سوال مطالعه مروری
اثرات درمانهای دارویی و غیردارویی بر خستگی در افراد مبتلا به بیماری التهابی روده (IBD) در مقایسه با عدم درمان، دارونما (placebo) (به عنوان مثال قرص قند) یا مقایسه فعال (به عنوان مثال درمان موثر شناخته شده) چیست؟
پیشینه
IBD یک بیماری مادامالعمر است که باعث التهاب و زخم در روده میشود. بیماری کرون و کولیت اولسراتیو دو نوع اصلی IBD هستند. افرادی که با IBD زندگی میکنند اغلب دچار خستگی میشوند، که میتواند تاثیری منفی و سنگین بر کیفیت زندگی آنها داشته باشد. درمانهای متفاوتی مانند داروها و ورزش میتوانند خستگی را بهبود بخشند. با این حال، مشخص نیست که اثرات چنین درمانهایی روی خستگی در IBD چه هستند. این مرور، شواهد موجود را در مورد اثربخشی درمان روی خستگی در IBD ارایه میدهد.
تاریخ جستوجو
جستوجوهای گسترده از آغاز تا جولای 2018 انجام شد. جستوجوی بیشتر در اکتبر 2019 انجام شد.
ویژگیهای مطالعه
چهارده مطالعه (3741 شرکتکننده مبتلا به IBD) واجد معیارهای ورود بودند. نه کارآزمایی دارویی مختلف، چهار کارآزمایی غیردارویی و یک کارآزمایی چند حالتی در این مرور گنجانده شدند. سی مطالعه در حال انجام نیز شناسایی شدند و پنج مطالعه در انتظار طبقهبندی هستند. در فقط چهار کارآزمایی، مدیریت خستگی هدف مداخله بود. در کارآزماییهای باقیمانده، مداخلات با هدف مدیریت علایم دیگر از جمله خستگی انجام شدند. دادههای خستگی در چهارده کارآزمایی موجود نبودند، بنابراین، یافتههای این مرور بر مبنای 1344 شرکتکننده از نه کارآزمایی قرار دارند. اکثر مطالعات حجم نمونه کوچکی داشته و شواهد کیفیت پایین یا بسیار پائینی داشتند.
نتایج کلیدی و کیفیت شواهد
شواهد نشان میدهند که طب سوزنی الکتریکی (electroacupuncture) ممکن است منجر به کاهش زیادی در خستگی در مقایسه با کنترل و طب سوزنی الکتریکی ساختگی شود، با این حال، قطعیت کلی شواهد به دلیل دادههای پراکنده پایین است. هیچ حادثه جانبی گزارش نشد، به جز یک مورد عارضه جانبی در گروه طب سوزنی ساختگی.
ما در مورد تاثیر درمان شناختی رفتاری و درمان با تمرکز بر راهحل (solution‐focused therapy) بسیار نامطمئن هستیم، زیرا کیفیت شواهد بسیار پایین است.
یک مطالعه کوچک نشان داد که توصیه به انجام فعالیت فیزیکی علاوه بر امگا 3 و نیز توصیه به انجام فعالیت فیزیکی به علاوه دارونما (placebo) ممکن است خستگی را در مقایسه با عدم توصیه به انجام فعالیت فیزیکی به همراه امگا 3 کاهش دهد. عوارض جانبی در تمام گروههای فعالیت فیزیکی مشابه بود، هرچند عوارض جانبی بیشتری در گروه عدم توصیه به انجام فعالیت فیزیکی به همراه امگا 3 گزارش شد. حوادث جانبی عمدتا عوارض خفیف دستگاه گوارش مانند اسهال و نفخ بودند.
در مقایسه با دارونما، داروی آلیموماب (alimumab) با دوز 40 میلیگرم که یک هفته در میان تجویز میشود، ممکن است خستگی را در بیماران مبتلا به بیماری کرون متوسط تا شدید، که به درمان با آدالیموماب (adalimumab) پاسخ دادهاند، کاهش دهد، اما شواهد بسیار نامشخص هستند. افرادی که آدالیموماب را با دوز 40 میلیگرم در هفته مصرف میکنند، در مقایسه با بیمارانی که دارونما مصرف میکنند، کمتر دچار عوارض جانبی جدی یا خروج از مطالعه به دلیل عوارض جانبی میشوند.
شواهد نشان میدهند که فریک مالتول (ferric maltol) منجر به افزایش اندکی در خستگی در شرکتکنندگان مبتلا به بیماری کرون و کولیت اولسراتیو، در دوره بهبود یا با فعالیت خفیف تا متوسط بیماری میشود. پس از 12 هفته درمان با فریک مالتول، خستگی کمتری در گروه دارونما در مقایسه با گروه درمان گزارش شد، با این حال، کیفیت شواهد پایین است.
نتیجهگیری
اثرات مداخلات برای مدیریت خستگی در IBD نامشخص بوده و شواهد محدودی در این زمینه در دسترس هستند. هیچ نتیجهگیری محکمی را در رابطه با مزایا و آسیبها (به عنوان مثال عوارض جانبی) نمیتوان داشت، مطالعات با کیفیت بالا، با تعداد بیشتری از شرکتکنندگان، برای تعیین تاثیر بالقوه درمانها بر خستگی در IBD مورد نیاز است. مطالعات آینده باید خستگی را به عنوان یک پیامد اولیه ارزیابی کنند، به طور خاص برای مدیریت خستگی طراحی شده باشند و جمعیتهای خاص IBD را مورد هدف قرار دهند.