پیشینه
پالپیت غیرقابل برگشت (ireversible pulpitis)، که به صورت درد حاد و شدید تظاهر مییابد، یکی از دلایل مکرری است که بیماران به کلینیک مراقبتهای اورژانسی دندان مراجعه میکنند. به جز خارج کردن دندان، روش معمول برای تسکین درد پالپیت غیرقابل برگشت، دریل کردن درون دندان، خارج کردن پالپ (عصب) ملتهب شده و تمیز کردن کانال ریشه است. با این حال، تعداد قابل توجهی از دندانپزشکان برای توقف درد پالپیت غیرقابل برگشت، آنتیبیوتیک تجویز میکنند. این مطالعه مروری نسخه پیشین را که در سال 2013 منتشر شده بود، بهروز میکند.
اهداف
ارزیابی اثربخشی آنتیبیوتیکهای سیستمیک برای پالپیت غیرقابل برگشت.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه سلامت دهان در کاکرین (تا 27 ژانویه 2016)؛ پایگاه ثبت کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین 2015، شماره 12)؛ MEDLINE از راه Ovid (1946 تا 27 ژانویه 2016)؛ EMBASE از راه Ovid (1980 تا 27 ژانویه 2016)؛ ClinicalTrials.gov (تا 27 ژانویه 2016)؛ و پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (تا 27 ژانویه 2016) را جستوجو کردیم. هیچ محدودیتی از نظر زبان مقاله در جستوجوی بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی وجود نداشت.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده که به مقایسه تسکین درد با استفاده از آنتیبیوتیکها و آنالژزیکهای سیستمیک، در مقابل دارونما (placebo) و آنالژزیکها، در فاز حاد پیشاز جراحی پالپیت غیرقابل برگشت پرداخته بودند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده این مطالعه مروری بهطور مستقل از هم، به غربالگری مطالعات و استخراج دادهها پرداختند. ما قطعیت شواهد مطالعات وارد شده را با استفاده از نرمافزار GRADEpro ارزیابی کردیم. تجمیع دادهها امکانپذیر نبود و یک خلاصه توصیفی در زیر میآید.
نتایج اصلی
یک کارآزمایی، با حضور 40 شرکتکننده، در معرض خطر کم سوگیری (bias) قرار داشت و در بهروزرسانی این مرور استفاده شد. کیفیت بدنه شواهد برای پیامدهای مختلف در طبقهبندی پائین قرار داشت. توزیع موازی نزدیکی از نمره درد در هر دو گروه مداخله و دارونما، در طول دوره هفت روزه مطالعه، مشاهده شد. تفاوت قابل توجهی در تائید یا رد سودمندی پنیسیلین برای شدت درد وجود نداشت. تفاوت معنیداری در میانگین مجموع تعداد قرصهای ایبوپروفن در طول دوره مطالعه دیده نشد: 9.2 (انحراف معیار (SD): 6.02) در گروه پنیسیلین در مقابل 9.6 (SD: 6.34) در گروه دارونما؛ تفاوت میانگین: 0.40 - ؛ (95% فاصله اطمینان (CI): 4.23 - تا 3.43؛ P value = 0.84). این اعداد برای میانگین تعداد کل قرصهای Tylenol هم مشابه بود: 6.9 (SD: 6.87) در گروه پنیسیلین در مقابل 4.45 (SD: 4.82) در گروه دارونما؛ تفاوت میانگین: 2.45 (95% فاصله اطمینان (CI): 1.23 - تا 6.13؛ P value = 0.19). پیامد ثانویه ما در گزارش عوارض جانبی در این مطالعه قابل بررسی نبود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
این مرور نظاممند که براساس یک کارآزمایی با حجم نمونه کم، قدرت پائین و در معرض خطر کم سوگیری بنا شده، نشان میدهد شواهد کافی برای تعیین اینکه آیا مصرف آنتیبیوتیکها در مقایسه با عدم مصرف آنها، درد را کاهش میدهند، وجود ندارد. نتایج این مطالعه نیاز به انجام مطالعات با حجم نمونه بزرگتر و کارآزماییهایی که از نظر روششناسی بتوانند شواهد بیشتری را از تاثیر آنتیبیوتیکهای تجویز شده در فاز پیش از جراحی و تاثیر آنها بر پیامدهای درمانی برای پالپیت غیرقابل برگشت فراهم آوردند، نشان میدهد.
خلاصه به زبان ساده
استفاده از آنتیبیوتیک برای درد شدید دندان (پالپیت غیرقابل برگشت)
سوال مطالعه مروری
آیا آنتیبیوتیکهای خوراکی میتوانند برای درمان درد در پالپیت غیرقابل برگشت (التهاب عصب درون دندان/ صدمه عصبی) موثر و ایمن باشند؟
پیشینه
پالپیت غیرقابل برگشت زمانی رخ میدهد که پالپ دندانی (بافت درون دندان که دربرگیرنده عصب است) دچار صدمهای ورای ترمیم شدن، شود. این وضعیت با درد شدید (دنداندرد)، دردی که فرد را از خواب شبانه بیدار کند، تظاهر پیدا کرده و یکی از دلایل مکرر برای مراجعه بیمار به کلینیکهای اورژانس دندان به حساب میآید. هر دندانی ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد و محدود به گروه سنی خاصی نمیشود و اغلب ماحصل مستقیم پوسیدگی دندانی، یک دندان ترکخورده یا ضربهدیده است. بنابراین، بیشتر تمایل دارد که در افراد مسنتر تظاهر یابد.
مراقبت استاندارد برای پالپیت غیرقابل برگشت، خارج کردن فوری پالپ از دندان آسیبدیده است که امروزه بهطور گستردهای تائید شده؛ اما هنوز در قسمتهای خاصی از دنیا، آنتیبیوتیکها تجویز میشوند.
ویژگیهای مطالعه
شواهدی که این مطالعه بر مبنای آن قرار گرفته، تا 27 ژانویه 2016 بهروز شدهاند. یک مطالعه با حضور 40 بیمار مبتلا به پالپیت غیرقابل برگشت (صدمه عصبی) واجد شرایط بود. در این مطالعه دو گروه 20تایی، یک گروه با پنیسیلین 500 میلیگرمی و گروه دیگر با دارونما (هیچ درمان فعالی)، هر 6 ساعت یکبار، در طول یک دوره 7 روز، درمان شدند. علاوه بر این، همه شرکتکنندگان با مسکنها (ایبوپروفن و پاراستامول (استامینوفن) ترکیب شده با کدئین) هم درمان شدند.
نتایج اصلی
بهنظر نمیرسد آنتیبیوتیکها بتوانند درد شدیدی را که در اثر پالپیت غیرقابل برگشت ایجاد شده، بهطور قابل توجهی برطرف کنند. علاوه بر این، تفاوتی در مصرف تعداد کل قرصهای ایبوپروفن یا Tylenol در طول دوره مطالعه میان دو گروه درمانی وجود نداشت. تجویز پنیسیلین نتوانست احساس درد، حس ضربه percussion (ضربه زدن به دندان) یا کمیت داروهای ضدردرد را در بیماران مبتلا به پالپیت غیرقابل برگشت بهطور قابل توجهی کاهش دهد. گزارشی از بروز عوارض جانبی با واکنشها دیده نشد.
کیفیت شواهد
یک مطالعه با تعداد اندک شرکت کننده وجود داشت و کیفیت شواهد برای پیامدهای مختلف پائین بودند. در حال حاضر، شواهد ناکافی برای تصمیمگیری در این مورد وجود دارد که آیا آنتیبیوتیکها به بهبود این شرایط کمک میکنند یا خیر. این مطالعه مروری نیاز به انجام مطالعات بیشتر و باکیفیتتر را در مورد استفاده از آنتیبیوتیکها برای پالپیت غیرقابل برگشت نشان میدهد.