پیشینه
این نسخه بهروزرسانی از مرور منتشرشده پیشین در بانک اطلاعاتی مرورهای کاکرین 2014، شماره 4 درباره داروهای غیر‐استروئیدی ضد‐التهابی (NSAIDs) برای القای بازگشت و پیشگیری از پیشرفت نئوپلازی داخل اپیتلیالی دهانه رحم (cervical intraepithelial neoplasia; CIN) است. نئوپلازی داخل اپیتلیالی دهانه رحم (CIN)، یک عارضه پیشسرطانی شایع دهانه رحم مرتبط با HPV (ویروس پاپیلومای انسانی) است که میتواند در هر فردی رخ دهد، اما معمولا در زنان جوانتری که مایل به حفظ باروری خود دارند، یافت میشود و درمان آن اغلب دربرگیرنده اکسیزیون (برش) با جراحی است. CIN میتواند به سرطان مهاجم دهانه رحم تبدیل شود. CIN بهوسیله غربالگری شناسایی شده و با برداشتن دهانه رحم از طریق جراحی توسط برش جراحی یا تخریب سلولهای پوشاننده سرویکس توسط لیزر درمانی، گرم کردن، یا فریز کردن قابل درمان است. با آنکه این درمان در اکثریت موارد مؤثر است، جراحی میتواند موجب اثرات ناخواسته فوری مانند خونریزی و عفونت یا عوارض تأخیری از جمله مشکلات چرخههای قاعدگی ناشی از زخم شدن سرویکس و زایمان زودهنگام شود.
نشان داده شده که NSAIDها، از ابتلا به سرطان روده بزرگ و سایر ارگانها پیشگیری میکنند، اما همراه با بعضی عوارض جانبی ناخواسته بهویژه بر قلب و عروق خونی هستند. اگرچه روفکوکسیب (rofecoxib)، که در یکی از این مطالعات استفاده شده بود، در 2004 از بازار جمعآوری شده، میتواند امکان درمان را با سایرNSAIDها روشن سازد.
ما میخواستیم بدانیم که استفاده از NSAIDs برای زنان مبتلا به CIN میتواند بازگشت را القا کرده یا از پیشرفت به سمت سرطان دهانه رحم بدون خطر غیرضروری یا عوارض جانبی پیشگیری کند یا خیر.
هدف مطالعه مروری
تعیین سودمندی درمان CIN با داروهای ضد‐التهابی غیر‐استروئیدی (non‐steroidal anti‐inflammatory drugs; NSAIDs) مانند سلکوکسیب (celecoxib) برای ایجاد بازگشت یافتههای غیرطبیعی و اجتناب از انجام اعمال جراحی.
ویژگیهای مطالعه
ما سه مطالعه تصادفیسازی شده را شامل 171 زن بالای 18 سال مبتلا به CIN متوسط یا شدید تا آگوست 2017 شناسایی کردیم. کارآزماییها از جون 2005 تا اپریل 2012، جون 2002 تا اکتبر 2003، و می تا اکتبر 2004 انجام شده بودند. یکی از آنها پیش از اتمام متوقف شده بودند. زنان انتخاب شده، سلکوکسیب یا روفکوکسیب را در مقابل دارونما (placebo) (قرص شکر) بهصورت روزانه از راه خوراکی برای یک دوره سه تا شش ماه دریافت کرده بودند.
نتایج اصلی
با اضافه کردن کارآزمایی سوم به این مرور، اکنون تعداد کافی از بیماران در این مرور برای استنتاج اینکه NSAIDها دارای تأثیری حداقلی نسبت به دارونما در ایجاد بازگشت CIN است، وجود دارد. هیچ بیماری به سرطان دهانه رحم مهاجم پیشرفت نکرده و در مجموع، دارو در مقایسه با دارونما بهخوبی تحمل شده بود.
کیفیت شواهد
به نظر میرسد این مطالعات بهخوبی انجام شدهاند. برخی پرسشها در ارتباط با کیفیت شواهد مربوط به پنهانسازی و زنانی که مطالعه را پیش از تکمیل داروهای تخصیصیافته ترک کرده بودند، وجود دارند. بنابراین ما نتیجه گرفتیم که قطعیت (کیفیت) شواهد، در حد متوسط بوده است. اطلاعات کافی برای ارزیابی دقت گزارشدهی اطلاعات وجود داشت. امکان دارد که مطالعات ناقص و گزارش نشده دیگری وجود داشته باشد که شناسایی نشدند.
نتیجهگیری
منابع موجود در حال حاضر نشان میدهد که هیچ داده متقاعد کنندهای مبنی بر اینکه NSAIDها، درمانی برای CIN هستند، وجود ندارد.