سوال مطالعه مروری
شواهد مرتبط با تاثیرات هر نوع درمان به کار برده شده را برای پیشگیری یا درمان کمردرد، درد لگن یا هر دو در دوران بارداری بررسی کردیم. همچنین میخواستیم بدانیم که درمانها باعث کاهش ناتوانی یا مرخصی استعلاجی میشوند یا خیر، و اینکه درمانها عوارض جانبی برای زنان باردار ایجاد میکنند یا خیر.
پیشینه
درد در پائین کمر، لگن، یا هر دو، یک شکایت شایع در دوران بارداری است و اغلب با پیشرفت بارداری بدتر میشود. این درد میتواند فعالیتهای روزانه، کار و خواب را در زنان باردار مختل کند. ما میخواستیم بدانیم که هرگونه درمان یا ترکیبی از درمانها برای زنان بارداری که این شکایات را دارند، بهتر از مراقبتهای معمول پرهناتال هستند یا خیر.
ویژگیهای مطالعه
شواهد تا 19 ژانویه 2015 بهروز است. تعداد 34 مطالعه تصادفیسازی شده را در این مرور بهروز شده، با 5121 زن باردار، 16 تا 45 سال، وارد کردیم. زنان در هفتههای 12 تا 38 بارداری قرار داشتند. مطالعات درمانهای مختلفی را برای زنان باردار مبتلا به کمردرد، درد لگن یا هر دو نوع درد بررسی کردند. همه درمانها به مراقبتهای معمول پرهناتال اضافه شدند، و در 23 مطالعه با مراقبتهای معمول پرهناتال بهتنهایی مقایسه شدند. مطالعات نشانههای زنان را، اعم از دردی که خودشان گزارش کردند و مرخصی استعلاجی تا نتایج تستهای خاص، به روشهای مختلفی اندازهگیری کردند.
نتایج کلیدی
کمردرد
هنگامی که نتایج هفت مطالعه (645 زن) را ترکیب کردیم که ورزش روی زمین را با مراقبتهای معمول پرهناتال مقایسه کردند، به این نتیجه رسیدیم که مداخلات ورزشی (به مدت پنج تا 20 هفته) سطح کمردرد و ناتوانی زنان را بهبود میبخشد.
درد لگن
برای درمان درد لگن شواهد کمتری وجود دارد. دو مطالعه دریافتند زنانی که در ورزش گروهی شرکت کرده و اطلاعاتی را در مورد مدیریت دردشان دریافت کردند، هیچ تفاوتی را در درد لگن خود نسبت به زنانی که تحت مراقبتهای معمول پرهناتال بودند، گزارش نکردند.
کمردرد و درد لگن
نتایج چهار مطالعه روی هم (1176 زن) نشان دادند که یک برنامه ورزشی هشت تا 12 هفتهای، تعداد زنانی را که درد کمر و لگن را گزارش کردند، کاهش میدهد. در دو مطالعه (1062 زنان)، ورزش روی زمین در شکلهای مختلف، مرخصی استعلاجی مرتبط با کمردرد و درد لگن را کاهش داد.
با این حال، دو مطالعه دیگر (374 زن) نشان دادند که ورزش گروهی به همراه دریافت اطلاعات در پیشگیری از درد کمر یا لگن، نسبت به مراقبتهای معمول پرهناتال بهتر نیست.
تعدادی از مطالعات تکی هم وجود داشتند که انواع درمانها را تست کردند. یافتهها نشان میدهند که درمان کرانیوساکرال (craniosacral)، درمان دستکاری استخوان (osteomanipulative) یا یک مداخله چند‐وجهی (درمان دستی، ورزش و آموزش) ممکن است مزیتی به همراه داشته باشند.
در جایی که به عوارض جانبی اشاره شد، هیچ عارضه جانبی ماندگاری در هیچ یک از مطالعات وجود نداشت.
کیفیت شواهد و نتیجهگیریها
شواهدی با کیفیت پائین وجود دارد که، ورزش باعث بهبود درد و ناتوانی در زنان مبتلا به کمردرد میشود و شواهدی با کیفیت متوسط بیان میکنند که ورزش منجر به کمتر شدن مرخصی استعلاجی و کمتر شدن تعداد زنانی میشود که همزمان مبتلا به کمردرد و درد لگن هستند. پائین بودن سطح کیفیت شواهد به دلیل مشکلاتی در طراحی مطالعات، تعداد کم زنان و متنوع بودن نتایج است. به همین دلیل معتقدیم که مطالعات آینده به احتمال بسیار زیاد نتیجهگیریهای ما را تغییر خواهند داد. شواهدی با کیفیت خوب به اندازه کافی وجود ندارد که بتوانیم با قاطعیت درباره درمانهایی برای حل این شکایات تصمیم بگیریم.