مطالعات نشان دادهاند که استفاده از استنت مجرای پانکراس پس از عمل پانکراتیکودئودنکتومی با خطر پائین ابتلا به فیستول پانکراس همراه است. با این حال، تا به امروز اتفاق نظری در منابع این موضوع به دست نیامده که آیا استفاده از استنت، مفید است یا خیر و اگر چنین است، کدام استنتگذاری درونی و بیرونی، با یا بدون جایگزینی ارجحیت دارد. این مطالعه، یک مطالعه مروری نظاممند بهروز شده است.
بررسی اثربخشی استنت پانکراس در جلوگیری از ابتلا به فیستول پانکراس پس از عمل پانکراتیکودئودنکتومی.
ما پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبتشده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ Web of Science و چهار پایگاه اطلاعاتی زیست - پزشکی عمده چین را تا نوامبر 2015 جستوجو کردیم. همچنین به بررسی چندین کارآزمایی ثبتشده پرداختیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛Randomized Controlled Trials) که در آنها به مقایسه استفاده از استنت (درونی یا بیرونی) در برابر حالت بدون استفاده از استنت، مقایسه استنت درونی در برابر استنت بیرونی و جایگزینی در برابر عدم جایگزینی پس از عمل پانکراتیکودئودنکتومی پرداخته شده بود.
دو نویسنده مطالعه مروری به طور مستقل به استخراج دادهها پرداختند. پیامدهای مورد مطالعه عبارت بودند از: بروز فیستول پانکراس، نیاز به عمل مجدد، طول مدت بستری، عوارض کلی و میزان مرگومیر در بیمارستان. ما نتایج به دست آمده را تحت عنوان خطر نسبی (RR) یا میانگین تفاوت (MD)، با 95% فاصله اطمینان (CI) نشان دادیم. ما کیفیت شواهد را با استفاده از روش GRADE ارزیابی کردیم (http://www.gradeworkinggroup.org) .
ما 8 مطالعه شامل 1018 شرکتکننده را بررسی کردیم. متوسط سن شرکتکنندگان بین 56 تا 68 سال بود. بیشتر مطالعات در مراکز مجزا در ژاپن (چهار مطالعه)، چین (دو مطالعه)، فرانسه (یک مطالعه) و ایالات متحده آمریکا (یک مطالعه) انجام شدند. در کل مطالعات، خطر سوگیری (Bias) برای اکثر حوزهها ناچیز یا نامشخص بود.
در این مطالعه مروری نظاممند مشخص شده که شواهد در خصوص تأثیرات استفاده از استنت محدود است. ما نتوانستیم شواهد مستقیم قانعکنندهای را درباره برتری استنت بیرونی بر استنت درونی شناسایی کنیم. ما تعداد محدودی ازRCTها را در اندازه کوچک یافتیم. لازم است تا RCTهای بیشتری درباره استفاده از استنت پس از عمل پانکراتیکودئودنکتومی صورت گیرد.