اختلالات اسکلتیعضلانی (MSDs) اندام فوقانی و گردن یکی از شایعترین اختلالات شغلی در سراسر جهان است. مطالعات نشان دادهاند که درصد کارکنان اداری که از MSDها رنج میبرند، بین 20 تا 60 درصد است. هزینههای مستقیم و غیرمستقیم MSDهای اندام فوقانی مرتبط با کار در اروپا (Europe)، استرالیا (Australia) و ایالات متحده (United States) به میزان بالایی گزارش شدهاست. اگر چه مداخلات ارگونومیک (ergonomic) احتمالا باعث کاهش خطر پیشرفت MSDهای اندام فوقانی و گردن مرتبط با کار در کارکنان اداری میشود، شواهد نامعلوم است. این بهروزرسانی یک مطالعه مروری کاکرین است که آخرین بار در سال 2012 منتشر شد.
ارزیابی اثرات مداخلات ارگونومی جسمی، ذهنی و سازمانی، یا ترکیبی از این مداخلات برای پیشگیری از MSDهای اندام فوقانی و گردن مرتبط با کار در کارکنان اداری.
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails)؛ MEDLINE؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litretire؛ Web of Science (Science Citation Index)؛ SPORTDiscus؛ Embase؛ مراکز کنترل و پیشگیری بیماری در ایالات متحده؛ موسسه ملی برای پایگاههای اطلاعاتی بهداشت و ایمنی شغلی و پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت را تا 10 اکتبر 2018 جستوجو کردیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛randomised controlled trails) را مربوط به مداخلات ارگونومی برای پیشگیری از MSDهای اندام فوقانی یا گردن یا هر دو، در میان کارکنان اداری انتخاب کردیم. ما فقط مطالعاتی را انتخاب کردیم که شیوع پایه MSDهای اندام فوقانی یا گردن، یا هر دو، کمتر از 25% بود.
دو نویسنده مطالعه مروری بهطور مستقل دادهها را استخراج و خطر سوگیری (risk of bias) را ارزیابی کردند. ما مطالعاتی را با دادههای مرتبط انتخاب کردیم که آنها را در مورد مداخلات و پیامدها در متاآنالیز (meta‐analysis) بهاندازه کافی همگن تشخیص دادیم. کیفیت کلی شواهد را برای هر مقایسه با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) ارزیابی کردیم.
ما 15 RCT (با 2165 شرکتکننده) را انتخاب کردیم. یک مطالعه را با خطر پایین سوگیری و 14 مطالعه باقیمانده را با خطر بالای سوگیری، بهدلیل تعداد کم شرکتکنندگان و پتانسیل وجود سوگیری انتخاب (selection bias)، ارزیابی کردیم.
مداخلات ارگونومی فیزیکال
شواهد متناقضی برای حمایتکنندههای بازویی و طرحهای موس کامپیوتری جایگزین وجود دارد. شواهدی با کیفیت متوسط وجود دارد که حمایتکنندههای بازویی با یک موس کامپیوتری جایگزین (دو مطالعه) باعث کاهش بروز MSDهای گردن یا شانه (خطر نسبی (RR): 0.52؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 تا 0.99)، بهجز بروز MSDهای اندام فوقانی سمت راست، میشود (RR: 0.73؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.32 تا 1.66) و شواهدی با کیفیت پایین وجود دارد که این مداخله باعث کاهش ناراحتی گردن یا شانه (اختلاف میانگین استانداردشده (SMD): -0.41؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.69- تا 0.12-) و ناراحتیهای فوقانی اندام راست میشود (SMD: 0.34-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.63- تا 0.06-).
شواهدی با کیفیت متوسط وجود دارد که نشان میدهد میزان بروز اختلالات گردن یا شانه و اندام فوقانی سمت راست هنگام مقایسه یک موس کامپیوتری جایگزین با یک موس معمولی (دو مطالعه؛ گردن یا شانه: RR: 0.62؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 تا 2.00؛ اندام فوقانی سمت راست: RR: 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.48 تا 1.72) و همچنین هنگام مقایسه یک حمایتکننده بازویی همراه با یک موس معمولی و یک موس معمولی بهتنهایی (دو مطالعه) (گردن یا شانه: RR: 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.12 تا 6.98؛ اندام فوقانی سمت راست: RR: 1.07؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.58 تا 1.96) کاهش قابلتوجهی نیافت.
تنظیم (adjustment) ایستگاه کاری (یک مطالعه) و میزهای کار ایستاده - نشسته (یک مطالعه) تاثیری بر درد یا ناراحتی اندام فوقانی سمت راست در مقایسه با عدممداخله، نداشت.
مداخلات ارگونومی سازمانی
شواهدی با کیفیت بسیار پایین وجود دارد که استراحتهای تکمیلی (دو مطالعه) ناراحتی گردن (MD: 0.25-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.40- تا 0.11-)، شانه راست یا بازوی راست (MD: 0.33-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.46- تا 0.19-) و دست یا مچ یا ساعد راست (MD: 0.18-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.29- تا 0.08-) را در میان دادههای ورودی کارکنان، کاهش میدهد.
آموزش در مداخلات ارگونومی
در 5 مطالعه، شواهدی با کیفیت پایین تا بسیار پایین وجود دارد که مداخلات آموزش مشارکتی و فعال ممکن است از MSDهای مرتبط با کار در اندام فوقانی یا گردن یا هر دو، پیشگیری کند یا نکند.
مداخلات ارگونومی چندگانه
یک مطالعه (شواهد با کیفیت بسیار پایین) وجود دارد که نشان داد مداخلات چندگانه بر هیچ یک از 6 پیامد درد اندام فوقانی اندازهگیریشده در این مطالعه، تاثیری ندارد.
ما شواهد متناقضی را یافتیم که استفاده از یک حمایتکننده بازویی یا یک موس جایگزین ممکن است بروز MSDهای گردن یا شانه را کاهش دهد یا تغییری ایجاد نکند. برای سایر مداخلات ارگونومی فیزیکال، شواهدی از تأثیر وجود ندارد. برای مداخلات سازمانی، به شکل استراحتهای تکمیلی، شواهدی با کیفیت بسیار پایین از تأثیر بر ناراحتی اندام فوقانی وجود دارد. برای مداخلات چندگانه و آموزشی هیچ شواهدی از تأثیر بر درد یا ناراحتی در اندام فوقانی وجود ندارد. برای تعیین اثربخشی این مداخلات در میان کارکنان اداری، مطالعات بیشتری با کیفیت بالا موردنیاز است.