دیالیز پریتونئال (PD) به عنوان یک روش ایمن و موثر در بیماران مبتلا به نارسایی حاد کلیه (AKI) توصیه شده است. اما، اینکه آیا PD نسبت درمان خارج بدن (extracorporeal) (مثل همودیالیز) از لحاظ بهبود بقا، احیا عملکرد کلیه و نتایج متابولیک و بالینی بهتر است یا خیر، هنوز مشخص نیست.

هدف این مطالعه مروری ارزیابی منفعت‌ها و مزایای PD برای بیماران مبتلا به AKI در مقایسه با درمان خارج بدن یا روش‌های مختلف PD بود.

برای این مطالعه مروری مرکز ثبت مطالعات کلیه و پیوند در کاکرین (Cochrane Kidney and Transplant Register of Studies) را تا تاریخ 29 می 2017 از طریق تماس با متخصصین اطلاعات (Information Specialist) با استفاده از اصطلاحات مرتبط با این مطالعه مروری جست‌وجو کردیم. مطالعات این مرکز با جست‌وجو در CENTRAL، MEDLINE، EMBASE، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها، پورتال جست‌وجوی مرکز ثبت کارآزمایی‌های بالینی بین‌المللی (International Clinical Trials Register (ICTRP) Search Portal)، و ClinicalTrials.gov شناسایی شدند. همچنین، پایگاه اطلاعاتی طب زیست-پزشکی چین نیز جست‌وجو شد.

بیماران مبتلا به AKI که به صورت تصادفی، PD، درمان خارج بدن، یا روش‌های مختلف PD را بدون توجه به سن، جنس، بیماری اولیه و دوره بالینی دریافت کردند.

دو نویسنده مطالعه مروری با استفاده از فرم‌های استاندارد شده مقالات گردآوری شده را غربالگری و انتخاب، داده‌ها را استخراج، و کیفیت شواهد را بررسی کردند و وقتی که داده‌های منتشرشده ناقص بودند، با نویسندگان اصلی تماس گرفتند. تحلیل‌های آماری با استفاده از مدل اثر تصادفی انجام شده و نتایج با خطر نسبی (RR) با 95% فاصله اطمینان (CI) بیان شدند. ناهمگونی بین مطالعات با استفاده از آماره Q کاکرین و آزمون I2 بررسی شد. نتایج مورد نظر شامل مرگ‌ومیر به هر علتی، بهبود عمکلرد کلیه، ارائه Kt/V به صورت هفتگی، تصحیح اسیدوز، خروج مایع، مدت دیالیز، و عوارض عفونی می‌شود. اطمینان شواهد با استفاده از GRADE بررسی شد.

6 مطالعه (با 484 شرکت‌کننده) مناسب معیارهای انتخاب‌مان بود. 4 مطالعه PD با حجم بالا را با همودیالیز روزانه، همودیالیز روزانه طولانی، یا درمان مداوم جایگزینی کلیه مقایسه کرد. خطر کلی سوگیری (bias) پائین تا نامشخص بود. در مقایسه با درمان خارج بدن، PD احتمالا در مرگ‌ومیر با هر علتی (4 مطالعه؛ 383 شرکت‌کننده؛ RR: 1.12؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 1.55؛ 69% I² =؛ شواهد با اطمینان متوسط)، یا بهبود عملکرد کلیه (3 مطالعه؛ 333 شرکت‌کننده؛ RR: 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.68 تا 1.35؛ 2% I² =؛ شواهد با قطعیت متوسط) تفاوت کمی ایجاد کرده یا هیچ تفاوتی ایجاد نمی‌کند. PD احتمالا به طور خفیفی میزان خروج مایع را در مقایسه با درمان خارج کلیوی کاهش می‌دهد (3 مطالعه، 313 شرکت‌کننده: میانگین تفاوت (MD): 0.59 - لیتر در روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.19 - تا 0.01، I² = 89%، شواهد با قطعیت پائین) و احتمالا در عوارض جانبی عفونی تغییر کمی ایجاد کرده یا تغییری ایجاد نمی‌کند (2 مطالعه؛ 263 شرکت‌کننده؛ RR: 1.03؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.60 تا 1.78؛ I² = 0%؛ شواهد با قطعیت پائین).مشخص نیست که آیا PD در مقایسه با درمان خارج کلیوی اثری بر ارائه هفتگی Kt/V (2 مطالعه؛ 263 شرکت‌کننده؛ MD:  - 2.47؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.17 - تا 0.22؛ I² = 99%؛ شواهد با قطعیت خیلی پائین)، تصحیح اسیدوز (2 مطالعه؛ 89 شرکت‌کننده؛ RR: 1.32؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 تا 13.60؛ I² = 96%؛ شواهد با قطعیت خیلی پائین)، یا مدت دیالیز (2 مطالعه؛ 170 شرکت‌کننده؛ MD: - 1.01 ساعت؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 91.49 - تا 89.47 ؛I² = 98%، شواهد با قطعیت خیلی پائین) دارد یا خیر.
یک مطالعه (با 61 شرکت‌کننده) بین PD با شدت بالا و پائین هچ تفاوتی را از نظر مرگ‌ومیر به هر علت، بهبود عملکرد کلیه، یا عفونت گزارش نکرد. ارائه هفتگی Kt/V و خروج مایع با PD شدت پائین در مقایسه با PD شدت بالا کمتر بود.

بر اساس شواهد با کیفیت متوسط (مرگ‌ومیر، بهبود عملکرد کلیه)، پائین (عوارض عفونی)، یا خیلی پائین (تصحیح اسیدوز)، احتمالا تفاوت کم یا هیچ تفاوتی بین PD و درمان خارج بدن برای درمان AKI وجود ندارد. خروج مایع (شواهد با قطعیت پائین) و ارائه هفتگی Kt/V (شواهد با کیفیت خیلی پائین) ممکن است با درمان خارج بدن بالاتر باشد.