پیشینه
استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متیسیلین (MRSA) یکی ازمعمولترین پاتوژنهای اکتسابی از بیمارستانهاست که باعث افزایش بیماری و مرگومیر و هزینههای درمان میشود. کنترل این مشکل در بسیاری از بیمارستان ها در سراسر جهان، همچنان به صورت یک مسئله حل نشده باقی مانده است. شواهد نامشخص و مبهمی درباره اثرات استفاده از دستکش، روپوش یا ماسک به عنوان اقدامات کنترل برای پیشگیری از MRSA وجود دارد.
اهداف
ارزیابی اثرات پوشیدن دستکش، روپوش و ماسک، هنگام پیشبینی تماس با یک بیمار بستری در معرض یا آلوده به MRSA یا محیط اطراف بیماران.
روش های جستجو
ما در ثبت تخصصی 3 گروه در کاکرین (گروه زخم (Wounds Group) تا 5 جون 2015، گروه عملکرد مؤثر و سازماندهی مراقبت در کاکرین (EPOC ؛Effective Practice and Organisation of Care) تا 9 جولای 2013 و گروه بیماریهای عفونی در کاکرین (Infectious Diseases Group) تا 5 ژانویه 2009)؛ CENTRAL (کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library)؛ شماره 6؛ 2015)؛ DARE؛ HTA؛ NHS EED و ثبت روششناسی (کتابخانه کاکرین؛ شماره 6؛ 2015)؛ MEDLINE؛ MEDLINE In-Process & Other Non-Indexed Citations (از 1946 تا هفته اول جون 2015)؛ EMBASE (از 1974 تا 4 جون 2015)؛ Web of Science (WOS) Core Collection؛ (7 جون)؛ CINAHL (از 1982 تا 5 جون 2015)؛ British Nursing Index (از 1985 تا 6جولای 2010) و ProQuest Dissertations & Theses Database (از 1639 تا11 جون 2015 ) جستوجو کردیم. ما همچنین در 3 مرکز ثبت کارآزمایی (در 6 جون 2015 )؛ فهرست منابع مقالات و کنفرانسهای در حال انجام را جستوجو کردیم و نهایتا با اشخاصی که به این موضوع مرتبط بودند برای تکمیل اطلاعاتمان تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهایی که به بررسی موثر بودن استفاده از دستکش، روپوش و ماسک، هنگام پیشبینی تماس با یک بیمار بستری در معرض یا آلوده به MRSA یا محیط اطراف بیماران پرداخته بودند، وارد مطالعه مروری شدند. ما عوارض جانبی یا مسایل اقتصادی مرتبط با این مداخلات را ارزیابی نکردیم. ما هر مقایسه واجد شرایطی را در نظر گرفتیم. با توجه به طراحی مطالعات، فقط کارآزماییهای تصادفی سازی و کنترل شده (خوشهای یا غیرخوشهای)، و مطالعات تجربی غیرتصادفی شده: شبهتصادفی (خوشهای یا غیرخوشهای)، تصادفیسازی نشده وکنترل نشده (خوشهای یا غیرخوشهای)، مطالعات کنترل شده قبل و بعد از مطالعه، مطالعات کوهورت کنترل شده قبل و بعد از مطالعه، مطالعات سری زمانی منقطع (کنترل شده یا نشده) و مطالعات تکرار شونده اندازهگیری، انتخاب شدند. ما مطالعاتی را که به زبانهای دیگر یا در جمعیتهای مختلف انجام شده بود از مطالعه مروری خارج نکردیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مطالعات مروری بهطور مستقل درباره کارآزماییها تصمیمگیری کردند. اطلاعات هر کارآزمایی وارد شده، توسط هر دو نویسنده استخراج میشد (حداقل در مورد پیامدها) و هر دو خطر سوگیری (bias) را بهطور مستقل ارزیابی کردند. ما باید از استانداردهای روششناسی کاکرین و گروه EPOC کاکرین برای ارزیابی خطر سوگیری و تجزیه و تحلیل دادهها، تبعیت میکردیم.
نتایج اصلی
ما هیچ مطالعه واجد شرایطی را برای این مطالعه مروری پیدا نکردیم، نه در مطالعات پایان یافته و نه در مطالعات در حال انجام.
نتیجهگیریهای نویسندگان
ما هیچ مطالعهای را نیافتیم که به ارزیابی اثر پوشیدن دستکش، روپوش، یا ماسک هنگام احتمال تماس با MRSA در بیماران بستری یا محیط اطرافشان در انتقال MRSA به بیماران، کارکنان بیمارستان، مراقبت کنندگان بیمار یا ملاقات کنندگان پرداخته باشد. این عدم وجود مدارک به معنای بیتاثیر بودن این مداخلات نیست. اثرات پوشیدن دستکش، روپوش، و ماسک در این شرایط هنوز بهطور تجربی مورد آزمون و مطالعه قرار نگرفته است. مثلا یک کارآزمایی خوشهای که دربرگیرنده عوامل و بیمارستانهای مختلف باشد یا مطالعات سری زمانی منقطع در این مورد صورت نگرفته است.
خلاصه به زبان ساده
استفاده از دستکش، روپوش و ماسک، هنگام تماس با بیماران بستری مبتلا به استافیلوکوک اورئوس مقاوم به آنتیبیوتیکهای معمول (MRSA)
MRSA چیست و چرا به یکی از مشکلات بیمارستانی تبدیل شده است؟
MRSA همان استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متیسیلین است. این باکتری از انواع شایع باکتری (خانواده استافیلوکوک اورئوس) است که نسبت به آنتیبیوتیک متیسیلین و دیگر انواع آنتیبیوتیک که معمولا برای درمان بهکار میروند، مقاوم شده و توسط آنها از بین نمیرود. MRSA میتواند بدون اینکه شخص را بیمار و علائمی ایجاد کند، در او وجود داشته باشد اما وقتی خطرناک میشود که بیماران را آلوده کند. MRSA به سادگی در بیمارستانها از فردی به فرد دیگر منتقل میشود و اینجاست که میتواند عامل عفونت شدید و حتی مرگ بیماران شود. این انتقال میتواند هنگام تماس دستها و لباسها به مراقبین بهداشتی که از مبتلایان به MRSA مراقبت میکنند نیز صورت گیرد. از طرفی تماس دستها، لباسها و وسایل آلوده با بیماران دیگر، میتواند عامل سرایت بیماری به دیگر بخشهای بیمارستان باشد.
چرا پوشیدن دستکش، روپوش و ماسک ممکن است به پیشگیری از انتقال MRSA بین بیماران بستری در بیمارستان کمک کند؟
این امکان وجود دارد که پوشیدن دستکشهای غیرقابل نفوذ با یا بدون استفاده از روپوشهای غیرقابل نفوذ یا قابل شستوشو بتواند از انتقال MRSA بین بیماران بستری و مراقبین بهداشتی در بیمارستان پیشگیری کند. دستکشها و روپوشها باید بعد از معاینه هر بیمار عوض شوند و از دستکش و روپوش نو برای بیمار بعدی استفاده شود. استفاده از ماسک هم ممکن است از سرایت MRSA از طریق هوا جلوگیری کند. مشخص نشده که استفاده از هر کدام از دستکش و ماسک و روپوش به تنهایی میتواند جلوی سرایت MRSA را بگیرد؛ یا استفاده از 2 مورد از آنها یا هر سه مورد میتواند حفاظت بیشتری را ایجاد کند و پیامد بهتری داشته باشد.
هدف از این مطالعه و نتایجی که محققین به آن دست یافتند:
محققین قصد داشتند که بفهمند آیا استفاده از دستکش، روپوش و ماسک توسط هر فردی در بیمارستان (مثلا پزشکان) که با بیماران مبتلا به MRSA سروکار دارند، میتواند از انتقال بیماری از بیماران به هم و به پرسنل پیشگیری کند یا خیر. محققین جستوجوی گسترده را در میان مقالات تا جون 2015 انجام دادند اما هیچ مطالعهای را که به این موضوع پرداخته باشد پیدا نکردند.
در حال حاضر مدرک مستدلی، برای اینکه پوشیدن دستکش، روپوش و ماسک توسط اشخاص در بیمارستان میتواند خطر انتقال MRSA را کم کند، وجود ندارد، اما این بدان معنی نیست که پوشیدن دستکش، روپوش و ماسک بیتاثیر است. این بدان معنی است که تحقیقاتی که میزان تاثیر را ارزیابی کند، هنوز انجام نشده و مورد نیاز هستند.