جمعه 7 اردیبهشت 1403
جلد 2017 -
جلد 2017 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Richard L Nelson, Katie J Suda, Charlesnika T Evans. Antibiotic treatment for Clostridium difficile
-associated diarrhoea in adults. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-1119-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1119-fa.html
پیشینه
کلستریدیوم دیفیسل (C. Difficile) یک علت شایع اسهال و کولیت مرتبط با آنتیبیوتیک است. این بررسی به‌روز‌شدۀ مرور منتشر شدۀ قبلی کاکرین است.
اهداف
هدف این بررسی، ارزیابی اثربخشی و ایمنی درمان آنتی‌بیوتیکی برای اسهال مربوط به کلستریدیوم دیفیسل (CDAD) یا عفونت کلستریدیوم دیفیسل (CDI) است (این اصطلاحات مترادف هستند).
روش های جستجو
ما پایگاه مرکزی کارآزمایی‌های بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL)، MEDLINE، EMBASE و ثبت تخصصی گروه مرور بیماری‌های التهابی روده در کاکرین را از ابتدا تا 26 ژانویه 2107 جست‌وجو کردیم. ما همچنین برای یافتن مطالعات در حال انجام در این زمینه سایت‌های clinicaltrials.gov و clinicaltrialsregister.eu را جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
فقط کارآزمایی‌های تصادفی و کنترل شده در این بررسی وارد شدند که در آنها درمان آنتی‌بیوتیکی برای CDI بررسی شده بود.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
سه نویسنده مستقل از یکدیگر چکیده و متن کامل مقالات را برای ورود به این بررسی ارزیابی کرده و سپس داده‌ها را استخراج کردند. خطر سوگیری (bias) توسط دو نویسنده مستقل از یکدیگر ارزیابی شد. برای پیامدهای دوگانه، خطر نسبی (RR) و 95 درصد فاصله اطمینان (CI) متناظر با آن را محاسبه کردیم. سپس داده‌ها را با استفاده از مدل اثر ثابت (fixed-effect) ادغام کردیم، به‌جز مواردی که ناهمگونی آشکار و قابل‌توجه شناسایی شد. در این گونه موارد (ناهمگونی قابل‌توجه) از مدل اثرات تصادفی (random-effects) استفاده کردیم. پیامدهای زیر بررسی شدند:
- بهبودی دائم نشانه‌ها (که به صورت پاسخ علامتی اولیه و بدون عود CDI تعریف شد)
- بهبودی ثابت باکتریولوژیک
- واکنش‌های زیان‌آور به مداخلات
- مرگ
- هزینه
- بهبودی دائم نشانه‌ها (که به صورت پاسخ علامتی اولیه و بدون عود CDI تعریف شد)
- بهبودی ثابت باکتریولوژیک
- واکنش‌های زیان‌آور به مداخلات
- مرگ
- هزینه
نتایج اصلی
22 مطالعه (3215 شرکت‌کننده) واجد شرایط ورود به این بررسی بودند. بیماران ثبت‌نام شده در اکثر مطالعات بیماری خفیف تا متوسط CDI را داشتند؛ به نحوی که می‌توانستند آنتیبیوتیک خوراکی را تحمل کنند. در 6 مطالعه، بیماران مبتلا به CDI شدید کنار گذاشته شده و در 6 مطالعه دیگر تعداد بیماران مبتلا به CDI شدید اندک بود. 12 آنتیبیوتیک مختلف بررسی شد: ونکومایسین، مترونیدازول، فوزیدیک اسید، نیتازوکسانید (nitazoxanide)، تیکو پلانین (teicoplanin)، ریفامپین، ریفاکسیمین، باسیتراسین، کادوزالید (cadazolid)، LFF517، سروتومایسین (surotomycin) و فیداکسومیسین (fidaxomicin). اکثر مطالعات، مطالعات مقایسه‌ای فعال بودند که در آنها ونکومایسین با آنتی‌بیوتیک‌های دیگر مقایسه شده بود. یک مطالعه کوچک نیز ونکومایسین را با پلاسبو مقایسه کرده بود. هیچ مطالعه دیگری وجود نداشت که در آنها درمان آنتی‌بیوتیکی را با پلاسبو یا هیچ درمانی مقایسه شده باشد. خطر سوگیری برای 17 تا از 22 مطالعه در سطح بالا بود. ونکومایسین برای رسیدن به بهبودی علامتی موثرتر از مترونیدازول بود. 72 درصد (318/444) کسانی که مترونیدازول دریافت کرده بودند، بهبودی علامتی داشتند در حالی‌که 79 درصد (339/428) کسانی که ونکومایسین گرفته بودند بهبودی علامتی پیدا کرده بودند. (RR: 0.90؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.84 تا 0.97؛ کیفیت شواهد متوسط).
فیداکسومیسن در رسیدن به بهبودی علامتی موثرتر از ونکومایسین بود. 71 درصد (407/572) از بیمارانی که فیداکسومیسین گرفته بودند بهبودی علامتی داشتند در حالی‌که این نتیجه در بیمارانی که با ونکومایسین درمان شده بودند، 61 درصد (361/592) بود (RR: 1.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.04 تا 1.31؛ کیفیت شواهد متوسط). برای رسیدن به بهبود علامتی تیکوپلانین به نظر موثرتر از ونکومایسین بود. 81 درصد (48/55) بیماران تحت درمان با تیکوپلانین بهبودی علامتی داشتند در حالی‌که این نتیجه برای ونکومایسین 73 درصد (40/55) بود (RR: 1.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.00 تا 1.46؛ کیفیت شواهد خیلی پائین). در مقایسه‌های دیگر شامل یک مطالعه‌ای با کنترل پلاسبو، کیفیت شواهد پائین یا خیلی پائین بود و دلیل آن عدم دقت و در بسیاری از موارد خطر بالای سوگیری به علت سوگیری فرسایشی (attrition) و فقدان کورسازی بود. 140 مورد مرگ در مطالعات گزارش شد که علت تمام این مرگ‌ها به استناد نویسندگان مطالعات، بیماری‌های همزمان (co-morbidities) شرکت‌کنندگان بود؛ که باعث شده بود آنها به CDI مبتلا شوند. اگرچه عوارض جانبی دیگری نیز طی درمان گزارش شد، این عوارض جانبی به بیماری‌های همزمان شرکت‌کنندگان نسبت داده شد. فقط عوارض جانبی که مستقیما به داروی مورد مطالعه مربوط می‌شد و نادر هم بودند، تهوع و بالارفتن موقتی آنزیم‌های کبدی بود. داده‌های جدید مربوط به هزینه درمان (جولای 2016) نشان می‌دهد که یک سیر 10 روزه درمان با مترونیدازول 500 میلی‌گرم، ارزان‌ترین آنتیبیوتیک با قیمت حدود 13 دلار آمریکا بود (Health Warehouse). قیمت ونکومایسین 125 میلی‌گرمی، 1779 دلار آمریکا (کمپانی والگرین و برای 56 قرص) و قیمت فیداکسومیسین 200 میلی‌گرمی، 3453.83 دلار آمریکا یا بیشتر بود (کمپانی Optimer Pharmaceuticals). قیمت تیکوپلانین تقریبا 83.67 دلار آمریکا بود (GBP 71.40, British National Formulary).
فیداکسومیسن در رسیدن به بهبودی علامتی موثرتر از ونکومایسین بود. 71 درصد (407/572) از بیمارانی که فیداکسومیسین گرفته بودند بهبودی علامتی داشتند در حالی‌که این نتیجه در بیمارانی که با ونکومایسین درمان شده بودند، 61 درصد (361/592) بود (RR: 1.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.04 تا 1.31؛ کیفیت شواهد متوسط). برای رسیدن به بهبود علامتی تیکوپلانین به نظر موثرتر از ونکومایسین بود. 81 درصد (48/55) بیماران تحت درمان با تیکوپلانین بهبودی علامتی داشتند در حالی‌که این نتیجه برای ونکومایسین 73 درصد (40/55) بود (RR: 1.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.00 تا 1.46؛ کیفیت شواهد خیلی پائین). در مقایسه‌های دیگر شامل یک مطالعه‌ای با کنترل پلاسبو، کیفیت شواهد پائین یا خیلی پائین بود و دلیل آن عدم دقت و در بسیاری از موارد خطر بالای سوگیری به علت سوگیری فرسایشی (attrition) و فقدان کورسازی بود. 140 مورد مرگ در مطالعات گزارش شد که علت تمام این مرگ‌ها به استناد نویسندگان مطالعات، بیماری‌های همزمان (co-morbidities) شرکت‌کنندگان بود؛ که باعث شده بود آنها به CDI مبتلا شوند. اگرچه عوارض جانبی دیگری نیز طی درمان گزارش شد، این عوارض جانبی به بیماری‌های همزمان شرکت‌کنندگان نسبت داده شد. فقط عوارض جانبی که مستقیما به داروی مورد مطالعه مربوط می‌شد و نادر هم بودند، تهوع و بالارفتن موقتی آنزیم‌های کبدی بود. داده‌های جدید مربوط به هزینه درمان (جولای 2016) نشان می‌دهد که یک سیر 10 روزه درمان با مترونیدازول 500 میلی‌گرم، ارزان‌ترین آنتیبیوتیک با قیمت حدود 13 دلار آمریکا بود (Health Warehouse). قیمت ونکومایسین 125 میلی‌گرمی، 1779 دلار آمریکا (کمپانی والگرین و برای 56 قرص) و قیمت فیداکسومیسین 200 میلی‌گرمی، 3453.83 دلار آمریکا یا بیشتر بود (کمپانی Optimer Pharmaceuticals). قیمت تیکوپلانین تقریبا 83.67 دلار آمریکا بود (GBP 71.40, British National Formulary).
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
نمی‌توان هیچ نتیجه محکمی دربارۀ اثربخشی درمان آنتی‌بیوتیکی در CDI شدید استنتاج کرد؛ چون در اکثر مطالعات بیماران با بیماری شدید کنار گذاشته شده بودند. فقدان مطالعاتی با گروه کنترل «بدون درمان» باعث می‌شود که نتوان هیچ نتیجه‌ای درباره نیاز به درمان آنتی‌بیوتیکی غیر از قطع آنتیبیوتیک اولیه در بیماران با CDI حفیف استنتاج کرد. با وجود این، کیفیت شواهد متوسط حکایت از این دارد که ونکومایسین نسبت به مترونیدازول برتر است و فیداکسوسیمین نسبت به ونکومایسین ارجح. تفاوت در تاثیر این آنتی‌بیوتیک‌ها خیلی زیاد نبود و منفعت مترونیدازول قیمت پائین‌تر آن در مقایسه با آنتی‌بیوتیک‌های دیگر بود. کیفیت شواهد برای تیکوپلانین خیلی پائین بود. انجام مطالعات به اندازه کافی قوی برای تعیین این نکته نیاز است که آیا تیکوپلانین کاری بیشتر از آنتی‌بیوتیک‌های دیگر انجام می‌دهد یا خیر. یک کارآزمایی که دو آنتیبیوتیک ارزان، یعنی مترونیدازول و تیکوپلانین، را مقایسه کند؛ جذاب و سودمند است.
خلاصه به زبان ساده
درمان آنتی‌بیوتیکی برای اسهال مرتبط با کلستریدیوم دیفیسل در بزرگسالان
پیشینه
کلستریدیوم دیفیسل (C. difficile)، باکتری‌ای است که بدون آن‌که هیچ نوع آسیبی ایجاد کند می‌تواند در کولون زندگی کند. اما وقتی فردی به‌دلیل بیماری دیگری آنتیبیوتیک مصرف می‌کند، کلستریدیوم دیفیسل می‌تواند رشد کند و جایگزین بیشتر فلور باکتریایی نرمال کولون شود. این رشد بیش از حد، باعث اسهال مرتبط با کلستریدیوم دیفیسل می‌شود (که با عنوان عفونت کلستریدیوم دیفیسل –CDI نیز شناخته می‌شود). نشانه‌های CDI شامل اسهال، تب و درد است. CDI ممکن است خفیف باشد اما در بسیاری از موارد خیلی شدید است و اگر درمان نشود می‌تواند کشنده باشد. درمان‌های بسیاری برای CDI پیشنهاد شده است. اما شایعترین درمان قطع آنتی‌بیوتیکی است که موجب CDI شده و تجویز آنتی‌بیوتیکی که باعث کشته شدن باکتری شود. اثربخشی آنتی‌بیوتیک‌های بسیاری در کارآزمایی‌های بالینی آزمایش شده‌اند و این مطالعه مروری، به مقایسه این آنتیبیوتیک اختصاص دارد. این مطالعه مروری، به‌روز‌شده مرور منتشر شده قبلی کاکرین است.
روش‌های جست‌وجو
ما متون پزشکی مربوط را تا 26 ژانویه 2017 جست‌وجو کردیم. تمام کارآزمایی‌های تصادفی که دو آنتیبیوتیک متفاوت را برای درمان CDI مقایسه کرده، یا تغییر را در دوز یک نوع آنتیبیوتیک در این زمینه بررسی کرده بودند، مدنظر قرار دادیم و در این مرور وارد کردیم. ما به جست‌وجوی کارآزمایی‌هایی پرداختیم که آنتیبیوتیک را با پلاسبو (قرص شکر) یا هیچ درمانی مقایسه کرده بودند؛ اما به جز یک مطالعه با کنترل پلاسبو که کیفیت ضعیفی نیز داشت، مورد دیگری پیدا نکردیم. کارآزمایی‌هایی که آنتیبیوتیک را با درمان غیرآنتی‌بیوتکی مقایسه کرده بودند در این بررسی وارد نکردیم.
نتایج
بیست و دو مطالعه (3215 شرکت‌کننده) شایستگی ورود را به این بررسی داشتند. بیماران ثبت‌نام شده در اکثر مطالعات مبتلا به بیماری خفیف تا متوسط CDI بودند، به نحوی که می‌توانستند آنتیبیوتیک خوراکی را تحمل کنند. در 6 مطالعه، بیماران با CDI شدید کنار گذاشته شده بودند و در 6 مطالعه دیگر تعداد بیماران با CDI شدید اندک بود. 12 آنتیبیوتیک مخنلف بررسی شد. در اکثر مطالعات ونکومایسین یا مترونیدازول با آنتی‌بیوتیک‌های دیگر مقایسه شده بود. یک مطالعه کوچک نیز ونکومایسین را با پلاسبو (قرص شکر) مقایسه کرده بود. 17 مطاالعه از 22 مطالعه بررسی کیفیتی شدند. در چهار مطالعه ونکومایسین در ایجاد بهبود علامتی دائم (به صورت بهبود اسهال و عدم عود CDI) بر مترونیدازول برتر بود. کیفیت شواهد در این زمینه متوسط بودند. در دو مطالعه بزرگ نشان داده شد فیداکسومیسین که یک آنتیبیوتیک جدید است بر ونکومایسین برتری دارد. کیفیت شواهد متوسط بودند. نکته مهم این است که بین این آنتی‌بیوتیک‌ها در اثربخشی تفاوت خیلی زیادی وجود نداشت و مترونیدازول نیز نسبت به ونکومایسین و فیداکسومیسین ارزان‌تر بود. یک تحلیل ادغام شده از دو مطالعه کوچک نشان می‌دهد که تیکوپلانین در بهبودی علامتی موثرتر از ونکومایسین است. شواهد حمایت‌کننده این ادعا کیفیت خیلی پائینی داشتند. کیفیت شواهد برای هفت مطالعه دیگر در این بررسی بسیار ضعیف بود چون مطالعات خیلی کوچک بودند و بسیاری از بیماران، قبل از این‌که مطالعه تکمیل شود، از مطالعه خارج شده بودند. 140 مورد مرگ در مطالعات گزارش شده بود. تمام این مرگ‌ها مربوط به شرکت‌کنندگانی بود که از قبل مشکلات دیگر سلامت داشتند. تنها عارضه جانبی مربوط به آنتی‌بیوتیک‌ها، تهوع و بالا رفتن موقتی آنزیم‌های کبدی بود. داده‌های جدید مربوط به هزینه درمان (جولای 2016) نشان می‌دهد که یک سیر 10 روزه درمان با مترو نیدازول 500 میلی‌گرم، ارزان‌ترین آنتیبیوتیک با قیمت حدود 13 دلار آمریکا بود. قیمت ونکومایسین 125 میلی‌گرمی، 1779 دلار آمریکا و قیمت فیداکسومیسین 200 میلی‌گرمی، 3453.83 دلار امریکا یا بیشتر بود. قیمت تیکوپلانین تقریبا 83.67 دلار امریکا بود.
نتیجه‌گیری
هیچ نتیجه محکمی نمی‌توان دربارۀ اثربخشی درمان آنتی‌بیوتیکی در CDI شدید استنتاج کرد، چون در اکثر مطالعات بیماران با بیماری شدید کنار گذاشته شده بودند. فقدان مطالعاتی با گروه کنترل «بدون درمان» باعث می‌شود که نتوان هیچ نتیجه‌ای درباره نیاز به درمان آنتی‌بیوتیکی غیر از قطع آنتیبیوتیک اولیه در بیماران مبتلا به CDI خفیف استنتاج کرد. با وجود این، کیفیت شواهد متوسط حکایت از این دارد که ونکومایسین نسبت به مترونیدازول برتر است و فیداکسوسیمین نسبت به ونکومایسین ارجح است. تفاوت در تاثیر این آنتی‌بیوتیک‌ها خیلی زیاد نبود و منفعت مترونیدازول قیمت پائین‌تر آن در مقایسه با آنتی‌بیوتیک‌های دیگر بود. کیفیت شواهد برای تیکوپلانین خیلی پائین بود. مطالعات به اندازه کافی قوی برای تعیین این نکته نیاز است که آیا تیکوپلانین کاری بیشتر از آنتی‌بیوتیک‌های دیگر انجام می‌دهد یا خیر. یک کارآزمایی که دو آنتیبیوتیک ارزان، یعنی مترونیدازول و تیکوپلانین، را مقایسه کند؛ جذاب و سودمند است.
کلستریدیوم دیفیسل (C. difficile)، باکتری‌ای است که بدون آن‌که هیچ نوع آسیبی ایجاد کند می‌تواند در کولون زندگی کند. اما وقتی فردی به‌دلیل بیماری دیگری آنتیبیوتیک مصرف می‌کند، کلستریدیوم دیفیسل می‌تواند رشد کند و جایگزین بیشتر فلور باکتریایی نرمال کولون شود. این رشد بیش از حد، باعث اسهال مرتبط با کلستریدیوم دیفیسل می‌شود (که با عنوان عفونت کلستریدیوم دیفیسل –CDI نیز شناخته می‌شود). نشانه‌های CDI شامل اسهال، تب و درد است. CDI ممکن است خفیف باشد اما در بسیاری از موارد خیلی شدید است و اگر درمان نشود می‌تواند کشنده باشد. درمان‌های بسیاری برای CDI پیشنهاد شده است. اما شایعترین درمان قطع آنتی‌بیوتیکی است که موجب CDI شده و تجویز آنتی‌بیوتیکی که باعث کشته شدن باکتری شود. اثربخشی آنتی‌بیوتیک‌های بسیاری در کارآزمایی‌های بالینی آزمایش شده‌اند و این مطالعه مروری، به مقایسه این آنتیبیوتیک اختصاص دارد. این مطالعه مروری، به‌روز‌شده مرور منتشر شده قبلی کاکرین است.
روش‌های جست‌وجو
ما متون پزشکی مربوط را تا 26 ژانویه 2017 جست‌وجو کردیم. تمام کارآزمایی‌های تصادفی که دو آنتیبیوتیک متفاوت را برای درمان CDI مقایسه کرده، یا تغییر را در دوز یک نوع آنتیبیوتیک در این زمینه بررسی کرده بودند، مدنظر قرار دادیم و در این مرور وارد کردیم. ما به جست‌وجوی کارآزمایی‌هایی پرداختیم که آنتیبیوتیک را با پلاسبو (قرص شکر) یا هیچ درمانی مقایسه کرده بودند؛ اما به جز یک مطالعه با کنترل پلاسبو که کیفیت ضعیفی نیز داشت، مورد دیگری پیدا نکردیم. کارآزمایی‌هایی که آنتیبیوتیک را با درمان غیرآنتی‌بیوتکی مقایسه کرده بودند در این بررسی وارد نکردیم.
نتایج
بیست و دو مطالعه (3215 شرکت‌کننده) شایستگی ورود را به این بررسی داشتند. بیماران ثبت‌نام شده در اکثر مطالعات مبتلا به بیماری خفیف تا متوسط CDI بودند، به نحوی که می‌توانستند آنتیبیوتیک خوراکی را تحمل کنند. در 6 مطالعه، بیماران با CDI شدید کنار گذاشته شده بودند و در 6 مطالعه دیگر تعداد بیماران با CDI شدید اندک بود. 12 آنتیبیوتیک مخنلف بررسی شد. در اکثر مطالعات ونکومایسین یا مترونیدازول با آنتی‌بیوتیک‌های دیگر مقایسه شده بود. یک مطالعه کوچک نیز ونکومایسین را با پلاسبو (قرص شکر) مقایسه کرده بود. 17 مطاالعه از 22 مطالعه بررسی کیفیتی شدند. در چهار مطالعه ونکومایسین در ایجاد بهبود علامتی دائم (به صورت بهبود اسهال و عدم عود CDI) بر مترونیدازول برتر بود. کیفیت شواهد در این زمینه متوسط بودند. در دو مطالعه بزرگ نشان داده شد فیداکسومیسین که یک آنتیبیوتیک جدید است بر ونکومایسین برتری دارد. کیفیت شواهد متوسط بودند. نکته مهم این است که بین این آنتی‌بیوتیک‌ها در اثربخشی تفاوت خیلی زیادی وجود نداشت و مترونیدازول نیز نسبت به ونکومایسین و فیداکسومیسین ارزان‌تر بود. یک تحلیل ادغام شده از دو مطالعه کوچک نشان می‌دهد که تیکوپلانین در بهبودی علامتی موثرتر از ونکومایسین است. شواهد حمایت‌کننده این ادعا کیفیت خیلی پائینی داشتند. کیفیت شواهد برای هفت مطالعه دیگر در این بررسی بسیار ضعیف بود چون مطالعات خیلی کوچک بودند و بسیاری از بیماران، قبل از این‌که مطالعه تکمیل شود، از مطالعه خارج شده بودند. 140 مورد مرگ در مطالعات گزارش شده بود. تمام این مرگ‌ها مربوط به شرکت‌کنندگانی بود که از قبل مشکلات دیگر سلامت داشتند. تنها عارضه جانبی مربوط به آنتی‌بیوتیک‌ها، تهوع و بالا رفتن موقتی آنزیم‌های کبدی بود. داده‌های جدید مربوط به هزینه درمان (جولای 2016) نشان می‌دهد که یک سیر 10 روزه درمان با مترو نیدازول 500 میلی‌گرم، ارزان‌ترین آنتیبیوتیک با قیمت حدود 13 دلار آمریکا بود. قیمت ونکومایسین 125 میلی‌گرمی، 1779 دلار آمریکا و قیمت فیداکسومیسین 200 میلی‌گرمی، 3453.83 دلار امریکا یا بیشتر بود. قیمت تیکوپلانین تقریبا 83.67 دلار امریکا بود.
نتیجه‌گیری
هیچ نتیجه محکمی نمی‌توان دربارۀ اثربخشی درمان آنتی‌بیوتیکی در CDI شدید استنتاج کرد، چون در اکثر مطالعات بیماران با بیماری شدید کنار گذاشته شده بودند. فقدان مطالعاتی با گروه کنترل «بدون درمان» باعث می‌شود که نتوان هیچ نتیجه‌ای درباره نیاز به درمان آنتی‌بیوتیکی غیر از قطع آنتیبیوتیک اولیه در بیماران مبتلا به CDI خفیف استنتاج کرد. با وجود این، کیفیت شواهد متوسط حکایت از این دارد که ونکومایسین نسبت به مترونیدازول برتر است و فیداکسوسیمین نسبت به ونکومایسین ارجح است. تفاوت در تاثیر این آنتی‌بیوتیک‌ها خیلی زیاد نبود و منفعت مترونیدازول قیمت پائین‌تر آن در مقایسه با آنتی‌بیوتیک‌های دیگر بود. کیفیت شواهد برای تیکوپلانین خیلی پائین بود. مطالعات به اندازه کافی قوی برای تعیین این نکته نیاز است که آیا تیکوپلانین کاری بیشتر از آنتی‌بیوتیک‌های دیگر انجام می‌دهد یا خیر. یک کارآزمایی که دو آنتیبیوتیک ارزان، یعنی مترونیدازول و تیکوپلانین، را مقایسه کند؛ جذاب و سودمند است.
- ناشر: Wiley-Blackwell
- گروه ویراستاری: Cochrane IBD Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/11/7 | انتشار: 1395/12/13
