مراقبت انتقالی (transitional care) برای تداوم مراقبت هنگام انتقال بیماران بین مراحل و مراکز مختلف مراقبت ارائه میشود. تفاوتهای دارویی ناشی از انتقال مراقبت بسیار شایع و مرتبط با عوارض جانبی دارو (ADE ؛Adverse Drug Events) (به عنوان مثال، بستری مجدد در بیمارستان) گزارش شدهاند.
تلفیق دارویی (medication reconciliation) فرایندی برای پیشگیری از بروز خطاهای دارویی در مراحل انتقال است. تلفیق شامل ایجاد فهرست کاملی از داروهای فردی، کنترل دقت آنها، تطبیق و مستندسازی هر گونه تغییر است. علیرغم اینکه تلفیق یک جنبه کلیدی در ایمنی بیمار است، فقدان توافق و شواهد در مورد مؤثرترین روشهای اجرای تلفیق باقیمانده و پیش از پذیرش گسترده، تقویت شواهد پایه درخواست شده است.
ارزیابی اثر تلفیق دارویی بر اختلافات دارویی، پیامدهای مرتبط با بیمار و استفاده از مراقبتهای سلامت در افراد دریافت کننده این مداخله در طول انتقال مراقبت در مقایسه با افرادی که تلفیق دارویی دریافت نمیکنند.
ما در تاریخ 18 ژانویه 2018 به جستوجو در CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ 7 پایگاه اطلاعاتی دیگر و 2 مرکز ثبت کارآزمایی، همراه با کنترل منابع، جستوجوی استنادی، جستوجوهای متون خاکستری پرداختیم و برای شناسایی مطالعات اضافی با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
ما فقط کارآزماییهای تصادفیسازیشده را انتخاب کردیم. مطالعات مناسب، به توصیف مداخلات انجامشده در موسسه برای تعریف بهبود مراقبتهای سلامت از تلفیق دارویی با هدف در برگرفتن تمام بیماران تجربهکننده انتقال مراقبت در مقایسه با مراقبت استاندارد در آن موسسه پرداختند. مطالعات انتخاب شده باید اختلافات دارویی را به عنوان یک پیامد گزارش کنند.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم عناوین و خلاصه مقالات را غربالگری کردند، مطالعات را از نظر مناسب بودن بررسی، و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی و دادهها را استخراج کردند. برآوردهای خاص مطالعه، با استفاده از مدل اثرات تصادفی برای به دست آوردن برآوردهای خلاصه مربوط به اثر و 95% فاصله اطمینان (CI) گردآوری شد. ما از رویکرد GRADE (نظام درجه بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه ها) برای ارزیابی اطمینان کلی شواهد برای هر پیامد گردآوری شده استفاده کردیم.
ما 25 کارآزمایی تصادفیسازی شده را شامل 6995 شرکتکننده شناسایی کردیم. تمام مطالعات در بیمارستان یا مراکز بلافاصله مرتبط با آنها در هشت کشور انجام شدند. 23 مطالعه ارائهدهندهگرا (به واسطه داروساز) و دو مطالعه ساختاری (ابزار تلفیق الکترونیکی و ثبت تغییرات پزشکی) بودند. نتایج حاصل از 20 مطالعه که به مقایسه مداخلات تلفیق دارویی با مراقبتهای استاندارد در شرکتکنندگان دارای حداقل یک اختلاف دارویی پرداختند، خطر نسبی (RR): 0.53 را نشان دادند (95% فاصله اطمینان (CI): 0.42 تا 0.67؛ 4629 شرکتکننده). قطعیت شواهد مربوط به این پیامد بسیار پایین و بنابراین اثر تلفیق دارویی بر کاهش اختلافات نامطمئن بود.
از آنجایی که قطعیت شواهد برای هر دو پیامد بسیار پایین بود، به این ترتیب، اثر تلفیق بر تعداد اختلافات گزارش شده در هر شرکتکننده (میانگین تفاوت (MD): 1.18-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.58- تا 0.23؛ 4 مطالعه؛ 1963 شرکتکننده)، و تاثیر آن بر تعداد اختلافات دارویی در هر داروی شرکتکننده نیز نامطمئن بود (RR: 0.13؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 1.29؛ 2 مطالعه؛ 3595 شرکتکننده).
با توجه به قطعیت بسیار پایین شواهد موجود، با عدم اطمینان دوباره به اثر آن بر ADE (RR: 1.09؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.91 تا 1.30؛ 4 مطالعه؛ 1363 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت پایین)، تلفیق ممکن است اثر کوچکی بر عوارض جانبی قابل پیشگیری دارو (PADEs؛ Preventable Adverse Drug Events) داشته باشد یا تاثیری نداشته باشد (RR: 0.37؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.09 تا 1.57؛ 3 مطالعه؛ 1253 شرکتکننده). شواهد مربوط به تأثیر مداخلات بر استفاده از مراقبتهای سلامت متناقض بود؛ احتمالا از نظر پذیرش مجدد برنامهریزی نشده در بیمارستان، هنگامی که به تنهایی گزارش شد، تفاوت کمی ایجاد کند یا تفاوتی ایجاد نکند (RR: 0.72؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.44 تا 1.18؛ 5 مطالعه؛ 1206 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت متوسط)، و تأثیر نامطمئنی بر اندازهگیری مرکب از استفاده از بیمارستان داشت (بخش اورژانس، پذیرش مجدد در بیمارستان RR: 0.78؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.50 تا 1.22؛ 4 مطالعه؛ 597 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پایین).
تأثیر مداخلات تلفیق دارویی، به ویژه مداخلات مربوط به داروساز، بر اختلافات دارویی، به دلیل بسیار پایین بودن قطعیت شواهد نامطمئن است. در مورد تاثیر مداخلات بر پیامدهای بالینی ثانویه از جمله ADE ها، PADEها و استفاده از مراقبتهای سلامت نیز عدم قطعیت وجود داشت.