آدرنالکتومی لاپاراسکوپیک (laparoscopic adrenalectomy) یک درمان پذیرفتهشده برای بیماری غده آدرنال در بزرگسالان در سراسر جهان است. رویکرد ترانسپریتونئال (transperitoneal) معمولتر است. رویکرد رتروپریتونئال (خلف صفاقی) (retroperitoneal) ممکن است برای جلوگیری از ورود به پریتونیوم (peritoneum) ترجیح داده شود اما تاکنون هیچ مزیت بارزی برای آن مشخص نشده است.
ارزیابی اثرات آدرنالکتومی لاپاراسکوپیک ترانسپریتونئال (LTPA) در مقابل آدرنالکتومی لاپاراسکوپیک رتروپریتونئال (LRPA) برای تومورهای آدرنال در بزرگسالان.
ما CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ پورتال جستوجوی ICTRP و ClinicalTrials.gov را تا 3 اپریل 2018 جستوجو کردیم. ما هیچگونه محدودیت زبانی را اعمال نکردیم.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم، چکیده، عنوان، یا هر دو بخش را از هر رکورد بازیابیشده برای شناسایی کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛randomised controlled trails) در مورد آدرنالکتومی لاپاراسکوپیک برای تومورهای آدرنال ارزیابیشده قبل از عمل جراحی، بررسی کردند. شرکتکنندگان تحت تاثیر تومورها یا تودههای کورتیکوئید و مدولار، خوشخیم و بدخیم، عملکردی و خاموش غده آدرنال قرار داشتند، که در مطالعات آزمایشگاهی و تصویربرداری ارزیابی شدند.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم دادهها را استخراج کرده، به ارزیابی کارآزماییها برای خطر سوگیری (bias) پرداختند، و کیفیت کلی مطالعه را با استفاده از معیارهای GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) ارزیابی کردند. ما خطر نسبی (RR) را برای پیامدهای دوتایی، یا میانگین تفاوت (MD) را برای متغیرهای پیوسته و 95% فاصله اطمینان (CI) متناظر را محاسبه کردیم. ما در ابتدا از یک مدل اثرات تصادفی (random‐effects) برای ترکیب دادهها استفاده کردیم.
ما 1069 مقاله را بررسی کردیم، 42 مقاله یا رکوردهای فولتکست (full‐text) را مورد بررسی قرار دادیم، و پنجRCT را وارد کردیم. در کل، 244 شرکتکننده وارد پنج کارآزمایی شدند؛ 127 شرکتکننده برای دریافت آدرنالکتومی رتروپریتونئال و 117 شرکتکننده برای دریافت آدرنالکتومی ترانسپریتونئال تصادفیسازی شدند. دو کارآزمایی یک پیگیری 9 ماهه و سه کارآزمایی پیگیری 31 تا 70 ماه داشتند. اکثر شرکتکنندگان زن بودند، و میانگین سن آنها حدود 40 سال بود. سه کارآزمایی، مرگومیر به هر علتیی را گزارش کردند؛ در دو کارآزمایی، مرگومیر وجود نداشت، و در یک کارآزمایی با شش سال پیگیری، چهار شرکتکننده در گروه LRPA و یک شرکتکننده در گروه LTPA فوت کردند (164 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت پایین). این کارآزماییها موربیدیتی به هر علتی را گزارش نکردند. بنابراین، ما موربیدیتی زودهنگام و دیرهنگام را تجزیهوتحلیل کردیم، و عوارض جانبی خاص را تحت این معیارهای پیامد وارد کردیم. نتایج بهدست آمده بین LRPA و LTPA برای موربیدیتی زودهنگام قطعی نبودند (معمولا طی 30 تا 60 روز بعد از جراحی گزارش شدند؛ RR: 0.56؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 تا 1.16؛ 0.12 = P؛ 5 کارآزمایی، 244 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پایین).
9 نفر از 127 شرکتکننده (7.1%) در گروه LRPA، در مقایسه با 16 نفر از 117 شرکتکننده (13.7%) در گروه LTPA، دچار یک عارضه جانبی شدند. شرکتکنندگان در گروه LRPA ممکن بود خطر کمتری برای ابتلا به موربیدیتی دیرهنگام داشته باشند (در آخرین پیگیری موجود گزارش شد؛ RR: 0.12؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 0.92؛ 0.04 = P؛ 3 کارآزمایی، 146 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). هیچکدام از 78 شرکتکننده در گروه LRPA در مقایسه با 7 نفر از 68 شرکتکننده (10.3%) در گروه LTPA، دچار عارضه جانبی نشدند.
هیچ یک از کارآزماییها، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت را گزارش نکردند. نتایج بهدست آمده در مورد تأثیرات اجتماعیاقتصادی، که بر اساس زمان بازگشت به فعالیتهای عادی و طول مدت بستری در بیمارستان ارزیابی شد، بین گروههای مداخله و مقایسهکننده قطعی نبودند (شواهد با قطعیت بسیار پایین). شرکتکنندگان که LRPA داشتند، ممکن بود شروع زودتری در مصرف مایعات یا غذاهای خوراکی (MD: 8.6- ساعت؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 13.5- تا 3.7-؛ 0.0006 = P؛ 2 کارآزمایی، 89 شرکتکننده) و به حرکت درآمدن (ambulation) (MD: 5.4- ساعت؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 6.8- تا 4.0- ساعت؛ 0.0001 > P؛ 2 کارآزمایی، 89 شرکتکننده) نسبت به گروههای LTPA داشته باشند. پارامترهای پس از عمل جراحی و عمل جراحی (مدت زمان عمل جراحی، خونریزی حین عمل جراحی، تبدیل به عمل جراحی باز) نتایج غیرقطعی را بین گروههای مداخله و مقایسهکننده نشان داد.
بدنه شواهد مربوط به آدرنالکتومی لاپاراسکوپیک رتروپریتونئال در مقایسه با آدرنالکتومی لاپاراسکوپیک ترانسپریتونئال محدود است. موربیدیتی دیرهنگام ممکن است به دنبال آدرنالکتومی لاپاراسکوپیک رتروپریتونئال کاهش یابد، اما ما به دلیل شواهد با کیفیت بسیار پایین، در مورد این اثر نامطمئن هستیم. این تأثیرات بر پیامدهای کلیدی دیگر، از قبیل مورتالیتی به هر علتی، موربیدیتی زودهنگام، اثرات اجتماعیاقتصادی، و پارامترهای عمل جراحی و پس از عمل جراحی، نامطمئن هستند. LRPA ممکن است زمان کوتاهتری را تا آغاز مصرف مایعات یا غذاهای خوراکی و زمان به حرکت درآمدن نشان دهد، اما ما مطمئن نیستیم که آیا این یافته میتواند تکرار شود یا خیر. RCTهای طولانیمدت جدیدی که به بررسی دادههای اضافی، مانند کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، سطح تجربه جراحان، حجم درمان مراکز جراحی و جزئیات مربوط به تکنیکهای مورد استفاده بپردازند، مورد نیاز هستند.