سوال مطالعه مروری
ما شواهد مربوط به دقت تستهای واکنش زنجیرهای پلیمراز (PCR) را برای تشخیص آسپرژیلوزیس مهاجم (IA) در افراد با نقص سیستم ایمنی ناشی از درمان دارویی مانند شیمیدرمانی یا متعاقب پیوند عضو یا مغز استخوان مرور کردیم.
پیشینه
IA یک بیماری قارچی ناشی از قارچ گسترش یافته آسپرژیلوزیس است که آسپرژیلوس فومیگاتوس (Aspergillus fumigatus) شایعترین نوع آن است. اغلب افراد اسپورهای آسپرژیلوس را هر روز بدون بیمار شدن، تنفس میکنند. با این حال افراد با سیستم ایمنی ضعیف شده یا بیماریهای ریوی در معرض خطر بالاتر ابتلا به مشکلات تنفسی در ریهها و سینوسها ناشی از آسپرژیلوس قرار دارند، از عوارض آلرژیک تا IA، که شایعترین عفونت قارچی مهاجم تهدید کننده زندگی در افرادی است که دچار نقص سیستم ایمنی بدن هستند. بدون درمان ضدقارچ، بسیاری از افراد مبتلا به IA در نتیجه مستقیم IA فوت میکنند، بنابراین تشخیص زودهنگام و تجویز بهموقع درمان ضدقارچ مناسب، هر دو برای بقای این افراد مهم و حیاتی هستند. بافت ریه میتواند نمونه ایدهآلی برای تشخیص IA باشد اما به دست آوردن این نمونه با خطر قابل توجهی همراه است، بنابراین نیاز به روشهای جدید غیرتهاجمی مانند PCR برای نشان دادن وجود قارچ در خون با تشخیص اسیدهای نوکلئیک (nucleic acids) آن وجود دارد.
ویژگیهای مطالعه
ما جستوجوی اخیر خود را برای مطالعات انجام شده در مارچ 2018 انجام دادیم و با جستوجوی قبلی ترکیب کردیم که 29 مطالعه بالینی را با گزارش ارزیابی تستهای PCR به روش آیندهنگر در کوهورت افراد در معرض خطر بالای IA انتخاب کردند.
منابع تامین مالی مطالعه
هیچ یک از شرکتهای درگیر در تشخیص بیماریهای قارچی مهاجم، بودجهای را به مطالعات وارد شده در مرور اختصاص ندادند.
کیفیت شواهد
اغلب مطالعات در معرض خطر پائین سوگیری (bias) و نگرانی پائین در مورد کاربرد آنها قرار داشتند. با این حال، تفاوتهای موجود در استاندارد مرجع ممکن است به تفاوتهایی انجامیده باشد که ما در توزیع موارد به عنوان مبتلا به IA یا عدم ابتلا به آن یافتیم.
نتایج کلیدی
چندین تکنیک PCR در مطالعات مورد استفاده قرار گرفتند. تجمیع دادههای به دست آمده از مطالعات نشان داد که حساسیت و ویژگی PCR برای تشخیص IA، با توجه به معیارهای تفسیری مورد استفاده در تعریف آزمایش به عنوان آزمایش مثبت، متفاوت است (به ترتیب، از 59% تا 79.2% و از 79% تا 95.2%). زمانی که PCR به عنوان معیار تشخیصی برای IA در یک جمعیت 100 نفری با شیوع بیماری معادل 16.3% (میانگین کلی شیوع) استفاده شود، تست مثبت PCR تکی سه نفر مبتلا به بیماری را از دست خواهد داد و تشخیص داده نشده میمانند، و 17 نفر به اشتباه به عنوان مبتلا به بیماری طبقهبندی میشوند که تحت درمان بیدلیل قرار میگیرند یا برای آزمایشات بیشتر ارجاع داده میشوند. نیاز به دو آزمون مثبت به عنوان معیار تشخیصی در یک جمعیت با همان شیوع بیماری، باعث میشود نه نفر مبتلا به این بیماری تشخیص داده نشده و چهار نفر به اشتباه با داشتن بیماری طبقهبندی شوند. این اعداد باید با احتیاط تفسیر شوند زیرا استاندارد مرجع بر پایه درجه قطعیت تشخیص است و به ندرت ثابت میشود بنابراین نمیتواند ارزیابی ثابتی را از موارد مبتلا به IA یا عدم ابتلا به آن ارائه کند.
بهطور کلی، PCR زمانی که به عنوان یک تست غربالگری برای IA در گروه بیماران پرخطر استفاده شود، دقت تشخیصی متوسطی دارد. نکته مهمتر، هنگامی که نرخ حساسیت کم است، حساسیت تستها بدین معناست که یک نتیجه منفی اجازه میدهد تا تشخیص بیماری رد شود، به جز زمانی که بیمار داروهای ضدقارچ خاصی را مصرف میکند. با توجه به شیوع پائین بیماری، ارزش اخباری منفی بالا مانند تست منفی اجازه میدهد تا تشخیص بیماری رد شود.