، یکی از آنها جزئیات عوارض جانبی را ارائه نکرده بود و بقیه مطالعات هم گزارش نداده بودند که عوارض جانبی وجود داشته یا نه.
ما 50 مطالعه در حال انجام را شناسایی کردیم که در به روزرسانی‌های آینده این بررسی گنجانده خواهند شد.
به‌روز بودن شواهد
این شواهد تا جولای 2016 به‌روز شده است.
کیفیت شواهد
کیفیت کلی شواهد برای اغلب پیامدها (نتایج) پایین اندازه‌گیری شد، عمدتا به دلیل اطمینان محدود در مورد نحوه انجام مطالعات، نتایج متضاد بین مطالعات و نحوه استفاده از برخی پیامدها، که پیامدهای مستقیم چاقی را دربرنمی‌گرفت. همچنین، فقط معدودی مطالعه، با تعداد کمی از نوجوانان برای برخی از پیامدها وجود داشت.
- ناشر: Wiley-Blackwell
- گروه ویراستاری: Cochrane Metabolic and Endocrine Disorders Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/4/11 | انتشار: 1396/4/1
