فیبروز کیستیک (CF ؛cystic fibrosis) یک بیماری ارثی محدودکننده زندگی است که چندین ارگان را تحت تاثیر قرار میدهد، اما بهصورت کلاسیک با عفونت مزمن ریه و از دست رفتن تدریجی عملکرد ریه همراه است. عفونت مزمن با کمپلکس ﺑﻮرﺧﻮﻟﺪرﻳﺎ ﺳﭙﺎﺳﻴﻪ (BCC ؛Burkholderia cepacia complex) با افزایش موربیدیتی و مرگومیر همراه است و بنابراین یک چالش مهم برای پزشکان معالجهکننده افراد مبتلا به CF به شمار میآید. این مرور، شواهد موجود را برای آنتیبیوتیکدرمانی طولانیمدت در افراد مبتلا به CF و عفونت مزمن BCC بررسی کرد.
هدف این مرور، ارزیابی اثرات آنتیبیوتیکدرمانی طولانیمدت خوراکی و استنشاقی است که عفونتهای مزمن BCC ریه را هدف قرار دادهاند. هدف اولیه، ارزیابی اثربخشی درمانها از لحاظ بهبود عملکرد ریه و کاهش میزان تشدید است. اهداف ثانویه عبارت بودند از کمّیسازی عوارض جانبی، مرگومیر و تغییر در کیفیت زندگی مرتبط با درمان.
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه فیبروز کیستیک در کاکرین را که از طریق جستوجوها در پایگاههای اطلاعاتی الکترونیکی و جستوجوی دستی مجلات و کتابچههای خلاصهمقالات کنفرانس گردآوری شد، جستوجو کردیم. ما همچنین پایگاه ثبت آنلاین مطالعات و فهرست منابع مقالات و مرورهای مرتبط را جستوجو کردیم.
تاریخ آخرین جستوجو: 29 می 2019.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛randomised controlled trails) درباره آنتیبیوتیکدرمانی طولانیمدت در افراد مبتلا به CF و عفونت مزمن BCC.
دو نویسنده بهطور مستقل از هم دادهها را استخراج کرده، خطر سوگیری (bias) و کیفیت شواهد را با استفاده از سیستک GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) ارزیابی کردند.
ما یک RCT را وارد کردیم ( 100شرکتکننده) که 52 هفته به طول انجامید و به مقایسه لیزین آزترونام (aztreonam lysine) (AZLI) استنشاقی پیوسته و دارونما (placebo) در یک RCT دوسوکور بهمدت 24 هفته پرداخت، که تا 24 هفته با تمدید برچسب باز و دوره پیگیری چهار هفتهای پیگیری شد. میانگین سنی شرکتکنندگان 26.3 سال بود، 61% مرد بودند و میانگین عملکرد ریه 56.5% پیشبینی شده بود.
درمان با AZLI بهمدت 24 هفته با بهبود در حجم بازدمی با فشار (اجباری) در یک ثانیه (FEV1 ؛forced expiratory volume in one second) همراه نبود، میانگین تفاوت 0.91% (95% فاصله اطمینان (CI): 3.15- تا 4.97) (شواهد با کیفیت متوسط). میانه زمان تشدید بعدی 75 روز در گروه AZLI در مقایسه با 51 روز در گروه دارونما بود، اما این تفاوت معنیدار نبود (0.27 = P) (شواهد با کیفیت متوسط). همچنین، تعداد شرکتکنندگان بستری شده به دلیل تشدیدهای تنفسی، تفاوت معنیداری را بین گروهها نشان ندادند، خطر نسبی (RR): 0.88 (%95 فاصله اطمینان (CI): 0.53 تا 1.45) (شواهد با کیفیت متوسط). عوارض جانبی کلی بین گروهها مشابه بود،
RR: 1.08 (%95 فاصله اطمینان (CI): 0.98 تا 1.19) (شواهد با کیفیت متوسط). تفاوتهای معنیداری بین گروههای درمانی از نظر مرگومیر (شواهد با کیفیت متوسط)، کیفیت زندگی یا غلظت خلط وجود نداشت.
در رابطه با کیفیت روششناسی، خطر کلی سوگیری در این مطالعه، نامشخص تا پایین ارزیابی شد.
ما شواهد کافی را از منابع علمی برای تعیین یک استراتژی موثر برای آنتیبیوتیکدرمانی در درمان عفونت مزمن BCC نیافتیم.