بازسازی قدامی واژن - کولپورافی قدامی (anterior colporrhaphy) عملی است که به‌طور سنتی برای درمان بی‌اختیاری ادراری استرسی (SUI) متوسط تا شدید در زنان استفاده می‌شود. در حدود یک سوم زنان بزرگسال مبتلا به بی‌اختیاری ادراری هستند. SUI باعث مشکلات سلامت و هزینه‌های اقتصادی، هم برای زنان مبتلا و هم برای جامعه، می‌شود.

تعیین اثرات بازسازی قدامی واژن (کولپورافی قدامی) بر بی‌اختیاری ادراری استرسی در مقایسه با اقدامات مدیریتی دیگر.

ما ثبت تخصصی کارآزمایی‌ها در گروه بی‌اختیاری در کاکرین (1 نوامبر2009 جست‌وجو شد) و همچنین فهرست منایع مقالات مرتبط را جست‌وجو کردیم.

ما همه کارآزمایی‌های تصادفی و کنترل شده (RCT) و شبه RCT را در نظر گرفتیم که در آن‌ها بازسازی قدامی واژن در درمان بی‌اختیاری ادراری بررسی شده بود.

دو نویسنده مطالعه مروری مستقل از یکدیگر داده‌ها را استخراج و کیفیت کارآزمایی‌ها را ارزیابی کردند. با سه بررسی‌کننده کارآزمایی (trial investigators) برای اطلاعات اضافی تماس گرفته شد.

ده کارآزمایی شناسایی شد. در این ده کارآزمایی 385 زن تحت عمل بازسازی قدامی واژن قرار گرفته بودند و 627 زن دیگر مداخلات مقایسه‌ای دیگر را دریافت کرده بودند. یک کارآزمایی کوچک، بازسازی قدامی واژن را با درمان فیزیکی مقایسه کرده بود که البته شواهد ناکافی بودند. انجام بازسازی قدامی واژن با عمل needle suspension گردن مثانه مشابه بود (خطر نسبی (RR) برای شکست درمانی پس از یک سال: 1.16، 95% فاصله اطمینان (CI): 0.86 تا 1.56) اما با اطمینان نمی‌توانستیم به لحاظ بالینی تفاوت مهمی را کنار بگذاریم. در هیچ کارآزمایی، بازسازی قدامی واژن با اعمال جراحی اسلینگ زیرحالب (suburethral sling) یا کولپوساسپنشن لاپاراسکوپی (laparoscopic colposuspensions) یا با اعمال جراحی واژینال جایگزین (alternative vaginal operations)، مقایسه نشده بود.
براساس میزان بهبودی گزارش‌شده توسط خود بیماران، بازسازی قدامی واژن، کمتر از جراحی شکم باز ساسپنشن رتروپوبیک (retropubic suspension) موثر است. این نتیجه هم در میان‌مدت (میزان شکست طی یک تا پنج سال پس از بازساری قدامی 97/259 (38%) در مقابل 57/327 (17%)؛ RR: 2.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.70 تا 3.08) و هم در طولانی‌مدت (پس از پنج سال 49/128 (38%) در مقابل 31/145 (21%)؛ RR: 2.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.36 تا 3.01) صادق بود.
شواهد به‌دست آمده از سه تا از این کارآزمایی‌ها نشان می‌دهد که این نتیجه نیازمند اعمال تکراری بیشتری برای بی‌اختیاری است(25/107 (23%) در مقابل 4/164 (2%)؛ RR: 8.87؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.28 تا 23.94). این یافته‌ها صرف‌نظر از وجود همزمان پرولاپس (pelvic relaxation) برقرار است. البته تعداد کمی از زنان بعد از بازسازی قدامی پرولاپس داشتند (RR: 0.24؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.12 تا 0.47)، پرولاپس دیررس بعد از اعمال واژینال (3%)و شکمی (4%) به یک اندازه شایع بود.
اکثر داده‌های مربوط به نوع جراحی شکم باز ساسپنشن رتروپوبیک، به مقایسه بازسازی قدامی واژن با کولپوساسپنشن برچ (Burch colposuspension) مربوط است. داده‌های کمی برای بررسی مقایسه بازسازی قدامی وازن با پروسیجر مارشال-مارکتی –کرانتز (Marshall-Marchetti-Krantz) وجود دارد که این داده‌ها نیز با داده‌های مربوط به کولپوساسپنشن برچ سازگار است.

داده‌های کافی برای مقایسه بازسازی قدامی واژن با درمان فیزیکی یا needle suspension در درمان بی‌اختیاری ادراری استرسی اولیه در زنان وجود ندارد. به نظر می‌رسد جراحی باز ساسپنشن رتروپوبیک شکم، از بازسازی قدامی واژن بهتر باشد؛ و البته این قضاوت مبتنی بر میزان بهبودی سابجکتیو (یعنی براساس گزارش بیمار) در هشت کارآزمایی است. این نکته حتی در زنانی که علاوه بر بی‌اختیاری استرسی، پرولاپس نیز داشتند، صادق بود. تکرار جراحی برای بی‌اختیاری ادراری بعد از اعمال جراحی شکمی کمتر بود. با این حال اطلاعات کافی درباره عوارض بعد از عمل و موربیدیتی وجود ندارد. با یک بررسی و تفسیر اقتصادی مختصر (BEC ؛Brief Economic Commentary) یک مطالعه شناسایی شد که نشان می‌داد واژینوپلاستی (vaginoplasty) ممکن است نسبت به tension-free vaginal tape (TVT-O) مقرون‌به‌صرفه‌تر باشد.