سوال مطالعه مروری: آیا ملین گلیسیرین (تنقیه/شیاف) برای پیشگیری یا درمان عدم تحمل غذایی در نوزادان بسیار کم‐وزن هنگام تولد (very low birth weight; VLBW)، بیخطر و موثر است؟
پیشینه: نوزادان نارس در معرض خطر عدم تحمل غذایی هستند. عواملی که منجر به عدم تحمل غذایی در نوزادان میشود، بسیار بوده و شامل تحرک نارس روده و افزایش ویسکوزیته مکونیوم (viscosity of meconium) است. افزایش عبور مدفوع اول (مکونیوم) ممکن است توانایی نوزادان نارس را به تحمل غذا افزایش داده و مدت زمان لازم را برای دریافت مایعات داخل وریدی کاهش دهد.
ویژگیهای مطالعه: در این مرور، سه مطالعه شناسایی شد که در آنها استفاده از شیاف گلیسیرین برای پیشگیری از عدم تحمل غذایی در نوزادان نارس بررسی شده بود.
یافتههای کلیدی: نتایج این مرور نشان داد که تنقیه گلیسیرین داده شده به نوزادان نارس به صورت پروفیلاکتیک، نه مدت زمان تغذیه با غذای کامل را کاهش میدهد و نه مدت زمان تخلیه آن را. با این حال، دادههای موجود بسیار محدودتر از آن است که بتوان بر اساس آنها به یک نتیجهگیری قوی دست یافت.
نتیجهگیریها: شواهد موجود در این مرور درباره ملین گلیسیرین، از استفاده روزمره پروفیلاکتیک از ملین گلیسیرین به عنوان یک عمل بالینی پشتیبانی نمیکند. برای تایید یا رد اثربخشی و بیخطری ملین گلیسیرین برای پیشگیری یا درمان عدم تحمل تغذیه در نوزادان VLBW، مطالعات بیشتری مورد نیاز است.