سوال مطالعه مروری
ما میخواستیم بدانیم که آنتاگونیستهای ضد‐التهابی گیرنده لکوترین (leukotriene receptor antagonists; LTRAs) نشانهها را در بزرگسالان و کودکان مبتلا به اگزما (eczema) کاهش داده یا کیفیت زندگی را بهبود میبخشد؛ آنها ایمن هستند و میتوان آنها را به عنوان درمان جایگزین موثر برای اگزما توصیه کرد یا خیر. مطالعاتی را وارد کردیم که LTRAها را با درمانهای دیگر به تنهایی، مانند کورتیکواستروئیدهای موضعی (داروهای ضد‐التهابی استروئیدی (هورمون صناعی)) یا با دارونما (placebo) (درمان عینی اما غیر‐فعال) مقایسه کردند.
پیشینه
اگزما، که به نام «اگزمای آتوپیک» و «درماتیت» نیز نامیده میشود، یک بیماری شایع پوست خشک است. این وضعیت بسته به اینکه پوست چقدر خارش دارد یا قرمز است، چه مقدار از پوست تحت تاثیر قرار گرفته، و اینکه چه تاثیری بر زندگی روزمره دارد، میتواند خفیف، متوسط یا شدید باشد. اگزما گاهی به یک گروه از شرایط از جمله آسم مرتبط است. کورتیکواستروئیدها به عنوان یک درمان معمول مورد استفاده قرار میگیرند، اما درمان طولانیمدت میتواند منجر به عوارض جانبی ناخواستهای مانند نازک شدن پوست شود. نشان داده شده که LTRA نشانههای آسم را بهبود میبخشد و استفاده از آنها در اگزما باعث کاهش میزان استفاده از استروئیدها میشود. LTRAها در حال حاضر برای اگزما استفاده نمیشوند و این که برای این بیماری موثر هستند یا خیر، نامطمئن است.
ویژگیهای مطالعه
شواهد تا سپتامبر 2017 بهروز است. ما پنج مطالعه را با مجموع 202 شرکتکننده یافتیم (هر دو جنس). تمام شرکتکنندگان وارد شده مبتلا به اگزمای متوسط تا شدید بودند که توسط پزشک متخصص تشخیص داده شده بود. این مطالعات به مدت چهار تا هشت هفته ادامه داشتند. شرایط مطالعه در دو مطالعه نامشخص بود، در دو مطالعه به صورت چند‐مرکزی و در یک مطالعه به صورت تکمرکزی انجام شده بودند؛ مطالعات در اروپا و بنگلادش انجام شدند. تمام مطالعات از مونتهلوکاست LTRA؛ (LTRA montelukast)؛ در دوز 5 میلیگرمی یا 10 میلیگرمی استفاده کردند. فقط یک مطالعه شامل کودکان بود (31 شرکتکننده، سن 6 سال و بالاتر). محدوده سنی برای چهار مطالعه دیگر 16 تا 70 سال بود. درمان LTRA با دارونما یا درمان متعارف، که شامل درمانهای فعلی اگزما مانند کرمهای استروئیدی بود، مقایسه شد. برای ارزیابی تاثیر درمانها بر اگزمای شرکتکنندگان، از سیستمهای مختلف ارزیابی استفاده شد. دو مطالعه وارد شده توسط شرکت تولید کننده مونتهلوکاست حمایت مالی دریافت کردند.
نتایج کلیدی
محدود بودن دادههای موجود به این معنی است که ما قادر به نتیجهگیریهای جدی در مورد اثربخشی LTRA بر اگزما نبودیم. همانند سایر مرورهای انجام شده درباره این موضوع، این مرور بعید است که نحوه درمان اگزما را تغییر دهد زیرا هیچ شواهد قانع کنندهای وجود ندارد که نشان دهد مونتهلوکاست، تنها LTRAیی که میتواند ارزیابی شود، برای اگزما مفید است.
ما هیچ شواهدی را مبنی بر تفاوت بین مونتهلوکاست و دارونما از لحاظ بهبود شدت بیماری اگزما نیافتیم (شواهد با کیفیت پائین). هنگامی که مونتهلوکاست با درمان متعارف مقایسه شد، شرکتکنندگان یک مطالعه که از مونتهلوکاست استفاده کردند بهبود شدت بیماری را تجربه کردند، اما در مطالعه دیگر هیچ تفاوتی مشاهده نشد. در مورد این نتایج نامطمئن هستیم زیرا کیفیت شواهد بسیار پائین بود.
هیچ کدام از مطالعات کنترل طولانیمدت اگزما، استفاده از مرطوب کننده (نرم کننده)، یا کیفیت زندگی را بررسی نکردند.
ما هیچ شواهدی را مبنی بر اینکه مونتهلوکاست در مقایسه با دارونما باعث کاهش خارش یا کاهش نیاز به کرمهای استروئیدی در طول درمان شد نیافتیم (شواهد با کیفیت پائین). مطالعاتی که مونتهلوکاست را با درمانهای متعارف مقایسه کردند این پیامدها را ارزیابی نکردند.
شرکتکنندگان در چهار مطالعه دچار عوارض جانبی نشدند. در یک مطالعه که به مقایسه مونتهلوکاست با دارونما پرداخت، دو عارضه گزارش شده در گروه مونته لوکاست وجود داشت که منجر به خروج شرکتکننده از مطالعه شد: یک اپیزود از سپتیسمی (septicaemia) (عفونت خون) و یک اپیزود از سرگیجه. با این حال، روشن نیست که این عارضه مربوط به درمان مونتهلوکاست بوده یا خیر. عوارض جانبی خفیف دیگری نیز گزارش شد (به عنوان مثال سردرد، اختلالات مربوط به معده)، اما توسط شرکتکنندگان هر دو گروه گزارش شد. بنابراین، هیچ شواهدی را مبنی بر تفاوت بین مونتهلوکاست و دارونما یا درمانهای متعارف نیافتیم، اما این ارزیابی بر اساس شواهدی با کیفیت پائین است.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد برای همه نتایج به جز یک نتیجه کلیدی، که عبارت بود از تاثیر مونتهلوکاست بر «تغییر (بهبود) در شدت بیماری» در مقایسه با درمان معمول، پائین بود، کیفیت شواهد برای هر کدام بسیار پائین در نظر گرفته شد. به طور کلی، مطالعات بسیار کمی به بررسی سوال مرور ما پرداختند.
بسیاری از پیامدها، از جمله کنترل طولانیمدت ارزیابی نشدند و پیامدهایی که مورد ارزیابی قرار گرفتند شرکتکنندگان نسبتا کمی داشتند، که عمدتا بزرگسال بودند. این مطالعات صرفا بر اگزمای متوسط و شدید متمرکز بود و در رابطه با شرکتکنندگان یا محققانی که میدانستند چه درمانی دریافت کردهاند، نگرانیهایی وجود داشت.