سوال مطالعه مروری
ما راههای مختلف محافظت از راههای هوایی بیماران را مقایسه کردیم تا بیماران بتوانند حین باز کردن برنامهریزی شده تراشه، همچنان تحت ونتیلاسیون قرار بگیرند. این پروسیجر برای بزرگسالانی که به مدت طولانی در بخش مراقبتهای ویژه (ICU) بستری هستند و همچنان به ونتیلاسیون مصنوعی نیاز دارند، ضروری است. استفاده از ماسک راه هوایی حنجرهای از لحاظ ایمنی و اثربخشی پروسیجر با لوله داخل تراشهای موجود مقایسه شد.
پیشینه
بزرگسالان به شدت بدحال در ICU اغلب به ونتیلاسیون مکانیکی نیاز دارند تا به تنفس آنها کمک کند. در ابتدا آنها با استفاده از یک لوله تراشه (endotracheal tube; ETT) کارگذاری شده در نای (لوله هوایی) تحت ونتیلاسیون قرار گرفتند. بیمارانی که به مدت طولانی از ونتیلاسیون استفاده کردند ممکن است نیاز به تراکئوستومی (tracheostomy) با لوله تنفسی که بهطور مستقیم در داخل نای کارگذاری میشود داشته باشند تا از آسیب به نای و حنجره با ETT جلوگیری شود. یک سوراخ در گردن و نای (تراکئوستوم) ایجاد میشود و سپس یک لوله تراکئوستومی در داخل این سوراخ برای ونتیله کردن بیمار جاگذاری میشود. این پروسیجر تراکئوستومی دیلاتاسیونال پرکوتانئوس (percutaneous dilatational tracheostomy; PDT) نامیده میشود و یکی از شایعترین پروسیجرهای مداخلهای کنار تخت است که در ICU انجام شده است. PDT از یک کانولا برای سوراخ کردن از طریق پوست برای رسیدن به نای و سپس گسترش (دیلاتاسیون) این دسترسی به محل لوله تراکئوستومی در نای استفاده میکند.
هنگامی که کانولای نای کارگذاری میشود و ابزار قبلی تنفس، از طریق ETT، در نای شل شده و سپس برداشته میشوند، PDT وارد مرحله بحرانی میشود. چندین عارضه ممکن است در این مرحله رخ دهد.
ETT ممکن است آسیب دیده و بیمار اکسیژن کافی دریافت نکند، محتویات معده ممکن است وارد ریهها شده و منجر به عفونت شدید ریه شود، مری ممکن است آسیب ببیند، و ممکن است هوا وارد فضای بین ریهها و دیواره قفسه سینه شود، یا بافتهای داخل قفسه سینه دچار التهاب شوند.
ماسک راه هوایی حنجرهای (laryngeal mask airway; LMA) اغلب برای بیحسی عمومی استفاده میشود و میتواند حین PDT نیز استفاده شود. این پروسیجر برای استفاده در گلو ایمن است و لازم نیست در طول PDT خارج شود، اگرچه بستن LMA به اندازه بستن ETT موثر نیست.
ویژگیهای مطالعه
شواهد تا ژانویه 2018 بهروز است. ما نه کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده را وارد کردیم (517 شرکتکننده). این کارآزماییها شامل 40 تا 73 شرکتکننده بودند.
نتایج کلیدی
اگرچه استفاده از پروسیجر LMA ممکن است دورهای را که در آن راههای هوایی ناامن هستند کوتاه کند، احتمال زیادی وجود دارد که این پروسیجر تغییر کند.
فقط یک مطالعه کوچک با 40 شرکتکننده تعداد افرادی را که در طول بستری در بیمارستان به هر علتی فوت کردند، بدون هیچ گونه تفاوتی بین گروههای درمانی، گزارش کرد. در پنج مطالعهای (281 شرکتکننده) که این پیامد را گزارش کردند هیچ موردی از مرگومیر خودبهخودی ناشی از این پروسیجر گزارش نشد. در هشت مطالعهای که تعداد شرکتکنندگان را با یک یا چند حادثه جانبی جدی گزارش کردند، هیچ شواهد روشنی از مزیت برای ماسک راه هوایی حنجرهای یا لوله داخل تراشهای وجود نداشت (467 شرکتکننده). حوادث جانبی جدی که اتفاق افتادند عبارت بودند از ریتم نامنظم ضربان قلب، غلظت پائین اکسیژن خون، جابهجایی اتفاقی ETT یا LMA، آسیب بخشی ازETT، خونریزی جزئی و ریفلاکس مواد غذایی بلعیده شده به راههای هوایی. هیچ یک از روشها از لحاظ پیشگیری از هر گونه حادثه جانبی برتر نبود.
مدت زمان این پروسیجر در گروه ماسک حنجرهای بهطور واضحی کوتاهتر بود، تا بیش از یک دقیقه (6 مطالعه؛ 324 شرکتکننده). این مزیت با خطر بالاتر نیاز به تغییر به یک پروسیجر مختلف همراه بود (8 مطالعه؛ 434 شرکتکننده). عوارض طولانیمدت به اندازه کافی مورد بررسی قرار نگرفتند.
کیفیت شواهد
ما کیفیت شواهد را بسیار پائین یا پائین قضاوت کردیم زیرا ما نمیتوانیم اطلاعات مهمی را در مورد روشهای مورد استفاده برای انجام این مطالعات به دست آوریم. در مورد محدودیتهای مطالعه، تعداد کم شرکتکنندگان در مطالعات و تفاوت در یافتهها درون و بین مطالعات (عدم دقت) نگرانیهای جدی داشتیم. اکثر مطالعات در گزارشدهی پیامدهای مرتبط با بیمار محدود شدند. اولین مطالعه در سال 2002 منتشر شد و تکنیکها در طول زمان بهبود یافتند.