این جستوجو 13 مطالعه را علاوه بر دو مطالعه در نسخه قبلی مرور سیستماتیک ما شناسایی کرد. بهطور کلی، دادههای 15 کارآزمایی را با 33,970 نفر وارد کردیم. ارزیابی خطر سوگیری (Risk of bias) را برای همه مطالعات تکمیل کردیم. خطر سوگیری در چهار کارآزمایی پائین بود، زیرا در معرض خطر پائین سوگیری در همه حوزههای کلیدی بودند (تولید تصادفی توالی (random sequence generation)، پنهانسازی تخصیص (allocation concealment)، کورسازی (blinding)، گزارشدهی انتخابی پیامد (selective outcome reporting) و دادههای ناقص پیامد (incomplete outcome data))، حتی اگر که برخی از آنها توسط صنعت داروسازی تامین مالی شده بودند.
تجزیهوتحلیل نشان داد که هیچ تفاوتی در اثربخشی آسپرین به علاوه کلوپیدوگرل در پیشگیری از مورتالیتی قلبیعروقی (RR: 0.98؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.10؛ 31,903 شرکتکننده؛ 7 مطالعه؛ کیفیت شواهد متوسط)، و شواهدی از تفاوت در مورتالیتی به هر علتی (RR: 1.05؛ 95% CI؛ 0.87 تا 1.25؛ 32,908 شرکتکننده؛ 9 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین) وجود نداشت.
خطر پائینتری از انفارکتوس میوکارد کشنده و غیر‐کشنده با کلوپیدوگرل به علاوه آسپرین در مقایسه با آسپرین به علاوه دارونما یا فقط آسپرین وجود داشت (RR: 0.78؛ 95% CI؛ 0.69 تا 0.90؛ 16,175 شرکتکننده؛ 6 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط). کاهش اندکی در خطر وقوع استروک کشنده و غیر‐کشنده دیده شد (RR: 0.73؛ 95% CI؛ 0.59 تا 0.91؛ 4006 شرکتکننده؛ 5 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط).
با این حال، خطر بالاتری از خونریزی عمده با کلوپیدوگرل به علاوه آسپرین در مقایسه با آسپرین به علاوه دارونما یا آسپرین تنها (RR: 1.44؛ 95% CI؛ 1.25 تا 1.64؛ 33,300 شرکتکننده؛ 10 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط) و خونریزی خفیف (RR: 2.03؛ 95% CI؛ 1.75 تا 2.36؛ 14,731 شرکتکننده؛ 8 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط) دیده شد.
بهطور کلی، انتظار میرود در هر 1000 بیمار تحت درمان با درمان ترکیبی در یک دوره پیگیری با میانه 12 ماه، از 13 مورد انفارکتوس میوکارد و 23 مورد استروک ایسکمیک پیشگیری شود، اما 9 مورد خونریزی عمده و 33 خونریزی خفیف در طول یک دوره پیگیری با میانه به ترتیب 10.5 ماه و 6 ماه ایجاد میشود.