پیشینه
آسپرژیلوزیس تهاجمی شایعترین عفونت قارچی فرصتطلب و تهدیدکننده حیات در بیماران مبتلا به نقص سیستم ایمنی است. آزمایش تشخیصی آسپرژیلوزیس نه باید تهاجمی باشد و نه باید بار زیادی را به بیماری که در زمان بیماری ضعیف شده، تحمیل کند. سنجش عیار گالاکتومانان سرم به شیوه الایزا (ELISA) به نظر میرسد که هر دوی این موانع را مرتفع میکند.
اهداف
مشخص کردن خلاصه برآوردها در میزان صحت سنجش گالاکتومانان در سرم برای تشخیص آسپرژیلوزیس تهاجمی.
روش های جستجو
برای این مطالعه مروری MEDLINE ،EMBASE و Web of Science را هم با اصطلاحات MeSH و هم کلمات آسپرژیلوزیس و ساندویچ الایزا جستوجو کردیم. فهرست منابع مطالعات گنجانده شده و مقالات بررسی شده برای یافتن مطالعات بیشتر جستجو شد. ما جستوجوهایمان را در فوریه 2014 انجام دادیم.
معیارهای انتخاب
مطالعات مقطعی، مورد ـ شاهدی و مجموعههای متوالی با بررسی بیماران برای تشخیص صحت سنجش گالاکتومانان برای تشخیص آسپرژیلوزیس تهاجمی در بیماران با نوتروپنی یا بیمارانی که نوتروفیلهای آنها عملکرد ضعیفی دارند را در این مطالعه مروری گنجاندیم. استانداردهای مرجع ترکیبی از معیارهای ارائه شده بوسیله سازمان تحقیقات و درمان سرطان اروپا (EORTC؛ European Organization for Research and Treatment of Cancer) و گروه مطالعاتی قارچها (MSG؛ Mycoses Study Group) بود.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده این مطالعه مروری به طور جداگانه کیفیت و استخراج دادهها را بررسی کردند. ما متاآنالیزها (meta-analysis) را با شیوه دو متغیره تجزیه و تحلیل و همچنین منابع ناهمگونی را با اضافه کردن منابع بالقوه ناهمگون به عنوان متغیرهای کمکی به مدل، ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی
54 مطالعه را در این مطالعه مروری گنجاندیم (50 مورد در متاآنالیز)، که شامل 5660 نفر بود که از میان آنها 586 نفر به طور قطعی یا با احتمال زیاد مبتلا به آسپرژیلوزیس تهاجمی بودند. با استفاده از شاخص چگالی نوری (ODI) در حد 0.5 به عنوان یک شاخص جدا کننده، حساسیت آزمایش 82% (73% تا 90%) و دقت آن 81% (72% تا 90%) محاسبه شد. با شاخص جدا کننده در حد 0.1 ODI، حساسیت آزمایش 72% (65%تا 80%) و دقت آن 88% (84%تا 92%) بود. با شاخص جدا کننده در حد 1.5 ODI، حساسیت آزمایش 61% (47% تا 75%) و دقت آن 93% (89%تا 97%) بود. هیچکدام از منابع بالقوه ناهمگونی تاثیر معناداری روی حساسیت و دقت آزمایش نداشت.
نتیجهگیریهای نویسندگان
اگر ما آزمایشی را با شاخص جداکنندگی 0.5 ODI در جمعیت 100 نفره بیماری با شیوع 9% (شیوع کلی متوسط) به کار بگیریم، دو بیمار مبتلا به آسپرژیلوزیس تهاجمی ممکن است بدون تشخیص باقی بمانند (حساسیت 82%، 18% پاسخ منفی کاذب)، و 17 بیمار بدون نیاز واقعی، درمان شده یا برای انجام آزمایشات بیشتر ارجاع داده خواهند شد (دقت 81%، 19% مثبت کاذب). اگر از شاخص جداکنندگی 1.5 ODI در همان جمعیت استفاده کنیم، این به آن معنا است که چهار بیمار با آسپرژیلوزیس تهاجمی ممکن است بدون تشخیص باقی بمانند (حساسیت 61%، 39% پاسخ منفی کاذب)، و شش بیمار هم بدون نیاز واقعی درمان شده یا برای انجام آزمایشات بیشتر ارجاع داده خواهند شد (دقت 93%، 7 مورد مثبت کاذب). این اعداد، البته باید با دقت تفسیر شوند چرا که نتایج، عدمتجانس زیادی داشتند.
خلاصه به زبان ساده
اندازهگیری گالاکتومانان سرم برای تشخیص آسپرژیلوزیس تهاجمی در بیماران مبتلا به نقص سیستم ایمنی.
زمانی که سیستم ایمنی یک بیمار قادر به جنگیدن با عفونتها نیست (مثلا بخاطر مدت طولانی درمان با کورتیکواستروئیدها، دریافت داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی، ابتلا به بدخیمیهای خونی یا HIV/AIDS) آسپرژیلوزیس سیستمیک یا تهاجمی میتواند یک عفونت قارچی کشنده باشد. پیدا کردن راهی برای تشخیص آسپرژیلپزیس تهاجمی در مراحل اولیه عفونت اجازه درمان ضدقارچی زودرس را میدهد، اما تشخیص قطعی فقط بعد از مرگ امکان دارد. برای امکانپذیر کردن تشخیص زودرس که برای بیمار تضعیف شده سنگین نباشد، آزمایش گالاکتومانان ممکن است نویدبخش باشد. گالاکتومانان ترکیبی از دیواره سلول آسپرژیلوز است که توسط قارچها ترشح میشود.
طراحی مطالعه
نویسندگان این مطالعه مروری نظاممند، 54 مطالعه را یافتند که میزان خطای آزمایش گالاکتومانان را بررسی میکردند. این مطالعات نتایج آزمایشات گالاکتومانان را با نتایج شیوههای دقیقتر مقایسه میکرد، تا درصد نتایج مثبت کاذب (بیماران بدون آسپرژیلوزیس مهاجم، با توجه به تستهای دقیقتر اما با جواب گالاکتومانان مثبت) و منفی کاذب (بیماران مبتلا به آسپرژیلوزیس مهاجم، با توجه به تستهای دقیقتر اما با یک جواب گالاکتومانان منفی) مشخص شود. آزمون گالاکتومانان یک آزمایش با جواب بله/خیر نیست، بلکه با جوابی در یک به اصطلاح «شاخص چگالی نوری (ODI)» گزارش میشود. نویسندگان مطالعات مختلف آزمون گالاکتومانان را زمانی مثبت ارزیابی میکردند که ODI بالاتر از 0.5، 1.0 یا 1.5 بود. چهار مطالعه یک ODI مختلف استفاده کرده و در این متاآنالیز گنجانده نشدند.
نتایج اصلی
زمانی که 0.5 ODI یا بالاتر ملاک مثبت بودن بود، آزمایش گالاکتومانان 22 مورد از هر 100 بیمار مبتلا به آسپرژیلوزیس تهاجمی را تشخیص نمیداد و نتایج آن در مورد 15 نفر از هر 100 بیمار بدون آسپرژیلوزیس تهاجمی، مثبت کاذب بود.
زمانی که ODI 0.1 یا بالاتر ملاک مثبت بودن بود، آزمایش گالاکتومانان 29 مورد از هر 100 بیمار مبتلا به آسپرژیلوزیس تهاجمی را تشخیص نمیداد و نتایج آن در مورد 10 نفر از هر 100 بیمار بدون آسپرژیلوزیس تهاجمی مثبت کاذب بود.
زمانی که ODI 1.5 یا بالاتر ملاک مثبت بودن بود، آزمایش گالاکتومانان 37 مورد از هر 100 بیمار مبتلا به آسپرژیلوزیس تهاجمی را تشخیص نمیداد و نتایج آن در مورد فقط 7 نفر از هر 100 بیمار بدون آسپرژیلوزیس تهاجمی مثبت کاذب بود.
محدودیتها
مطالعات نتایج متفاوتی را نشان داده و تعداد کمی از بیماران مبتلا به آسپرژیلوزیس تهاجمی در میان آنها بودند.