دمای پذیرش نوزاد یک پیشبینی کننده بسیار قوی در تمام دوران بارداری است. هیپوترمی بلافاصله پس از تولد یک مسئله جهانی است، و اگر طولانیمدت باشد، با آسیب همراه خواهد بود. گرم نگه داشتن نوزادان پرهترم حتی در موارد توصیه شده در دستورالعملهای مراقبت حرارتی معمول در اتاق زایمان دشوار است.
ارزیابی اثربخشی و ایمنی مداخلات طراحی شده که برای پیشگیری از هیپوترمی در نوزادان پرهترم و/یا کموزن هنگام تولد در 10 دقیقه پس از تولد در اتاق زایمان ارائه شد، در مقایسه با مراقبتهای حرارتی معمولی یا هر نوع مداخله واحد/ترکیبی از مداخلات برای پیشگیری از هیپوترمی نوزادان پرهترم و/یا کموزن هنگام تولد در 10 دقیقه پس از تولد در اتاق زایمان.
ما از استراتژی جستوجوی استاندارد گروه نوزادان در کاکرین برای جستوجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Registre of Controlled Trails؛ شماره 5، 2016)؛ MEDLINE via PubMed (از 1966 تا 30 جون 2016)؛ Embase (از 1980 تا 30 جون 2016) و (CINAHL) Cumulative Indecx to Nursing and Allied Health Litreture (از 1982 تا 30 جون 2016) استفاده کردیم. ما همچنین پایگاههای اطلاعاتی کارآزماییهای بالینی، مجموعه مقالات کنفرانسها و فهرست منابع مقالات بازیابی شده را برای یافتن کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده و کارآزماییهای شبهتصادفیسازی شده جستوجو کردیم.
کارآزماییهایی که از تخصیصهای تصادفیسازی یا شبهتصادفیسازی شده برای بررسی مداخلات طراحی شده برای پیشگیری از هیپوترمی (جدای از مراقبتهای حرارتی «معمول») در 10 دقیقه نخست پس از تولد در اتاق زایمان برای نوزادان با سن حاملگی کمتر از 37 هفته بارداری و/یا وزن 2500 گرم یا کمتر در هنگام تولد استفاده کردند.
برای گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها ما از روشهای گروه نوزادان در کاکرین استفاده کردیم.
25 مطالعه که در 15 گروه مقایسهای معیارهای ورود را داشتند، به صورت زیر طبقهبندی شدند: موانع برای از دست دادن گرما (18 مطالعه)؛ منابع گرمایی خارجی (3 مطالعه)؛ و ترکیبی از مداخلات (4 مطالعه).
موانع برای از دست دادن حرارت
پوششها یا کیسههای پلاستیکی در برابر مراقبت معمول
پوششهای پلاستیکی درجه حرارت هسته بدن را در هنگام ورود به بخش مراقبتهای ویژه نوزادان (NICU) یا دو ساعت پس از تولد بهبود بخشید (میانگین تفاوت (MD): 0.58 درجه سانتیگراد؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.50 تا 0.66؛ 13 مطالعه؛ 1633 نوزاد) و نوزادان کمتری در هنگام پذیرش در NICU یا تا دو ساعت پس از تولد مبتلا به هیپوترمی شدند (خطر نسبی (RR) معمولی: 0.67؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.62 تا 0.72؛ خطر تفاوت (RD) معمولی: 0.25-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.29- تا 0.20-؛ تعداد مورد نیاز درمان برای یک پیامد مفید اضافی (NNTB):4 (95% فاصله اطمینان (CI): 4 تا 5؛ 10 مطالعه؛ 1417 نوزاد).
خطر ابتلا به هیپرترمی در هنگام پذیرش در NICU یا تا 2 ساعت پس از تولد در نوزادان گروه دارای پوشش افزایش یافت (RR معمولی: 3.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.05 تا 7.44؛ RD معمولی: 0.04؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 تا 0.06؛ تعداد مورد نیاز درمان برای یک پیامد مضر اضافی (NNTH): 25 (95% فاصله اطمینان (CI): 17 تا 50؛ 12 مطالعه؛ 1523 نوزاد). اما در کل، تعداد کمی از نوزادان دریافت کننده پوشش پلاستیکی در خارج از محدوده نورموترمیک قرار داشتند (RR معمولی: 0.75؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.69 تا 0.81؛ RD معمولی: 0.20-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.26- تا 0.15-؛ NNTB: 5 (%95 فاصله اطمینان (CI): 4 تا 7؛ 5 مطالعه؛ 1048 نوزاد).
شواهد برای نشان دادن اینکه پوششها یا کیسههای پلاستیکی به طور قابلتوجهی خطر مرگ را در طول مدت بستری در بیمارستان یا سایر موربیدیتیهای عمده را، به جز کاهش خطر خونریزی ریوی، کاهش میدهند، کافی نبود.
شواهد مربوط به شیوههای مربوط به جایگزینی در این رویکرد کلی هنوز در حال ظهور است و بر اساس یافتههای فقط یک یا دو مطالعه کوچک بنا شدهاند.
منابع خارجی گرما
شواهد مربوط به اثربخشی منابع خارجی گرما، از جمله مراقبت پوست به پوست (SSC) در مقابل مراقبت معمول (1 مطالعه؛ 31 نوزاد) و تشک حرارتی در مقابل مراقبت معمول (2 مطالعه؛ 126 نوزاد) در حال پیدایش هستند.
نشان داده شد که SSC در کاهش خطر هیپوترمی در مقایسه با مراقبتهای انکوباتور معمولی برای نوزادان با وزن ≥ 1200 و ≤ 2199 گرم در هنگام تولد اثربخش است (RR: 0.09؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 0.64؛ RD: 0.56-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.84- تا 0.27-؛ NNTB: 2 (%95 فاصله اطمینان (CI): 1 تا 4). تشکهای حرارتی (ترانسوارمر) بهطور قابلتوجهی نوزادان ≤ 1500 گرم را گرم نگه داشتند (MD: 0.65 درجه سانتیگراد؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.36 تا 0.94) و میزان بروز هیپوترمی را در هنگام پذیرش در NICU، بدون هیچ تفاوت معنیداری از نظر خطر هیپرترمی، کاهش دادند.
ترکیبی از مداخلات
دو مطالعه (77 نوزاد) تشکهای حرارتی را در مقابل پوشش یا کیسههای پلاستیکی برای نوزادان با سن بارداری 28 ≤ هفته مقایسه کردند. محققان هیچ تفاوت معنیداری را از نظر درجه حرارت هسته بدن یا در بروز هیپوترمی، هیپرترمی، یا درجه حرارت هسته بدن در خارج از دامنه نورموترمیک در هنگام پذیرش در NICU گزارش نکردند.
دو مطالعه اضافی (119 نوزاد) به مقایسه تشکهای حرارتی در مقابل کیسههای پلاستیکی به تنهایی برای نوزادان با سن بارداری < 31 هفته پرداختند. متاآنالیز (meta‐analysis) این دو مطالعه، بهبود دمای هسته بدن را در هنگام پذیرش در NICU یا تا دو ساعت پس از تولد نشان داد، اما افزایش هیپرترمی را نشان داد. دادهها هیچ تفاوتی را در خطر داشتن درجه حرارت هسته بدن در خارج از محدوده نورموترمیک در هنگام پذیرش در NICU و همچنین در خطر موربیدیتیهای گزارش شده دیگر نشان ندادند.
شواهد با کیفیت متوسط نشان میدهد که استفاده از پوشش یا کیسههای پلاستیکی در مقایسه با مراقبت معمول منجر به درجه حرارت بالاتری در هنگام پذیرش در NICUها با هیپوترمی کمتر، به ویژه در نوزادان بسیار نارس شد. تشکهای حرارتی و SSC همچنین خطر هیپوترمی را در مقایسه با مراقبت معمول کاهش دادند، اما یافتهها بر اساس دو یا چند مطالعه کوچک بود. برای پیشگیری از هیپرترمی ایاتروژنیک، به ویژه هنگامی که از مداخلات چندگانه بهطور همزمان استفاده میشود، باید احتیاط کرد. شواهد محدودی منفعت را نشان میدهند و هیچ مدرکی مرتبط با آسیب برای پیامدهای کوتاهمدت موربیدیتی بیشتر ناشی از هیپوترمی، از جمله آسیب عمده مغز، دیسپلازی برونکوپولمونری، رتینوپاتی حاصل از تولد نارس، انتروکولیت نکروزان و عفونت بیمارستانی وجود ندارد.
بسیاری از مطالعات مشاهدهای افزایش مرگومیر را بین نوزادان پرهترم هیپوترمیک در مقایسه با نوزادانی که دارای نرموترمی پایدار هستند نشان دادهاند، اما هنوز هم شواهد برای نشان دادن اینکه این مداخلات خطر مرگومیر را در بیمارستان در همه گروههای مقایسه کاهش میدهند، کافی نیست. هیپوترمی ممکن است نشانگر بیماری و پیامدهای ضعیفتر از طریق ارتباط، نه از طریق علیت، باشد.
محدودیتهای این مرور عبارت بودند از تعداد کم مطالعات شناسایی شده؛ اندازه کوچک نمونه؛ و تغییرات در روشها و تعاریف مورد استفاده برای هیپوترمی، هیپرترمی، نورموترمی، مراقبت معمول و موربیدیتی، همراه با عدم توانایی تشخیص اثرات بر موربیدیتی و مرگومیر در اکثر گروههای مقایسه. مطالعات آینده باید: برای تشخیص پیامدهای نادرتر دارای توان آزمون کافی باشند؛ تعاریف استاندارد شده را برای موربیدیتی اعمال کنند؛ بر پیامدهای بلندمدتتر، به ویژه پیامدهای تکامل رشد عصبی تمرکز کنند.