سوال مطالعه مروری
آیا داروی آنتیسایکوتیک، کلرپرومازین (chlorpromazine) نسبت به داروی آنتیسایکوتیک پیپراستازین (piperacetazine) در درمان نشانههای اسکیزوفرنی (schizophrenia) بهتر است یا بدتر؟
پیشینه
اسکیزوفرنی یک اختلال روانی شدید است که باعث درهمگسیخته شدن (disrupt) فرآیندهای تفکری فرد میشود و در حدود 1% جمعیت عمومی را تحت تاثیر قرار میدهد. این اختلال جزو 10 علت برتر سالهای زندگی تعدیل شده با ناتوانی (disability‐adjusted life years; DALYs) در سراسر جهان است. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی امید به زندگی (expectancy) پائینی دارند و خطر خودکشی میان آنها بالا است. دو نوع اصلی از نشانههای اسکیزوفرنی وجود دارد: نشانههای مثبت و نشانههای منفی. نشانههای مثبت شامل هذیان (باورهایی که مبتنی بر واقعیت نیستند) و توهم (دیدن یا شنیدنی که واقعی نیستند) است. نشانههای منفی عبارتنداز: انزوای اجتماعی (social withdrawal) و فقدان انگیزه و پاسخهای عاطفی و هیجانی ضعیف. نشانههای مثبت معمولا دوره کوتاهی دارند و نشانههای منفی میتوانند دوره طولانی داشته باشند. اسکیزوفرنی معمولا با ترکیبی از داروهای آنتیسایکوتیک و معالجات روانشناختی درمان میشوند. داروهای آنتیسایکوتیک کلرپرومازین و پیپراستازین برای درمان اسکیزوفرنی استفاده میشوند، اما هر دو دارو میتوانند عوارض جانبی ناخواسته داشته باشند. هدف این مرور ارزیابی شواهد به دست آمده از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده بود که اثربخشی و ایمنی این دو دارو در آنها بررسی شده بود.
جستوجو برای شواهد
در 6 جون 2015 به جستوجوی کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شدهای پرداختیم که به این مرور مرتبط بودند، جستوجوی دیگری نیز در تاریخ 8 اکتبر 2018 انجام شد. این جستوجوها در پایگاه ثبت تخصصی گروه اسکیزوفرنی در کاکرین صورت گرفت. در جستوجوی سال 2015 شش کارآزمایی احتمالی را پیدا کردیم، به دقت این کارآزماییها را برای ورود به این مرور بررسی کردیم. هیچ کارآزمایی در جستوجوی سال 2018 پیدا نشد.
نتایج
پنج کارآزمایی با تصادفیسازی 343 شرکتکننده شرایط ورود را به این مرور برآورده ساختند. این کارآزماییها بهطور تصادفی بیماران را برای دریافت کلرپرومازین یا پیپراستازین تخصیص دادند. گزارش دادهها مربوط به وضعیت کلی و روانی شرکتکنندگان بعد از درمان، بروز عوارض جانبی و ترک زودهنگام تعداد شرکتگنندگان از کارآزمایی بود. هیچ دادهای درباره استفاده از خدمات (service use)، عملکرد شرکتکنندگان (functioning of participants) یا هزینههای اقتصادی این درمانها وجود نداشت. نتایج کلی نشان میداد که کلرپرومازین و پیپراستازین ممکن است اثربخشی بالینی و پروفایل عوارض جانبی مشابهی داشته باشند. با این حال، این نتایج مبتنی بر دادههای با کیفیت بسیار پائین هستند.
نتیجهگیریها
تعداد مطالعات و حجم نمونه شرکتکنندگان وارد شده برای این مرور اندک بود، کیفیت دادهها بسیار پائین بود، و در نتیجه نتایج این مرور قطعی (conclusive) نیستند و باید با احتیاط استفاده شوند. پیش از نتیجهگیری در مورد اینکه کدام دارو موثر است، پژوهشهای بیشتری نیاز است.