ما هشت RCT را شامل 805 شرکتکننده شناسایی کردیم. دو کارآزمایی مربوط به مقایسه COCP با دارونما دارای کیفیت متوسط و مطالعات باقیمانده دارای کیفیت پائین تا بسیار پائین بودند، که عمدتا به علت خطر سوگیری (bias) ناشی از فقدان کورسازی و نگرانیها پیرامون دقت بود.
COCP در برابر دارونما
COCP همراه با رژیم درمانی کاهش استروژن و افزایش پروژستوژن، پاسخ به درمان (بازگشت به حالت طبیعی قاعدگی) را در قیاس با دارونما بهبود میبخشد (OR: 22.12؛ 95% CI؛ 4.40 تا 111.12؛ 2 کارآزمایی؛ 363 شرکتکننده؛ I2 = 50%؛ شواهد با کیفیت متوسط) و MBL را کاهش میدهد (OR: 5.15؛ 95% CI؛ 3.16 تا 8.40؛ 2 کارآزمایی؛ 339 شرکتکننده؛ I2 = 0%؛ شواهد با کیفیت متوسط). این نتایج پیشنهاد میکنند که اگر شانس درمان موفق در زنان دریافت کننده دارونما 3% باشد، آنگاه COCP این شانس را از 12% تا 77% در زنان مبتلا به HMB غیر‐قابل قبول افزایش میدهد. حوادث جانبی جزئی به خصوص درد پستان با COCP بیشتر شایع بود. هیچ مطالعهای در این مقایسه ارزیابی نیمه‐عینی را MBL یا رضایت شرکتکننده را از درمان گزارش نکرده بود.
COCP در برابر سایر درمانهای دارویی
داروهای غیر‐استروئیدی ضد‐التهابی (NSAIDs)
شواهد کافی برای تعیین اینکه COCP، در مقایسه با NSAIDها (مفنامیک اسید و ناپروکسن) MBL را کاهش میدهد یا خیر، وجود نداشت. هیچ مطالعهای در این مقایسه MBL ارزیابی شده را به صورت نیمه عینی، MBL ارزیابی شده را به صورت ذهنی، و رضایت بیمار را از درمان یا حوادث جانبی گزارش نکرده بود.
سیستم درون رحمی آزاد کننده لوونورژسترل (LNG IUS)
LNG IUS نسبت به COCP در کاهش MBL موثرتر بود (OR: 0.21؛ 95% CI؛ 0.09 تا 0.48؛ 2 کارآزمایی؛ 151 شرکتکننده؛ I2 = 0%؛ شواهد با کیفیت پائین) اما روشن نیست که رضایت از درمان یا عوارض جانبی بر مبنای نوع درمان مورد استفاده متفاوت است یا خیر. هیچ مطالعهای در این مقایسه MBL ارزیابی شده را بهطور نیمه‐عینی یا MBL ارزیابی شده را به صورت ذهنی گزارش نکرده بود.
حلقه ضد‐بارداری از راه واژن (CVR) در برابر درمانهای دارویی دیگر
COCP
COCP در دو کارآزمایی با CVR مقایسه شده بود. مغایرتهایی بین بعضی از یافتهها وجود داشت و شواهدی حاکی از مزیت برای یک درمان در قیاس با دیگری از لحاظ پاسخ به درمان، MBL یا رضایت بیمار از درمان وجود نداشت. احتمال تهوع با COCP بیشتر بود. هیچ مطالعهای MBL ارزیابی شده را بهطور عینی یا MBL ارزیابی شده را به صورت ذهنی گزارش نکرده بود.
پروژستوژنها
CVR در یک کارآزمایی با پروژستوژنهای طولانیمدت مقایسه شده بود. اینکه CVR شانس رضایت را افزایش میدهد امکانپذیر است؛ ولی ما مطمئن نیستیم که CVR باعث بهبود MBL میشود یا خیر. شواهد بر اساس تعداد اندکی از شرکتکنندگان و دارای کیفیت بسیار پائین بود، بنابراین نمیتوان به نتیجهگیریهای قاطعی رسید. هیچ مطالعهای در این مقایسه MBL ارزیابی شده را بهطور عینی، MBL ارزیابی شده را به صورت ذهنی یا حوادث جانبی را گزارش نکرده بود.