درمان سرطان پروستات در طول دهه اخیر پیشرفت قابلتوجهی داشته است. گزارش شده که تعدادی از عوامل، شامل دوستاکسل (docetaxel)، کابازیتاکسل (cabazitaxel)، آبیراترون استات (abiraterone acetate)، انزالوتامید (enzalutamide) و سپیلووسل- T؛ (sipuleucel-T)، پیامدها را در مردان مبتلا به بیماری مقاوم به اخته کردن (castration-resistant disease) بهبود داده و استفاده از آنها برای سرطان پروستات حساس در برابر هورمون (hormone-sensitive prostate cancer) در حال بررسی است.
بررسی اثرات درمان زودهنگام کموهورمونالتراپی (chemohormonal therapy) بر پایه تاکسان (taxane-based) بر سرطان پروستات متاستاتیک حساس به هورمون که به تازگی تشخیص داده شده است
ما تا 10 آگوست 2018 در پایگاههای اطلاعاتی متعددی (کتابخانه کاکرین؛ MEDLINE؛ Embase؛ Scopus Scholar و Web of Science)، پایگاههای ثبت کارآزماییها، سایر مآخذ منابع علمی خاکستری و خلاصه مقالات کنفرانسها جستوجو کردیم. ما هیچ محدودیتی را از نظر زبان یا وضعیت نشر اعمال نکردیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی یا شبهتصادفیسازی و کنترلشده را وارد مرور کردیم که در آنها شرکتکنندگان تحت درمان با کموتراپی بر پایه تاکسان با درمان سیستمیک محرومیت از آندروژن (ADT) در طول 120 روز از شروع ADT در مقابل ADT به تنهایی در زمان تشخیص بیماری متاستاتیک قرار گرفته بودند.
2 نویسنده مرور به صورت مستقل به دستهبندی مطالعات و استخراج دادهها از مطالعات وارد شده در این مرور اقدام کردند. ما با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random-effects model) تحلیلهای آماری را انجام دادیم. ما کیفیت شواهد را بر اساس رویکرد درجهبندی توصیهها، ارزیابی، ارتقا و بررسی (GRADE) ارزیابی کردیم.
جستوجوی ما منجر به شناسایی 3 مطالعه شامل 2261 شرکتکننده شد که به صورت تصادفی برای دریافت ADT به تنهایی یا کموتراپی بر پایه تاکسان با دوز 75 میلیگرم به ازای هر متر مربع از سطح بدن با فواصل زمانی 3 هفتهای برای 6 یا 9 دوره به علاوه ADT، تقسیم شده بودند.
پیامدهای اولیه
درمان زودهنگام با کموتراپی بر پایه تاکسان بهعلاوه ADT احتمالا مرگ را به هر دلیل در مقایسه با ADT به تنهایی کاهش میدهد (نسبت خطر (HR): 0.77؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.68 تا 0.87؛ شواهد با قطعیت متوسط)؛ این درمان منجر به 94 مورد مرگ کمتر به ازای هر 1000 مرد خواهد شد (95% فاصله اطمینان (CI): 51 تا 137 مورد مرگ کمتر). ما قطعیت شواهد را به دلیل محدودیتهای مطالعه مرتبط با سوگیری (bias) بالقوه عملکرد در سطح پایین ارزیابی کردیم. بر مبنای نتایج به دست آمده از 1 مطالعه با 375 شرکتکننده، افزودن کموتراپی بر پایه تاکسان به ADT ممکن است وقوع رویدادهای جانبی درجه III و V را در مقایسه با ADT به تنهایی افزایش دهد (RR: 2.98؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.19 تا 4.04؛ شواهد با قطعیت پایین)؛ این درمان منجر به بروز 405 رویداد جانبی درجه III و V به ازای هر 1000 مرد میشود (95% فاصله اطمینان (CI): 243 تا 621 رویداد بیشتر). ما قطعیت شواهد را به دلیل محدودیتهای مطالعه و عدم دقت (imprecision) در سطح پایین ارزیابی کردیم.
پیامدهای ثانویه
کموتراپی زودهنگام بر پایه تاکسان به علاوه ADT احتمالا خطر مرگ مرتبط با سرطان پروستات را کاهش میدهد (RR: 0.79؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.70 تا 0.89؛ شواهد با قطعیت متوسط). ما قطعیت شواهد را به دلیل محدودیتهای مطالعه ناشی از سوگیری بالقوه عملکرد و تشخیص در سطح پایین ارزیابی شدند. افزودن کموتراپی بر پایه تاکسان در مقایسه با ADT به تنهایی، احتمالا پیشرفت بیماری را کاهش میدهد (HR: 0.63؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.56 تا 0.71؛ شواهد با قطعیت متوسط). ما قطعیت شواهد را به دلیل محدودیتهای مطالعه ناشی از سوگیری بالقوه عملکرد در سطح پایین ارزیابی کردیم. افزودن کموتراپی بر پایه تاکسان به ADT ممکن است به دلیل بروز رویدادهای جانبی، منجر به افزایش قابلتوجهی در خطر توقف درمان شود (RR: 79.41؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.92 تا 1282.78؛ شواهد با قطعیت پایین). ما قطعیت شواهد را به دلیل محدودیتهای مطالعه و عدمدقت در سطح پایین ارزیابی کردیم. این برآورد از مطالعه مجردی بود که هیچ رویدادی در بازوی کنترل آن وجود نداشت، در حالی که نرخ توقف درمان در بازوی مداخله آن 20% بود. کموتراپی بر پایه تاکسان ممکن است وقوع رویدادهای جانبی از هر درجه را افزایش دهد (RR: 1.11؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.06 تا 1.17؛ شواهد با قطعیت پایین). ما ارزیابی خود از قطعیت شواهد را به دلیل وجود محدودیتهای جدی در مطالعه تنزل دادیم. ممکن است درمان ترکیبی با بهبودی کوچکی در کیفیت زندگی در 12 ماه توام باشد که ممکن است به لحاظ بالینی مهم تلقی نشود (اختلاف میانگین (MD)؛ 2.85 روی مقیاس ارزیابی کارکردی درمان سرطان پروستات (Functional Assessment of Cancer Therapy—Prostate scale)؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 بالاتر تا 5.57 بالاتر؛ شواهد با قطعیت پایین). ما قطعیت شواهد را به دلیل محدودیتهای مطالعه ناشی از سوگیری بالقوه عملکرد، تشخیص و ریزش در سطح پایین ارزیابی کردیم.
افزودن زودهنگام کموتراپی بر پایه تاکسان برای سرطان پروستات حساس به هورمون در مقایسه با ADT به تنهایی، احتمالا بقای کل و بقای مخصوص بیماری را افزایش داده و پیشرفت بیماری را به تاخیر میاندازد. سمیت در روش کموتراپی بر پایه تاکسان در ترکیب با ADT ممکن است افزایش یابد. همچنین ممکن است در روش کموتراپی بر پایه تاکسان و ADT بهبودی کوچک اما غیرمهمی به لحاظ بالینی در کیفیت زندگی در 12 ماه وجود داشته باشد.