فلگمون و آبسه آپاندیس (appendiceal phlegmon and abscess)، %2 تا 10% از موارد آپاندیسیت حاد (appendicitis) را تشکیل میدهد. افرادی که مبتلا به فلگمون و آبسه آپاندیس هستند، معمولا برای رهایی از علائم بیماری و جلوگیری از بروز عواقب آن به آپاندکتومی (appendicectomy) نیاز دارند. زمان آپاندکتومی برای فلگمون و آبسه آپاندیس محل بحث است.
ارزیابی اثرات آپاندکتومی زودهنگام در مقابل آپاندکتومی تاخیری برای فلگمون و آبسه آپاندیس، از لحاظ موربیدیتی (morbidity) و مرگومیر (mortality) کل.
ما در کتابخانه کاکرین (CENTRAL؛ 2016، شماره 7)، MEDLINE Ovid (1950 تا 23 آگوست 2016)، Embase Ovid (1974 تا 23 آگوست 2016)، Science Citation Index Expanded (1900 تا 23 آگوست 2016)، و پایگاه اطلاعات منابع زیستپزشکی چین (CBM) (1978 تا 23 آگوست 2016) جستوجو کردیم. ما همچنین برای دستیابی به کارآزماییهای در حال اجرا، در پورتال جستوجوی پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (23 آگوست 2016) و ClinicalTrials.gov (23 آگوست 2016) جستوجو کردیم.
ما تمامی کارآزماییهای مجرد، کنترل و تصادفیسازی شده خوشهای را که به مقایسه آپاندکتومی زودهنگام در مقابل آپاندکتومی تاخیری در افراد مبتلا به فلگمون و آبسه آپاندیس پرداخته بودند، فارغ از زبان و وضعیت انتشار یا سن مشارکتکنندگان آنها وارد مرور کردیم.
دو نویسنده مرور بهصورت مستقل به شناسایی کارآزماییها برای ورود به مرور، گردآوری دادهها، و ارزیابی خطر سوگیری پرداختند. ما با استفاده از نرمافزار Review Manager 5 متاآنالیز را انجام دادیم. ما برای پیامدهای دوتایی (dichotomous outcomes)، خطر نسبی (RR) و برای پیامدهای پیوسته (continuous outcomes)، اختلاف میانگین (MD) را با 95% فواصل اطمینان (CI ) محاسبه کردیم.
ما 2 کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده را با مجموعا 80 مشارکتکننده وارد این مرور کردیم.
آپاندکتومی باز زودهنگام در مقابل آپاندکتومی تاخیری برای فلگمون آپاندیس
40 مشارکتکننده (اطفال و بزرگسالان) مبتلا به فلگمون آپاندیس بهصورت تصادفی تحت عمل آپاندکتومی زودهنگام (انجام آپاندکتومی به محض از بین رفتن توده آپاندیس در همان نوبت پذیرش) (n = 20)، یا آپاندکتومی تاخیری (درمان محافظهکارانه اولیه و پس از آن انجام آپاندکتومی با یک فاصله 6 هفتهای) (n = 20) قرار گرفتند. این کارآزمایی دارای خطر سوگیری بالایی بود. هیچ موربیدیتی در هیچیک از گروهها وجود نداشت. شواهد برای تعیین اثر استفاده از هر یک از آپاندکتومی باز زودهنگام یا تاخیری بر موربیدیتی کل (RR: 13.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.78 تا 216.39؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، نسبت مشارکتکنندگانی که دچار عفونت زخم (RR: 9.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.52 تا 156.91؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا فیستول مدفوع (faecal fistula) (RR: 3.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 تا 69.52؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) شدند، کافی نیست. کیفیت شواهد برای افزایش طول بستری در بیمارستان (MD: 6.70 روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.76 تا 10.64،) و زمان سپریشده دور از فعالیتهای عادی (MD: 5.00 روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.52 تا 8.48) در گروه آپاندکتومی زودهنگام بسیار پائین است. این کارآزمایی هیچ یک از پیامدهای مربوط به کیفیت زندگی و درد را گزارش نکرده بود.
آپاندکتومی لاپاراسکوپیک زودهنگام در مقابل آپاندکتومی لاپاراسکوپیک تاخیری برای آبسه آپاندیس
40 کودک مشارکتکننده مبتلا به آبسه آپاندیسیت بهصورت تصادفی تحت عمل آپاندکتومی زودهنگام (انجام آپاندکتومی لاپاراسکوپی اورژانسی) (n = 20)، یا آپاندکتومی تاخیری (درمان محافظهکارانه اولیه و پس از آن انجام آپاندکتومی لاپاراسکوپیک با یک فاصله 10 هفتهای) (n = 20) قرار گرفتند. این کارآزمایی دارای خطر سوگیری بالایی بود. این کارآزمایی موربیدیتی کل یا عوارض را گزارش نکرده بود. هیچ مرگومیر در هیچیک از گروهها وجود نداشت. ما برای تعیین اثرات استفاده از هریک از آپاندکتومی لاپاراسکوپیک زودهنگام یا تاخیری برای پیامدهای مربوط به بستری در بیمارستان میان این گروهها (MD: 0.20- روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.54- تا 3.14؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) شواهد کافی نداریم. سلامت مرتبط با کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه مقیاس کیفیت زندگی اطفال -نسخه 4.0 (Pediatric Quality of Life Scale-Version 4.0 questionnaire) (یک مقیاس 0 تا 100 که در آن ارزشهای بالاتر نشاندهنده کیفیت زندگی بهتر هستند) اندازهگیری شده بود. سلامت مرتبط با کیفیت زندگی که 12 هفته پس از آپاندکتومی اندازهگیری شده بود، در گروه آپاندکتومی زودهنگام نسبت به گروه آپاندکتومی تاخیری بالاتر بود (MD: 12.40 امتیاز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 9.78 تا 15.02؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، اما کیفیت شواهد بسیار پائین بود. این کارآزمایی هیچیک از پیامدهای مربوط به درد و زمان سپری شده به دور از فعالیتهای عادی را گزارش نکرده بود.
اینکه آیا آپاندکتومی زودهنگام در مقایسه با آپاندکتومی تاخیری در افراد مبتلا به فلگمون یا آبسه آپاندیس، از بروز عواقب جلوگیری میکند یا خیر، شفاف نیست. شواهدی که نشاندهنده افزایش طول دوره بستری در بیمارستان و زمان سپری شده به دور از فعالیتهای عادی در افراد با آپاندکتومی باز زودهنگام هستند، کیفیت بسیار پائینی دارند. شواهد مربوط به سلامت مرتبط با کیفیت زندگی پس از آپاندکتومی لاپاراسکوپی زودهنگام در مقایسه با آپاندکتومی تاخیری، کیفیت بسیار پائینی دارند. برای هر دو مقایسه ارائهشده در این مرور، دادهها پراکنده هستند، و ما نمیتوانیم درباره مزایا یا مضرات آپاندکتومی زودهنگام در مقابل آپاندکتومی تاخیری قضاوت کنیم.
انجام کارآزماییهای بیشتر درباره این موضوع در اسرع وقت موردنیاز هستند و بهتر است مجموعهای از معیارها را برای استفاده از آنتیبیوتیکها، تخلیه پوستی (percutaneous drainage) آبسه آپاندیس مقدم بر جراحی و حل کردن (resolution) فلگمون یا آبسه آپاندیس، بهطور خاص دربرگیرد. کارآزماییهای آتی بهتر است پیامدهایی را چون زمان سپریشده به دور از فعالیتهای عادی، کیفیت زندگی و طول دوره بستری در بیمارستان دربرگیرند.