این یک بهروزرسانی از مرور کاکرین است که در اصل در سال 2014، شماره 2 منتشر شد.
وجود بقایای بیماری پس از عمل جراحی اولیه کاهنده حجم (primary debulking surgery) یک عامل پیشآگهی بسیار مهم در زنان مبتلا به سرطان پیشرفته تخمدان است. در 60% از زنان، پس از عمل جراحی اولیه کاهنده حجم، تومور باقیمانده به میزان بیش از 1 سانتیمتر باقی میماند (که بهعنوان کاهنده حجم ساباپتیمال تعریف میشود). این زنان ممکن است از شیمیدرمانی نئوادجوانت (NACT) قبل از عمل جراحی کاهنده حجم دورهای به جای عمل جراحی اولیه کاهنده حجم و به دنبال آن انجام شیمیدرمانی سود ببرند. بنابراین انتخاب دقیق زنانی که بهترین روش درمانی برای آنان عمل جراحی اولیه کاهنده حجم و سپس شیمیدرمانی است یا از روش NACT پیش از جراحی سود میبرند، بسیار مهم است.
تعیین اینکه آیا انجام لاپاراسکوپی، علاوه بر کار تشخیصی مرسوم، در زنان مشکوک به سرطان پیشرفته تخمدان، در پیشبینی قابل برداشت بودن بیماری، دقیق است یا خیر.
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails؛ شماره 6، 2018) در کتابخانه کاکرین (Cochrane Library)؛ MEDLINE via Ovid؛ Embase via Ovid؛ MEDION؛ Science Citation Index و نمایهنامه استنادی مقالات کنفرانسها (ISI Web of Science) را تا جولای 2018 جستوجو کردیم. ما همچنین منابع مطالعات اولیه شناساییشده و مقالات مروری را بررسی کردیم.
ما مطالعاتی را وارد کردیم که دقت تشخیصی لاپاراسکوپی را برای تعیین قابل برداشت بودن بیماری در زنان مشکوک به سرطان پیشرفته تخمدان و برنامهریزیشده برای دریافت عمل جراحی اولیه کاهنده حجم بررسی کردند.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم کیفیت مطالعات وارد شده را با استفاده از QUADAS-2 ارزیابی و دادهها را با توجه به ویژگیهای مطالعه و شرکتکننده، آزمون شاخص، وضعیت هدف و مرجع استاندارد استخراج کردند. ما دادهها را بهصورت جداول دو در دو استخراج و بهصورت گرافیکی خلاصهسازی کردیم. ما حساسیت و ویژگی و ارزش اخباری منفی پیشبینی شده را محاسبه کردیم.
ما 18 مطالعه را وارد کردیم، که روی 14 گروه کوهورت از زنان گزارش شده بودند (شامل 1563 شرکتکننده)، که یکی از آنها یک کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) بود. ارزیابی لاپاراسکوپی پیشنهاد کرد که این بیماری برای عمل جراحی کاهنده حجم اپتیمال (بدون بقایای ماکروسکوپیک بیماری یا بقایای بیماری کمتر از 1 سانتیمتر (ارزشهای اخباری منفی)) در 54% تا 96% از زنانی که عمل جراحی کاهنده حجم کامل ماکروسکوپیک داشتند (بدون بیماری قابل مشاهده در پایان لاپاراتومی) و در 69% تا 100% از زنانی که عمل جراحی کاهنده حجم اپتیمال داشتند (بقایای تومور کمتر از 1 سانتیمتر در پایان لاپاراتومی) مناسب بود.
فقط دو مطالعه، توسط انجام عمل جراحی روی همه زنان صرفنظر از یافتههای لاپاراسکوپیک، از سوگیری تایید جزئی (partial verification bias) اجتناب کردند و دادههایی را برای محاسبه حساسیت و ویژگی ارائه دادند. این دو مطالعه لاپاراسکوپیهای مثبت کاذب نداشتند (یعنی هیچیک از زنان لاپاراسکوپیای داشتند که قابل برداشت بودن بیماری را نشان دهد و سپس تحت عمل جراحی کاهنده حجم اپتیمال (بدون بیماری باقیمانده بیش از 1 سانتیمتر) قرار گرفته باشند).
به دلیل ناهمگونی زیاد، امکان ترکیب دادهها برای متاآنالیز وجود نداشت.
لاپاراسکوپی ممکن است یک ابزار مفید برای شناسایی زنانی باشد که دارای بیماری غیرقابل برداشت هستند، چرا که هیچ زنی به اشتباه بررسی نشده بود. با این حال، برخی از زنان، علیرغم اینکه لاپاراسکوپی پیشبینی کننده کاهنده حجم اپتیمال بود، عمل جراحی اولیه کاهنده حجم ساباپتیمال داشتند و دادهها در معرض خطر بالای سوگیری تایید قرار داشتند، زیرا فقط دو مطالعه منبع استاندارد (لاپاراتومی کاهنده حجم) را در زنانی که نتیجه تست (لاپاراسکوپی) آنها مثبت بود، انجام دادند. استفاده از یک مدل پیشبینی، حساسیت را افزایش نمیدهد و به دلیل ویژگی (اختصاصیت) پایینتر، منجر به بررسی شدن غیرضروری زنان خواهد شد (زنان به اشتباه مثبت قلمداد میشوند).