جلد 2015 -                   جلد 2015 - صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.1002/14651858.CD007798.pub4

XML Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Joan Webster, Sonya Osborne, Claire M Rickard, Karen New. Clinically-indicated replacement versus routine replacement of peripheral venous catheters. 3 2015; 2015
URL: http://cochrane.ir/article-1-1013-fa.html
تعویض کاتتر وریدی محیطی بر اساس علایم بالینی در مقایسه با تعویض به روش معمول
Joan Webster* , Sonya Osborne , Claire M Rickard , Karen New
پیشینه
گایدلاین‌های مراکز کنترل بیماری‌های ایالات متحده، تعویض کاتترهای داخل وریدی محیطی (IV) را در فواصل کمتر از هر 72 تا 96 ساعت توصیه می‌کنند. تصور می‌شود تعویض کاتتر به روش معمول خطر ابتلا به فلبیت و عفونت جریان خون را کاهش می‌دهد. قرار دادن کاتتر برای بیماران یک تجربه ناخوشایند است و اگر کاتتر دارای عملکرد باشد و هیچ نشانه‌ای از التهاب وجود نداشته باشد، ممکن است تعویض آن غیرضروری باشد. هزینه‌های ناشی از تعویض به روش معمول ممکن است قابل‌توجه باشد. این مطالعه مروری، به‌روزرسانی از یک مطالعه مروری است که نخستین‌بار در سال 2010 منتشر شده است.
اهداف
ارزیابی اثرات حذف کاتتر محیطی IV بر اساس علائم بالینی در مقایسه با حذف و جایگزینی کاتتر به روش معمول.
روش های جستجو
برای این به‌روز‌رسانی، هماهنگ ‌کننده جست‌وجوی کارآزمایی‌های گروه عروق در کاکرین، ثبت تخصصی عروق در کاکرین (مارچ 2015) و CENTRAL (شماره 3، 2015) را جست‌وجو کرد. ما همچنین ثبت‌های کارآزمایی‌های بالینی را هم جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی ‌و کنترل ‌شده‌ای که جداکردن کاتتر محیطی IV را به روش معمول با جداکردن آن فقط در زمان مشاهده علائم بالینی در افراد بستری شده در بیمارستان یا بیماران ساکن در منزل که به طور متناوب یا مداوم تحت تزریق قرار می‌گیرند، مقایسه کرده‌اند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مطالعه مروری به طور مستقل کیفیت کارآزمایی‌ها را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند.
نتایج اصلی
هفت کارآزمایی با مجموع 4895 بیمار در این مطالعه مروری وارد شدند. کیفیت شواهد برای اکثر پیامدها بالا بود اما برای پیامد عفونت جریان خون مرتبط با کاتتر (CRBSI) در حد متوسط درجه‌بندی شد. این کاهش درجه کیفیت برای شواهد به علت گستردگی 95% فاصله ‌اطمینان (CI) بود که عدم اطمینان بالایی در در برآورد اثر مطالعه ایجاد کرد. CRBSI در پنج کارآزمایی ارزیابی شد (4806 نفر). هیچ تفاوت معنی‌داری بین گروه‌ها در میزان CRBSI وجود نداشت (تعویض براساس علائم بالینی 1/2365؛ تعویض طبق روش مرسوم 2/2441)؛ خطر نسبی (RR): 0.61؛ (95% فاصله اطمینان (CI): 0.08 تا 4.68؛ P = 0.64). چه در تعوض کاتتر براساس علائم بالینی و چه طبق روش معمول تفاوتی در نرخ بروز فلبیت یافت نشد (تعویض بر اساس علائم بالینی 186/2365؛ تعویض هر 3 روز یک‌بار 166/2441؛ RR: 1.14؛95% فاصله اطمینان (CI): 0.93 تا 1.39). نتایج تحت تاثیر متناوب یا مداوم بودن تزریق قرار نگرفت. ما همچنین داده‌ها را بر اساس تعداد روزهای هر دستگاه تجزیه و تحلیل کردیم و باز هم تفاوتی بین گروه‌ها مشاهده نشد (RR: 1.03؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.84 تا 1.27؛ 0.75 = P). یک کارآزمایی عفونت جریان خون را به هر علتی ارزیابی کرد. در این پیامد هیچ تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت (تعویض بر اساس علائم بالینی .1593 4 (0.02%)؛ تعویض طبق روش مرسوم 9/1690 (0.05%)؛ 0.21 = P). در گروه تعویض کاتتر بر اساس علائم بالینی هزینه‌های لوله‌گذاری در حدود 7.00 دلار استرالیا (AUD) پائین‌تر بود (میانگین تفاوت (MD): 1.96 - ؛95% فاصله اطمینان (CI): 9.05 - تا 4.86 - ؛ P ≤ 0.00001 ).
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
این مطالعه مروری هیچ شواهدی برای حمایت از تعویض کاتتر در هر 72 تا 96 ساعت در بر نداشت. در نتیجه، سازمان‌های بهداشت و درمان ممکن است تغییر به سمت سیاستی را که در آن کاتترها فقط در صورت نشان دادن علائم بالینی تعویض می‌شوند، مدنظر قرار دهند. این تغییر سیاست باعث صرفه‌جویی قابل‌ توجهی در هزینه‌ها خواهد شد و بیماران را از تحمل غیرضروری درد ناشی از تعویض کاتتر به روش معمول، در غیاب نشانه‌های بالینی نجات خواهد داد. برای به حداقل رساندن عوارض مرتبط با کاتتر محیطی، محل ورود کاتتر باید در هر تغییر شیفت کاری بازرسی و اگر علائمی از التهاب، خروج مایع یا انسداد وجود دارد، کاتتر جدا شود.
خلاصه به زبان ساده
تعویض کاتتر وریدی محیطی بر اساس علایم بالینی در مقایسه با تعویض به روش معمول
پیشینه
بسیاری از بیماران بستری شده در بیمارستان در طول مدت اقامت خود، بعضی از مواقع از طریق یک کاتتر وریدی مایع یا دارو دریافت می‌کنند. یک کاتتر داخل وریدی (دریپ یا کانولای داخل وریدی نیز نامیده می‌شود) یک لوله کوتاه و توخالی است که در ورید قرار داده شده و شرایطی را فراهم می‌کند که از طریق آن به‌طور مستقیم تزریق داروها، مایعات یا مواد مغذی به جریان خون ممکن شود. این کاتترها اغلب هر سه تا چهار روز برای جلوگیری از تحریک ورید یا عفونت خون تعویض می‌شوند. با این حال، این روش ممکن است باعث ناراحتی بیماران شود و بسیار هم پرهزینه است.

ویژگی‌های مطالعه و نتایج اصلی
این مطالعه مروری شامل تمام کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنتزل ‌شده‌ای است (گرد‌آوری شواهد تا مارچ 2015) که تعویض کاتتر را به روش معمول، با تعویض کاتتر در صورت وجود نشانه‌هایی از التهاب یا عفونت، با هم مقایسه کرده‌اند. ما عفونت جریان خون ناشی از کاتتر، فلبیت و دیگر مشکلات مرتبط با کاتترهای محیطی مانند عفونت موضعی و انسداد کاتتر را اندازه‌گیری کردیم. در هر یک از این اقدامات هیچ تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت. با این حال ما دریافتیم که به‌طور متوسط، هنگامی که تعویض کاتتر در صورت ظهور نشانه‌های بالینی انجام می‌شود، در مقایسه با تعویض به روش معمول، هزینه‌ها کاهش می‌یابند.

کیفیت شواهد
کیفیت کلی شواهد برای بسیاری از پیامد‌ها در سیستم درجه‌بندی بالا در نظر گرفته شد. مقداری عدم اطمینان در مورد پیامد «عفونت جریان خون مرتبط با کاتتر» وجود داشت، بنابراین شواهد برای این پیامد، متوسط درجه‌بندی شد. ما هیچ شواهدی برای حمایت از فواید تعویض کاتتر در هر سه تا چهار روز که در حال حاضر به طور معمول انجام می‌شود، نیافتیم.

(2516 مشاهده)
متن کامل [PDF 4 kb]   (147 دریافت)    

پذیرش: 1394/1/5 | انتشار: 1394/5/23