سوال مطالعه مروری
نویسندگان کاکرین بررسی کردند که سیستم داخل رحمی آزاد کننده لوونورژسترل (levonorgestrel‐releasing intrauterine system; LNG‐IUS)، میتواند خطر بروز پولیپهای آندومتر، ضخیم شدن غیر‐طبیعی پوشش رحم و سرطان آندومتر را در زنان دریافت کننده تاموکسیفن (tamoxifen) به دنبال ابتلا به سرطان پستان کاهش دهد یا خیر. این مرور همچنین بررسی کرد که استفاده از LNG‐IUS بر خطر لکهبینی یا خونریزی غیر‐طبیعی واژینال، فیبروئیدها، عود سرطان پستان یا مرگومیر در زنان دریافت کننده تاموکسیفن به دنبال ابتلا به سرطان پستان تأثیرگذار است یا خیر.
پیشینه
از تاموکسیفن معمولا برای کاهش خطر عود سرطان پستان در زنان استفاده میشود. تاموکسیفن همچنین میتواند باعث ایجاد تغییرات غیر‐طبیعی در پوشش رحم (آندومتر)، شامل پولیپها و سرطان شود. LNG‐IUS، یک دستگاه رحمی است که هورمون صناعی لوونورژسترل (levonorgestrel) را به درون آندومتر آزاد کرده و موجب سرکوب قابل توجه آندومتر میشود. از آنجا که لوونورژسترل، یک پروژستین است، و بسیاری از انواع سرطان پستان به پروژسترون حساس هستند، بررسی ایمنی LNG‐IUS در بازماندگان سرطان پستان مهم است.
ویژگیهای مطالعه
ما چهار کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده را با حضور 543 زن، وارد کردیم. این مطالعات در بریتانیا، ترکیه، مصر و هنگکنگ انجام شده، و پیامد اولیه در همه مطالعات، تغییرات غیر‐طبیعی در پوشش داخلی رحم بود. سه مطالعه در مورد پیامد فیبروئیدها گزارش ارائه کردند. سه مطالعه در مورد خونریزی غیر‐طبیعی واژینال یا لکهبینی به ارائه گزارش پرداختند. دو مطالعه در مورد عود سرطان پستان، و سه مطالعه پیرامون مرگومیر مرتبط با سرطان پستان گزارش دادند. شواهد تا جون 2020 بهروز است.
نتایج کلیدی
این مرور نشان میدهد که LNG‐IUS احتمالا خطر بروز پولیپها و هیپرپلازی آندومتر را طی دو تا پنج سال در زنانی که به دنبال ابتلا به سرطان پستان از تاموکسیفن استفاده کردهاند، اندکی کاهش میدهد. شواهد حاکی از آن است که اگر بروز پولیپهای آندومتر به دنبال فقط اعمال نظارت بر آندومتر 23.5% فرض شود، بروز آنها پس از LNG‐IUS به علاوه نظارت بر آندومتر، بین 3.8% و 10.7% خواهد بود. شواهد همچنین حاکی از آن است که اگر 2.8% از زنانی که فقط تحت اعمال نظارت بر آندومتر بودهاند دچار هیپرپلازی آندومتر شوند، احتمال بروز این وضعیت به دنبال LNG‐IUS به علاوه نظارت بر آندومتر، بین 0.1% و 1.9% خواهد بود.
LNG‐IUS احتمالا خطر لکهبینی یا خونریزی غیر‐طبیعی واژینال را افزایش میدهد. پس از یک سال، شواهد نشان میدهد که اگر بروز لکهبینی یا خونریزی غیر‐طبیعی واژینال به دنبال فقط اعمال نظارت بر آندومتر 1.7% فرض شود، بروز آنها پس از LNG‐IUS به علاوه نظارت بر آندومتر، بین 5.6% و 21.5% خواهد بود. پس از دو سال، اگر 4.2% از زنانی که فقط تحت نظارت بر آندومتر قرار داشتند، دچار لکهبینی یا خونریزی غیر‐طبیعی واژینال شوند، انتظار میرود که بین 4.4% و 23.9% از زنانی که هم نظارت داشتهاند و هم LNG‐IUS، دچار این وضعیت شوند. با این حال، تا پنج سال پیگیری، هیچ زنی در هیچ کدام از هر دو گروه، لکهبینی یا خونریزی غیر‐طبیعی واژینال را گزارش نکرد.
ما شواهد کافی را برای رسیدن به نتیجهگیری در مورد تاثیرات مداخله بر بروز سرطان آندومتر (سرطانی که از بافت غددی منشا میگیرد)، فیبروئیدها، عود سرطان پستان، یا مرگومیر ناشی از سرطان پستان، پیدا نکردیم.
قطعیت شواهد
سطح قطعیت شواهد را در حد متوسط ارزیابی کردیم، زیرا مطالعات فقط شامل تعداد اندکی از زنان بوده و عوارض زیادی رخ ندادند. برای ارزیابی اثرات LNG‐IUS بر بروز سرطان آندومتر و تاثیر LNG‐IUS بر خطر عوارض ثانویه سرطان پستان، انجام مطالعات بزرگتری لازم است.