داروهای بیهوشی طی بیهوشی عمومی، طبق پاسخ سمپاتیک یا سوماتیک (جسمی) به محرکهای عمل تیتر میشوند. اکنون این امکان وجود دارد که با استفاده از الکتروانسفالوگرافی (EEG) عمق بیهوشی را اندازهگیری کرد. در انتروپی، که یک کنترل بر پایه EEG است، میتوان با استفاده از نواری از الکترودها که روی پیشانی قرار داده میشوند، عمق بیهوشی را ارزیابی کرد و در حین عمل نیز میتواند راهنمایی برای تجویز داروهای بیهوشی باشد.
هدف اولیه این مطالعه مروری بررسی کارایی انتروپی در سرعت بخشیدن بازگشت به حالت اولیه (ریکاوری) پس از بیهوشی عمومی بود. همچنین خواستار ارزیابی میزان مرگ و میر طی 24 ساعت، 30 روز و یک سال پس از بیهوشی عمومی با انتروپی بودیم.
اهداف ثانویه عبارت بودند از بررسی اثرات انتروپی بر پیشگیری از به یاد آوردن وقایع حین عمل (هوشیاری) با بیهوشی عمومی پس از عمل جراحی، کاهش میزان داروهای بیهوشی استفاده شده، کاهش هزینه بیهوشی با کاهش زمان رسیدن به آمادگی جهت ترخیص از واحد مراقبت پس از بیهوشی (PACU).
ما در منابع زیر به پژوهش پرداختیم: پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبت شده کاکرین (Cochrane Central Register of Controlled Trials) در (CENTRAL؛ شماره 10، 2014)؛ MEDLINE via Ovid SP (از 1990 تا سپتامبر 2014) و EMBASE via Ovid SP (از 1990تا سپتامبر 2014). ما مجددا در ژانویه 2016 در CENTRAL و MEDLINE و EMBASE از طریق Ovid SP به جستوجو پرداختیم. ما یک مطالعه جدید و مناسب را به لیست «مطالعات در صف انتظار» اضافه کرده و اطلاعات آن را در بهروزرسانی مطالعه مروری به یافتههای اصلی این مطالعه مروری اضافه خواهیم کرد.
ما کارآزماییهای تصادفی سازی و کنترل شده (RCTs؛ Randomized Controlled Trials) را که در بزرگسالان و کودکان (بزرگتر از 2 سال) انجام شده بودند انتخاب کردیم که در یک بازوی درمانی آنها از انتروپی و در بازوی دیگر از عملکرد استاندارد (افزایش ضربان قلب، فشار متوسط شریانی، اشکریزش، پاسخ به محرکهای آزار دهنده جراحی) برای تعیین دوز داروی بیهوشی استفاده شده بود. همچنین کارآزماییهایی با یک بازوی درمانی سوم شناسایی کردیم که در آنها از یک کنترل EEG دیگر، یعنی ایندکس دوطیفی (Bispectral index; BSI) برای ارزیابی عمق بیهوشی استفاده شده بود.
ما از روشهای استاندارد روش شناسی مدنظر کاکرین استفاده کردیم. دو نویسنده مطالعه مروری به طور مستقل از هم به استخراج اطلاعات روش شناسی کارآزماییها و نیز دادههای مربوط به پیامدها در کارآزماییهایی که واجد شرایط برای ورود به مطالعه بودند، پرداختند. تمامی تجزیه و تحلیلها براساس تمایل به درمان انجام گرفتند. در مواردی که ناهمگونی وجود داشت، از یک مدل با اثر تصادفی استفاده کردیم. ما در ارزیابی کیفیت کلی شواهد برای هر پیامدی که در اطلاعات ادغام شده RCTها وجود داشت، به علت وجود محدودیتهای مطالعاتی جدی (خطر سوگیری (Bias)، پیچیدگی شواهد، وجود تناقضات مهم و قابلتوجه، نادرستی تاثیرات یا سوگیری انتشار بالقوه) سطح کیفیت را از «کیفیت بالا» یک درجه (یا در مواردی که محدودیتهای بسیار جدی وحود داشت، دو درجه) تنزل دادیم.
ما 11 RCT با (962 شرکت کننده) شناسایی کردیم. هشت RCT (با 762 شرکت کننده) بزرگسالان (18 تا 80 سال)، دو RCT (با 128 شرکت کننده) کودکان و یک RCT (با 72 شرکتکننده) بیماران 60 تا 75 سال را بررسی کرده بود. طبق برآورد ما، از این 11 مطالعه، سه مورد خطر سوگیری پائین و 8 RCT باقیمانده خطر سوگیری نامشخص یا بالا داشتند.
شش RCT با (383 شرکت کننده) زمان به دست آوردن هوشیاری را پس از قطع داروی بیهوشی، که از پیامدهای اولیه بود، ارزیابی کرده بودند. در گروه انتروپی یک کاهش زمانی در مقایسه با گروه عملکرد استاندارد وجود داشت (میانگین تفاوت (MD)؛ 5.42 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 8.77 - تا 2.08 - ؛ شواهد با کیفیت متوسط). در رابطه با این پیامد یک ناهمگونی وجود داشت، وقتی تجزیه و تحلیل زیرگروهی انجام دادیم، مشخص شد این مساله به علت مطالعاتی است که شرکتکنندگان آنها تحت جراحیهای ماژور و طولانی قرار گرفته بودند (پیوند بایپس عروق کرونر با استفاده از پمپ، جراحی اورولوژیک ماژور).
میانگین تفاوت برای زمان بدست آوردن هوشیاری برای 4 مطالعه با پروسههای گردشی (ambulatory procedures) 3.20 - دقیقه بود (95% فاصله اطمینان (CI): 3.94 - تا 2.45-). هیچ مطالعهای دیگر پیامد اولیه را یعنی مرگ و میر طی 24 ساعت، 30 روز و یک سال با استفاده از انتروپی گزارش نکرده بود.
8 کارآزمایی (797 شرکتکننده) به یادآوردن وقایع حین عمل را پس از جراحی (هوشیاری) که از پیامدهای ثانویه بود، در گروههای انتروپی و عملکرد استاندارد مقایسه کرده بودند. هوشیاری فقط در یک بیمار با گروه عملکرد استاندارد گزارش شده بود که به دست آوردن یک برورد معنیدار را از سودمندی انتروپی مشکل میکند. کیفیت شواهد متوسط بود.
تمامی 11 RCT میزان داروی بیهوشی استفاده شده بین گروههای انتروپی و عملکرد استاندارد را مقایسه کرده بودند. 6 RCT مقدار پروپوفول، 4 RCT مقدار سووفلوران (sevoflurane) و یک مطالعه نیز مقدار ایزوفلوران استفاده شده را بین گروهها مقایسه کرده بودند. تجزیه و تحلیل 3 مطالعه (166 شرکتکننده) نشان داد میانگین تفاوت مصرف پروپوفول بین گروه انتروپی و گروه کنترل mcg/kg/min11.56 - است (95% فاصله اطمینان (CI): 24.05 - تا 0.92). کیفیت شواهد پایین بود. تجزیه و تحلیل دو مطالعه دیگر (156 شرکتکننده) نشان میداد که میانگین تفاوت مصرف سووفلوران در گروه انتروپی در مقایسه با گروه کنترل mL 3.42 - بود (95% فاصله اطمینان (CI): 6.49 - تا 0.35 - ). کیفیت شواهد متوسط بود.
هزینه بیهوشی عمومی را که از پیامدهای ثانویه بود، هیچ کارآزمایی گزارش نکرده بود.
3 کارآزمایی (170 شرکتکننده) میانگین تفاوت زمان رسیدن به آمادگی را جهت ترک PACU، بین گروه انتروپی در مقایسه با گروه کنترل برآورد کرده بودند (MD: 5.94 - دقیقه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 16.08 - تا 4.20؛ کیفیت شواهد: پایین). در نتایج ناسازگاری وجود داشت که مربوط به تفاوت در تکنیک بیهوشی (بیهوشی عمومی بر پایه پروپوفول) در یک مطالعه بود. دو مطالعه دیگر از بیهوشی عمومی مبتنی بر ماده فرار (volatile-based) استفاده کرده بودند. در این دو مطالعه میانگین تفاوت در زمان رسیدن به آمادگی جهت ترک PACU عدد 4.17 - دقیقه بود (95% فاصله اطمینان (CI): 6.84 - تا 1.51 - ).
شواهد مربوط به زمان بازگشت به هوشیاری، یادآوری وقایع حین عمل و کاهش مصرف داروهای بیهوشی استنشاقی کیفیتی متوسط داشتند. کیفیت شواهد مربوط به کاهش میزان مصرف داروهای داخل وریدی (پروپوفول) و نیز زمان به دست آوردن آمادگی جهت ترک PACU پایین بود. از آنجایی که دادهها محدود بودند، لازم است جهت اثبات سودمندی بیهوشی با انتروپی، مطالعات بیشتر با تعداد بالاتری از شرکتکنندگان انجام شوند.
برای ارزیابی تاثیر نظارت با انتروپی بر مسایل مهمی چون مرگ و میر در کوتاهمدت و طولانیمدت و نیز هزینه بیهوشی عمومی، به مطالعات بیشتری نیاز است.