سوال مطالعه مروری
شواهد مربوط به تاثیر بوفلومدیل (buflomedil) بر مرگومیر، ناتوانی، و عملکردهای عصبی در افراد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک حاد را مرور کردیم.
پیشینه
بوفلومدیل برای افراد مبتلا به بیماریهای شریانهای پا استفاده میشود و مزایای کمی برای افراد با سابقه سکته مغزی نشان داده است. شایعترین نوع سکته مغزی به علت تنگی یا انسداد شریان مغز ایجاد میشود (یعنی سکته مغزی ایسکمیک). بوفلومدیل دارویی است که میتواند رگهای خونی مغز را گشاد کند و ممکن است برای افراد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک مزایایی داشته باشد. با این حال، برای درمان سکته مغزی در عملکرد بالینی مورد تایید نیست. ما میخواستیم بررسی کنیم که بوفلومدیل برای درمان افراد در چند روز اول پس از شروع سکته مغزی ایسکمیک موثر و ایمن است یا خیر.
ویژگیهای مطالعه
شواهد تا سپتامبر 2014 بهروز است. ما 26 کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده را با 2756 شرکتکننده وارد مرور کردیم. همه این کارآزماییها در چین با بیماران بزرگسال مبتلا به سکته مغزی از هر دو جنس انجام شد. همه شرکتکنندگان در بیمارستان و درون چند روز اول پس از شروع سکته مغزی خود بستری شده بودند. در اغلب کارآزماییها شرکتکنندگان بوفلومدیل را به صورت داخل وریدی با دوز روزانه 200 میلیگرم به مدت 14 روز دریافت کردند.
نتایج کلیدی
شواهد کافی برای نشان دادن اینکه بوفلومدیل احتمال مرگومیر یا داشتن ناتوانی طولانیمدت کمتر را در بازماندگان سکته مغزی کاهش میدهد یا خیر، وجود نداشت. اگر چه تمام کارآزماییها، پیامدها را بلافاصله در پایان درمان ارزیابی کردند، هیچ شواهد قوی در مورد تاثیرات بوفلومدیل بر هر گونه پیامد کوتاه‐مدت وجود ندارد. همچنین، شواهد کافی درباره مضراتی که دارو ممکن است ایجاد کند، وجود نداشت.
کیفیت شواهد
به طور کلی کیفیت شواهد در سطح پائین بود. دادههای کافی وجود نداشت و بیشتر کارآزماییها دارای طراحی ضعیف مطالعه یا گزارش ناقص از اطلاعات مرتبط بودند. برای فراهم آوردن شواهد درباره استفاده از بوفلومدیل به عنوان یک درمان معمول برای سکته مغزی ایسکمیک حاد، کارآزماییهای تصادفیسازی شده با کیفیت بالا مورد نیاز است.