پیشینه
تسریع میزان حرکت دندان ممکن است به کاهش دوره درمان اورتودنسی و اثرات ناخواسته مرتبط، از جمله بازجذب ریشه و دمینرالیزاسیون مینای دندان، کمک کند. روشهای متعددی، از جمله درمانهای جانبی جراحی و غیرجراحی، به تسریع میزان حرکت دندان کمک میکنند. روشهای غیر جراحی شامل تابش لیزر با شدت کم، لرزش رزونانس، میدانهای پالس الکترومغناطیسی، جریان الکتریکی و رویکردهای دارویی هستند.
اهداف
ارزیابی اثرات مداخلات جانبی غیرجراحی بر میزان حرکت اورتودنسی دندان و دوره کلی درمان.
روش های جستجو
ما بانکهای اطلاعاتی زیر را در 25 نوامبر 2014 جستوجو کردیم: مرکز ثبت کارآزماییهای گروه سلامت دهان در کاکرین (نوامبر 2014)، مرکز ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛کتابخانه کاکرین 2014، شماره 10)، MEDLINE از راه OVID (1946 تا نوامبر 2014)، EMBASE از راه OVID (1980 تا نوامبر 2014)، LILACS از راه BIREME (1980 تا نوامبر 2014)، متارجیستری از کارآزماییهای بالینی (نوامبر 2014)، مرکز ثبت کارآزماییهای بالینی مؤسسات ملی سلامت ایالات متحده (ClinicalTrials.gov؛ نوامبر 2014) و پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (نوامبر 2014). ما فهرست منابع همه کارآزماییهای شناسایی شده را برای مطالعات بیشتر بررسی کردیم. در جستوجوهای انجام شده در بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی، هیچ محدودیتی از نظر زبان یا تاریخ انتشار اعمال نشد.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای تصادفی و کنترلشده (RCT) از افرادی وارد کردیم که به منظور تسریع حرکت دندان، درمان اورتودنسی را با استفاده از لوازم ثابت همراه با مداخلات جانبی غیر جراحی دریافت کرده بودند. ما مطالعات با طراحی غیرموازی (مثلا، split-mouth) را خارج کردیم، زیرا آنها را برای ارزیابی اثرات این نوع از مداخلات نامناسب تشخیص دادیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مطالعه مسئول انتخاب مطالعه، ارزیابی خطر سوگیری (bias) و استخراج دادهها بودند؛ آنها این کارها را بهطور مستقل از هم انجام دادند. هر گونه عدم توافقی با بحث میان تیم مرورکننده برای رسیدن به توافق نظر برطرف شد. نویسندگان این مطالعه مروری با نویسندگان مسئول کارآزماییها تماس گرفتند تا اطلاعات و دادههای از دسترفته را بهدست آورده و بتوانند میانگین تفاوتها (MD)، 95% فاصله اطمینان (CI) یا نسبتهای خطر (RR) را در زمانی که گزارش نشده بودند، محاسبه کنند.
نتایج اصلی
ما دو مطالعه را در این مطالعه مروری وارد کردیم، که هر دو در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند. این دو مطالعه، دربرگیرنده 111 شرکت کننده بود که به مقایسه استفاده از Tooth Masseuse و OrthoAccel با درمانهای مکانیکی متعارف، بهترتیب، در طول فازهای اصلاح ارتودنسی و عقبنشینی canine، پرداخته بودند. هر دو مطالعه به ارزیابی هدف که مقدار یا میزان حرکت دندانی بود، پرداخته بودند؛ اما نتوانستیم متاآنالیز این دادهها را انجام دهیم، زیرا آنها از اندازهگیریهای متفاوت پیامدها در مراحل مختلف فرآیند درمان اورتودنسی استفاده کرده بودند. یک مطالعه به ارزیابی سوبجکتیو درد و ناراحتی بیماران نیز پرداخته و دیگری، اثرات جانبی را ارزیابی کردند. این مطالعات مستقیما طول دوره درمان اورتودنسی یا تعداد ویزیتها را در طول درمان فعال گزارش نکردند.
استفاده از Tooth Masseuse با 111 Hz در 0.06 Newtons (N) به مدت 20 دقیقه، روزانه، منجر به کاهش بیشتری در نامنظمی در ناحیه دندان پیشین پائینی طی 10 هفته میشود. این میزان با استفاده از Little's Irregularity Index (LII) با یک اختلاف میانگین (MD) برابر 0.6 میلیمتر (95% فاصله اطمینان (CI): 0.94 - تا 2.34)، در مقایسه با گروه کنترل بهدست آمد. درد و ناراحتی طی 6 تا 8 ساعت پس از جایگذاری قوس سیم و پس از 7 روز، با تفاوت حداقلی بین گروه مداخله و کنترل افزایش یافت. هیچ تست آماری که برای متغیر و تفاوتها میان دو گروه فراهم آمد، از نظر بالینی اهمیتی نداشت.
استفاده از OrthoAccel با 30 Hz در 0.25 N به مدت 20دقیقه روزانه، میزان بالاتری را از مشکل فک بالا درمقایسه با گروه کنترل در پی داشت(MD: 0.37 میلیمتر در ماه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.07 - تا 0.81؛ P = 0.05). در حالیکه این اختلاف پیشنهاد کرده 50 درصد حرکت سریعتر دندان با استفاده از ابزار لرزشی رخ میدهد، تفاوتهای مطلق مرزی بوده و تلقی بالینی از آنها اهمیتی ندارد. سطوح مشابهی از عوارض جانبی غیرجدی در گروههای مداخله و کنترل با یک خطر نسبی (RR): 0.96 (95% فاصله اطمینان (CI): 032 تا 2.85) گزارش شد.
در مجموع، کیفیت شواهد بسیار پائین بوده و بنابراین نمیتوان به یافتهها اعتماد کرد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
تحقیقات بالینی بسیار کمی در مورد اثربخشی مداخلات غیر جراحی برای تسریع درمان اورتودنسی وجود دارد. شواهد موجود کیفیت بسیار پائینی داشته و امکان تعیین اثرات مثبت مداخلات جانبی غیر جراحی برای تسریع حرکت دندانی امکانپذیر نیست. هرچند ادعاهایی در مورد اثرات مثبت احتمالی نیروهای سبک لرزشی وجود دارد، نتایج مطالعات کنونی به اهمیت قابل توجه آماری یا بالینی نمیرسند. انجام کارآزماییهای دقیق و با طراحی خوب با دورههای پیگیری طولانیتر لازم است؛ تا تعیین شود آیا مداخلات غیر جراحی منجر به کاهش قابل توجه بالینی در دوره درمان اورتودنسی، بدون آنکه عوارض جانبی برجای گذارد، خواهند شد.
خلاصه به زبان ساده
درمانهای جانبی و غیرجراحی برای تسریع حرکت دندان در بیمارانی که با بریسهای ثابت درمان میشوند.
سوال مطالعه مروری
درمانهای جانبی غیر جراحی چه تاثیری بر طول مدت مورد نیاز بر حرکت دندان، زمانی که با بریسهای ثابت درمان میشوند، دارد و زمان کلی مورد نیاز برای درمان اورتودنسی چه اندازه است؟
پیشینه
در کل دنیا، درمان اورتودنسی برای تصحیح موقعیت دندانهای مشکلدار در نوجوانان و بزرگسالان استفاده میشود. بریسها ابزار اورتودنسی هستند که از براکتهایی تشکیل شده و با چسب به دندان میچسبند و سپس با سیمهایی به هم وصل میشوند تا فشار بیشتری بر دندانها وارد آمده و آنها را حرکت دهد و موقعیت آنها را بهبود بخشد. براساس مشکل موجود، مدت زمان مورد نیاز برای درمان از ماهها تا سالها ممکن است طول بکشد. به هر حال، اغلب درمانها به طور متوسط، حدود 24 ماه طول میکشند. تسریع میزان حرکت دندان میتواند به کاهش طول زمان مورد نیاز برای یک دوره درمان کمک کند و شاید عوارض ناخواسته درمان اورتودنسی را که گاهی رخ میدهد، مانند پوسیدگی دندان و کوتاه شدن ریشه دندان، کاهش دهند.
روشهای مختلفی، از جمله درمانهای جراحی و غیر جراحی، برای تسریع حرکت دندان در اورتودنسی پیشنهاد شده است. شواهد مربوط به روشهای غیر جراحی برای تسریع حرکت دندان در اورتودنسی در این مطالعه مروری ارزیابی میشود.
ویژگیهای مطالعه
نویسندگان گروه سلامت دهان کاکرین این مطالعه مروری را با استفاده از مطالعات موجود انجام دادند. شواهدی که در این مطالعه وارد شدهاند، تا 26 نوامبر 2014 بهروز هستند.
ما دو مطالعه را با حضور 111 شرکت کننده در این مطالعه مروری وارد کردیم. یک متخصص اورتودنسی در کلینیک خصوصی در استرالیا یکی از این مطالعات را انجام داده، و دیگری بهوسیله رزیدنتهای اورتودنسی روی بیماران در یک بیمارستان دانشگاهی در ایالات متحده انجام شده بود. در یک مطالعه، سن شرکت کنندگان 11 تا 15 سال بوده و در دومی، متوسط سن بیماران 21 سال گزارش شد. این مطالعات استفاده جانبی را از دو ابزار که از نیروهای ارتعاشی نور بهره میبردند، Tooth Masseuseدر افراد دریافت کننده درمان معمول دستگاه ثابت در طول مرحله همتراز کردن دندان و OrthoAccel برای بیمارانی که تحت درمان معمول دستگاه ثابت برای مرحله نزدیک کردن فاصلهها قرار داشتند، در دستور کار خود قرار دادند. شرکتکنندگان درمان جانبی با وسایل، با افرادی مقایسه شدند که فقط درمان معمول را دریافت کرده بودند. این کارآزماییها جنبههای مختلف حرکت اورتودنسی دندان و عوارض جانبی آنها را بررسی کرده بودند.
نتایج اصلی
این مطالعه 3 پیامد را ارزیابی کرده بودند: میزان حرکت دندان؛ احساس درد و ناراحتی بیمار، و عوارض جانبی ناخواسته. تفاوتهای قابل توجهی میان مطالعات وجود داشت که بدان معناست، ما نتوانستیم نتایج را ترکیب کنیم.
با توجه به شواهد محدود موجود، تعیین این موضوع که استفاده از نیروهای ارتعاشی در حین درمان با ابزار اورتودنسی ثابت سودمندی یا ضرر قابل توجهی بر میزان حرکت دندان اورتودنسی شده یا طول مدت درمان خواهد داشت، امکانپذیر نیست.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد بسیار پائین است.