پیامدهای اولیه
استنتگذاری ممکن است به میزان اندکی تعداد ویزیتهای برنامهریزی نشده بازگشتی را کاهش دهد (16 کارآزمایی با 1970 شرکتکننده؛ CoE بسیار پائین)، اما درباره این یافته بسیار نامطمئن هستیم.
درد اندازهگیری شده روی مقیاس آنالوگ بصری (مقیاس 0 تا 10؛ ارزشهای بالاتر حاکی از درد بیشتر است) در روز جراحی احتمالا مشابه است (تفاوت میانگین (MD): 0.32 بالاتر؛ %95 فاصله اطمینان (CI): 0.13 کمتر تا 0.78 بالاتر؛ 4 کارآزمایی با 346 شرکتکننده؛ CoE متوسط). درد در روزهای 1 تا 3 پس از جراحی ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت نشان دهد (تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): 0.25 بالاتر؛ 95% CI؛ 0.32 کمتر تا 0.82 بالاتر؛ 8 کارآزمایی با 683 شرکتکننده؛ CoE پائین). شرکتکنندگان دارای استنت ممکن است در روزهای 4 تا 30 پس از جراحی، درد بیشتری را تجربه کنند (8 کارآزمایی با 903 شرکت کننده؛ CoE بسیار پائین)، اما درباره این یافته بسیار نامطمئن هستیم.
استنتگذاری ممکن است منجر به ایجاد تفاوتی اندک تا عدم تفاوت از نظر نیاز به مداخلات ثانویه شود (RR: 1.15؛ 95% CI؛ 0.39 تا 3.33؛ 10 مطالعه با 1435 شرکتکننده؛ CoE پائین)؛ این به معنای سه مداخله بیشتر به ازای هر 1000 شرکتکننده است (%95 CI؛ 13 کمتر تا 48 بیشتر).
پیامدهای ثانویه
استنتگذاری ممکن است نیاز به نارکوتیکها را کاهش میدهد (7 کارآزمایی با 830 شرکتکننده؛ CoE بسیار پائین)، اما درباره این یافته بسیار نامطمئن هستیم.
نرخهای عفونت مجاری ادراری (urinary tract infection; UTI) تا 90 روز احتمالا به طور معنیداری تفاوت ندارند (RR: 0.94؛ 95% CI؛ 0.59 تا 1.51؛ 10 کارآزمایی با 1207 شرکتکننده؛ CoE متوسط)؛ این به معنای سه مورد عفونت کمتر به ازای هر 1000 شرکتکننده است (%95 CI؛ 23 مورد کمتر تا 29 مورد بیشتر).
نرخهای تنگی اورترال تا 90 روز ممکن است به میزان اندکی کاهش پیدا کند (14 کارآزمایی با 1625 شرکتکننده؛ CoE بسیار پائین)، اما درباره این یافته بسیار نامطمئن هستیم.
نرخهای پذیرش در بیمارستان ممکن است به میزان اندکی کاهش یابد (RR: 0.70؛ 95% CI؛ 0.32 تا 1.55؛ 13 مطالعه با 1647 شرکتکننده؛ CoE پائین). این به معنای 15 مورد پذیرش کمتر به ازای هر 1000 شرکتکننده است (%95 CI؛ 33 مورد کمتر تا 27 مورد بیشتر).